"دعوت" قاب نمایش "زندگی خوب" و خانواده سالم و پایدار ایرانی
تهیهکننده و کارگردان برنامه تلویزیونی "دعوت" اعتقاد دارد روایت‌های میهمانان راستی‌آزمایی می‌شود و هیچ‌چیز ساختگی و نمایشی نیست.
خبرگزاری تسنیم ـ مجتبی برزگر: آمار نظرسنجی سازمان صداوسیما از وضعیت برنامه‌ها و سریال‌های رمضانی نشان می‌دهد که چیدمان و وضعیتِ کنداکتور سریال‌ها چنگی به دل نمی‌زند و در بخش برنامه‌ها هم رقابت میان چند شبکه است. در این میان "دعوت" توانست از جایگاه پربیننده بودنِ چند ساله خودش محافظت کند. چرا که امسال پایش را فراتر گذاشت و وارد قصه‌های پرچالشی شد که البته فرم این برنامه نه آنها را تأیید و نه تکذیب می‌کند.
همان دم‌دمای شروعِ برنامه (19:15) خودمان را به سوله‌ای در نمایشگاه بین‌المللی تهران رساندیم، جایی که مجتبی کشاورز و محیا اسناوندی همه حواس‌شان به صحنه‌ای بود که حجت‌الاسلام برمایی برای سال سوم روی صندلی اجرایش نشسته بود. از طرفی فضل‌الله شریعت‌پناهی و حتی مجید خواجه‌نژاد هم به عنوان مدیر گروه اجتماعی و مدیر پخش شبکه یک سیما در پشت صحنه حضور داشتند. محمد آقایی هم ضلعِ دیگر کارگردان، تهیهکننده و سردبیر را تشکیل می‌داد و امسال می‌توانیم او را مدیر هنری "دعوت" بخوانیم.
سردبیر جدید "دعوت"؛ مجری شناخته‌شده
زمانی "دعوت" برنامه شبانه تلویزیون بود و الان چند سالی است مدل برنامه‌سازی‌اش را تغییر داده و با محوریت "خانواده" پیش از افطار روی آنتن می‌رود. برنامه‌ای که تهیهکننده نام‌آشنایی دارد که امسال از حضور سردبیر شناخته شده‌ای به نام محیا اسناوندی هم بهره می‌برد که هم تجربه اجرا در رادیو و تلویزیون را دارد و هم قلمِ او اندیشه و شکل و شمایلِ بسیاری از برنامه‌ها شده است. از طرفی دیگر حضورِ او به انتخاب سوژه‌ها و قوی‌تر شدن اجرای حجت‌الاسلام برمایی هم کمک کرده که بعد از تجربه دو سال، حالا برای سومین سال در کسوتِ مجری برنامه یا به قولِ خودش میزبان و راهبر برنامه قرار دارد.
باور نمی‌کردیم آن همه زیبایی بصری و دل‌انگیزی صحنه در دکوری ساده نقش بسته باشد که ما را یادِ این عبارت بیندازد، نیاز نیست دکور گرانقیمت و پرهیاهو باشد؛ بلکه مهم ارتباط مخاطب از طریق صحنه با مفهوم و اهداف آن برنامه است. این اتفاق در "دعوت" افتاده و وقتی در پشت صحنه این برنامه حاضر می‌شویم تازه به این نکته پی می‌بریم که حضور مدیر هنری انگار به وضعیت بصری و رنگ‌آمیزی صحنه "دعوت" بیشتر کمک کرده است.
همه در خدمتِ اتاق فکر
همه ماسک‌زده و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی پشت دوربین قرار گرفته‌اند. جالب است که همه‌چیز برنامه‌ریزی شده بود و مثلِ برخی از برنامه‌های دیگر سردرگم نبودند که قرار است حالا چه بشود و چه اتفاقاتی را امروز رقم بزنند. به قولِ مجتبی کشاورز تهیهکننده و کارگردان برنامه از مدت‌ها قبل، در اتاق فکر همه هدف‌گذاری‌ها و راهبری‌ها اتفاق افتاده است.
