پوشش بی‌برنامگی در اکران با اعطای وام/ سالن‌های خالی سینما کی پُر می‌شوند؟
سینمای ایران در روزهای بسیار بدی به سر می‌برد؛ عدم اکران فیلم‌های خوب و جذاب در سینما باعث شده است تا سالن‌های سینما در رقابت با نمایش خانگی رسماً ورشکسته شوند. مدیران سینمایی ارشاد چه تمهیدی جز اعطای وام برای احیای سینما اندیشیده‌اند؟
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مدیریت سینما و به طور کلی هرکدام از حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی در دوران بحران آزموده می‌شوند. شیوع ویروس کرونا نیز باعث شد تا مدیریت فعلی سازمان سینمایی کشور در بوته آزمون و نقد قرار بگیرد.
عدم برنامه‌ریزی برای اکران درخشان
جدای از بحث اعطای تسهیلات و وام و مباحث مالی و اقتصادی که طبیعتاً در چنین ایامی دچار پیچ‌وخم‌های فراوان شد، اکران و جذب مخاطب حداقل کاری بود که باید برای سینماهای کشور انجام می‌شد. سینماها بعد از چندماه باز شد و از همان ابتدای بازگشایی برای اکران فیلم‌های جدید چندبار تصمیم به اکران و عدم اکران معدود فیلم‌های جدید گرفته شد. این روند باعث شد تا مخاطبین حداقلی سینما نیز نرفتن را به رفتن ترجیح بدهند و از منازل خود فیلم‌ها را تماشا کنند.
آغاز ماه محرم نیز به عنوان فصل کمکاری سینماها نیز مزید بر علت شده است و در حال حاضر فیلم جدید و قوی برای اکران در سینماهای کشور وجود ندارد. برنامه‌ریزی سازمان سینمایی برای اکران در چنین روزهایی چیست؟
سینماهای جهان با TENET رسماً آغاز شد؛ سینمای ما چطور؟
این در حالی است که سینماهای جهان با اکران فیلم‌های جدید خود در حال جذب حداکثری مخاطبین به سینماهای خودند. آیا سازمان سینمایی برای احیای سینماها با اکران فیلم‌های جدید و یا حتی فیلم‌های خوبی که سال‌ها است بایگانی شده است نمی‌تواند فضای سینماهای کشور را کمی بهبود بخشد؟ مشخصاً اکران فیلم‌های خارجی با محدویت‌هایی روبرو است اما اگر دولت جدیتی برای حل مشکل اکران دارد، می‌تواند با رایزنی و مذاکرات همانطور که پای انواع اجناس خارجی را به کشور باز کرده است فیلم‌های خارجی جدید را نیز به سینماها بیاورد.
اعطای وام‌های مختلف راه چاره نجات سینما نیست
عدم رونق اقتصادی به علت نبود مخاطب که آن نیز معلول عدم نمایش فیلم‌های خوب و جذاب است باعث شده است تا به امروز معاونت سینمایی ارشاد اقدام به پرداخت وام‌ها و تسهیلات گوناگون کند و فضای سینمای کشور به گونه‌ای شود که در شأن آن نیست و بیشتر مانند بانک و وام‌گیرنده‌هایی شده است که یک به یک به آنجا می‌روند تا وام‌های سنگین و سبک دریافت کنند.
بدون شک مدیریت سینمایی کشور توانش برای بهبود وضعیت سینمایی بهتر از این است که چاره را در اعطای وام و تسهیلات بداند و می‌تواند با تصمیمات مناسب در حوزه نمایش و اکران جان دوباره‌ای به سینماها بدهد.
امتیاز حسابی به بسترهای VOD
اما از سوی دیگر اکران آنلاین نیز بیشتر به جای آنکه کمکی به رونق سینماها باشد چراغ آن را خاموش‌تر کرده است؛ سیل فیلم‌های مختلف قدیمی و نزدیک به توقیف و جدید برای اکران آنلاین مانند یک امتیاز جانانه به بسترهایی است که بدون شک نیاز مالی ندارند اما سازمان سینمایی و وزارت ارتباطات با این کار و با اتخاذ تصمیمات دیگر بیشتر نمایش خانگی را مانند عزیز کرده خود کرده‌اند.
