گفت‌وگوی خواندنی تسنیم با پرستار گاندو/ ملک‌دینار شجره چگونه با تمساح پوزه کوتاه همزیستی دارد؟+ فیلم
گروه استانها ـ ملک‌دینار شجره از بلوچ‌های باهوکلات است و محل زندگی‌اش تا چابهار ۱۰۰ کیلومتر فاصله دارد، او به‌تازگی با تصاویرش که در حال غذا دادن به گاندوهاست معروف شده است؛ گفت‌وگوی تفصیلی تسنیم با او را می‌خوانید.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از دشتیاری، بومگردی شجره را هر مسافری که به باهوکلات رفته باشد می‌شناسد، این بومگردی را شخصی به همین نام بنیان گذاشته است؛ منظورمان ملک‌دینار شجره است که این روزها تصاویرش حین غذا دادن به گاندوها در فضای مجازی دست به دست می‌چرخد.
ملک‌دینار اعتقاد زیادی به خوش‌رفتاری با جانوران و گیاهان دارد و می‌گوید "اگر بدرفتاری‌های ما با محیط اطرافمان نبود الآن ما در سیستان و بلوچستان خشکسالی نداشتیم" کمااینکه دور از حقیقت هم نمی‌گوید و حالا نیز خودش دست به کار شده و در باهوکلات با دستان خودش بیش از 20 گاندو پرورش داده است.
گاندو که همان تمساح پوزه‌کوتاه مستقر در ناحیه جنوبی استان است با توجه به نوع زندگی‌اش از همان اول مورد توجه بومی‌ها بوده و حتی معروف است که این تمساح‌ها برکت آب هستند و به همین دلیل است که ملک‌دینار شجره نیز به‌خوبی از آنها مراقبت و نگهداری می‌کند تا برکت از زندگی خود و اطرافیانش نرود، در ادامه گفتگوی تسنیم با این فرد را می‌خوانید.
وی با بیان اینکه "18 سال است که با محیط زیست به‌صورت افتخاری کار می‌کنم"، افزود: من طی این مدت مراقب گاندوها و پرنده‌ها بودم و به مردم توصیه می‌کردم که درخت‌های منطقه را قطع نکنید و الآن نیز پنج سالی است که به گاندوهای باهوکلات با هزینه خودم غذا می‌دهم و وقتی خشکسالی شد گاندوها که روز لابه‌لای بوته‌ها می‌خوابیدند جایی برای ماندن پیدا نکردند و بنده که همیشه اخبار محیط زیست را دنبال می‌کنم متوجه شدم که اینها باید به درون آب بروند تا خنک بمانند و اگر آب ته بکشد گرمشان می‌شود.
وی با بیان اینکه "از محیط زیست که پیگیری کردم گفتند «آب می‌فرستیم داخل رودخانه»، گفتم «هرچقدر آب بریزید پخش میشه داخل رودخانه»، گفتند «چه‌کار کنیم؟»، گفتم «بیل مکانیکی زنجیری بفرستید برای من»"، اظهار داشت: وقتی بیل مکانیکی زنجیری فرستادند من شش ساعت آنجا کارکردم و چاله‌ای حفر کردم که عمقش دو متر شد با مساحت 80 مترمربعی که بعد از آن شش گاندو آمدند و آنجا خودشان را خنک کردند اما قبل از این داستان بنده خودم می‌رفتم وسط رودخانه و با دست آب پمپاژ می‌کردم به داخل برکه کوچک تا تمساح‌ها (گاندو) شب بیایند آنجا و بدنهای خودشان را خیس کنند.
این دو‌ستدار محیط زیست با بیان اینکه این گاندوها تا پنج سال قبل داخل آب ماهی و قورباغه شکار می‌کردند و می‌خوردند، گفت: من وقتی خشکسالی شد و دیگر غذایی برای خوردنشان نداشتند رفتم نان خشک ریختم لب آب که صبح فردا دیدم آنها را نخورده‌اند و متوجه شدم گوشتخوار هستند، بعد از این اتفاق به مغازه رفتم و گوشت مرغ آوردم و ریختم لب آب صبح که آمدم دیدم همه مرغ‌ها را خورده‌اند و من این کار را ادامه و برای مدت‌ها سر مرغ و پای مرغ به‌عنوان غذا به آنها دادم. بعد از مدتی پسر من و خواهرزاده‌ام آمدند عکس گرفتند و مردم محلی متوجه شدند من به این گاندوها غذا می‌دهم.
وی با بیان اینکه" حدود یک الی دو ماه زمان برد تا آنها با من آشنا بشوند"، گفت: یعنی به این سادگی با کسی آشنا نمی‌شوند و از آنجایی که من هرشب می‌رفتم برای غذا دادن به آنها، به من عادت کردند و وقتی عکس این موضوع در فضای مجازی پخش شد از تهران، شیراز و مشهد آمدند در خانه من را زدند و گفتند "پیرمردی که به گاندوها غذا می‌دهد کجاست؟" و از آن به بعد خانه بومگردی من میزبان افرادی شد که از سراسر ایران برای دیدن گاندو می‌آمدند.