یکی از اتفاقات خوب در پشت صحنه "دعوت" نظم و انضباطی است که میانِ عوامل و حاضرین وجود دارد؛ هرکسی کار خودش را می‌کند و همه‌چیز براساس برنامه پیش می‌رود. هنوز هم محوریت توجه‌شان به خانواده است و امسال هم همه‌چیز در دلِ خانواده و حفظ و تحکیم آن جلو می‌رود اما تنها فرقِ اساسی‌اش این است که سازندگان پا را فراتر گذاشته‌اند و به سراغِ خانواده در میان خاندان ایرانی رفته‌‌‌اند.
هیچ دیالوگی بدون هماهنگی گفته نمی‌شود
وقتی مجری کارشناس برنامه جلوی دوربین می‌نشیند هیچ دیالوگی را بدون هماهنگی نمی‌گوید؛ یعنی در واقع همه‌چیز تحتِ نظارت و مدیریت اتاق فکر جلو می‌رود؛ حتی بداهه معروفِ دیپلماسی و میدان و یا کنایه‌های بجا و درستِ به مسئولین و ناکارآمدی‌هایی که بعضاً در برخی از بخش‌ها شکل گرفته هم جزو آن اتفاقاتی است که برای بسیاری جالب بود نه افراط‌شده و نه تفریط‌شده از زبانِ مجری بیرون نیامد، در حالی که بعضاً برخی از برنامه‌سازان و مجریان برای وایرال شدن دست به هر کاری می‌زنند.
صحنه‌ای متعلق به مردم و زندگی
کسانی که رو به روی مجری برنامه می‌نشینند از جنس مردم‌اند و امسال سوژه‌ها و اصطلاحاً کِیس‌هایی به "دعوت" آمده‌اند که جذاب‌تر از هر وقت دیگری بودند؛ آن‌قدر که برخی از آن سوژه‌ها هنوز در فضای مجازی دست به دست می‌شود و برای مخاطب قابل توجه است. به قولِ مجتبی کشاورز تهیهکننده و کارگردان برنامه، "دعوت"، آیینه‌ای است که مردم خودشان را در آن می‌بینند و توانسته با روایت داستان‌هایش، مشکلات، آسیب‌ها و اتفاقات مختلف اجتماعی را برای لحظاتی به خانه‌ها ببرد.
در پشت صحنه به اتفاقِ جالبی هم برخورد کردیم؛ راهبری درست و با صبر و حوصله محیا اسناوندی بود؛ وقتی همه روایت و صحبت‌های مهمانان را می‌شنود لبخندی می‌زند و از آنها می‌خواهد با آرامش، روایت و داستانِ زندگی‌شان را روی آنتن برای مردم بگویند. اگر از رنگ‌آمیزی صحنه و سوژه خوب و نظم در میانِ عوامل و گروه بگذریم تیتراژ برنامه با صدای حجت اشرف‌زاده هم اتفاق جذابی است که البته در فضای مجازی و سایت‌ها، این آهنگ را بسیاری انتخاب کرده‌اند.
سوژه‌ای خاص در فضایی خاص
آن روز سوژه‌ای که روی صندلی "دعوت" نشست حال و هوای برنامه را هم عوض کرد. شاید این تیتر شما را ترغیب کند تا پایان این داستان مرا همراهی کنید. "از مصرف و فروش مواد مخدر تا خادم‌الحسین(ع) شدن؛ نمی‌خواستم با پول حرام به زیارت بروم؛ گفتم من کربلا بیا نیستم؛ فکر کردم امام حسین(ع) مرا رها کرده است".
ابوالفضل، بهنام، میثم، علیرضا، سیدمجتبی نام افرادی است که آن شب میهمان "دعوت" بودند که مسیر زندگی‌شان تغییرات زیادی داشت. و آنها حاج اصغر را منجی خودشان می‌نامیدند. ماجرا از این قرار است که حاج اصغر می‌گفت سال 1393 به زیارت امام حسین(ع) رفته بودم در بین‌الحرمین از امام حسین (ع) مدد خواستم تا افرادی که در مسیر نیستند را به راه بیاورم؛ تعدادی از دوستان به من کمک می‌کنند بچه‌ها را در محل‌های مختلف گلچین و به من معرفی می‌کنند تا به کربلا برویم.
