گزارش | چرخش‌های سیاسی در یک پرونده جنایی/ آیا متهمان دادگاه ترور حریری باز هم تغییر می‌کند؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در تاریخ 14 فوریه 2005 صدای انفجاری مهیب بیروت را به لرزه انداخت و پس از آن خبر ترور «رفیق حریری» در رسانه‌ها پیچید. احزاب غربگرای لبنان درست مانند انفجار انبارهای نیترات آمونیوم که چند روز پیش در بندر بیروت انجام شد، انگشت اتهام را به سمت محور مقابل خود گرفتند. آنها در ابتدا نیروهای سوری مستقر در کشور را مسئول این حادثه معرفی کرده و درخواست خروج فوری آن‌ها را دادند. فشارهای جریان غربگرای لبنانی به رهبری سعد حریری و ولید جنبلاط و سمیر جعجع در نهایت باعث شد نیروهای سوریه لبنان را ترک کردند.

البته آمریکا یک سال قبل از ترور رفیق حریری برای خروج سوریه از لبنان برنامه‌ریزی کرده بود و در دسامبر سال 2004، پیشنویس قطعنامه‌ای را با هدف تامین امنیت رژیم صهیونیستی به سازمان ملل داد که طی آن سوریه ملزم به ترک خاک لبنان بود که قطعنامه‌ای در این خصوص نیز تصویب شد اما در اجرا موفق نبود.همین موضوع می‌توانست بخش‌هایی از زوایای پنهان ترور حریری را روشن کند.

مدتی پس از این انفجار فواد سنیوره نخست وزیر وقت با نقض قوانین داخلی و بدون مشورت با ریاست جمهوری و پارلمان اجازه آغاز تحقیقات بین‌المللی در مورد این ترور را صادر کرد . تحقیقات بین‌المللی در ژوئن 2005 آغاز شد و در اولین مرحله "دتلف میلیس" قاضی آلمانی مسئولیت تحقیقات را بر عهده گرفت و گزارشی موسوم به "گزارش میلیس" تهیه کرد که در آن، دو مسئول بلندپایه سوری و دو مسئول بلندپایه لبنانی متهم به این جنایت معرفی شدند.

در آگوست همان سال نیز، به درخواست میلیس، 4 تن از فرماندهان ارشد نظامی در لبنان بازداشت شدند که این افراد بعد از 4 سال بدون تفهیم اتهام علیه‌شان آزاد شدند؛ چرا که دادگاه اعلام کرد ادله کافی برای توجیه اتهام علیه آنها وجود ندارد. پیش از این نیز، سوریه و مسئولان لبنانی هرگونه نقش‌آفرینی در این حادثه ترور را رد می‌کردند. قاضی میلیس در 2006 تغییر کرد و روند تحقیقات کُند شد. نهایتا در سال 2007 و بعد از طی چندین مرحله دادگاه بین المللی ترور حریری تاسیس شد.

این دادگاه بعد از تاسیس، تحقیقات جهت‌داری را آغاز کرد و همواره به دنبال کشف قرائنی برای متهم کردن سوریه برآمد،  اما نبود ادله، خروج نیروهای سوری از لبنان و تغییر سیاست‌های غرب و تثبیت موقعیت حزب الله به عنوان یک قدرت منطقه‌ای باعث تغییر رویکرد دادگاه شد و روی اتهامات از سوریه به سمت حزب الله بازگشت. در سپتامبر 2010، سعد حریری نخست‌وزیر وقت لبنان در همین راستا، با تجدیدنظر در مواضع پیشین خود، اتهام به سوریه در ترور پدرش را اشتباه و اتهامی سیاسی خواند.

در سال 2011 اتهام جدیدی علیه چهار شخصیت حزب‌الله مطرح شد و در 2012 نیز شخصیت دیگری از این حزب به فهرست مذکور اضافه شد. حزب‌الله اتهامات ساختگی علیه اعضای این حزب را قاطعانه رد و تأکید کرد که هیچ شاهد و دلیلی برای چنین اتهامی وجود ندارد. این فهرست مشتمل بر فرمانده شهید "مصطفی بدرالدین"، "سلیم جمیل عیاش"، "حسن حبیب مرعی"، "اسد حسن صبرا" و "حسین حسن عینسی" بود.