ملک‌دینار شجره با ابراز اینکه "بعضی از آنها وقتی گاندوها را دیدند به من گفتند «آقای شجره، هوای اینها را داشته باش که ما برای دیدن اینها قبلاً به کشورهای خارجی سفر کردیم» و من می‌گفتم «اینها مال دیروز و پریروز نیستند که اینجا هستند و 20 سال است که در این برکه گاندو هست»"، گفت: آن موقع بود که آنها گفتند «ما اصلاً از این موضوع خبر نداشتیم» و بعد از این افرادی که برای بازدید می‌آمدند پولی می‌دادند تا برای گاندوها بنده غذای بیشتری بگیرم. اولش رفتم دنبال یک فریزر چراکه هر روز نمی‌شد بخواهم 50 کیلومتر بروم پای مرغ و سر مرغ بخرم و برای گاندوها بیاورم و نیاز به یک فریزر داشتم.
وی با اظهار اینکه "این روزها هرکسی که می‌آید به اینجا یک کمکی می‌کند تا اینها غذایی داشته باشند و بعضی وقت‌ها که افراد برای دیدن گاندوها شبانه به اینجا می‌آیند 50 هزار تومان هزینه بابت این موضوع به من می‌دهند و هر ماشینی که می‌آید اینجا می‌گوید به «گاندوها غذا بدهید تا ببینیم آنها چطور غذا می‌خورند»"، اضافه کرد: می‌گویم 50 هزار تومان بدهند چراکه بنده هر هفته مرغ می‌خرم و می‌آورم و تکه تکه می‌کنم داخل فریزر می‌گذارم تا هروقت که گرسنه شدند یا مردم خواستند به آنها غذا بدهم؛ برای مثال روز گذشته گروهی 40نفره آمده بودند که می‌گفتند رفتند لب دریا دو الی سه روز بمانند اما آنجا سرویس بهداشتی و حمام نبوده است درحالی که اینجا بومگردی من کاملاً به حمام و سرویس بهداشتی مجهز است. این افراد که دیروز آمدند سه نفرشان 50 هزار تومان پرداخت کردند و بیشترشان پول ندادند اما من هم فشار زیادی به آنها نیاوردم.
وی با بیان اینکه اوایل شش گاندو بود و با گذشت زمان الآن به 26 عدد رسیده‌اند، ادامه داد: رودخانه پایین‌دست که خشک شد این گاندوها به اینجا منتقل شدند. تا دو سال که بنده به اینها غذا می‌دادم خبری از مسافر و کمک‌های مردمی برایشان نبود اما کم‌کم که شروع به تخم گذاشتن و بیشتر شدن گذاشتند، اینجا نیز شلوغ شد و دیگر فریزر قدیمی‌ام کفاف غذاهای اینها را نمی‌داد تا اینکه چند نفر از قم آمدند به‌نام‌های بحری و رضوانی که شب در خانه ما ماندند و روز که رفتیم دیدن گاندوها، این افراد نذر طبیعت کردند و یک فریزر دودری خریدند و به من دادند که 330لیتری است و حالا من فعلاً با وجود این فریزر راحت‌تر هستم، کلاً کمک‌های ملت هست و خبری از دولت نیست.
وی با ابراز اینکه "اکنون ذخیره آب کمتر شده است و این آب که من دارم دو ماه بیشتر نمی‌ماند"، تصریح کرد: به‌شخصه چندین بار به محیط زیست گفتم که یک سیل‌بند بلند بزنند تا مشکل آب این حیوانات خدا رفع بشود هم سنگ هست و هم ماسه دارند و فقط سیمان می‌خواهد که کارگرهایی این را درستش کنند که نهایت زمان لازم نیز یک هفته خواهد بود اما درست نمی‌کنند و بنده خودم به محیط زیست قول دادم که باغ خودم را نابود کنم اما گاندوها را زنده نگه‌دارم، این حرف پنج سال پیش است و بعداً که آب کم آمد بنده باغ خودم را کشتم و فقط چند تا درخت انبه و لیمو را نگه داشتم و موزها و بقیه را همه را به‌خاطر گاندوها کشتم.
وی با بیان اینکه "محلی‌ها به من می‌گفتند «تو دیوانه‌ای که گاندو نگه‌داشتی» و من به آنها گفتم «اگر من دیوانه هستم دولت هم دیوانه است که پشتیبانی این گاندوها را می‌کند»، کسی اگر گاندو را بکشد آب خشک می‌شود و گاندو برکت آب است، این‌همه خشکسالی هم که ما داریم حاصل همین اعمال‌مان است چراکه ما باعث شدیم طبیعت با ما قهر کند"، گفت: من مسافر در سال چهار ماه دارم و هشت ماهش وقتی گرم است بومگردی که درست کردم به‌درد نمی‌خورد چراکه اینجا برق 180 ولت است و کولر گازی به‌کار نمی‌آید و مسافرها که می‌آیند اینجا بدون کولر گازی نمی‌شود. بنده 3 تا کنتور دارم اما باز هم برق ضعیف است و نمی‌کشد و سال دومی که بومگردی‌ام را راه انداخته بودم کرونا آمد و ما به‌خاطر بیماری کرونا تعطیل کردیم و با اینکه مسافر زیاد به چابهار می‌آید اما من در بومگردی‌ام هیچ مسافری را تحویل نمی‌گیرم و فعلاً دارم از جیب هزینه می‌کنم و زندگی زن و بچه‌هایم را می‌گردانم.
گزارش از سیدخلیل موسوی‌نیا
انتهای پیام/395/ش+