در این جای برنامه بعد از روایت‌های افراد، مجری برنامه می‌گوید چه تضمینی وجود دارد که این جوان‌ها دوباره به راه قبل خود باز نگردند که حاج اصغر این‌طور جواب می‌دهد: "کسانی که امام حسین(ع) به آنها نظر کرده دیگر به گذشته باز نمی‌گردند؛ مگر ممکن است مقام عظما چیزی را ببخشد و پس بگیرد!"
ورود پرچمِ امام حسین(ع) و بغضِ عواملِ دعوت
اما اتفاق جالبی که در برنامه افتاد و حال همه را عوض کرد خصوصاً مجتبی کشاورز و دیگر عوامل "دعوت" که هرکدام حال عجیب و غریبی برایشان به وجود آمد، ورود پرچم‌های متبرک حرمین مطهر امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) بود که شمّه‌ای از آن حلاوت و موجِ حسینی را با خودش به برنامه آورد.
در لابه‌لای برنامه امکانش فراهم نشد با تهیهکننده، سردبیر و یا مجری گفتوگو کنیم، بعد از پایانِ "دعوت" آن روز، با مجتبی کشاورز تهیهکننده و کارگردان و محیا اسناوندی سردبیر برنامه دور میزی نشستیم و گفتوگو کردیم؛ البته محمد آقایی در جریان گفتوگو به ما اضافه شد و او هم نکاتی درباره مدیریت هنری برنامه داشت. هرآنچه روی آنتنِ امسال "دعوت" اتفاق افتاده، حاشیه‌هایی که در فضای مجازی به راه افتاد و خیلی از اتفاقات دیگر در این گپ و گفت مطرح شد که مشروح آن در ادامه از نظرتان می‌گذرد:
می‌خواهیم چالش‌های واقعی نشان دهیم
* بگذارید از اینجا شروع کنیم وجه تمایز "دعوت" امسال با سال گذشته در چیست؟ بسیاری سوژه‌ها را پخته‌تر و چالشی‌تر از دو سال قبل می‌دانند؛ خصوصاً قصه‌هایی مثل آن "رفتگر" و کودک همسری و حتی چند همسری که چالشی‌اند و اتفاقات جالبی را روی آنتن ایجاد کردند.
مجتبی کشاورز (تهیهکننده و کارگردان): این چالش‌ها اتفاقاً نقطه تفاوت و تمایز برنامه "دعوت است؛ چون نمی‌خواهیم راجع به خانواده پند و اندرز بدهیم اتفاقاً می‌خواهیم چالش‌های واقعی مردم را نشان دهیم تا "دعوت" تجربه‌ای باشد برای یک زندگی خوب همراه با انتقال تجربه و مفاهیم مناسب و ارزشمند که واقعاً با این شکل و شمایل و ساختار، برنامه ما شکل گرفت.
"دعوت" حاصل یک تجربه چندین ساله است که در سال‌های گذشته در قالب جُنگ استیجی بود که البته در آن فضا هم سعی می‌کردیم با موضوع و سوژه به روز پیش برویم. "دعوت" از زمانی که تغییر ماهیت داد و به برنامه قبل از افطار تبدیل شد هر لحظه به لحظه‌اش سعی کرد قدم رو به جلو بردارد. اساساً زمان افطار ماه رمضان یک فرصت دورهمی خانواده ایرانی است و توفیق اجباری که خانواده‌های ایرانی دور یک سفره بنشینند.
سعی کردیم "دعوت" را به خانواده گره بزنیم
در فرهنگ ایرانی-اسلامی ما همیشه سفره افطار یک سفره خانوادگی بوده و هست. ما هم سعی کردیم طرح "دعوت" را به این سفره خانواده گره بزنیم. معضلاتی که سال‌ها در بحث‌های خانواده و زندگی جوانان وجود دارد را به عنوان یک طرح تلویزیونی درآوردیم.