اما این تمام ماجرا نیست بلکه نگاهی به محتوا و فیلم‌های در حال تولید و اکران در نمایش خانگی نیز نشان می‌دهد که مدیریت سینمایی کشور همانطور که توجه کیفی و علمی به مقوله سینما و اکران ندارد، متناسب با سیاست‌های کلان فرهنگی و هنری کشور فیلم‌ها را برای اکران انتخاب نمی‌کند.
عدم دغدغه برای ذائقه‌سازی مخاطبین برای ایام مناسبتی
چرا فیلم‌هایی مانند عصر جمعه، بنفشه آفریقایی و لتیان باید در ایام سوگواری و عزاداری امام حسین (ع) اکران آنلاین شود؟ توزیع و اکران فیلم‌هایی با چنین محتوا و مضامینی در این ایام جای سؤال دارد. به نظر می‌رسد همانطور که شورای صنفی نمایش برای اکران فیلم‌ها در سینماها تصمیم می‌گیرد، برای نمایش خانگی نیز باید شورایی تشکیل شود تا از اکران آنلاین بی‌مناسبت برخی از فیلم‌ها جلوگیری بشود.
البته فیلم‌هایی با مضامین عاشورایی و قیام تاریخی اباعبدالله الحسین (ع) کم است اما آیا دولت مدعی تدبیر و امید برای تنها فیلم مهم و جدی عاشورایی یعنی رستاخیز تدبیری کرده است؟
پشت صحنه فیلم رستاخیز
انتظامی در نشست خبری خود در پاسخ به این مسأله نشان داد که همیّت جدی برای رفع این مشکل ندارد و ترجیح می‌دهد که چندان خود را درگیر این مسأله نکند. صحبت‌های درویش و درد و دل‌های او همه نشان از تنهایی وی برای حل مسأله اکران فیلم رستاخیز دارد. رستاخیز در حال حاضر در حال آماده شدن برای اکران در یک پتلفرم اختصاصی است که امکان قاچاق آن به مراتب کمتر از پلتفرم‌های بسیار ضعیفی باشد که فیلم و سریال‌ها از آن قاچاق می‌شود اما فارابی به عنوان یکی از شرکای فیلم در برنامه تلویزیونی که مانند تریبون افتخاری در خدمت او قرار داده شده بود درباره اکران فیلم در نمایش خانگی صحبت می‌کند که هرچه فیلم هست از آن قاچاق شده است. این امر نشان دهنده آن است که مدیران سینمایی ما دغدغه‌ای برای ذائقه‌سازی مخاطبین خود برای ایام مناسبتی ندارند.
در نهایت هر هفته اخبار صدور پروانه‌های ساخت و نمایش متعدد از سازمان سینمایی صادر می‌شود اما جای خالی اکران هوشمندانه آنها برای سینمای کم‌توان ما به خوبی حس می‌شود. اخیراً نیز شواری صنفی نمایش برای اکران فیلم‌های جدید خبری را منتشر کرد که امید دارد تا با این اکران‌های جدید بتواند سینمای ایران را کمی تکان بدهد. اما واقعیت این است که منطق بازگشایی و احیای سینماهای دنیا با اکران فیلم‌های درجه دو و متوسط سازگار نیست و عموماً فیلم‌های درجه الف و فاخری که عموم مردم را بتواند راضی به آمدن به سینماها بکند باید در اولویت اکران باشد. انتظاری که از فیلم‌های آماده به اکران برای هفته‌های بعد نمی‌توان داشت. فیلم‌هایی مانند «کاکا» «بی‌حسی موضعی» «روزهای نارنجی» و «آقای سانسور» آثاری نیستند که بتوانند سینما را حیات دوباره ببخشند.
از یک سو عدم برنامه‌ریزی برای احیای سینما، از سوی دیگر دست به گریبان بودن هر روزه برای مسأله نمایش خانگی با صداوسیما، عدم نظارت بر محتوای فیلم‌های سینمایی آنلاین و در نهایت گرفتار کردن سینمادارها با وام‌های سنگین برای حل مشکلات مالی نشان می‌دهد که رسماً مدیران سینمایی کشور فراموش کرده‌اند که مدیر و مسئول سینمای کشورند و باید برای آن فکری بکنند.
انتهای پیام/