نمکی: اهل فرار از سختی‌ها به‌بهانه بی‌توجهی به هشدارهایم نیستم/ تقاضا داشتم ویروس جهش‌یافته جدی گرفته شود

به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران پویا، دکتر سعید نمکی در نامه به رؤسای دانشگاه‌های علوم پزشکی و اعضای کادر بهداشتی و درمانی سراسر کشور نوشت:

معاون محترم ............

رئیس/ سرپرست دانشگاه/ دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی .............

همکاران ارجمند

پزشکان، دندانپزشکان، داروسازان، خدمتگزاران اورژانس کشور، بهورزان، کارشناسان بهداشتی و بهداشت محیط، پرستاران، ماماها، پیراپزشکان، متخصصین علوم آزمایشگاهی، توانبخشی، کادر خدمات و پشتیبانی در کلیه مراکز بهداشتی درمانی دولتی، خیریه و خصوصی، سازمان‌‌های مردم‌نهاد، خیرین ارجمند سلامت

با سلام؛

حدود چهارده‌‌ ماه از نبرد بی‌‌امانتان با یکی از سرکش‌‌ترین عوامل بیماری‌زای قرون اخیر می‌‌گذرد. در این ایام سهمگین بی‌‌پروا تن بر آتش بلا زدید، نهراسیدید، بیمار شدید، خانواده‌‌هایتان را ماه‌ها ندیدید، یک روز استراحت نکردید و در داغ جانسوز شهادت همکاران نازنینتان گداختید تا سه موج نفس‌‌گیر را مدیریت کنید و علی‌رغم تحریم‌‌ها و کاستی‌‌های تحمیلی ظالمانه خارجی و کم‌مهری‌‌های داخلی که گروهی ماسک و لباس محافظ و دارو و انتقال ارز را مانع شدند و جمعی هم به‌دلیل مدیریت نقدینگی و یا بهانه ضیق منابع کشور قطره‌چکانی لب‌‌های سوخته از عطشتان را در این جبهه نبرد بی‌‌امان نمناک کردند، آن هم در سالی که درآمدهای اختصاصی بیمارستانهای دانشگاهی نیز به حداقل در تاریخ چندساله اخیر رسید.

ایثار و نجابت شما مانع شد که فریاد برآورید که امروز کرونا اصلی‌ترین موضوع کشور است، امروز تکمیل و راه‌‌اندازی تخت‌‌های بیمارستانی برای مدیریت امواج نفس‌‌‌‌گیر کرونا مهم‌‌تر از بعضی از پروژه‌هایی است که تأخیرشان عامل سرگردانی بیماران اورژانسی نمی‌‌شود. به‌جای فریاد و منازعه که مردم را مشوش کند با استفاده از ظرفیت خیرین و مردم همیشه‌همراه سه‌هزار تخت ICU و هزاران ونتیلاتور و ابزار مورد نیاز را تهیه کردید تا پیرمردی و پیرزنی نفس کم نیاورد، دارویی که در هر کجای دنیا بود فراهم کردید و سپس ساختید تا ایرانی سرافراز حسرت نخورد که اگر دارویی که در فلان کشور پیشرفته مصرف می‌‌شود را تهیه می‌‌کردند بیمارش از دست نمی‌‌رفت.

شرافت و همتتان را پاس می‌‌دارم که علاوه بر بیمار کرونایی نگذاشتید بیمار اورژانسی دیگری نیز در اتاق عمل‌‌ و بخش‌‌های مراقبت ویژه سرگردان شود و حتی یک بیمار دچار حمله قلبی و یا جوان سانحه‌دیده در تصادف و یا صحنه‌‌های آسیب‌‌رسان دیگر به‌دلیل اشغال تخت‌‌های بیمارستان با بیمار مبتلا به COVID-19 از خدمت باز بماند. می‌‌دانید که شبانه‌‌روز در کنارتان بودم و دیدم و ستودم حماسه‌‌ای که خلق کردید و نگین افتخاری که بر انگشتر تاریخ ایران‌زمین نشاندید قبل از پایان سال با ورود اولین ویروس جهش‌یافته در نشستی خدمتتان گفتم که باید خود را برای مبارزه با یکی از پیچیدیده‌‌ترین موجودات مهاجم آماده کنیم و پس از آن نیز مکرر با مکاتبه و جلسات از راه دور شیوه مدیریت را مرور کردیم.