تجربه سردبیری/ سراغ خاندان‌های ایرانی رفتیم
* خانم اسناوندی شما پاسخ بدهید که چطور به این نوع سوژه‌ها و داستان‌ها رسیدید؟
سال گذشته به عنوان نویسنده در "دعوت" حضور داشتم و تقریباً 20 شب در استودیو حضور داشتم و اتفاقاً زودتر می‌آمدم تا فضای میهمان‌ها و گفت‌وگوها را ببینم؛ حتی بعضاً براساس فضا و اتمسفری که در برنامه اتفاق می‌افتاد نوع قلم داستان و روایت را تغییر می‌دادم. همه این‌ها باعث شد تا من یک پیش‌تولیدی برای خودم از سال گذشته داشته باشم بدون اینکه فکر کنم سال بعد سردبیری برنامه "دعوت" را به من می‌سپارند.
امسال وقتی این اعتماد به من شد اولین کاری که کردم گفتم یک تیم تحقیق و پژوهش و سوژه‌یابی داشته باشیم کاری که همه برنامه‌های با سبک و سیاق ما در دستور کارشان قرار می‌دهند. به یک باره با حجم گسترده‌ای از سوژه مواجه شدیم؛ اینکه می‌گویید سوژه‌های شما متفاوت‌تر است ما همه تلاش‌مان را کردیم، اولاً از حضور آقای برمایی به عنوان کارشناس خانواده بهره ببریم و دوم با محورِ خانواده، به سراغ سبک زندگی‌های خاندان ایرانی برویم.
داستان‌هایی جذاب و مخاطب‌پسند
در این میان با داستان‌هایی روبرو شدیم که همه آن فراز و نشیب‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌های موجود در زندگی طبیعی آدم‌ها را دارد و چالش‌هایی را مطرح می‌کند که می‌توان در زمان قبل افطار درباره‌اش صحبت کرد. روز اول خانواده‌ای را آوردیم که مادری به فرزندش کلیه داده بود، روز بعد عشقی بعد از 32 سال به هم رسیدند و سپس سراغ خاندان یزدی رفتیم که درباره شاد بودن و پایداری زندگی‌شان صحبت کردند. واقعاً در این میان هدف‌مان اشک درآوردن نبوده مثل قصه رفتگر و یا دیگر لحظات درام و تراژدیک دیگری که اشکِ میهمان جاری می‌شد.
بازتاب‌های عجیبِ یک قصه/ ما روایت را در برنامه هدایت می‌کنیم
* شما اشاره کردید به قصه رفتگر؛ واقعاً از این دست روایت‌ها بازتاب‌های عجیبی داشت حتی برخی این نکته را مطرح کردند که چرا چنین روایتی خاص در برنامه مطرح شده است؟
اسناوندی: اتفاقاً آن شبی که این زوج به برنامه آمدند یک جاهایی تکذیب شدند؛ ما در برنامه فقط قصه روایت نمی‌کنیم بلکه ما روایت را در برنامه هدایت می‌کنیم. جایی که در روایتی مشکل و راه غلطی وجود دارد آن نکته را روی آنتن مطرح می‌کنیم. راجع به خیلی از میهمانان برنامه این چالش‌ها مطرح شده و به ما گفتند این میهمانان را آوردید که تأیید کنید. ما خیلی‌ها را آوردیم و روی آنتن ردشان کردیم.
در برنامه ما اشکِ میهمان هم از سر ذوق است نه ناله!
کشاورز: ما امسال در پرداخت سوژه‌ها، مدیر هنری به نام محمد آقایی را کنار سردبیرمان قرار دادیم تا هم زنانگی و هم جنبه‌های خانواده‌محور با حضور خانم اسناوندی رعایت شود و هم جاهایی مردانگی را از نگاه مردانه درست و اصولی در برنامه داشته باشیم. ترکیب این دو، کاستی‌های هم را یک مواقعی درست کرده است. همه‌چیز در اتاق‌فکر به نتیجه می‌رسد. در برنامه ما اشکِ میهمان هم از سر ذوق است نه ناله! یعنی قسمتی را نمی‌بینید که پایان آن غصه و ناامیدی باشد همه قصه‌های ما امیدآفرینی به دنبال دارد.
صرفاً تأیید یا تکذیب نکردیم!
