در آستان حسین (ع) | چگونه از ماجرای حسینی (ع) عبرت بگیریم؟
عبرت در ماجرای حسینی زمانی واقع می‌شود که آن را جبهه‌ای وسیع ببینیم و امتداد جبهه را فهم کنیم؛ یعنی امتداد ماجرای حسینی تا زمان خود و بعد تسرّی دادن آن تا عرصۀ مهدویت.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت‌الاسلام سعید اصفهانیان مدیر مؤسسه راهبردی فرهنگی اصحاب الحسین (ع) یکی از زوایای ماجرای حسینی را عبرت‌بینی دانست و گفت: قرآن حکمت قصه گفتن را برای این مطرح می‌کند که عبرت بگیریم «لَقَدْ كَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِی الْأَلْبَابِ» (سورۀ یوسف آیۀ111) عبرت یعنی برای مطالعۀ تاریخ باید از ظاهرش عبور کرد و به باطنش رفت و آن باطن را در فضای زندگی خود تسری داد. پس عبرت یعنی عبور از ظاهر ماجرا، رسیدن به متن ماجرا و تسری دادن به زندگی خود.
وی افزود: عبرت در ماجرای حسینی زمانی واقع می‌شود که آن را جبهه‌ای وسیع ببینیم و امتداد جبهه را فهم کنیم؛ یعنی امتداد ماجرای حسینی تا زمان خود و بعد تسرّی دادن آن تا عرصۀ مهدویت؛ در این راستا باید به دنبال ایفای نقش خود در جبهۀ حق باشیم. در مکتب جعفری علیه السلام این تعبیر وجود دارد که «اگر با ما نیستید، پس علیه ما هستید». میانه معنا ندارد. باید نقش خود را تعریف کنیم. نقش از پایین‌ترین موقعیت‌ها تا بالاترین موقعیت‌ها. انسان در موقعیت عمر و شمر می‌ایستد یا بالاتر، در موقعیت کسانی که زیاد تفاوت قائل نبودند؟ مثل ابن عباس و عبیدالله بن حرّ جعفی که فقط اسب خود را خواست در اختیار امام قرار دهد. یا انسان فراتر می‌رود و در موقعیت حرّ یا جون می‌ایستد و یا فراتر، در موقعیت ابوالفضل علیه السلام و علی اکبر؟ منظر عبرت‌بینی، منظری است که ما را در جبهه‌ای وسیع قرار داده و بعد نقش ما را در قبال امامت مورد سنجش قرار می‌دهد.
انتهای‌پیام/