چرا امارات عادی سازی رسمی روابط با رژیم اسرائیل را آغاز کرد؟-۱

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روز پنج شنبه 23 مرداد،  آمریکا، امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی طی بیانیه‌ای مشترک از دستیابی به توافقی خبر دادند که براساس آن دولت امارات متحده عربی از این پس روابط رسمی خود را با رژیم صهیونیستی آغاز خواهد کرد. ترامپ این توافق را دستاوردی تاریخی خواند. بنیامین نتانیاهو اعلام کرد این توافق شامل روابط رسمی دیپلماتیک، تبادل سفیر، سرمایه گذاری‌های گسترده اقتصادی که برای رژیم صهیونیستی مفید خواهند بود، روابط بازرگانی و گردشگری و پروازهای مستقیم بین تل آویو و ابوظبی خواهد شد.

تلاش برای جعل جدید یک تاریخ

پس از انتشار خبر عادی سازی روابط بین ابوظبی و تل‌آویو، دونالد ترامپ و تعدادی از مقامات رژیم صهیونیستی این اقدام را یک اقدام تاریخی توصیف کردند. این توصیف در زمانی از سوی این افراد بیان می‌شود که روابط پنهان رژیم صهیونیستی با مقامات کشورهای حوزه خلیج فارس و از جمله امارات متحده عربی طی 5 سال گذشته سوژه همیشگی رسانه‌های منطقه‌ای و جهانی بوده است.

از سوی دیگر پیش از این مصر در سال 1979 به عنوان نخستین کشور عربی، روابط رسمی خود با رژیم صهیونیستی را در توافقنامه کمپ دیوید آغاز کرده بود. 15 سال پس از آن نیز اردن در سال 1994 طی توافقنامه وادی عربه روابط رسمی خود را با صهیونیست‌ها آغاز کرده بود. چند کشور آفریقایی و ترکیه نیز روابط سیاسی رسمی با رژیم صهیونیستی برقرار کرده‌اند. هرچند این روابط ننگین در مسیر خیانت به فلسطین رقم خورده‌اند اما همگی پیش از امارات متحده عربی صورت گرفته‌اند و تاریخی خواندن اقدام امارات متحده عربی تلاشی در راستای یک تاریخ سازی و جعل تاریخی برای صهیونیستی‌هایی است که هرآنچه تا کنون بر آن ادعا کرده‌اند با همین جعل‌های تاریخی تماماً دروغ صورت گرفته است.

تمرکز روی کشوری که دولت به حساب نمی‌آید

براساس تعاریف مشهور در علم سیاست امارات متحده عربی را نمی‌توان به راحتی یک کشور یا دولت حساب آورد. این واحد سیاسی که به ظاهر کشور یا دولت نامیده می‌شود به جز سرزمین و حاکمیت، فاقد دو مؤلفه دیگر یک دولت یعنی جمعیت و مشروعیت است.

امارات متحده عربی از چند امارت نشین تشکیل شده که این امارت نشین‌ها طوایفی هستند که در گذشته در جزایر مختلف خلیج فارس در حال کوچ و حرکت بوده‌اند. جمعیت کنونی این کشور بیشتر از مهاجرانی تشکیل می‌شود که از کشورهای مختلف در امارت نشین‌های این به ظاهر دولت گرد هم آمده‌اند. بیشتر جمعیت امارات متحده عربی به همین دلیل فاقد حق رأی بوده، به دلیل تجارت و اقتصاد در امارت نشین‌های امارات متحده عربی حضور دارند. امروز تعداد مهاجران موجود در امارات متحده عربی بیش از جمعیت بومی این واحد سیاسی است.

به دلیل حاکمیت نظام حاکم بر امارات بر جمعیتی که در بالا به آن اشاره شد و همچنین به دلیل اختلافی که بین 4 امارت نشین اصلی امارات متحده عربی وجود دارد، حاکمیت امارات متحده عربی فاقد مشروعیت نیز می‌باشد.

