گزارش ویدئویی| روزگار ناخوش قهرمانان پار‌المپیکی ایران / ورزشکارانی که زیر بار مشکلات زندگی قد خم کرده‌اند
گروه استانها- داوود قربانی و محمد عباسی قهرمانان پاراتنیس روی میز کشورند که سال‌هاست با کفش آهنین به پا در جست‌و‌جوی شغل مناسبند اما تاکنون موفق به این امر نشده‌اند و اداره‌کل بهزیستی استان نیز هیچ کمکی جهت اشتغال آنان نکرده است
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، استخدام و داشتن حرفه و زندگی مستقل برای افراد کم‌توان ذهنی یک امر مهم و ضروری است ولی متاسفانه آمار و ارقام اخیر در خصوص این افراد نشان می‌دهد علاوه بر اینکه بستر جامعه برای حضور این افراد فعلا به وجود نیامده است، مشکلات اشتغال این افراد هم به قوت خود باقی مانده است. اشتغال یک امتیاز مهم در زندگی در بین آحاد جامعه محسوب می‌شود و فرصتی برای خودکفایی اقتصادی، برقراری ارتباط اجتماعی، ایجاد احساس احترام و عزت نفس در بین افراد ایجاد می‌کند.
با توجه به اینکه بسیاری از این افراد معلول در استان زنجان در رشته‌های مختلف پار‌المپیک فعالیت می‌کنند و اکثر آنان دارای مقام‌های برتر ملی و بین‌المللی هستند ولی متاسفانه هیچ توجهی از سوی مسئولان مربوطه به این افراد در سال‌های اخیر نشده است.
اما سوال این است، چرا در راستای ایجاد موقعیت شغلی مناسب اقدامی گره‌گشا برای معلولان انجام نمی‌گیرد؟ چرا افراد قهرمانان کم‌توان ذهنی فرصت شغلی ندارند؟ هزینه زندگی افراد معلول چگونه تامین می‌شود؟ آیا در خصوص اشتغال معلولان از سمت نهاد‌ی همچون بهزیستی که متولی اصلی است، کمکی انجام می‌گیرد و یا اینکه مسئولان بهزیستی استان فقط به دنبال آمار و عملکردهای کاغذی هستند
محمد عباسی دیگر قهرمان پاراتنیس روی میز کشور و دعوت شده به اردوی تیم ملی در گفتوگو با تسنیم اظهار داشت: در خانواده ما سه معلول زندگی می‌کنند با وجود معلولیت من و دو خواهرانم و با وجود قهرمانی‌های متعدد کشوری، بهزیستی هیچ حمایتی در جهت ایجاد موقعیت شغلی برایمان نکرده است.
وی افزود: با کمال تاسف تنها به یکی از خواهران معلولم مستمری تعلق می‌گیرد، با وجود اینکه بارها به بهزیستی مراجعه داشته‌ام تا اقدامی در این راستا و حل مشکلم داشته باشند اما نتوانسته‌ام حق خود را مبنی بر دریافت مستمری احقاق نمایم.
قهرمان معلول پاراتنیس زنجانی گفت: در سال 1397 به اردوی تیم ملی پاراتنیس روی میز کشور و جهت اعزام به مسابقات اندونزی دعوت شدم که به‌خاطر عدم حمایت مالی از اعزام بازماندم.
وی با تاکید بر اینکه تنها درخواست من از بهزیستی ایجاد اشتغال و کمک مالی جهت اعزام به مسابقات بین‌المللی است خاطرنشان کرد: در این روزها که هزینههای زندگی بسیار سرسام آور است، اداره‌کل بهزیستی استان علاوه بر اینکه هیچ گونه مستمری به ما نمی‌دهد، حتی هزینههای اعزام به مسابقات بین‌المللی را پرداخت نمی‌کند.
