روایت خبرنگار تسنیم از یک دیدار عاشقانه /از حرم مطهر رضوی برای احوالپرسی خدمت رسیده‌ایم
گروه استانها-در روزی منتسب به بردباری و فداکاری، برای پاسداشت زحمات شبانه‌روزی مادرانی که همه وجودشان را وقف همسر یا فرزندان معلول خود کردهاند، جمعی از خادمان آستان مقدس رضوی به دیدارشان رفتند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، به مناسبت ولادت حضرت زینب کبری(س)، جمعی از متولیان مدیریت امور مجاورین بنیاد کرامت رضوی در قالب طرحی با عنوان «مادران صبور»، در مناطق حاشیه‌ای شهر مشهد، به دیدار بانوان دارای فرزند یا همسر توان‌یاب رفتند تا با تقدیم هدایای متبرک رضوی، از زحمات شبانه‌روزی آن‌ها قدردانی کنند.
در روزی منتسب به بردباری و فداکاری، برای پاسداشت زحمات شبانه‌روزی مادرانی که همه وجودشان را وقف همسر یا فرزندان معلول خود کردهاند، جمعی از خادمان آستان مقدس رضوی به دیدارشان رفتند تا به بهانه تقدیم کردن هدایای متبرک، وجود پر خیر و برکتشان را ارج نهند.
مقصد ما در این روز فرخنده، ساختمانی در منطقه محروم پنجتن(ع) است. ساکنان این ساختمان هرکدام دست‌کم دو فرزند معلول را سرپرستی می‌کنند. جمعی از بزرگ‌ترها و دو روحانی از مسجد محل همراه خادمان بارگاه رضوی به دیدار این خانواده‌ها میآیند. قرار را بر غافل‌گیر کردن این مادران صبور و زحمت‌کش گذاشته‌اند. پس با هدایایی در دست، تک‌به‌تک درب منازل را می‌زنند.
«حاج‌خانم، تشریف دارید؟! از حرم مطهر رضوی برای احوالپرسی خدمت رسیده‌ایم.» و چهره‌هایی که با گشوده شدن در خانه، سرشار از شادی می‌شوند.
گروهی لبخند می‌زنند. بعضی‌ها اشک می‌ریزند و تعدادی هم آرام، پذیرای مهمانان خود می‌شوند. در همه منازل، رخت‌خوابی پهن است که هرگز جمع نمی‌شود، بستری که مشخص‌ترین نشانه پرستاری شبانه‌روزی و بدون تعطیلی مادران این خانه‌هاست. هر خانه میزبان پرستاری از چند معلول است که هرکدام به نوعی از معلولیت ذهنی، جسمی و حرکتی مبتلاست و به میزان وخامت شرایط جسمانی‌اش، خدمات متفاوتی می‌طلبد.
فرشته‌های زمینی ما
اولین منزل با خانواده‌ای دارای 4 معلول، به‌راستی ترجمه صبر و استقامت است، مادری و پدری که دارایی چندانی ندارند و تنها ممر درآمد زندگی‌شان رانندگی روی تاکسی است ولی مثل بیشتر والدین فرزندان معلول، نارضایتی و ناشکری‌ای در چهره و کلامشان دیده نمی‌شود.
پدر با لبخندی از روی رضایت، خطاب به ما می‌گوید: «این‌ها فرزندانم نیستند؛ فرشته‌های من هستند. خدا آن‌ها را به ما بخشیده است تا خدمتگزارشان باشیم. هروقت به گرفتاری و گرهی می‌خوریم، فوری خدا دستمان را می‌گیرد. در طول عمرم، معجزات بسیاری از نگهداری این عزیزان دیده‌ام.» روحانی محل ابیاتی از سرود خدمت در بارگاه منور ثامن‌الحجج(ع) را سرمی‌دهد که حال خوشی به صاحب‌خانه می‌بخشد. خادمان خداقوتی گرم به این پدر و مادر مهربان و صبور می‌گویند و راهی منزلی دیگر می‌شوند.
