مبنای غلط خصوصی‌سازی در سینما، سرمایه‌گذاری مشکوک را به بارآورد/ تهیه‌کنندگان می‌توانند مانع ورود پول‌های کثیف به سینما شوند
مجتبی فرآورده و حبیب اسماعیلی تهیه‌کنندگان سینمای ایران معتقدند که اقتصاد سینمای ایران از اقتصاد کلان کشور جدا نیست و می‌توان بخش سرمایه‌گذاری سینما را پاک کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سینمای ایران نیز مانند دیگر بخشهای فرهنگی در حال همکاری با بخش خصوصی است. بخش خصوصی به عنوان بازوی مولد اقتصاد در تمام دنیا باید یاری‌رسان دولت و بخشهای وابسته آن باشد.
سینمای ایران نیز با توجه به مشکلات اقتصادی حاکم در ایران و خصوصاً اینکه فرهنگ و هنر غالباً در اولویت‌های بعدی قرار دارند، از مهجوریت بیشتری برخوردارند و اقتصاد پررونقی ندارند. از سوی دیگر دولت نیز در این حوزه کمک‌رسانی اقتصادی چشمگیری ندارد و یا نمی‌تواند داشته باشد. پس در این مرحله است که سرمایه‌گذاران خصوصی وارد می‌شوند و به چرخه اقتصادی سینما کمک می‌کنند تا با سرعت بیشتری بچرخد.
اما چرا در این حوزه سینمای ایران در سال‌های اخیر دچار حواشی شده است و سرمایه‌های مشکوک وارد آن شده‌اند؟ چگونه می‌توان بخش خصوصی را از آلودگی و پول‌های کثیف پاک کرد؟
در این باره مجتبی فرآورده و حبیب اسماعیلی تهیه‌کنندگان با تجربه سینما توضیحاتی را ارائه دادند.
فرآورده تهیه‌کننده فیلم‌های 23 نفر و ملک سلیمان درباره ارتباط میان حوزه اقتصادی کشور و سینما بیان کرد: اقتصاد سینما و هنر ما نمی‌تواند منفک از اقتصاد کلان کشور باشد؛ وقتی اقتصاد سلامتی نداریم به تبع آن اقتصاد سالمی در سینما نخواهیم داشت. یعنی اینکه فرض کنیم که اقتصاد سینما دچار اشکال است اما باقی بخشهای اقتصاد کشور سلامت و خوب است، غلط است.
وی ادامه داد: وقتی اقتصاد بیمار بشود و فساد در آن لانه بکند نتیجه‌اش روشن است و طبیعی است که دیگر بخشهای فرهنگی و هنری را نیز تحت تأثیر قرار بدهد. پس نکته اول اینکه وجود سرمایه‌های مشکوک در سینما به معنای پاکی دیگر بخشهای اقتصادی کشور نیست.
این تهیه‌کننده سینما درباره اینکه چرا سرمایه‌های مشکوک و پول‌های کثیف در سینما وارد شده است، پاسخ داد: همان‌طور که ویروس کرونا که مدتی است با آن درگیریم جایی وارد می‌شود که فضای مساعد داشته باشد و بعد هم گسترش پیدا می‌کند، ویروس پول‌های کثیف نیز می‌تواند هرجا که احساس امنیت بکند و شرایطش مساعد باشد منزل کند. همان اتفاقی که در بخش خصوصی رخ داده است در سینما نیز به وقوع پیوسته است. زمانی که بخش صنعتی و اقتصادی بدون مطالعه و کارشناسی یکباره توسط دولت به بخش خصوصی واگذار شود اتفاقات تلخی مانند هپکو و هفت تپه رخ می‌دهد.
وی در پاپان بیان کرد: هرجا برای اجرایی کردن اصل 44، خصوصی‌سازی بدون کار کارشناسی رخ داده باشد، در کنار آن فساد نیز به وقوع پیوسته است و معضل بزرگی مانند اتفاقات تلخی که نام بردم رخ می‌دهد. سینما نیز مانند دیگر بخشهای اقتصادی کشور به سمت بخشهای خصوصی بدون مطالعه و برنامه‌ریزی و در مدت زمان کوتاهی سپرده شد که نتیجه آن هجوم سرمایه‌های مختلف به سینما بود.
پس اقتصاد مجموعه به‌هم پیوسته‌ای است و نمی‌توان آن را از هم جدا و بخشهای آن را تفکیک کرد. «مبنای تفکر خصوصی‌سازی» در سینما درست تبیین نشده است. بازخوردهای موجود در جامعه نیز در این باره دیده می‌شود.
