وحشت رژیم شاهنشاهی از آگاهی مردم شهرکرد/جمع‌آوری کتب بزرگان در دستور کار ساواک و شهربانی + تصاویر ‌

به گزارش خبرگزاری تسنیم از   شهرکرد  ، انقلاب اسلامی ایران، انقلابی با محتوای دینی و با پشتوانه مردمی شکل گرفت، به طوری که نقش اساسی و تعیین‌کننده انقلاب، مردم بودند. مردمی که از گوشه گوشه شهرها و روستاها به پا خواستند و تحولی شگرف در تاریخ ایران را رقم زدند.

سهم استان چهارمحال و بختیاری را در این اتفاق شگرف، نمی‌توان نادیده گرفت، مردمان این استان هم‌پای سایر استان‌ها و شهرها با تحرکات انقلابی خود که ریشه در دین مبین اسلام داشت و شعارهای با مضمون اسلامی و انقلابی را در درون خود جای داده بود، همراه این انقلاب شدند.

استان تازه تاسیس چهارمحال و بختیاری در سال‌های قبل از انقلاب، محرومیت بسیاری را به واسطه دلایل مختلف از جمله نبود راه‌های مواصلاتی، دوری از پایتخت، آب و هوای خاص و ... تحمل می‌کرد، به طوری که برای اکثریت روستاها و شهرهای این استان امکانات اولیه زندگی همچون آب، برق و گاز بی‌معنی بود.

 شفافیت و جسارت در تحرکات انقلابی مردم شهرکرد با ورود به دهه 50 

رژیم شاهنشاهی با وجود اینکه محرومیت‌های بسیاری را در این استان مشاهده می‌کرد، همچنان بر محدودیت‌های دینی و سرکوب مردم تلاش می‌کرد و البته در این بین نمی‌توان نقش سازمان‌ها و ادارات وابسته به این رژیم منفور از سازمان "ساواک" تا سازمان "زنان" و... را نادیده گرفت.

عشایری بودن منطقه و سوابق اصطکاک‌های زیاد بین بختیاری‌ها و دربار، رژیم شاه را بر آن داشت که تشکیلات اطلاعاتی این استان را مستقل از استان اصفهان بدارد، برای همین در سال 1343، ساواک فرمانداری کل چهارمحال و بختیاری تشکیل شد، از این رو مراقبت‌های گذشته تشدید و از این سال‌ها به بعد دستگیری‌ها و سرکوب انقلابیون تشدید شد.

از اوائل دهه 50، کم کم اقدامات انقلابیون سازمان‌یافته‌تر، شفاف‌تر و جسورانه‌تر به نظر می‌رسد، البته در مقابل هم رژیم شاه، شفاف‌تر تدابیر خود در جهت سرکوب، دستگیری و جلوگیری از تبلیغ انقلاب و اسلام اتخاذ می‌نمود.

 وحشت رژیم شاهنشاهی از آگاهی مردم شهرکرد/جمع‌آوری کتب بزرگان در دستور کار ساواک و شهربانی 

 رژیم طاغوت نه تنها با اسلام و رهنمودهای خمینی کبیر مخالف بود بلکه هر مطلب و سخنی از بزرگان و محققان ایرانی را که سبب آگاه کردن مردم می‌شد را مضر، تحریک‌آمیز و ممنوع اعلام می‌کرد که کتب علی  شریعتی، مهندس بازرگان، آیت‌لله طالقانی و امام خمینی و افراد دیگر از این نمونه بودند.

لذا زین‌پس جمع‌آوری این کتب و برخورد با عاملان توزیع کتب در شهرکرد در دستور اقدام قرار گرفت و از اوایل دهه 50 ، سازمان "ساواک" از شهربانی خواسته بود تا از کتابفروشی و کتابخانه‌های شهرکرد بازدید و کتب تالیف شده این افراد را جمع‌آوری کنند.

هرچه پیش می‌رفت وحشت رژیم شاهنشاهی از اسلام و بیداری مردم شهرکرد بیشتر و ممنوعیت‌ها و مخالفت‌ها  بیشتر می‌شد تا حدی که در مهرماه سال 52 دستور داده شد تا روحانیون و واعظان شهرکردی که در منابر در مورد حجاب و حجاب دانش‌آموزان مدارس صحبت می‌کنند دستگیر شوند که این اقدام مخالفت بارز شاه با اصل اسلام را نشان می‌دهد، البته که این مخالفت‌ها در همین موارد کوچک نبود.

اعمال وقیحانه این رژیم نه تنها سبب ترس و عقب‌نشینی مردم  نمی‌شد بلکه آن‌ها در ادامه مسیر مبارزه با باطل مصمم‌تر می‌کرد، به عنوان مثال می‌توان به شروع شعارنویسی‌ها در سطح شهر شهرکرد از سال 1354 اشاره کرد.کم کم شعارها آزادانه‌تر و تبدیل به «مرگ بر شاه، زنده باد خمینی» شد که این امر ترس این رژیم منفور و طاغوتی را برانگیخت.

