کارگران‌ ساختمانی و شرایط دشوار زندگی آن‌ها

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، «کارگران ساختمانی» یا «کارگران فصلی» از جمله اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه هستند که با توجه به رکود ساخت و ساز، در وضعیت برزخ‌گونه ای به سر می برند؛ آنان از یک سو چشم امید به گشایش در بازار مسکن دارند و از سوی دیگر بازگشت دست خالی شان به خانه، افکارشان را آشفته می کند.
نبود بیمه و قرارداد مشخص کاری و نداشتن درآمد مطلوب باعث شده است که روزگار کارگران ساختمانی با دشواری سپری شود. روزگارشان به سختی می‌گذرد، اگر بنایی بلند و ساختمانی احداث شود، معیشت آنها نیز قدری فراهم می‌شود؛ روزمزد هستند، یعنی اگر روزی کار باشد، معاش آن روزشان فراهم است و در اوقات تعطیلی و بیکاری، آن چیزی که زودتر از همه برچیده می‌شود، سفره آنهاست؛ ساختمان‌های بلند و نیمه تمام بخشی از امیدشان است که هر روز سر راه شأن چشم به آنها می‌دوزند که اگر فعالیتی در آنها باشد، شاید نور امیدی برای کار کردن شأن باشد.

کارگران روزمرد ساختمانی را می گویم؛ اینها نه وزارت خانه‌ای دارند، نه سازمانی و نه دفتر و محل کاری؛ میدان‌های شهر تبدیل به اداره کاریابی آنها شده است؛ قشری که تضمینی برای کارشان وجود ندارد و در بهترین حالت، فقط چند ماه در سال برای آنها کار وجود دارد و به هیچیک از جوامع کارگری تعلق ندارند.

این کارگران جزو افرادی هستند که در شهرها و حاشیه‌ها زندگی می‌کنند؛ بیشتر آن‌ها به امید یافتن کار، ساعت‌ها در سر چهارراه‌ها و میادین می‌ایستند تا بتوانند نانی برای خانواده‌شان تهیه کنند؛ این در حالی است که کارگران ساختمانی کار دائمی ندارند و مشمول هیچ گونه حمایت اجتماعی هم نیستند، حتی شهرداری‌ها هم حرمت و شأن آن‌ها را نگه نمی‌دارند و هیچ کاری در جهت ساماندهی آن‌ها انجام نمی‌دهند.

کاهش ساخت و سازهای بزرگ در چند سال اخیر، بدقولی‌های مکرر پیمانکاران و کارفرمایان و ورود کارگران ارزان‌قیمت از دیگر شهرها باعث شده تا تورم و بیکاری سفره‌های کوچک آنها را هر روز کوچک‌تر از روز قبل کند.

کارگران ساختمانی خانه می سازند اما بی خانه هستند

عباس زاده امامی، نماینده مجلس در اظهاراتی  درباره مشکلات کارگران ساختمانی می گوید: کارگران ساختمانی قشری زحمتکش هستند که خانه می سازند اما بی خانه هستند و به اقتضای شغلشان در گرمای طاقت فرسای تابستان و سرمای سخت و سوزان زمستان نمی توانند از وسایل گرمایشی و سرمایشی استفاده کنند و این سختی کار مشکلات آن ها را مضاعف کرده است.

وی بیان می کند: دست های پینه بسته و خشن، چهره های تکیده و شیار جبین کارگران ساختمانی نشان از زحمات بسیار این قشر دارد اما غفلت دولت و عدم حمایت از آن ها خستگی بیشتری را در چهره آن ها نمایان می کند.

این نماینده مجلس می گوید:تعیین بیمه بازنشستگان کارگران ساختمانی به طور ناعادلانه 35 سال تعیین شده که نیازمند اصلاح قانون است. همچنین سازمان تامین اجتماعی علیرغم دریافت 30 درصد حق بیمه نه تنها بیمه بیکاری به آن ها پرداخت نمی کند بلکه اگر در ساختمان های فاقد پروانه یا تعمیرات جزیی یا حین تردد به محل کار دچار حادثه شوند به آن ها غرامت حوادث ناشی از کار پرداخت نمی شود و این در حالی است که این شغل دارای بیشترین حوادث است.

انتهای پیام/