وی تصریح کرد: نزدیک به چهار سال است که قهرمان کشور هستم اما هیچ اعزامی جهت مسابقات به خارج از کشور نداشته‌ام. از طرفی هزینههای ورزش تنیس روی میز بسیار بالا می‌باشد به طوری که یک راکت حرفه‌ای تنیس روی میز حداقل سه میلیون تومان هزینه اولیه دارد، غیر از هزینههای ایاب و ذهاب و لباس ورزشی، فقط جهت تأمین رویه راکت باید حداقل هر سه ماه یکبار یک میلیون و 500 هزار تومان هزینه شود که تامین این هزینه‌ها از عهده قشر معلول خارج است.
داود قربانی، قهرمانان پاراتنیس روی میز کشور در گفتوگو با تسنیم با اشاره به اینکه توانایی انجام بسیاری از کارها را دارد، اما از نبود شغل رنج می‌برد اظهار داشت: بهزیستی هیچ کمکی به لحاظ شغلی انجام نداده و حتی در زمینه ورزشی هم هیچ حمایتی نمی‌کند. از سویی دیگر خانواده‌ام سه معلول کم توان ذهنی دارد که این موضوع سبب عدم رفاه مناسب من و برادرانم شده است و حتی در تامین هزینه امرار معاش نیز به مشکل برخورده‌ایم و تنها خواسته‌ام از مسئولان بهزیستی ایجاد اشتغال است.
اما در آن سوی میدان محمد محمدی قیداری، مدیر کل بهزیستی استان زنجان در گفتوگو با تسنیم در واکنش به انتقادات این ورزشکاران و قهرمانان گفت: اولویت بهزیستی در پرداخت مستمری با معلولان ضایعات نخاعی است، با توجه به آن دولت سقف بودجه مستمری برای استان را تعریف می‌کند با این وجود جهت ورود افراد جدید به چرخه دریافت مستمری، باید افراد معلول دیگری حذف شوند.
وی مدعی شد: بهزیستی استان در خصوص اشتغال معلولان فعالیت‌های بسیاری داشته و به آنها کمک شایانی کرده است، در راستای به‌کارگیری معلولان برای اشتغال نیز کارفرمایانی که از این قشر استفاده کنند تا سقف 50 میلیون تومان تسهیلات دریافت می‌کنند.
حال با این اوصاف از گفته‌های کاملا متضاد قشر معلول و مدیرکل بهزیستی استان کاملا پیدا است که حمایت از قشر نیازمند معلول آن‌طور که باید انجام نمی‌گیرد و با هر بار پیگیری از مسئولان استان زنجان وعده برطرف کردن موانع و مشکلات کمبود اشتغال و پرداخت مستمری داده می‌شود اما تمام وعده‌ها نه‌تنها انجام نمی‌گردد بلکه در حد حرف باقی می‌ماند. مدیرکل بهزیستی استان با فن بیانی که دارد همواره هنگام پیگیری مشکلات معلولان از آن، موضوع را از مسیر اصلی خود منحرف می‌کند و دیگر سازمان‌ها را مقصر این خلاء می‌داند درحالیکه نخست وی باید پاسخگوی این ضعف‌ها باشد.
همانطور که در این گزارش آمده است دو خانواده دارای مجموع شش معلول هستند که به هیچ کدام اشتغال مناسب تعلق نگرفته و مشخص نیست چطور مدیرکل بهزیستی استان مدعی شده است که اشتغال برای معلولان انجام گرفته است! شاید معلولان نام برده در گزارش مذکور جز جامعه محسوب نمی‌شوند.
تامین هزینه‌ی امرار، معاش، اشتغال و ورزش قهرمانی برای بسیاری از خانواده‌های ایرانی که فرزندی مانند داوود و محمد دارند بسیار سخت بوده و حالا که هیچ امیدی به حمایت‌های بهزیستی استان وجود ندارد امیدواریم خیران زنجانی بیشتر از گذشته وارد عمل شوند و حمایت‌های بی‌دریغ خودشان را از این قشر محروم نکنند. با این وجود مشخص هم نیست این مشکلات در استان چه زمانی برطرف خواهد شد اما امیدواریم با تغییرات اساسی در راس اداره‌کل بهزیستی و اداره‌کل اجتماعی استانداری، این قشر مظلوم در زنجان احیا شوند و مشکلات آنان توسط مسئولان جدید حل شوند.
انتهای پیام/ش