ماجرای مخالفت مدیران تلویزیون با نام فتانه/ چرا دوربین سریال‌ها وارد انرژی هسته‌ای نمی‌شود؟
کارگردان اولین سریال تلویزیونی که به موضوع انرژی و دانش هسته‌ای پرداخت تأکید کرد که باید دوربین سریال‌سازی به سمت مسائل هسته‌ای برود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در آستانه ایام شهادت مصطفی احمدی‌روشن و همچنین بزرگداشت دانشمند هسته‌ای شهید فخری‌زاده، تلویزیون سریال "آینه‌های نشکن" را در شبکه آی‌فیلم بازپخش می‌کند. تکرار این سریال با توجه به پرداخت آن به مسائل هسته‌ای ایران و چالش‌های آن در شرایط کنونی که افکار عمومی اهتمام بیشتری به آن پیدا کرده می‌تواند تمهید هوشمندانه و زمان‌شناسانه باشد. "آینه‌های نشکن" نخستین سریال تلویزیونی با موضوع انرژی و دانش هسته‌ای است که نقش سرویس‌های جاسوسی را در اخلال در توسعه دانش هسته‌ای به نمایش می‌گذارد.
جواد اردکانی کارگردان این سریال با خبرنگار تسنیم گفت‌وگویی کرده که در ادامه می‌خوانید:
او در پاسخ به این سؤال که چرا به سراغ ساخت مجموعه‌ای با این موضوع رفته که مسبوق به سابقه نبود و بالطبع ریسک‌پذیری بالایی داشت، تأکید کرد: واقعیت این است که "آینه‌های نشکن" اولین کاری بود که در حوزه سریال‌سازی با موضوع مسائل هسته‌ای تولید شد. قطعاً همت مسئولان و مدیران وقت سازمان که نسبت به این مسئله دغدغه داشتند و مدیر شبکه مربوطه برای اجرایی شدن آن خیلی کمک کرد.
اردکانی تأکید کرد: برای خود من هم نه فقط به عنوان کارگردان که به عنوان شهروند ایرانی هم این مسئله خیلی حیاتی بود و نسبت به آن دغدغه داشتم؛ تصورم این بود و هست که رسانه نباید از جامعه عقب بیفتد و بیش از این باید جریان‌ساز باشد و اذهان عمومی را با دغدغه‌های ملی آشنا کند. به این دلایل به سراغ ساخت سریال "آینه‌های نشکن" رفتم. خوشبختانه آقای نیرومند که آن زمان مدیر طرح و برنامه شبکه دو بودند در ساخت این مجموعه نقش تعیین‌کننده‌ای داشتند.
کارگردان سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: موضوعات علمی به ویژه مسائل پیچیده هسته‌ای برای مخاطب عام قابل فهم نیست یا دست کم دشوار است. بنابراین باید برای روایت فهم‌پذیر موضوع، قصه طراحی کرد. اما اینکه قصه به سمت فضای جاسوسی و امنیتی رفت هم به این دلیل بود که مسئله هسته‌ای در ایران از همان ابتدا هم با مسائل سیاسی و امنیتی گره خورده بود و صرف یک مسئله علمی نبود. در واقع مسئله هسته‌ای همواره تحت تأثیر رفتارهای سرویس‌های بیگانه بوده و هست.
وی افزود: اساساً بخش عمده چالش‌های ما در دانش هسته‌ای مربوط به همین مشکلات و موانعی بود که این سرویس‌های جاسوسی ایجاد می‌کنند لذا روایت قصه در بستر جاسوسی صرفاً یک تمهید دراماتیک نبود بلکه نگاهی واقع‌گرا به بازنمایی سوژه هم بود. ضمن اینکه ما در این زمینه تحقیق و پژوهش هم کردیم و هم دوستان سازمان انرژی اتمی به ما مشاوره دادند و هم در مراحل اجرایی از صفر تا صد آن با ما همکاری داشتند.
اردکانی در خصوص مخالفت مدیران تلویزیون با نام یکی از کاراکترهای داستان، گفت:در واقع اسم شخصیت اصلی ما در قصه «فتانه» بود که همان را عنوان سریال هم گذاشته بودیم منتها مدیران تلویزیون معتقد بود که اسم مناسب برای این سریال نیست و باید عوض شود. زمانی که ما در دبی مشغول فیلمبرداری بودیم دوستان شبکه که در حال آماده‌سازی سریال برای پخش بودند دو تغییر را به من اطلاع دادند. یکی اسم سریال بود و اینکه آینه‌های نشکن وجوه امنیتی بیشتری دارد تا فتانه و یکی هم ترانه‌ای بود که به عنوان تیتراژ و با صدای امیر حسین مدرس پخش شد.
این کارگردان درباره شخصیت‌پردازی کاراکترها که بعضا رها شده عنوان شده‌اند، اضافه کرد: در سریال با قصه طولانی‌تری نسبت به فیلم مواجهیم. ضمن اینکه این قصه دارای داستانک‌هایی بود که هر کدام شخصیت و بازیگر لازم داشتند. البته من باید بدانم منتقدین کدام شخصیت را رها شده می‌دانند تا بتوانم آن را بررسی کنم. با این حال برخی از شخصیت‌ها سهم کمتری در پیشبرد قصه دارند که این به معنای رهاشدگی آن‌ها نیست.
وی در پایان درباره ساخت سریال‌هایی درباره انرژی هسته‌ای، اظهار کرد: به نظرمن مسئله هسته‌ای یکی از زنده‌ترین و ملی‌ترین دغدغه‌های جامعه ما به شمار می‌رود و جا دارد که رسانه به آن بپردازد؛ سریال‌سازی و تولید آثار نمایشی در این باره یکی از مؤثرترین راهکارها به شمار می‌رود و به همین دلیل تولید سریال درباره مسائل هسته‌ای را نه صرفاً نیاز سرگرم کننده بلکه ضرورت آگاهی‌بخش می‌دانم. متأسفم که درباره این مسئله سریال‌سازی صورت نمی‌گیرد در حالی که جامعه ما نیاز دارد تا از ابعاد مختلفی به مسئله هسته‌ای در آثار نمایشی پرداخته شود.
انتهای پیام/