اسماعیلی نیز با اشاره به وضعیت نامتوازن میان تولید و اکران در سینماها قبل از کرونا، بیان کرد که تعداد کم سالن‌های سینما و وجود تعداد زیاد فیلم‌های متقاضی اکران باعث شده بود که ضرورت حضور و کمک دولت برای ساخت سینماهای بیشتر لحاظ شود تا فیلمسوزی در سینمای ایران کمتر رخ بدهد. در این میان چه برای اکران چه برای تولید به حمایت دولت نیاز است. در صورتی که دولت برای حمایت از نظر اقتصادی جدیت بیشتری نشان دهد و در کنار بخش خصوصی وارد عمل شود زمینه‌های سرمایه‌گذاری به یک توازن می‌رسد که تمام بار روی دوش بخش خصوصی باقی نخواهد ماند و در نتیجه بخش خصوصی بهتر وارد عمل می‌شود.
این بازیگر قدیمی سینما درباره ورود سرمایه‌گذاران در سینمای ایران بیان کرد: سرمایه‌گذارانی که برای تولید وارد سینما می‌شوند ،به نظر من از احترام بالایی برخوردارند زیرا به عنوان مثال سرمایه‌گذاری که دو سال قبل برای فیلمی 3 میلیارد هزینه کرده است و الان هم فیلمش به علت کرونا خوابیده است، می‌توانست به سراغ مِلک و ماشین برود و الان هم سرمایه‌اش چندین برابر بود، اما آیا مُوَلِد هم بوده است و توانسته به چرخه اقتصاد مملکت کمکی بکند؟ پس سرمایه‌گذاری در سینما یک حرکت و اقدام بسیار پسندیده است.
وی درباره احتمال سرمایه‌های مشکوک در سینما بیان کرد که در خصوص بحث سرمایه‌های مشکوک و پول‌های کثیف باید بگویم، من به عنوان سینماگر نمی‌توانم از فردی که برای سرمایه‌گذاری به سینما آمده است با ریز و جزئیات بپرسم که این پول را از کجا آورده‌ای؟ این وظیفه قوه قضائیه است.
من به عنوان تهیه‌کننده کاری که می‌توانم انجام بدهم این است که زمانی که دیدم فلان شخص که با شفافیت و اطلاع‌رسانی سریع رسانه‌ها، امروز روشن می‌شود اختلاسگر است و پولشویی کرده است، کار نکنم. منکر دزدهایی که با پول‌های کثیف وارد فضای اقتصادی کشور شده‌اند نیستم؛ افرادی که با این پول‌ها وارد سینما می‌شوند و با وجهه فرهنگی جدید برای خود اعتبار کسب می‌کنند. من زمانی که دیدم فلان سرمایه‌گذار وارد جریان تولید شده است اما اخباری مبنی بر فساد و پولشویی او شنیده می‌شود باید از کار با او ممانعت کنم.
این مدیر پخش سینمایی در پاپان اضافه کرد: «زمانی در ابتدای انقلاب با وجود مشکلات فراوان تهیه‌کننده‌ها با یکدیگر همکاری می‌کردند و با هزینه‌های پایینی که بود کار را هرطور که بود می‌ساختند، اما الان در حال حاضر با این هزینه‌های بسیار بالا به تنهایی کار را نمی‌توان تولید کرد و به سرمایه‌گذار نیاز است. سینمای ایران نیز نباید کاری بکند که سرمایه‌گذار از ما زده شود و به مسیرهای دیگر سرمایه‌گذاری فرار کند بلکه در کنار سینما برای کار باقی بماند. سرمایه‌گذارانی که برای هنر ارزش قائل‌اند را نباید از دست داد.
این‌گونه می‌توان بخش سرمایه‌گذاری در سینما را به مرور پاک کرد و از ورود سرمایه‌های مشکوک به آن جلوگیری کرد.»
بنابراین سرمایه‌گذاری در سینمای ایران تنها توسط قوه قضائیه پاک نخواهد شد بلکه هنرمندان و تهیه‌کنندگان سینمای ایران نیز می‌توانند با هوشمندی و دقت ضمن ممانعت از همکاری با سرمایه‌گذاران مشکوک از ورود سرمایه‌های پاک جلوگیری کنند و کم‌کم محل سرمایه‌های سینمایی ایران پاک شود.
انتهای پیام/
