ماجرای شیفتگی آیت‌الله ضیاءآبادی نسبت به امام خمینی و ترک کلاس سایر اساتید
زمانی که به درس حضرت امام رفتم و از نزدیک با محتوای درسی معظم‌له آشنا شدم، احساس کردم که با وجود چنین درس پرفایده‌ای نیازی به شرکت در درس سایر اساتید ندارم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، آیت‌الله سید محمد ضیاءآبادی (رحمة الله علیه) در سال 1307هـ.ش. در قریه ضیاءآباد و در خانواده‌ای روحانی و اصیل به دنیا آمد. سادات ضیاءآباد از سادات حسینی(ع) منطقه قزوین هستند و به شغل کشاورزی مشغول‌اند، پدرش سید محمود ضیاءآبادی از روحانیان متقی، مورد اعتماد، محل پناه مردم و خوشنام بود که کنار تبلیغ، اقامه نماز و مطالعه روزانه کتب مذهبی، مخارج خانواده 9نفری خود را با کشاورزی تأمین می‌کرد، مادر بزرگوارشان از بانوان پارسا و آشنا به مسائل اسلامی بود. نسب شریف سید محمد و همه سادات ضیاءآباد به امام زین‌العابدین علیه السلام می‌رسد.
سید محمد سال 1320 برای تحصیل به قزوین رفت و در مدرسه التفاتیه که از مدارس کهن قزوین به‌شمار می‌رود مشغول فراگیری علوم اسلامی شد و مقدمات را شامل صرف، نحو، معانی، بیان و بدیع و منطق نزد استاد آقا شیخ یحیی مفیدی فرا گرفت، بعد از مدتی اقامت در حوزه علمیه قزوین، در سال 1328 شمسی راهی حوزه علمیه قم شد و به‌مدت 12 سال از محضر اساتید قم از جمله حضرات آیات طباطبایی، سدهی اصفهانی، بروجردی، امام خمینی(ره)، علامه طباطبایی و... استفاده کرد.
مرحوم ضیاءآبادی نفر وسط
آیت‌الله ضیاءآبادی از شاگردان امام خمینی(ره) به‌شمار می‌رفت. ایشان در درس اصول و فقه، به‌ویژه درس خارج مکاسب حضرت امام شرکت می‌کرد و از محضر آن بزرگوار بهره‌مند می‌شد، خود می‌گفت: «زمانی که به درس حضرت امام رفتم و از نزدیک با محتوای درسی معظم‌له آشنا شدم، احساس کردم که با وجود چنین درس پرفایده‌ای نیازی به شرکت در درس سایر اساتید ندارم، ازاین‌رو در ایام اقامت در قم سه استاد داشتم؛ آقای بروجردی، امام و آقای طباطبایی. درباره امام و ویژگی‌های درس معظم‌له سخنان فراوانی از سوی شاگردان برجسته آن بزرگوار در منابع، کتب و مجلات آمده است که بنده هم تأیید می‌کنم.»
آن عالم بزرگوار که همواره در زمره اساتید اخلاق شمرده می‌شد، بیش از 30 سال امام جماعت مسجد علی‌بن الحسین(ع) در میدان قدس بود و در همین مسجد جلسات اخلاق خویش را برپا می‌کرد، اما این اواخر به‌دلیل کهولت سن و بیماری، یارای حضور در مسجد را نداشت. آیت الله ضیاءآبادی به‌علت قدرت والای علمی و معنوی، آشنایی با مبانی اسلامی و قرآنی، شناخت مسائل روز و دارا بودن قدرت بیان و خطابه و شیوایی سخن، درخشش خاصی در مجالس عمومی و خصوصی داشت.
مرحوم ضیاءآبادی کنار یکی از فرزندان رهبر معظم انقلاب
وی یکی از روحانیان و مبلغان موفق در امر وعظ و تبلیغ در تهران به‌شمار می‌رفت و چون سخنانش با چاشنی قرآن، روایت و مطالب آموزنده اخلاقی همراه بود، مشتاقان زیادی داشت. اخلاص، تواضع، عمل به گفتار، متانت و شیوایی سخن، و بهره‌گیری از ظرافت‌های اخلاقی و قرآنی از ویژگی‌های ایشان به‌شمار می‌رفت.
