موسوی: جهادگری روی اخلاق و رفتار جهادگران تأثیر می‌گذارد/ ماجرای خودروی صفرکیلومتری که زیر آب رفت
حضور در گروه‌های جهادی ساختارهای سیاسی یا طبقاتی را به هم می‌ریزد. شاید برخی از داوطلبان به لحاظ خانوادگی نیز از پایبندی بالایی نسبت به قیودات دینی برخوردار نباشند، اما کمک به همنوع و دستگیری از محرومان برای آنها جذابیت دارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فعالیت‌های جهادی یکی از اقدامات مهم برای کمک به محرومان جامعه است که جوانان یکی از مؤثرترین هسته‌های شکل‌دهنده این گروه‌های جهادی‌‌اند. اعضای چنین گروه‌هایی با جدایی از زندگی روزانه خود و با شرکت داوطلبانه در یک کار جمعی و فارغ از تعلقات دنیایی، بخشی از اوقات زندگی‌شان را در راه کمک به نیازمندان سر می‌کنند و با مشکلات و معضلات اجتماعی جامعه آشنا می‌شوند و سعی می‌کنند گرهی از مشکلات محرومان باز کنند. کار گروهی، تقویت روحیه همگرایی، نظم‌پذیری، قناعت کردن، اصلاح عادت‌های رفتاری و تعامل مناسب با اعضای خانواده و افراد جامعه از جمله مهارت‌هایی است که اعضای گروه‌های جهادی کسب می‌کنند.
"سید حامد موسوی" از جمله جهادگرانی است که سال‌های زیادی در جهت محرومیت‌زدایی و رفع نیازهای مردم محروم کشور فعالانه پای به عرصه جهاد و خدمت گذاشته است. به گفته او خدمت به مردم، عبادت است و فضیلت زیادی دارد.
در ادامه مشروح گفت‌و‌گو با این جهادگر را می‌خوانید:
کار جهادی بدون قید زمان و مکان
یک گروه جهادی چگونه و با چه نیتی شکل می‌گیرد؟ شما در چه تاریخی گروه جهادی مکتب شهید سلیمانی را راه‌اندازی کردید؟
باطن کار جهادی برخلاف تصور آنهایی است که فکر می‌کنند کار جهادی فقط خدمت به مردم است. خدمت، پایین‌ترین سطح از فعالیت جهادی است. دین‌مان از کمک به همنوع و فعالیت جهادی به عبادت تعبیر می‌کند. اینکه می‌گویند "عبادت به غیر از خدمت به خلق نیست"؛ به نوعی اعتقاد قلبی همه ما هست.
گروه جهادی مکتب شهید سلیمانی تقریباً اوایل سال 1395 شکل گرفت و آغاز کارمان نیز با رسیدگی به خانواده‌های لشکر فاطمیون همراه بود. به همراه تعدادی از دوستان مدافعان حرم و گردان فاتحین، ساز و کار خدمت به محرومان لشکر فاطمیون را طرح‌ریزی کردیم. همین اقدامات خیرخواهانه و کمک‌های معیشتی از اطراف تهران آغازی بود بر فعالیت رسمی گروه جهادی "مکتب شهید سلیمانی" که به تدریج توسعه یافت.
هسته اولیه تشکیل این گروه جهادی با حضور تعدادی از مدافعان حرم شکل گرفت. پس از مدتی فعالیت‌مان بدون قید زمان و مکان دنبال شد. در هر جای کشور چنانچه بحران و مسئلهای به وجود می‌آمد، خودمان را به آنجا می‌رساندیم. ابتدا نام گروه جهادی‌مان، علی ابن ابی‌طالب (ع) بود اما بعد از شهادت سردار دلها حاج قاسم سلیمانی نام این گروه تغییر کرد و نام مکتب شهید سلیمانی جایگزین شد.
چرا نام شهید سلیمانی را برای عنوان گروه جهادی‌تان انتخاب کردید؟
شهید سلیمانی یک شخص نیست، بلکه یک مکتب است. مکتب شهید سلیمانی همان مکتب اسلام و مکتب امام خمینی (ره) است. شهید سلیمانی یک نماد است. به همین دلیل به خاطرمان رسید نام این شهید والامقام را برای گروه جهادی‌مان انتخاب کنیم.
ماجرای خودروی صفرکیلومتر جهادگر که زیر آب رفت
خاطره‌ای از یکی از سفرهای جهادی‌تان برایمان بگویید.
عید نوروز 1398 به همراه بچه‌های گروه برای کمک به سیل‌زدگان به منطقه پل‌دختر رفتیم. کارها را تا جایی که امکان داشت، پیش بردیم. سیل خوزستان در همان زمان آغاز شده بود و مردم خوزستان نیز به کمک نیاز داشتند. به همراه تعدادی از دوستان با خودروی شخصی‌ام که صفرکیلومتر هم بود راهی خوزستان شدیم. حدوداً یک هفته‌ای هم در خوزستان فعالیت جهادی کردیم. یک روزی از همان روزهای پُرسیل خوزستان با خودرو در حال رفتن به منطقه بستان بودیم که به دلیل آبگرفتگی و بازشدن سد بستان، تمام جاده‌ها را آب گرفت. آن‌قدر آب بالا آمده بود که یک لحظه احساس خطر کردیم تا جایی که سعی داشتیم از ماشین پیاده شویم اما آب مجال نداد و تمام خودرو را فراگرفت.
