رمز نامیده شدن نسل حضرت یعقوب(ع) به عنوان بنی‌اسرائیل
بر اساس برخی از منابع حدیث، حضرت یعقوب علیه السلام به اندازه‌ای در بندگی خدای متعال مخلص بود که به آن حضرت لقب اسرائیل، یعنی بنده خدای تعالی داده شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هر یک از نام‌گذاری‌ها در ادیان الهی دلیل و رمزی دارد که منشأ آن را باید از میان آیات قرآن و حدیث های رسیده از اهل بیت علیهم السلام جستجو کرد. روشی که ما را به نکات و آموزه‌های مهمی در فرهنگ دینی می‌رساند و برخی از حقایق تاریخی را فاش می‌کند.
در این میان، می‌دانیم که فرزندان و نسل حضرت یعقوب علیه السلام به عنوان بنی‌اسرائیل نامیده شده‌اند. اما در اینجا این سؤال به وجود می‌آید که چرا لزوماً به نسل آن حضرت چنین عنوانی اطلاق شده است؟
بر اساس آموزه‌های حدیث در میان کلام گهربار پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام به نکاتی در این باره دست پیدا می‌کنیم. ازجمله امام جعفر صادق علیه السلام فرموده‌اند: «یعقوب همان اسرائیل بود و معنای اسرائیل، عبدالله است.» به این علت که کلمه «اسرا» به معنای عبد و بنده و «ایل» به مفهوم «الله تعالی» است.
در روایت دیگری هم کلمه اسرائیل به این طریق معنا شده که «اسرا» یعنی قوت و قدرت و «ایل» به معنی «الله تعالی» است. به این ترتیب مفهوم اسرائیل، قوه الله تعالی خواهد بود.
از طرف دیگر، از کعب الاخبار هم حدیث مفصلی نقل شده که در ضمن آن به این نکته اشاره شده است که اسرائیل را به این علت این طور نام‌گذاری کرده‌اند که حضرت یعقوب علیه السلام در بیت‌المقدس به خدمت مشغول بود و او اولین فردی بود که در آن مکان مقدس وارد شده و آخرین نفری بود که از آن بیرون می‌رفت. آن حضرت قندیل‌ها و چراغ‌های بیت‌المقدس را روشن می‌کرد و صبح‌ها آن‌ها را می‌دید که خاموش شده‌اند. یک شب در بیت‌المقدس ماند تا چراغ‌ها را زیر نظر داشته باشد و بداند که چگونه خاموش می‌شوند. ناگهان یکی از جنیان را دید که چراغ‌ها را خاموش می‌کند. حضرت یعقوب علیه السلام او را گرفته و به یکی از ستون‌های مسجد بست.
صبح که هوا روشن شد، مردم آن جن را دیدند که اسیر حضرت یعقوب علیه السلام شده و به این علت که نام آن جن «ایل» بود، به همین علت به آن حضرت اسرائیل گفته شد.
انتهای پیام/