گزارش|برخورد با حزب التحریر، دردسر جدید ترکیه

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، زندانی شدن چند فرد وابسته به یک گروه دینی در آنتالیا، توجه افکار عمومی را به سوی خود جلب کرد.

ظاهراً تنش و اختلاف در مورد گروههای طریقتی، سلفی ها و سایر نحله های دینی، در ترکیه پایانی ندارد.

جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)

در شرایطی که به تازگی، اخباری در مورد افشای برخی رفتارهای انحرافی سران طریقتی منتشر شده و تعدادی از افراد رده بالای طریقت ها دستگیر و روانه زندان شده اند، هشدار در مورد مسلح شدن گروههای سلفی نیز در رسانه های ترکیه مطرح شده است.

حالا خبر رسیده که علاوه بر موضوع طریقت و سلفی، سناریوی برخورد با حزب التحریر نیز در میان است. زندانی شدن 11 تن از اعضای حزب التحریر در آنتالیا، موجی از مخالفت از سوی سران این حزب را به دنبال آورده و شواهد نشان می دهد که آنان از تقویت گفتمان خلافت، عقب نشینی نخواهند کرد.

11 زندانی و تردید در حکم دادگاه

دو روز پیش در شهر توریستی آنتالیا، قاضی دادگاه جمهوری، 11 تن از 14 مظنون دستگیر شده گروه موسوم به حزب التحریر را به زندان فرستاد. این در حالی است که قبلاً دادگاه قانون اساسی، در حکمی اعلام کرده بود که جرم این افراد محرز نیست و تردیدهای حقوقی جدی در پرونده آنان وجود دارد.

اما دادگاه آنتالیا، به ظن ارتباط با اهداف مسلحانه تروریستی، اعضای حزب التحریر را روانه زندان کرد. حالا در فضای مجازی و به ویژه در توییتر، ده ها و حتی صدها تن از حزب التحریری های ترکیه، کمپین اعتراضی به راه انداخته و حکم دادگاه آنتالیا را به عنوان ظلم، قلمداد می کنند.

توجه به محتوای اعتراضات و مطالبات تحریری ها، گویای این واقعیت است که فعالیت این گروه ها و تشکیلات و سازماندهی آنان، جدی تر از آن است که بتوان فقط در یک استان و با بازداشت چند نفر، کل تشکیلات را کنترل کرد.

محمود کار که خود را به عنوان مدیرکل امور تبلیغاتی و رسانه ای حزب التحریر در ترکیه معرفی کرده، از افرادی است که در سازماندهی اعتراضات، نقش مهمی بر عهده دارد.

محمود کار، ضمن غیرشرعی و غیرحقوقی قلمداد کردن حکم دادگاه آنتالیا، خواهان آزادی «برادران» محبوس شده و اعلام کرده: «با این کارها، نه می توانید ما را ترسانده و حزب التحریر را تضعیف کنید و نه خواهید توانست عقیده ما را در مورد ضرورت تاسیس نظام خلافت اسلامی، تغییر دهید.»

علاوه بر محمود کار، چندین شخصیت و چهره دینی و سیاسی مرتبط با حزب التحریر در ترکیه، به حکم دادگاه آنتالیا اعتراض کرده و برخی سیاست های ترکیه را نیز در حوزه های منطقه ای، زیر سوال برده اند.

عبدالله امام اوغلو، موسی بای اوغلو، عثمان ییلدز، رمضان گوموش، حقی ارن، مهمت امین ییلدرم و مصطفی کوجامان باش، از افراد مشهور حزب التحریر در ترکیه هستند که در مدت اخیر نیز، ضمن محکوم کردن امارات و بحرین، اعلام کردند که ترکیه نیز با دنبال کردن هدفی به نام عادی سازی روابط سیاسی با اسراییل، در خیانت کشورهای عربی حامی اسراییل، شریک خواهد بود.

حزب التحریر، از مصر و اوراسیا تا ترکیه

حزب‌التحریر در واقع یک تشکیلات اسلامگرای گسترده و بین المللی است که در سال 1953 در بیت‌المقدس و به دست روحانی فلسطینی تقی‌الدین النبهانی تأسیس شده است. حزب‌التحریر از مصدر حریت و تحریر، به معنی گروه آزادی‌بخش می‌باشد و چنین ادعا می کند که می خواهد مسلمانان را از قید و بند نظام‌ها، افکار، مفاهیم و احساسات غیر اسلامی نجات دهد.