ریخت‌وپاش ظرفهای غذا در کنار یک بستر پهن، وجه مشترک همه خانه‌هاست و نشان دیگری از دشواری مادری‌کردن و بزرگی کارهایی است که آن‌ها برای فرزندان معلولشان با جان و دل انجام می‌دهند. مادر خانواده با تبسمی بر لب، پذیرای خادمان می‌شود، مادری که تیمارداری از سه معلول جسمی‌حرکتی را برعهده داشته و به‌تازگی یکی از پسرانش به رحمت خدا رفته است. این مادر مثل بیشتر والدین پرتاب‌وتحمل معلولان، در حین بیان احوالات درونی‌اش، عمق معرفت و خداشناسی خود را هم نشان می‌دهد. او می‌گوید: «من خدا را دوست دارم و خدا دوست داشته است که من مادر این بچه‌ها باشم. پس هرچه خدا دوست دارد، من هم دوست دارم و می‌خواهم.»
فراتر از مادری کردن
برخلاف آنچه ممکن است تصور کنیم که چطور 35 خانواده دارای معلول بدون هیچ مشکلی در کنار هم زندگی می‌کنند، باید گفت خوبی در کنار هم زندگی‌کردن این خانوارها این است که به قول خودشان، مثل یک خانواده پشت و پناه و کمک همدیگرند. هر وقت گرفتاری‌ای دارند، یکی از آن‌ها از فرزند دیگری مراقبت می‌کند تا با خیال راحت به کارهایش برسد.
در نشانی بعدی، مادر با دیدن خادمان شروع می‌کند به گریه و می‌گوید، به دلیل نگهداری از فرزند و همسر معلولش، ماه‌ها نتواسته به زیارت حرم مطهر امام رضا(ع) برود و دلش گرفته بوده است. از روی خوشحالی، بغضش می‌ترکد و از خادمان درخواست می‌کند نایب‌الزیاره او باشند و خادمان با دلداری دادن به مادر می‌گویند برای همین خدمات بی‌دریغ، مأجور و مورد عنایت امام هشتم(ع) است.
در منزل همسایه هم بانوی دیگری دو پسر معلول و یک فرزند سالم را سرپرستی می‌کند. با اینکه معلوم است روزگار بر آن‌ها آسان نگرفته، شکرگزار است و می‌گوید: «الحمدلله همه فرزندانم نعمت هستند.»
درِ خانه بعدی را که می‌زنیم، پسر معلولی جلو در می‌آید و زود می‌پرسد: «شما مهمان هستید؟» خادمی در جواب می‌گوید: «بله.» باز پسرک می‌پرسد: «از کجا آمده‌اید؟» خادم پاسخ می‌دهد: «حرم امام رضا(ع)» مادرش که غافل‌گیر شده است، با صدایی بلند گریه می‌کند. خادمان بارگاه رضوی پس از دقایقی مداحی، تقدیم هدایا و عرض خداقوت و قدرشناسی از تلاش‌های این مادر صبور، برایشان سلامتی و توفیق آرزو می‌کنند.
روزی به نام مادران صبور
مدیر امور مجاورین آستان قدس رضوی با تشریح ابعاد مختلف اجرای این طرح گفت: «550 خانواده در قالب 22 کانون محله‌ای تحت پوشش اجرای طرح «مادران صبور» قرار گرفتند و خادمیاران رضوی از خدمات مادران و همسران فداکار و خدوم شهر مشهد تقدیر کردند.»
به گفته هادی غلامی، برای اجرای این برنامه هم‌زمان با شب یلدا، متبرکاتی از جمله نمک، نبات، برنج و اسپند متبرک و بسته‌های ده‌کیلویی میوه تهیه شده بود که بین خانواده‌های هدف طرح توزیع شد.
در بخش دیگری از طرح «مادران صبور»، خادمان مدیریت امور مجاورین آستان قدس با خانواده یک جانباز مدافع حرم دیدار، و با تقدیم هدایایی معنوی، از زحمات همسر این جانباز سرافراز قدردانی کردند.
تهیه گزارش: سارا صالحی
انتهای پیام/282/ش
