المیادین بررسی کرد: بحران حاکمیتی در رژیم اسرائیل و سناریوهای فرارو

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ، رژیم صهیونیستی از حدود سه دهه پیش با بحران‌های سیاسی و مناقشات اجتماعی و سیاسی داخلی روبرو بوده که در نتیجه آنها برخی احزاب تندرو از جمله حریدیم و اسرائیل خانه ما و برخی دیگر از احزاب وابسته به شهرک‌نشینان صهیونیست شکل گرفتند.

بحران‌های متوالی که کابینه رژیم صهیونیستی طی سالهای گذشته با آن مواجه شده، باعث برگزاری سه انتخابات پارلمانی طی یک سال بوده که اتفاقی بی‌سابقه به شمار رفته و نشان‌دهنده ماهیت بحران مستمر حاکمیت در سرزمین اشغالی است.

جریان‌های متخاصم در رژیم صهیونیستی

در حال حاضر دو تیم اساسی در حاکمیت اسرائیل وجود دارد که رقیب یکدیگر هستند، یکی از این گروه‌ها راستگرایان لائیک تندرو است که با راست‌گرایان تلمودی (حریدیم) و شهرک‌نشینان صهیونیست متحد شده‌اند. آنها عمدتاً جریان مذهبی صهیونیستی را تشکیل داده و به دنبال حاکمیت مطلق بر سرزمین‌های اشغالی و کنار زدن رقبای خود هستند. در اردوگاه مقابل راستگرایان لائیک لیبرال حضور دارد که با اصلاح طلبان متعهد شده‌اند و تلاش دارند حکومت از دست رفته خود را باز پس گیری کند.

بحران سیاسی موجود نشان دهنده عمق و پیچیدگی بحران در سرزمین‌های اشغالی است که از زمان اعلام موجودیت نامشروع اسرائیل دنبال شده است. به همین دلیل است که راستگرایان به ویژه شخص نتانیاهو همواره طی سال‌های گذشته از این بحران حاکمیت سخن گفته و همواره با خود برتربینی نقش سایر موسسات صهیونیستی را در پیشبرد منافع رژیم اسرائیل نادیده گرفته اند.

مجموعه عوامل ایجاد بحران سیاسی در سرزمین‌های اشغالی را می‌توان در موارد زیر برشمرد:

- تقابل تلمودی - لائیسم که معمولاً در زمان تشکیل کابینه یا برگزاری انتخابات پارلمانی و حتی انتخابات شهرداری‌ها تشدید می‌شود.

- تلاش برای به دست آوردن پست وزارت امور داخلی از سوی جریان‌های افراط‌گرای حریدیم که با هدف محدود کردن حقوق لائیک‌ها و غیر یهودیان دنبال می شود.

- تلاش برای بر عهده گرفتن پست دادگستری از سوی احزاب مختلف و مناقشه همیشگی موجود میان احزاب صهیونیست در خصوص استقلال یا عدم استقلال دستگاه قضا.

- تلاش جریان های تلمودی صهیونیستی برای تحت کنترل گرفتن ارتش از داخل و رویکردهای لائیک‌های لیبرال برای مقابله با این هدف.

- فساد داخلی در سرزمین‌های اشغالی که امنیت داخلی این رژیم را در معرض خطر قرار داده است. عمق این فساد به حدی است که در تمام سطوح گسترده شده، اما عامل خطرناک این است که فساد مذکور به دوائر امنیتی نیز رسیده است.

- ناتوانی نخست وزیر در مدیریت کابینه به ویژه در شرایط طرح اتهامات خطرناک ضد وی که بر امنیت داخلی سرزمین‌های اشغالی تاثیر گذار است. با این شرایط نتانیاهو به دنبال دریافت اختیارات بیشتر است، از جمله اینکه تلاش دارد بتواند وزرای کابینه را بدون تایید در پارلمان عزل و نصب کند یا اختیار آغاز جنگ نظامی را بدون طرح در کابینه به دست بیاورد یا تصمیمات سرنوشت‌ساز امنیتی را از طریق تلفن به مقامات سرزمین‌های اشغالی ابلاغ کند.

ماهیت اختلافات میان دو اردوگاه صهیونیستی

تلاش برای پیروزی در انتخابات و منزوی نگه داشتن نمایندگان عرب در روند مناقشه‌ها و مخالفت با حقوق ملت فلسطین در برپایی دولت مستقل و جلوگیری از بازگشت آوارگان فلسطینی به منازل خودشان و تایید الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی و تامین امنیت پایدار رژیم صهیونیستی در خاورمیانه برای تضمین موجودیت اسرائیل از جمله اهدافی است که دو اردوگاه صهیونیستی در خصوص آن اتفاق نظر دارند.

موارد اختلافی دو اردوگاه مذکور شامل بندهای زیر است:

- نحوه حاکمیت و تقویت حاکمیت فردی ضد حاکمیت موسساتی.

-مداخله دستگاه قضایی در نتایج روند قانونگذاری.

-مواضع دو طرف نسبت به موضوع فساد و عناصر فاسد و امکان حضور آنها در پست‌های ارشد کابینه در صورت ارائه دادخواست اتهام ضد آنها. قانون سرزمین‌های اشغالی تاکید دارد که وزیر اسرائیلی درصورتی که دادخواست اتهامی ضد وی ارائه شد، نمی‌تواند در پست خود باقی بماند، اما این موضوع شامل نخست‌وزیر نمی‌شود.