گر چه حزب التحریر از مصر سربرآورده، اما پس از اصلاحات گورباچف، زمینه برای ترویج افکار آنان در تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان و بسیاری دیگر از مناطق شوروی سابق و قفقاز و آسیای میانه فراهم شد و بعدها توانستند در افغانستان نیز به شدت تکثیر شده و رشد کنند.

در ترکیه نیز در دو دهه اخیر و در دوران اقتدار حزب عدالت و توسعه، زمینه مناسب تری برای کار و فعالیت داشته اند. ذکر این نکته نیز مهم است که حزب التحریری ها، مخالف تشیع هستند و با آن که به طور رسمی و آشکار به جمهوری اسلامی ایران نمی تازند اما بارها در بیانیه و نوشته های سران این گروه، با مدل حکومتی جمهوری اسلامی ایران، مخالفت شده است.

اگر چه حزب التحریر، در ادبیات سیاسی و در ساختار تشکیلاتی، خود را به عنوان یک حزب سیاسی اسلامی مستقل معرفی کرده و خود را شاخه ای از اخوان المسلمین نمی داند، اما با این حال، از منظر فکری و رفتاری، شباهت هایی بین این دو جریان وجود دارد.

در نتیجه مقامات دولت مصر در چند سال اخیر، بارها از ترکیه خواسته اند تا در کنار برخورد با افراد، رسانه ها و گروه های شاخص اخوان المسلمین، با التحریر نیز برخورد شود.

نقطه اتصال التحریر و برخی محافظه کاران طرفدار آکپارتی

در اصل و بنیاد فکری حزب التحریر، تاسیس دولت اسلامی، یک مساله بسیار حیاتی و مهم است. این حزب، به شدت با دموکراسی، انتخابات و شیوه های دموکراتیک و در عین حال با کودتا و فعالیت مسلحانه نیز مخالف است و معتقد است که باید از راه مبارزه سیاسی و تبلیغاتی، خلافت تاسیس کرد. لذا طبیعی است که انحلال خلافت عثمانی در سومین دهه قرن بیستم، یکی از تلخ ترین خاطرات تاریخی التحریری ها باشد.

در چند ماه اخیر، برخی از نشریات متعلق به خاندان آلبایراک، پس از تغییر کاربری مسجد ایاصوفیه در استانبول، با انتشار مجلات ویژه، اعلام کردند که زمان تاسیس نظام خلافت اسلامی نیز فرا رسیده است.

طرح مجدد این هدف و بیان این آرزو، با واکنش های تند کمالیست ها و سران حزب جمهوری خلق روبرو شد.

عمر چلیک، سخنگوی حزب عدالت و توسعه ناچار شد که در یک کنفرانس مطبوعاتی، رسماً توضیح دهد که حفظ ساختار جمهوری، رسالت و هدف دولت است و چیزی به نام خلافت تاسیس نخواهد شد.

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه و رهبر حزب حاکم نیز اعلام کرد که طرح چنین موضوعاتی به معنی تلاش برای تغییر موضوعات سیاسی اصلی ترکیه و هدفی خرابکارانه است. اما روزنامه ینی آکیت که به عنوان یک حلقه فکری – رسانه ای نزدیک به حزب عدالت و توسعه شناخته می شود، از ایده تاسیس مجدد خلافت استقبال کرد و امروز هم، این روزنامه، تنها رسانه رسمی ترکیه بود که به زندانی شدن اعضای حزب التحریر اعتراض کرده و آن را اقدامی غیرحقوقی و ظالمانه دانست.

در پایان باید گفت، حزب عدالت و توسعه، در برابر موضوعاتی همچون فعالیت جماعات دینی، گروه های طریقتی، سازمان ها و شبکه های سلفی و همچنین گروه حزب التحریر، شرایط سختی دارد. چرا که از یک سو، از برخی اقدامات و شبکه سازی های مخفی این گروه ها هراس دارد و از دیگر سو، در حوزه اجتماعی و حزبی، از این هراس دارد که برخورد با آنان، بر میزان آرای حزب عدالت و توسعه و نگرش جامعه محافظه کار، تاثیر منفی بگذارد.

انتهای پیام/