ادعاهای آمریکا و احزاب غربگرای لبنانی مبنی بر نقش داشتن حزب‌الله در ترور رفیق حریری هیچگاه اثبات نشد، بلکه برعکس اسناد و مدارک موثقی به دست آمد که نشان می داد ایالات متحده و رژیم صهیونیستی مسئول این جنایت بودند، دادگاه بین‌المللی هرگز علاقه‌ای به بررسی فرضیه دست داستن رژیم صهیونیستی در ترور رفیق حریری نداشت و با وجود ادله فراوان از ادامه تحقیقات در این روند خودداری کرد. همین موضوع باعث طولانی تر شدن روند دادرسی در این دادگاه شد. در همین راستا طی 15 سال گذشته ده‌ها تغییر اساسی در بدنه دادگاه و قضات و دبیران و بازرسان آن انجام شد.

قرائن مستدل و محکم ارائه شده ازسوی سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان در سال 2010 در مورد دست داشتن رژیم صهیونیستی در این انفجار نیز نتوانست این دادگاه را مجبور به بررسی نقش اسرائیل در این ترور کند و دادگاه همچنان بر تصمیم سیاسی خود در متهم کردن چهار تن از اعضای حزب الله اصرار ورزید، تصمیمی که حزب‌الله آن را بی‌اساس خوانده و به علت عدم مشروعیت دادگاه حریری کوچکترین توجهی به آن نکرد.

اسناد دست داشتن رژیم صهیونیستی در ترور رفیق حریری

علاوه بر اسناد ارائه شده توسط دبیرکل حزب الله که اسناد و مدارکی دقیق، قانونی و رسمی برگرفته از تصاویر هوایی و زمینی بود، اگر بخواهیم به طور خلاصه دلایل سیاسی‌کاری های دادگاه حریری در جریان تحقیقات و نقش رژیم صهیونیستی در ترور رفیق حریری را بررسی کنیم، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

الف: جستجوی برندگان ترور حریری

غرب در آن زمان برای گسترش نفوذ و قدرت خود در لبنان و سوریه و کسب جایگاه در خاورمیانه جدید به دنبال حذف نظام سوریه در لبنان بود، چرا که به اعتقاد آنها عقب‌نشینی نیروهای سوریه از لبنان در نهایت منجر به سقوط نظام سوریه می‌شد. آمریکا نیز به نوبه خود در تلاش بود سوریه را به سمت کاستن از شدت مواضع سخت خود در قبال عراق بکشاند. بررسی اتفاقات سیاسی بعد از ترور حریری نیز نشان می‌دهد که این حوادث هرگز به نفع سوریه و حزب الله لبنان نبوده است و جایگاه منطقه ای و جهانی این کشور را با چالش مواجه کرده است.

ب: بررسی چگونگی ترور

یکی از مهم‌ترین مسائلی که در پی ترور حریری در لبنان جنجالی شد، فرضیه‌های چگونگی ترور او بود، در این مورد سه فرضیه مطرح شد که انفجار با خودروی بمب‌گذاری شده، کاشت بمب در زیر زمین و حمله هوایی، این سه مورد را تشکیل می داد. برخی اسناد و قرائن میدانی شامل ایجاد حفره در محل انفجار به ابعاد 15 در 9 متر و با عمق 3 متر، پرتاب شدن خودروها تا طبقه سوم ساختمان‌های اطراف، قدرت بالای انفجار در روی زمین و تبدیل نشدن آن به یک موج زیر زمینی، ایجاد خرابی در ساختمان های اطراف، غیر ممکن بودن کاشت بمب در مکان شلوغ انفجار بدون جلب توجه و ... نشان می‌دهد که دو عامل انفجار از طریق خودروی بمب گذاری شده و کاشت بمب در زیر زمین غیر ممکن بوده است و تنها راه انجام این ترور حمله هوایی بوده که تنها رژیم صهیونیستی به این مورد دسترسی داشته است. البته جولان روزانه جنگنده‌ها و هواپیماهای شناسایی صهیونیستی در لبنان که بدون جلب توجه امکان شلیک موشک های قدرتمند را دارند، دلیل دیگری در همین راستاست، مستندات ارائه شده از سوی حزب الله نیز نشان از آن دارد که هواپیماهای صهیونیستی در زمان انفجار در منطقه حضور داشته‌اند، این موضوع همچنین می‌تواند یکی از مهم‌ترین عوامل همکاری نکردن آمریکا و اسرائیل با دادگاه حریری در ارائه تصاویر ماهواره‌ای منطقه در زمان انفجار باشد.