اگر جمعیت مهاجر موجود در امارات را در مؤلفه مشروعیت لحاظ نکنیم، هیچ یک از طوایفی که در 4 امارت نشین اصلی امارات متحده عربی بومی آن هستند، دیگر امارت‌ها را به رسمیت نمی‌شناسند و امارت ابوظبی تنها بنابر اولویت‌های طایفه‌ای گذشته به عنوان حاکم کل امارات متحده عربی شناخته می‌شود. هر کدام از امارت‌ها داعیه ریاست بر سایر امارت‌ها را دارند به همین لحاظ دولت کنونی فاقد مشروعیت است چرا مورد پذیرش اکثریت جمعیت بومی کنونی امارات نیست.

حال در این شرایط صهیونیست‌ها و دونالد ترامپ، تجاهر این کشور به ظاهر دولت را یک اتفاق تاریخی توصیف می‌کنند. مسئله‌ای که قضاوت در خصوص آن را باید به افکار عمومی باید واگذار کرد.

جایگاه امارات در منطقه و جهان

از حیث جایگاه منطقه‌ای امارات در میان کشورهای منطقه هیچ گاه یک بازیگر به حساب نیامده و ظرفیت‌های بازیگری در منطقه را نیز نخواهد داشت.

امارات به دلیل در اختیار نداشتن مؤلفه‌های یک دولت و کشور- که در بالا به آن اشاره شد- هیچ گاه نمی‌تواند یک بازیگر به حساب آید چرا که یک بازیگر حقیقی زمانی تبدیل به بازیگری قدرتمند در منطقه و جهان می‌شود که ضمن داشتن مؤلفه‌های قدرت، به تقویت آنها پرداخته، در اموری فراتر از این مؤلفه‌ها نیز تبدیل به قطب منطقه‌ای یا جهانی شود.

امارات متحده عربی نه تنها از حیث مؤلفه‌های قدرت فاقد جمعیت و مشروعیت است، بلکه از حیث سرزمین نیز به دلیل نداشتن وسعت سرزمین، پراکندگی جغرافیای سرزمینی در جزایر خلیج فارس و فقر ثروت‌های زمینی (به غیر نفت) نمی‌تواند به یک قدرت تبدیل شود. تمام قدرت امارات متحده عربی بر روی نفت متمرکز شده که هرگاه ارزش نفت دچار نوسان شود، این قدرت نیز دچار نوسان خواهد شد.

تمرکز آمریکا روی کشورهای میکرونزی

آمریکایی‌ها از زمانی که توسط کشورهای حامی بلوک شرق و کمونیست، در سازمان ملل و نهادهای بین الملل به شکست‌های بین الملل رسیدند، روی کشورهایی که در نظام بین الملل با نام کشورهای میکرونزی شناخته می‌شوند، سرمایه گذاری کردند. ویژگی کشورهای میکرونزی این است که دارای مساحت جغرافیایی کم، جمعیت اندک و فاقد برخی مؤلفه‌های هستند. این کشورها به دلیل شرایطی که گفته شد به راحتی تبدیل به مستعمره غیر رسمی آمریکا و قدرت‌های بزرگ می شوند چرا که در هیچ شرایطی نمی‌توانند از خود محافظت کنند. آمریکایی‌ها از یک سو این کشورها را به مستعمره غیر رسمی خود تبدیل کرده، بازار اقتصادی آنها را از آن خود می‌کنند و از سوی دیگر در عرصه بین‌الملل با تبدیل کردن این کشورها به اذناب خود، از رأی آنها در سازمان‌های بین الملل استفاده کرده، این کشورها را در مناطق جغرافیایی شان تبدیل به اهرم‌های قدرت خود می‌کنند.

امارات متحده عربی یکی از کشورهای میکرونزی محسوب می‌شود که در حال انجام وظایف نامبرده فوق به نفع آمریکا در منطقه غرب آسیا است.

 ادامه دارد...