اینجانب با شناختی که از قدرت سرایت، بیماری‌زایی و مرگ‌ومیر ویروس جدید داشتم با مکاتبات عدیده از بخش‌‌های مختلف درخواست کردم تا موضوع را جدی بگیرند و بتوانیم در حد امکان ویروس را در استان خوزستان زمین‌‌گیر کنیم تقاضا کردم راه‌ها را از مناطق آلوده به دیگر نقاط از زمین و هوا و دریا سد کنیم و نگذاریم منابع آلوده به یکی از سهمگین‌‌ترین عوامل بیماریزا جابه‌جا شوند. با وزن‌‌دهی ویروس جدید در سیر اپیدمیولوژیک بیماری تشدید بیماریابی در قالب طرح موفق شهید سلیمانی را ارائه نمودیم و خواستیم تا مثل سال قبل از تاریخ 1399.12.25 تا 1400.01.18 با ممنوعیت سفرها از شکل‌‌گیری جمعیت سیال جلوگیری کنیم تا فرصت بیابیم:

با همراهی عزیزانمان در سازمان بسیج در قالب طرح محله‌محور موارد محتمل را شناسایی و شعله‌‌های کوچک را خاموش کنیم تا به هم نپیوندند و کشور را در عرصه پهناور گرفتار نکند.

مدت جایگزینی ویروس نجیب‌‌تر ووهان را با ویروس سرکش جهش‌یافته طولانی‌‌تر کنیم تا با درگیری ناگهانی چندین استان مهار مدیریت بیماری را از دست ندهیم.

به پرسنل خسته از مهار سه پیک طاقت‌‌فرسا فرصتی برای نفس کشیدن بدهیم.

اگر مشمول عنایت شویم منابعی برای تکمیل تخت‌‌های پراکنده در استان‌‌ها که بعضاً تا 95% پیشرفت دارد دریافت و آنها را آماده بهره‌‌برداری کنیم.

گرچه علی‌رغم پیگیری‌‌های مستمر در حداقل 9ماهه اخیر و قطعی شدن بعضی قراردادهای خرید واکسن و اعلام برنامه زمان‌‌بندی حمل و تحویل آن که قرار بود قبل از عید حداقل حدود 4.5 میلیون دوز واکسن تحویل بگیریم و به 800 هزار دوز تقلیل یافت و این مشکل جهانی است که 85 درصد واکسن جهان را 7 کشور مولد و صاحب تکنولوژی با ثروت سرشار تزریق می‌‌کنند. مع‌‌الوصف با تلاش‌‌های بی‌وقفه برای واردات از یک‌سو و امید به پیوستن تولید داخل در بهار به چرخه تولید ملی و جهانی، افزایش پوشش واکسیناسیون فرصت دهد تا چرخه انتقال نیز کندتر شود. رؤسای محترم دانشگاه‌‌ها قبل از عید بیانیه‌‌ای صادر کردند و در آن تقاضا شد که برای دادن این فرصت با آنها همراهی شود که به‌هردلیل این اتفاق نیفتاد و علاوه بر عوامل خطرزایی همچون صف‌‌های طولانی تهیه ارزاق عمومی، مسافرت‌‌ها و دورهم‌‌آیی‌‌ها نیز وضعیت جدیدی برای کشور رقم زد.

عزیزان، نیک آگاه باشند که اینجانب به‌شیوه مکتوب و یا گفتمان آکنده از اعتراض، تقاضا و التماس هرچه باید قبل از تعطیلات منعکس کردم می‌دانستم که کوچکترین بی‌احتیاطی برای شما عزیزان چه موج سخت و طاقت‌فرسای دیگری خواهد آفرید که با همه امواج قبلی متفاوت است.

