لباس کردی بر تن علی قمصری / روایت موسیقی کردی با دف‌نوازی حسین رضایی‌نیا

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پروژه «تار ایرانی» به همت و ایده‌ی علی قمصری و با محوریت تارنوازی طراحی شده است. قمصری در این پروژه به استان‌های مختلف کشورمان سفر می‌کند و در هر کدام از این سفرها در یکی از مکان‌های تاریخی به تارنوازی می‌پردازد.

حاصل هر کدام از این سفرها و اجراها به صورت تصویری ضبط و منتشر می‌شود.

علی قمصری در قالب پروژه «تار ایرانی» تا کنون به شهرهای قزوین، تهران، شیراز، تبریز، اردبیل، کردستان و کرمانشاه سفر کرده است.

سفرهای علی قمصری تنها به مراکز استان خلاصه نمی‌شود. او در مسیر سفرهایش به شهرهای کوچک‌تر هم می‌رود تا در شهرهای کوچکتر هم اجرایی داشته باشد.

از جمله اتفاق‌های دیگری که در این سفرها رخ می‌دهد، دیدار با علاقه‌مندان به موسیقی است.

قمصری نگاهی ویژه به موسیقی مناطق مختلف دارد. یعنی آثاری که برای اجرا انتخاب می‌کند، معمولا براساس ملودی‌های معروفِ آن منطقه است. همچنین یادی از بزرگان موسیقی هر شهر و هر منطقه از دیگر نکاتی است که در پروژه‌ی «تار ایرانی»‌ مد نظر است.

«تار ایرانی» به همت شخصیِ هنرمندی شکل گرفته که در این رویداد مستقل عمل می‌کند و هیچ کمک مالی از هیچ ارگانی دریافت نکرده است.

تمام کسانی هم که در این پروژه با علی قمصری همکاری می‌کنند، به صورت رایگان این کار را انجام می‌دهند.

«تار ایرانی» در هر شهر به مکان‌های تاریخی می‌رود. مکان‌هایی که گاهی درهایش به روی تار ایرانی باز نمی‌شود. از آن جمله می‌توان به تخت جمشید اشاره کرد. مسئولان تخت جمشید اجازه‌ی اجرای علی قمصری در محوطه‌ی تخت جمشید را صادر نکردند تا این نوازنده در محوطه بیرونی تخت جمشید تکنوازیش را ضبط کند.

قمصری در یکی از تازه‌ترین سفرهایش به کردستان رفته و در آنجا براساس موسیقی کردی، اجرایی را ضبط کرده است. در ادامه این اجرا را می‌بینید:

علی قمصری درباره این اجرا نوشته است:

بژی کورد و کردستان
در سنندج اولین کاری که کردم پوشیدن لباس کردی بود. چرا که نمی‌خواستم در قامت میهمان در آنجا بنوازم. می‌خواستم برای ساعاتی لذت کورد بودن را تجربه کنم. این حس یکی شدن در طپش‌های ریتمیک باید لمس می‌شد.

موسیقی و رقص به نظر من دو مولفه‌ی برجسته‌ی جدانشدنی از فرهنگ کردستان است که در آنها میل به اتحاد، برابری زن و مرد، قدرت و وقار، کار گروهی، نشاط و پایکوبی قابل لمس است. میهمان نوازیشان را جایی می‌بینید که یک غیر کورد در رقص‌هایشان به راحتی با هر سطحی از توانایی به آغوش صف رقصنده‌ها دعوت می‌شود.

کوردها از نمایش ساز در رسانه‌شان دفاع کردند.

نمی توان تاریخ موسیقی کردستان را بدون ذکر نام‌های اساتیدی چون حسن زیرک، محمد ماملی، حسن کامکار، مظهرخالقی و... ورق زد.

پس از ضبط سنندج از رفیق نازنینم و استاد توانا حسین رضایی نیا که آگاهی بسیاری نسبت به موسیقی کردستان دارد دعوت به همراهی با فیلم ضبط شده‌ام کردم. چرا که هر بار فیلم اجرایم را می‌دیدم بیشتر به لزوم حضور دف واقف می‌شدم. حسین بدون چشم داشت و با خلوص پذیرفت. حاصل این پایکوبی پیشکش.

انتهای پیام/