ج: نوع مواد انفجاری:

از سوی دیگر نحوه ایجاد انفجار و آتش گرفتن محل انفجار بعد از انجام آن نشانگر استفاده از مقادیر اندکی از اورانیوم ضعیف شده در این انفجار بوده است، این موضوع را پزشکان بیمارستان نظامی فرانسه در معاینه "باسل فلیحان" تنها نجات‌یافته این حادثه متوجه شده و دریافتند وی در معرض تشعشع اورانیوم ضعیف ‌شده قرار گرفته است. این موضوع عاملان بمب گذاری را محدود به کشورهایی می‌کند که قدرت استفاده از اورانیوم در ابعاد نظامی را دارند و می توانند از آن در سلاح های مختلف نظامی استفاده کنند که رژیم صهیونیستی یکی از محتمل ترین گزینه هاست.

د: اعتراف سران رژیم صهیونیستی

از تمامی این اسناد متقن که بگذریم، اعترافات تلویحی برخی مقامات صهیونیست از جمله رئیس اطلاعات نظامی اسرائیل گواه مستدلی بر دست داشتن اسرائیل در این ترور است، وی در سخنانش رسما اذعان کرده که دستگاه امنیتی وی بسیاری از ترورها و انفجارهای لبنان را مدیریت می‌کند. او ضمن اعتراف به اینکه حادثه ترور حریری نقش بسزایی در راه‌اندازی بسیاری از طرح‌های رژیم صهیونیستی در لبنان داشته است، اشاره کرده که توانسته کارهای بزرگی جهت دور کردن سازمان اطلاعات و ارتش سوریه از لبنان و محاصره حزب‌الله به ثبت برساند.

"عاموس هارئیل " روزنامه‌نگار یهودی در گزارش خود که روزنامه اسرائیلی "هاآرتص " آن را در شماره 25 ماه می 2010 منتشر کرد، آورده که رئیس "امان " در پایان سال 2001 یعنی بیش از 3 سال قبل از ترور پرونده‌ای تهیه کرده بود که در آن انتظار می‌رفت حریری به دست حزب‌الله به قتل برسد. به فاصله نه چندان زیادی از این ماجرا روزنامه اماراتی "الاتحاد " دیگر روزنامه‌ای بود که گزارشی محرمانه از آکادمی صهیونیستی مطالعات خاورمیانه منتشر کرد که در آن آمده بود تل‌آویو در انفجارهای پی‌درپی لبنان دست داشته است. طبق این گزارش آریل شارون نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی بعد از ترور رفیق حریری اعلام کرد: اوضاع لبنان تحت کنترل است و تل‌آویو ارتباطات ویژه‌ای با احزاب چه در داخل یا خارج لبنان که رابطه و قدرت لازم برای ایجاد تحرک در لبنان جهت پایان دادن به حضور سوریه را دارند برقرار کرده است.

از کار انداختن سیستم هشدار و پارازیت کاروان حریری، رصد تحرکات کاروان حریری از سوی هواپیماهای شناسایی صهیونیستی،  حضور هواپیماهای صهیونیستی در زمان انفجار در آسمان بیروت، ممانعت آمریکا از ارائه اسناد و تصاویر هوایی ماهواره های خود در زمان انفجار به دادگاه حریری و حضور برخی مزدوران شناخته شده رژیم صهیونیستی در صحنه جنایت از دیگر اسناد قطعی دست داشتن این رژیم در ترور رفیق حریری در لبنان است.

انتهای پیام/