آن نکته‌ای هم که در مورد تأیید و تکذیبِ راه و مسیرِ اتفاقات میهمانان مطرح شد؛ جالب است بدانید شبی که ماجرای کودک همسری، یا چند همسری و ازدواج‌های دیرهنگام و یا آن قصه رفتگر مطرح شد را صرفاً تأیید یا تکذیب نکردیم؛ بلکه این مسائل را آسیب‌شناسی شده پیش می‌بریم. بیننده "دعوت" تنها نصیحت نمی‌شود بلکه مصداق اشتباه را می‌بیند و راه درست مطرح می‌شود و خودش تصمیم می‌گیرد.
خانواده همیشه طرفدار دارد
* شاید نکته مهم درباره پربیننده‌شدن پیاپی این برنامه در میان افطاری‌های تلویزیون باشد؛ رمز این موفقیت در چیست؟
کشاورز: دلیل آن خانواده است؛ ذاتاً خانواده برای مخاطب جذابیت دارد و همه را درگیر خودش می‌کند. هر فرد و خانواده‌ای خودش را در آیینه روایت‌ها و اتفاقات اجتماعی و خانوادگی میهمانان برنامه می‌بیند. چون ما به ازای زندگی و اطرافیان خودش را در "دعوت" حس می‌کند و از این جهت همذات‌پنداری اتفاق می‌افتد.
کسی را به‌خاطر سلبریتی‌بودن نمیآوریم
* یکی از سؤالاتی که برای برخی به وجود آمده این است که چرا روایت‌هایی از سلبریتی‌ها و چهره‌ها در برنامه‌تان ندارید؟
ما هیچ منعی برای حضور سلبریتی یا آدم‌های معروف در برنامه نداریم. به موضوع و فرم موضوعاتی که چیده شده هر نوع فرد و قشری هماهنگ شود سلبریتی باشد یا از کف جامعه باشد فرقی نمی‌کند از او استفاده می‌کنیم. ما به خاطر سلبریتی بودن کسی، کسی را نمیآوریم ما به خاطر محتوا، آدم‌هایمان را انتخاب می‌کنیم.
واقعاً بچه‌ها جهاد کردند/ میهمانانی که به‌خاطر کرونا نیامدند
* شما دومین سالی است که برنامه‌سازی را در سایه سنگینِ کرونا تجربه می‌کنید؛ از این سختی‌ها بگویید و اینکه چقدر به واسطه کرونا نتوانستید میهمانانی را که درنظر داشتید روی صحنه "دعوت" نباشند؟
ما مسئولیت برنامه‌سازی‌مان را انجام دادیم و همکارانم در واقع جهاد رسانه‌ای کردند. اگر کرونا نبود دعوت حداقل 6 سوژه جذاب دیگری هم داشت که روی صحنه می‌دیدید. سوژه‌هایی که گفتوگو می‌کردیم به مرحله حضور می‌رسیدند به خاطر کرونا می‌ترسیدند در برنامه حاضر شوند. واقعاً نگرانی‌ها دست‌مان را بسته بود و حتی خیلی از همکارانی که کار می‌کردند هم نگرانِ ابتلا به کرونا هستند.اما همه همّ و غمّ‌مان این بود که در طول این 30 شب برنامه حال خانواده‌ها را خوب کنیم.
اهدافی که محقق شدند...
* هدف‌های اصلی "دعوت" امسال چه بود و چقدر محقق شد؟
اسناوندی: هدف‌مان نمایش یک خانواده سالم و پایدار ایرانی بود که خاندان ایرانی در جلوی دوربین "دعوت" قرار بگیرند که خوشبختانه محقق شد. من به شدت از "دعوت" امسال به عنوان سردبیر دفاع می‌کنم. من سال‌ها تجربه نویسندگی و اجرا در رادیو و تلویزیون را دارم، شما چند شب را پیدا می‌کنید که برنامه خسته‌کننده و بدون اتفاق باشد. قطع به یقین بیش از 15 سوژه جذاب با پرداخت درست و عالی داشتیم. احساس می‌کنم با انتخاب سوژه و پرداخت درست و کارگردان محتوایی و کارگردان هنری درست، به این نقطه تکامل رسیده‌ایم.