-مواضع دو گروه نسبت به مدیریت جریان‌های صهیونیستی تلمودی بر ارتش.

-مشارکت راستگرایان فاشیست در حاکمیت.

تلاش جریانهای تلمودی افراط‌گرا برای تحت کنترل گرفتن وزارت کشور و از بین بردن آزادی های فردی.

-تلاش مدارس و آکادمی های صهیونیستی برای استفاده از اموال کابینه.

اختلافات در موضوعات جزئی مربوط به فلسطین شامل الحاق منطقه غور اردن یا منطقه ج.

مشاهده می شود که ماهیت اختلاف میان دو اردوگاه در خصوص مسائل داخلی و هویت حاکمیت در سرزمین‌های اشغالی در حال و آینده است و مربوط به مسائل اساسی مرتبط با سیاست خارجی رژیم صهیونیستی نمی شود.

گرچه به نظر می‌رسد نمایندگان عرب پارلمان رژیم صهیونیستی خواستار حضور در کنار صهیونیست‌ها لیبرال هستند، چرا که معتقدند در این صورت می‌توانند بخشی از حقوق مدنی خود را احیا کنند، اما همین لیبرالها نیز نژادپرست هستند و عرب‌ها را از حقوق برابر قومیتی محروم می‌کنند. اردوگاه لیبرال در داخل سرزمین‌های اشغالی به جای تشکیل کابینه با مشارکت نمایندگان عرب پارلمان و حتی حمایت آنها در صورتی که خارج از کابینه باشند، ترجیح می‌دهند با نتانیاهو آشتی کرده و دولت اجماع صهیونیستی را تشکیل دهند.

سناریوهای آینده بحران سیاسی در سرزمین‌های اشغالی

در سایه موازنه قوای موجود در سرزمین‌های اشغالی، نتانیاهو از مطالبات خود در تشکیل کابینه راست‌گرای قوی که بتواند تغییرات اساسی در حاکمیت رژیم صهیونیستی ایجاد کند، ناکام ماند و مجبور به مشارکت با آبی‌سفید ها در تشکیل کابینه شد، به شرطی که نتانیاهو ابتدا نخست وزیری را بر عهده بگیرد.

در طرف مقابل گانتس نیز از مطالبه اصلی خود در زمینه تشکیل کابینه به جای نتانیاهو عقب‌نشینی کرد و کابینه فوق‌العاده در سرزمین های اشغالی به ریاست نتانیاهو را پذیرفت، البته با این شرط که بعد از پایان نیمی از دوره چهار ساله کنونی نخست‌وزیری را در اختیار بگیرد.

در این شرایط نتانیاهو از طرح خود برای اجرای الحاق کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی عقب‌نشینی کرد. یکی از عوامل این موضوع عدم توافق داخلی میان نتانیاهو و گانتس در اولویت پرداختن به این طرح و پیامدهای آن بر روند سازش با اردن و امکان بروز انتفاضه سوم در داخل سرزمین‌های اشغالی بود. توافق با امارات یک دستاورد میدانی بود که نتانیاهو به دنبال رسیدن به آن بود، رژیم صهیونیستی تلاش داشت چنین توافقاتی را که بدون هزینه برای اسرائیل باشد محقق کند.

با این وجود جنبش‌های اعتراض آمیز صهیونیستی در خیابانهای سرزمین‌های اشغالی ادامه پیدا کرد و سرکوبگری نیروهای داخلی و پلیس رژیم صهیونیستی ضد معترضان نیز در عرصه داخلی رژیم اسرائیل مشاهده شد. در شرایط کنونی به نظر می‌رسد تحولات سرزمین‌های اشغالی به سمت برگزاری انتخابات چهارم پیش می‌رود، البته افکار عمومی رژیم اسرائیل در سایه گسترش ویروس کرونا علاقه ای به برگزاری انتخابات چهارم ندارد. این در حالی است که راست گرایان افراطی متحد شده با جریان‌های تلمودی نیز نمی‌تواند حاکمیت سرزمین‌های اشغالی را به تنهایی در اختیار بگیرد و لیبرال ها نیز قدرت تشکیل کابینه بدون حمایت نمایندگان عرب پارلمان را ندارند. از سوی دیگر لیبرالها حتی اگر بخواهند قدرت را در دست بگیرند در سایه حاکمیت دونالد ترامپ در آمریکا که از راستگرایان فاشیسم در رژیم اسرائیل حمایت می‌کند هیچ تضمینی برای ادامه حاکمیت‌شان ندارد.

در سایه ادامه بحران سیاسی در سرزمین های اشغالی، حقوق ملت فلسطین همچنان معلق باقی مانده است. اشتباه است اگر کسی تصور کند که پیروزی یکی از اردوگاه‌ها باعث ایجاد گشایش در پرونده‌های بین‌المللی است، چرا که اختلافات آنها در خصوص مسائل داخلی است و دو طرف اردوگاه معارض صهیونیستی در سیاست خارجی این رژیم تا حد زیادی توافق نظر دارند. سیاستی که سبب بروز مصیبتهای ملت فلسطین شده است. فلسطینیان باید تلاش‌های خود را در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی به کار گیرند تا بتوانند دولت فلسطین را به صورت یکجانبه تشکیل داده و اشغالگران را از مناطق تحت سلطه خود خارج کنند و منتظر حل بحران حاکمیت در اسرائیل یا تعیین نتایج انتخابات آمریکا نباشند.

منبع: المیادین

انتهای پیام/