ولی یاران عزیز، همراهان گرامی، فرماندهان و سربازان سخت‌ترین نبرد نظام سلامت، می‌دانم که خسته‌‌اید، می‌دانم که دلگیر و دل‌‌شکسته‌‌اید، می‌دانم که می‌پرسید "تا کی و چرا باید تاوان سهل‌‌انگاری‌‌ها و عادی‌‌پنداری‌‌ها را با داغ جگرسوز همکاران عزیزمان بپردازیم؟" می‌دانم که پرکردن جای یکایک عزیزان بربادرفته دریادمانده تا ابد میسر نیست. می‌‌دانم که در این ایام پرالتهاب یک روز و شب آرام نداشته‌‌اید، خانواده‌‌هایتان نیز فرسوده شده‌‌اند و شما نیز نیک می‌‌دانید که این سرباز کوچک نیز به‌عشق مردم در کنار شما چون شمع با شما گداخته و ذوب شده است، می‌‌دانید که لحظه‌ای از دغدغه‌‌هایتان غافل نبوده است، می‌‌دانید که در سوگ هرکدام از عزیزانمان با سوز دل گریسته است، می‌‌دانید که جز عرق شرم ارمغانی برای این‌‌همه ایثارتان نداشته است اما می‌دانید و می‌دانیم که راهی به‌جز ایستادگی در کنار این مردم و کاهش رنج و دردشان با تسلط بر این ویروس منحوس نداریم.

شاید بارها می‌توانستیم برای فرار از این فشار سنگین دلیلی را بهانه و از زیر بار شانه خالی کنیم. مگر در شرایط آرام با خزانه پر و اعتبارات سرشار با بهانه‌جویی‌های پیاپی صحنه را ترک نکردند؟ اما عزیزان، ما بازماندگان روزهای دفاع مقدسیم، سربازان قسم‌خورده عزیزی هستیم که لحظه‌‌ای در حمایت و دلجویی و رعایت همه اصول تنهایمان نگذاشته است. ما میراث‌‌دار سرزمین شهیدانیم. ما ملت امام حسینیم. بی‌‌تابی‌‌هایمان نیز برای حفظ جان و موقعیت و آبروی خودمان نیست، ما سیاست‌زده و سیاست‌باز نیستیم، نیامده‌‌ایم تا برایمان کف بزنند و صندلی‌‌های بعدی را نشانه رویم، آمده‌‌ایم تا بسوزیم، تا فنا شویم تا در پای عشق به مردم و سلامتشان جان نثار کنیم. ما اهل فرار از سختی‌‌های پیش‌‌ِرو به‌بهانه بی‌‌توجهی به تقاضاها و هشدارهای کارشناسی‌‌مان نیستیم. آنها که کرونا و مرگ مردم این سرزمین را ابزار سیاسی می‌‌کنند تا بتوانند ورشکستگی گذشته را شاید جبران و در ماههای پیشِ‌رو آب رفته به جوی را بازگردانند و برای فروپاشی نظام سلامت و تسلیم در مقابل بیماری شعار ترغیب به استعفای این تیم را سر می‌‌دهند نیز بدانند که این گروه پایدارتر از آن است که فکر می‌‌کنند و ایستاده‌‌اند تا پایان این راه، تا متقاعد کردن دیگران به همراهی، تا عرضه زودرس واکسن ایرانی، تا مهار کامل بیماری در این سرزمین سرافراز، تا آشفته کردن خواب همه کسانی که منتظرند درماندگی این کشور را به‌جای سربلندی نظاره کنند.

یاران وفادار من، تلاش کنید:

در اجرای پروتکل‌‌ها و اصرار به اعمال محدودیت‌‌ها با هیچ‌کس مماشات نکنید. همان‌گونه که رهبر فرزانه انقلاب فرمودند، اقتصاد و امنیت مهم است اما فعلاً مدیریت کرونا از همه چیز مهم‌‌تر است.

طولانی شدن بیماری و گسترش همه‌‌گیری بزرگترین آفت برای کلیه مؤلفه‌‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی است. هرگونه بی‌‌توجهی را منعکس نمایید، ما قسم خورده‌‌ایم که در حفظ سلامتی و جان مردم قصور نکنیم. مرگ یک نفر داغ همگانی ماست و نجات جان یک انسان در هر شرایطی حتی قاتل فراری نیز مسئولیت حرفه‌‌ای و اخلاقی ماست. هرکجا جان مردم را به خطر می‌‌اندازند با اینکه ابزار کنترل و برخورد در دست شما نیست مع‌‌الوصف منعکس کنید. یقیناً وجدان بیدار جامعه به‌نیکی قضاوت خواهد کرد.

