روایت وال‌استریت‌ژورنال از خواسته جدید ایران در مذاکرات برجام
یک روزنامه آمریکایی مدعی شده ایران در جریان مذاکرات هسته‌ای وین خواستار آن شده که خروج آمریکا از برجام به تأیید سازمان ملل متحد منوط شود.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، یک روزنامه آمریکایی در سرمقاله روز یکشنبه خود مدعی شده تازه‌ترین خواسته ایران در مذاکرات وین این است که خروج آمریکا از «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) به تأیید سازمان ملل متحد منوط شود.
روزنامه وال‌استریت‌ژورنال در این گزارش مدعی شده در جریان 6 دور مذاکرات انجام‌شده در وین، ایالات متحده آمریکا حاضر شده برای احیای توافق هسته‌ای حاصل‌شده در سال 2015، قدرتمندترین اهرم‌های تحریمی‌اش را از دست بدهد.
این روزنامه نوشته جدیدترین خواسته ایران است که آمریکا با بندی در توافق هسته‌ای موافقت کند که هر گونه خروج آمریکا را به کسب مجوز از سازمان ملل منوط می‌کند. ایران گفته وجود چنین بندی با توجه به خروج «دونالد ترامپ» از برجام ضروری است.
وال‌استریت‌ژورنال در ادامه مدعی شده وجود چنین بندی در برجام، نقض قانون اساسی ایالات متحده محسوب می‌شود زیرا یک رئیس‌جمهور آمریکا نمی‌تواند مانع تغییر سیاست‌ها در آینده توسط کنگره یا رئیس‌جمهور بعد از خود شود.
روزنامه آمریکایی در ادامه مدعی شده «جو بایدن»، رئیس‌جمهور فعلی آمریکا به ویژه به این دلیل که توافق هسته‌ای برجام هرگز برای تأیید به عنوان معاهده تقدیم مجلس سنا شده نمی‌تواند در روند تصمیم‌گیری دولت یا کنگره آینده مداخله کند.
دولت آمریکا اردیبهشت‌ماه سال 1397 از توافق هسته‌ای برجام که به تأیید شورای امنیت سازمان ملل رسیده بود خارج شد و تمامی تحریم‌های متوقف‌شده ذیل این توافق را علیه ایران احیا کرد. دولت فعلی آمریکا مدعی است قصد بازگشت به این توافق را دارد.
وال‌استریت‌ژورنال تصریح کرد بایدن این توافق را به مجلس سنا نخواهد برد زیرا می‌داند که بعید است برجام از حمایت اکثریت سناتورها (50+1) برخوردار شود و اینکه بتواند از دو سوم آرای لازم برای تبدیل شدن به معاهده برخوردار شود هم امر تقریباً ناممکن است.
کارشناسان می‌گویند آمریکا بعد از دولت ترامپ به این نتیجه رسیده که سلاح تحریم‌ها به خوبی گذشته عمل نمی‌کند و کند شده و به همین دلیل از میانه‌های سال 2019 به دنبال انجام برنامه‌ریزی‌های جامع جهت به‌روزرسانی راهبردهای تحریمی خود بوده است.
بررسی روند اعمال تحریم در دوره‌های مختلف اثبات می‌کند که اصلی‌ترین متغیر در سیاست تحریمی آمریکا وضعیت سلاح تحریم است نه وضعیت مذاکرات. هرگاه سلاح تحریم آماده استفاده بوده، به‌صورت حداکثری مورد استفاده قرار گرفته است.
انتهای پیام/