در کنار شعارنویسی‌ها، توزیع اعلامیه‌ها در سطح شهرها و روستاهای مختلف چهارمحال و بختیاری خصوصا مرکز این استان یعنی شهرکرد، صورت می‌گرفت، اطلاعیه‌ها و اعلامیه‌ها با توزیع در خیابان‌ها، بین مردم، درب منازل، مساجد شهر و روستاها از جمله شهرکرد، بروجن سبب آگاه‌شدن مردم از وضع موجود می‌شد.

  اوج اعتراضات مردمی در شهرکرد با ورود به سال 1357  

افشاگری‌ها و آگاه‌سازی‌های مردم، مردم را روز به روز به نتیجه مورد نظر یعنی انقلاب نزدیک‌تر می‌ساخت، تا جایی که با ورود به سال 1357، اعتراضات و تظاهرات علنی شد و مردم به خیابان‌ها آمدند، تجمع 200 نفره مردم در حسینیه اعظم شهرکرد بعد از اقامه نماز عید فطر در سال 57 را می‌توان گوشه کوچکی از اعتراضات علنی دانست که مردم در این مراسم شعار "درود بر خمینی" را فریاد کشیدند.

جسارت مردم در مقابله با رژیم طاغوت تا آنجایی پیش می‌رفت که در برخی روستاها، انقلابیون با در دست داشتن بلندگو و سوار بر خودرو، مردم را آگاه می‌ساختند و به تظاهرات دعوت می‌کردند.

اما مهرماه و بازگشایی مدارس موج نو و جدیدی به تظاهرات بخشید و نقش دانش‌آموزان در این انقلاب پرثمرتر شد، در مهرماه سال 1357 معلمان از رفتن به کلاس درس امتناع داشتند و دانش‌آموزان با تجمع و شعار دادن ابتدا در حیاط مدرسه خود و پس از آن در خیابان‌ها، مخالفت خود را با این رژیم شاهنشاهی اعلام می‌کردند.

تجمع و راهپیمایی‌ 200 نفره دانش‌آموزان شهرکرد در مهرماه 1357 و راهپیمایی 500 نفره دانش‌آموزان شهرکرد در آبان‌ماه 1357 را می‌توان از اقدامات دیگر این قشر در سطح شهر دانست، این راهپیمایی‌ها با شعارهایی نظیر"کشور ما حسینی است، رهبرما خمینی است"، انجام می‌شد که حمله مامورین و شلیک تیرهای هوایی را موجب می‌شد.

 راهپیمایی‌های پی در پی در ماه‌های پایانی رژیم شاهنشاهی در شهرکرد 

اعتصاب دانشجویان، خودداری دانش‌آموزان از حضور در کلاس درس، انتشار اعلامیه‌ها، تجمع مردم در وسط شهر، تظاهرات‌های مختلف مردم، تخریب مشروب‌فروشی‌ها از دیگر کارهایی بود که در آبان‌ماه این سال صورت گرفت، همچنین زمزمه‌هایی مبنی بر پایین کشیدن مجسمه شاه در همین زمان بین مردم و دانش‌آموزان شنیده می‌شد.

اعتصاب معلمان و خودداری آنان از تشکیل کلاس، راهپیمایی و تظاهرات 4 هزار نفره مردم با در دست داشتن عکس امام خمینی(ره)، تجمع و راهپیمایی 6 هزار نفره مردم در فرخ‌شهر و... از جمله اقدامات مردم در ماه‌های پایانی رژیم شاهنشاهی به شمار می‌رود.

 شهادت افراد انقلابی، ابراز نفرت بیشتری از سمت مردم را در پی داشت که اعتصاب نیمی از کسبه شهرکرد در هفتم دی‌ماه، تجمع 5 هزار نفر از افراد در طبقات مختلف در سالن ورزشی و راهپیمایی 2 هزار نفر در خیابان‌های شهرکرد در 12 و 13 دی‌ماه از این قبیل حرکات بود که در نهایت در اواخر دی ماه در حالی که همه مغازه‌ها و مراکز آموزشی تعطیل بود 500 نفر از مردم، ستون یادبود را به آتش کشیدند و با مراجعه به ادارت دولتی اقدام به پاره کردن عکس محمدرضا شاه و شکستن شیشه‌های سازمان زنان و خیریه پهلوی کردند.

در این زمان تحرکات انقلابی مردم به اوج خودش رسید، همه شهرها و روستاهای استان چهارمحال و بختیاری کم و بیش تحرکاتی داشتند و اعتراضات خود را علنی می‌کردند، تا جایی که در اواخر دی‌ماه، تظاهرات 6 هزار نفره مردم شهرکرد موجب تخریب سازمان "ساواک" این استان شد و رژیم از تشکیل مجدد این سازمان خودداری کرد، در همین زمان نیز مردم شهرکرد مجسمه شاه را به پایین کشیدند.

در زیر چند تصویر از تظاهرات و راهپیمایی‌ها و تجمعات مردم در شهرکرد را در زمان انقلاب می‌بینید:

 گزارش از حسین رفیعی 

انتهای پیام/7540/ش