همکاری صمیمانه ما با هم‌پیمانان همراه در طرح شهید قاسم سلیمانی در قالب فعالیت محله‌محور را پس از سکون و استقرار جمعیت سیال با بازنگری ادامه می‌‌دهیم، شیوه جدید همکاری در قالب گام پنجم در حال ابلاغ شدن است.

موج جدید همان‌گونه که در جلسات گذشته گفتم سنگینتر از امواج قبلی است مع‌‌الوصف تلاش کنید با توسعه مراکز سرپایی 16 و 24 ساعته و درمان مؤثر سرپایی با پروتکل ابلاغی جدید فشار بر بخش بستری را کم کنید. پروتکل جدید درمان سرپایی، استفاده از داروهای ضدویروس و داروخانه‌‌های منتخب در اسرع وقت ابلاغ می‌‌شود.

طبق مکاتبات قبلی امروز دیگر باید اکثر موارد را ویروس انگلیسی فرض کنید، نگرانی از ویروس‌‌های موتاسیون‌یافته جدید مطرح است، لذا نمونه‌‌برداری و ارسال طبق پروتکلی که معاون محترم تحقیقات و فناوری و همچنین معاون محترم بهداشتی اعلام می‌‌نمایند جهت رصد موارد موتاسیون‌یافته احتمالی از سراسر کشور ضروری است.

سریعاً در مورد بخش‌‌های بستری حتی‌‌الامکان همان‌گونه که قبلاً ابلاغ شد با لغو موارد غیراورژانسی، اکثر بخش‌‌ها را برای بیماران کووید آماده کنید. هرگونه نقص سیستم اکسیژن‌‌رسانی و کمبودهای دارویی سریعاً منعکس شود.

ضمن آنکه با استفاده از تجربه گرانقیمت یک‌ساله گذشته انتقال تجربیات بیمارستانهای مرجع می‌‌تواند به کاهش مرگ‌ومیرها کمک کند که معاون محترم درمان در این راستا فعالیت خوبی را دنبال می‌کنند. امیدوارم از این تجارت ارزنده بیشتر بهره‌‌مند شویم.

سریعاً در مورد راه‌‌اندازی تخت‌‌های قابل بهره‌‌برداری، برآورد هزینه و اعلام نمایید. امیدوارم با پشتیبانی رئیس جمهور محترم بتوانیم هرچه زودتر این مجموعه‌‌ها را به تخت‌‌های موجود اضافه کنیم تا دوستان اضطراب کمبود تخت نداشته باشند. این افتخار که تاکنون بیماری در طول اپیدمی پشت درب بیمارستانی سرگردان نشده در این مرحله و مراحل احتمالی آتی نیز نباید مورد تردید قرار گیرد.

درمورد به‌کارگیری نیروهای جدید که آزمون استخدامی آنها برگزار شده معاون محترم توسعه مدیریت و منابع و همچنین دانشگاهها تلاش کنند تا در اسرع وقت به‌کارگیری شوند، شاید گوشه‌‌ای از نیازهای پرسنلی برآورده گردد و بار کمتری به دیگر همکاران منتقل شود.

کمک‌‌های مؤمنانه و مساعدت سازمان‌‌های مردم‌نهاد و خیرین سلامت بسیار کارساز بود. در این مرحله نیز استفاده از ظرفیت کلیه امکانات مردمی ادامه راه را هموارتر و پیمایش سختی‌‌ها را میسرتر خواهد کرد. امیدمان به لطف الهی و به همراهی و دعای خیر پاک نفسانی است که تاکنون مشمول عنایت مستمرشان بوده‌‌ایم.

برحسب عادت همه‌روزه پس از نماز صبح تفألی به حافظ زدم که این غزل آمد:

یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور:

که زیباترین ابیاتش که با حال و روز ما همراه است را می‌‌نویسم و برایتان آرزوی سربلندی، توفیق و عزت دارم؛

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت دایماً یکسان نباشد حال دوران غم مخور
هان مشو نومید چون واقف نئی از سر غیب باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور
ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

در بیابان گر به‌شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور
گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

انتهای پیام/+