با سختی خودمان را به سقف ماشین رساندیم. هیچ فردی دور و اطراف‌مان نبود. تا چشم کار می‌کرد آب بود. به 10 دقیقه نرسید که آب به سقف ماشین رسید. به فکر افتادیم به آب بزنیم اما به دلیل اینکه دو نفر از دوستان، شنا بلد نبودند مجبور شدیم تا رسیدن کمک همان‌جا بمانیم. 9 صبح این اتفاق افتاد و تا 4 بعد از ظهر همان‌جا ایستادیم. تا اینکه یکی از محلی‌ها ما را دید و به همراه تعدادی از روستائیان به کمک ما آمدند و ما را از آب بیرون کشیدند.
علت استقبال از گروه‌های جهادی در سال‌های اخیر چیست؟
وضعیت کرونا و شرایطی که کشور در آن قرار گرفته است، شور و اشتیاق را به ویژه در جوانان مضاعف کرده است تا در عرصه‌های جهادی قدم بردارند.
سلایق مختلف در اردوهای جهادی
اعضای گروه‌های جهادی از چه تیپ شخصیتی برخوردارند؟ آیا سلایق سیاسی و فرهنگی باعث ایجاد اختلاف میان گروه‌های جهادی نمی‌شود؟
حضور در اردوهای جهادی ساختارهای سیاسی یا طبقاتی را به هم می‌ریزد. شاید برخی از داوطلبان به لحاظ خانوادگی نیز از پایبندی بالایی نسبت به قیودات دینی برخوردار نباشند، اما کمک به همنوع و دستگیری از محرومان برای آنها جذابیت دارد.
داوطلب جهادگر در طول دوران حضور در اردوهای جهادی با کنار گذاشتن همه علایق و سلایق فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در یک اقدام خداپسندانه شرکت می‌کند. به همین خاطر در این گروه هر فکر و اندیشه حضور پیدا کرده و تنها به خدمت‌رسانی فکر می‌کند. تجربه سال‌ها تشکیل اردوهای جهادی نشان می‌دهد همه اعضا تنها به انگیزه کمک به همنوع شرکت می‌کنند. حتی ممکن است این اعضا در خارج از فضای اردو با هم تقابل داشته باشند، اما تقابل‌ها در زمان برگزاری اردو کنار گذاشته می‌شود و همه یکدل در صدد اقدام برای کارهای عمرانی‌اند.
آیا حضور در چنین فعالیت‌های خداپسندانه و خیرخواهانه، تمرینی برای فعالیت‌های جمعی، کار گروهی و همگرایی است؟
فعالیت‌های جهادی علاوه بر اینکه تمرینی برای انجام کار گروهی و همگرایی است بلکه به زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها نیز نظم می‌دهد. بارها شاهد بودم خانواده‌ها بعد از مراجعت فرزندانشان از اردوهای جهادی، گفته‌اند فرزندانشان به لحاظ اخلاقی، تربیتی و رفتاری وضع بهتر و مطلوب‌تری پیدا کرده‌اند. آنها در خانواده نظم پذیرتر شده‌اند و اوقات فراغت خود را به بطالت نمی‌گذرانند.
فعالیت‌های عمرانی بهانه‌ای برای درک مسائل فرهنگی اهالی روستا
در این اردوها علاوه بر خدمت‌رسانی آیا فعالیت‌های فرهنگی دیگری در خصوص افزایش تربیت دینی و اعتقادی و اجتماعی صورت می‌گیرد؟
فعالیت‌های گروه‌های شرکت‌کننده در کار جهادی به کارهای عمرانی محدود نمی‌شود. در جریان مسائل و مشکلات ساکنان مناطق محروم قرار گرفتن و برنامه‌ریزی برای اشتغال جوانان روستا و کارهای فرهنگی از دیگر اقداماتی است که توسط اعضا صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر فعالیت‌های عمرانی بهانه‌ای برای ورود به منطقه و درک مسائل اجتماعی و فرهنگی اهالی روستاست.
فعالیت‌های فرهنگی در مناطق محروم، احتیاج به کار کارشناسی دارد. بعضاً گروه‌هایی هستند که بدون شناخت از محیط و بافت بومی منطقه اقداماتی را انجام می‌دهند که با رسم و رسومات منطقه مغایرت دارد. مثلاً برخی گروه‌های جهادی برای ساخت و ساز به مناطق روستایی می‌روند و بافت روستایی را تغییر می‌دهند. به طور مثال در مناطقی که کپرنشین‌اند و سبک زندگی سنتی دارند، چنانچه شما یک ساختمان و آپارتمان بسازید، بافت روستا به هم زده می‌شود و مشکلات متعدد دیگری برای مردم آن مردم به وجود می‌آید.
انتهای پیام/