ما شبیه برنامه‌ای نیستیم، ما شبیه "دعوتیم"
* یک نکته‌ای آقای کشاورز وجود دارد که برخی با تمام تنوع و تفاوت‌ها، هنوز برنامه‌های تلویزیون را ماه عسلی می‌دانند؛ نظر شما در این باره چیست؟
"ماه‌عسل" فرم برنامه‌سازی‌اش چه بود؟ تاکشو! یعنی در این فرم برنامه‌سازی هرکاری کنید آن برنامه ترکیبی گفت‌و‌گومحور است. البته "ماه عسل" در دهه گذشته بدون اغراق یکی از موفق‌ترین تاکشوهای تلویزیونی بود و احسان علیخانی و تیم اجرایی این برنامه یکی از موفق‌ترین تیم‌های برنامه‌سازی خصوصاً تولید یک برنامه گفتگومحور بودند. به نظرمن هرکسی در رسانه بتواند مخاطب را از راه درست جذب کند قابل احترام است.
کپی هیچ برنامه‌ای نیستیم!
اینکه می‌گویند ما شبیه "ماه‌عسل" هستیم، من چنین اعتقادی ندارم. ما شبیه برنامه‌ای نیستیم، ما شبیه "دعوت" هستیم. ای کاش به جایی برسیم اگر کسی کار خوبی کرد یاد بگیریم از نقاط قوت همدیگر بهره بگیریم. اگر یک جایی هم نقطه قوتی از "ماه‌عسل" را داریم از آن ابایی نداریم. اما با تمام این تفاسیر، ما کپی هیچ برنامه‌ای نیستیم!
یک روزی متهم می‌شدیم به کپی‌کاری؛ یک روزی همه به ما نقد می‌کردند چرا موضوع خانواده دمِ افطار و یک روزی همه ما را نقد می‌کردند چرا روحانی در برنامه قبل افطار مجری شده است؟ و امروز "دعوت" به جایی رسیده که هم در محتوا و هم در انتخاب چهره‌ها و هم انتخاب روحانی الگوی موفقی شده که از روی آن کپی کرده‌اند و هرچیزی را که نقد کردند برخی از برنامه‌ها مورد استفاده‌شان قرار دادند.
راستی‌آزمایی میهمانان/ اینجا هیچ‌چیز نمایشی و ساختگی نیستند
* آماده کردن میهمانان برای حضور در برنامه به چه صورت است؛ آیا قبل از برنامه روایت و سوژه مرور می‌شود تا گفتوگو درست پیش برود؟
کشاورز: میهمان حداقل دو تا سه ساعت قبل در استودیو حضور پیدا می‌کند. کلیت روایت میهمان چند روز قبل توسط تیم پژوهش ما راستی‌آزمایی می‌شود. در واقع یکی از نقاط قوت "دعوت" راستی‌آزمایی قصه و روایت است که نمایشی و ساختگی نباشد. تا خودمان مطمئن به یک روایت نباشیم و درباره آن تحقیق نکرده باشیم نمی‌گذاریم آن قصه و روایت مطرح شود.
مصداق بارزِ آن قصه آن رفتگر را رفتیم و از محله آن فرد پرس‌وجو کردیم که این روایت درست است یا خیر. نمی‌خواستیم روایتی مطرح شود که مخاطب را دچار تناقض کند. ما در "دعوت" روایتی را تعریف نکردیم که عین واقعیت نباشد. قصه‌ها راستی‌آزمایی و بعضاً تحقیق می‌شود. خیلی به مخاطب احترام می‌گذاریم.
از زیبایی بصری فرار نمی‌کنیم
* دکورِ برنامه برخلاف برخی از برنامه‌های دیگر زرق و برق خاصی ندارد و نشان می‌دهد بیشتر خرج محتوا کرده‌اید تا لاکچری‌بازی؟
اسناوندی: برای دکور زمان گذاشتیم اما در کنار مادیات و به نوعی ظاهر، سراغِ محتوای معنوی دکور هم رفتیم که بتواند آن ارتباط درست را با مخاطب برقرار کند. همان‌طور که اشاره کردید آن‌قدر محتوا از برنامه‌های دیگر سَر بوده که به چشم شما آمده است.