از جمله جزوه‌های مشهوری که از آیت‌الله ضیاءآبادی به‌یادگار ماند، جزواتی با عنوان «صفیر هدایت، ولایت و سعادت» بود، خود ایشان در این باره می‌گفت «در حدود سال 1350، جمعی از مؤمنان مرا برای اقامه نماز جماعت به مسجد علی‌بن موسی الرضا علیه السّلام در حوالی خیابان ایران، خیابان سقاباشی دعوت کردند. در آنجا به‌پیشنهاد برخی از دوستان، جلسات سیار تشکیل یافت که هر شب جمعه در منازل افراد منعقد می‌شد و من سخنرانی می‌کردم، فرصت را غنیمت شمردم تا با افزایش مطالعات، به تفسیر قرآن بپردازم. من علاقه زیادی به تفسیر قرآن داشتم، اما نمی‌شد آن را بر منابر عمومی مطرح کرد، اما جلسات هفتگی که افراد ثابتی در آن شرکت دارند، زمینه خوبی برای این کار بود، پیشنهاد کردم قرآن را از اول تفسیر کنم و موافقت شد. از آن روز تاکنون از اول قرآن تا سوره رعد را تفسیر کرده‌ایم. ناگفته نماند برخی دیگر از سوره‌های قرآن خصوصاً جزء آخر قرآن کریم را نیز تفسیر کرده‌ایم. به‌دنبال جلسات تفسیری، جلسات شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره را در صبح‌های جمعه، با همان شکل سیار منعقد کردیم و طی 10 سال زیارت جامعه کبیره و زیارت عاشورا را برای آن دوستان شرح و تفسیر کردم. بعدها بنیاد فرهنگی الزهرا علیها السلام که توسط جمعی از نیکوکاران اداره می‌شد، بر آن شدند نوارهای جلسات تفسیری را پیاده و بعد از اصلاح و بازبینی اینجانب، منتشر کنند که این کار ادامه دارد. همچنین بعد از مدت‌ها نوارهای شرح دعای زیارت جامعه به دست آمد که آن نیز به همین شیوه چاپ و منتشر می‌شود؛ این دو کار به صفیر هدایت (تفسیر قرآن) و صفیر ولایت (تفسیر و شرح دعا) نام‌گذاری شده‌اند. جلسات تفسیری، اخلاقی برای جوانان هم داشتیم که به‌صورت هفتگی برگزار می‌شد که در آنجا مطالب به‌صورت مختلف و آزاد ارائه می‌شد. یادم می‌آید ساواک نیز روی این جلسات حساس شده بود و ما را به کلانتری احضار و سفارش کرد که در این جلسات نباید سخنان سیاسی گفته شود.»
از جمله تألیفات مرحوم آیت الله ضیاءآبادی عبارت‌اند از: 1ـ امامت 2ـ بیان قرآن: این کتاب شامل بخشی از تفسیر سوره قیامت است و به این پرسش پاسخ می‌دهد که: «آیا اهل‌بیت علیهم السّلام و قرآن مبین همدیگرند؟ 3ـ تفسیر سوره انفال 4ـ تفسیر سوره یونس 5 ـ تفسیر سوره توبه (2جلد) 6ـ تفسیر سوره یوسف 7ـ توسل: نویسنده درباره توسل و معنا و مفهوم واقعی آن سخن گفته است و این کتاب به پاسخ شبهات وهابیت که توسل را شرک می‌دانند، اختصاص دارد. ایشان درباره توسل تکوینی و ارتباط توحید و توسل و شرک، به‌تفصیل سخن می‌گوید. 8 ـ شب مردان خدا درباره آداب و فضیلت نماز شب. 13ـ قرآن و قیامت: این کتاب در 806 صفحه تدوین یافته و شامل تفسیر سوره قیامت است و به‌مناسبت به گوشه‌هایی از اوضاع جاری زمان و ماجرای دلدادگان و عاشقان مکتب قرآن و پیامبر رحمت صلّی اللّه علیه و آله و سلّم به‌شکلی بسیار جالب اشاره می‌کند. 14ـ قساوت، بیماری مهلک.
آن عالم بزرگوار در نهایت پس از سال‌ها فعالیت در عرصه معارف دینی عصر روز گذشته دار فانی را وداع گفت. رهبر معظم انقلاب امروز پیام تسلیتی به‌مناسبت درگذشت ایشان صادر کردند.
انتهای پیام/+