محمد آقایی (مدیر هنری): درباره دکور باید بگویم ما از زیبایی بصری فرار نمی‌کنیم. بنابراین شخصاً قبول نمی‌کنم دکور ما ساده است؛ دکور ما مناسب فضای برنامه است؛ یعنی در واقع آنچه نیاز داشته، استفاده کردیم. تِم‌رنگی برنامه، وله‌ها و آیتم‌ها متنوع‌اند؛ چرا که در اصول مخاطب‌شناسی، ابتدا مخاطب باید ببیند و لذت ببرد و بعد گوش بدهد.
فضای امید‌بخش خانواده را هم در تصویر و هم در صدا دارد
* درباره تیتراژ برنامه هم اگر نکته‌ای دیگری دارید بفرمایید.
کشاورز: تیتراژ سه مؤلفه اساسی در رسانه دارد؛ موسیقی، اکشن و تصویر. متأسفانه مُد شده از خواننده سوال می‌کنند کار آماده چه چیزی دارد که برای تیتراژ استفاده کنند. اما تیتراژ ابتدا و انتها برنامه "دعوت" تولید شده و فضای امید‌بخش خانواده را هم در تصویر و هم در صدا دارد. تیتراژ یک اتفاق جدای از برنامه نیست و بیننده احساس نمی‌کند وارد یک برنامه خاص می‌شود. از ملودی و جنس ملودی، خوانندگی، اجرا و تصویرگذاری کاملاً بر روی آن فکر شده است.
با کسی رقابت نداریم جز خودمان!
* آقای کشاورز! من در گفت‌وگویی خواندم که گفته بودید ما دنبال رقابت نبودیم و نیستیم. چون این روزها بحث رقابت بین شبکه‌ها مطرح می‌شود، نظرتان را در این باره بفرمایید.
الان شبکه یک برنامه افطار دارد، شبکه‌های دیگر انواع و اقسام دیگر برنامه تدارک دیده‌اند. هیچ‌وقت دنبال این نبودیم که برنامه‌های دیگر در شبکه‌های سیما چه کارهایی کرده‌اند. دنبال رقابت با خودمان بودیم و هر روز نسبت به قبل خودمان بهتر شویم. ما رقابت با طرحی داریم که به آن فکر می‌کنیم. ما همه رقابت‌مان در آن طرحی است که تصمیم گرفته‌ایم؛ طرحی که به شبکه داده‌ایم و با آن رقابت می‌کنیم.
همیشه بهترین اتفاقات دنیا اتفاقاتی بودند برای هدف‌شان جنگیدند نه برای مسابقه! ما برای هدف‌مان کار کردیم و در تلاشیم برای هدف‌مان بهترین خروجی را رقم بزنیم و مطمئنیم با فکرمان رقابت کنیم به آن چیزی می‌رسیم که باید برسیم. من تلویزیونی‌ام و دوست دارم همه شبکه‌های تلویزیون دیده شوند.
هیچ‌وقت قصه جذاب را نخواستیم در تلویزیون بسازیم
* نکته دیگری که دارم درباره فرم برنامه و سوژه‌هایی که انتخاب کردید. همین انتخاب سوژه‌ها و داستان و روایت داشتن، اینکه می‌دانید از ابتدا و انتهای گفتوگو و برنامه قرار است چه اتفاقاتی بیفتد و یا برای تمام لحظات برنامه، فکر کرده‌اید و برنامه دارید این همان وجه تمایز است. بر مهمان برنامه نظارت داشتید که در فضای مجازی مشکلی نداشته باشد و در فضای بیرونی هم حاشیه و چالشی نداشته باشند. چطور به این شکل و شمایل برنامه‌سازی رسیدید؟ نکته دیگر این است که هیچ‌وقت هم در طول این سال‌ها ندیده‌ایم که به دنبال وایرال‌شدن و فضای رسانه‌ای پرهیاهو باشید؛ دلیل خاصی دارد؟
کشاورز: ما هیچ‌وقت ادعایی نکردیم بلکه تکلیف و دغدغه‌مان را روی آنتن بردیم. ایده‌هایی داشتیم و بر اساس آن کانسپت‌ها و طراحی‌ها که محورمان خانواده بود وارد عمل شدیم. نیامدیم تا شعار بدهیم؛ درباره هر موضوعی که الان روی آنتن می‌بینید ماه‌ها فکر شده و روی تک‌تک روایت‌ها کار فشرده‌ای داشتیم. همه ابعاد زندگی میهمان برنامه‌مان مورد بررسی قرار گرفته است؛ ما قبل از آنتن می‌دانیم در این 50 دقیقه از کجا شروع کنیم و به کجا می‌خواهیم برسیم. ما دیالوگ، اتفاق و آیتمی بی‌جا و بی‌مورد نداریم.
ما هیچ وقت قصه جذاب را نخواستیم در تلویزیون بسازیم ما موضوع جذاب را به تلویزیون آوردیم. قصه زندگی هر آدمی مثل اثر انگشتش فقط برای خودش است. اما دعوت "قصه‌محور" و "موضوع‌محور" سراغ موضوعاتی رفت که به قصه‌اش رسید؛ در واقع از موضوع به قصه‌اش رسید. اول موضوع درآوردیم و برای موضوع‌مان کیس و سوژه پیدا کنیم به نسبت تناسبی که با موضوع‌مان دارد.
علت اینکه مخاطب جذب شده این است مردم خودشان را در قصه‌های ساده "دعوت" می‌بینند و در هر قسمت بیشتر خودش را نشان می‌دهد. چون موضوع خانواده است و مخاطبین ما یا خودشان و یا دور و برشان را در این موضوع دیده‌اند. ما همیشه در دعوت کرامت میهمان برایمان اولویت بوده و هست.
* چرا امسال خانم اسناوندی به‌عنوان سردبیر انتخاب شد؟
انتخاب خانم اسناوندی چند حُسن داشت؛ اول به عنوان تهیهکننده و کارگردان برنامه که طرح اصلی را در شبکه مصوب می‌کنم چون با او قرابت فکری نزدیکی داشتم فکر مرا می‌دانست و خیلی راحت‌تر در اندیشه و فکر به نتیجه می‌رسیدیم. محمد برمایی ذاتاً مجری نیست اما در حوزه خانوادگی بسیار توانمند است؛ از تجربه اجرای اسناوندی برای هدایت آنتن هم بهره ببریم. در وهله بعدی ایشان دست به قلم بودند و سوابق خوبی در نویسندگی رادیو و تلویزیون داشته‌اند؛ به همین خاطر برای پیشبرد "دعوت" بهترین گزینه بودند.
آقای برمایی حرفی را می‌زنند که حرفِ همه تیم است
* بداهه‌هایی مثل "دیپلماسی و میدان" و برخی از گلایه‌ها و کنایه‌های دیگری امسال توسط مجری شما روی آنتن مطرح شد آیا این دیالوگ‌ها با تیم سازنده هماهنگ می‌شود و یا به لحظه اتفاق می‌افتد؟
کشاورز: آقای برمایی در برنامه "دعوت" همان حرفی را می‌زند که حرف همه تیم "دعوت" است در واقع ایشان حرفی را روی آنتن می‌زنند که همه به آن باور داریم. حتماً خودشان طراحی و دیالوگ‌هایی دارند اما از ایشان تشکر می‌کنم که بدون مشورت با اتاق فکر کاری نمی‌کنند و دیالوگی را به زبان نمی‌آورند.
خیلی مقاومت کردیم که اسپانسر نداشته باشیم
* امسال به برنامه شما اسپانسر هم اضافه شده است؛ می‌دانیم که مقاومت‌هایی همیشه برای این بخش داشتید، چطور این اتفاق افتاد؟
ما خیلی مقاومت کردیم که اسپانسر نداشته باشیم؛ یک شرطی برای حضور اسپانسر داشتیم که به هیچ عنوان در سیر روایت قصه‌های ما، محتوای اتاق‌فکر و تیم تحقیق ما هیچ دخل و تصرفی نداشته باشند. از مجری ما یک دیالوگ اسپانسری نمی‌بینید، آن بخشی هم که گذاشته‌ایم از فرم برنامه فاصله نمی‌گیرد.
انتهای پیام/