روایتی از ماجرای مباهله
زمانی که بزرگان مسیحیان بعد از ماجرای مباهله به حقانیت رسالت پیامبر(ص) یقین کردند، باز هم ایمان نیاوردند تا مبادا موقعیت و ثروت خود را از دست بدهند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، میان حجاز و یمن منطقهای به نام نجران بود که گروهی از مسیحیان در آنجا زندگی میکردند. زمانی که پیامبر(ص) آنها را به اسلام دعوت کردند، بزرگان آنها به شور نشستند و بنا شد هیئتی از علمای مسیحی این منطقه به مدینه بیایند و درباره حقیقت دعوت آن حضرت بررسی و تحقیق کنند.
این هیئت به مدینه آمد و با حضرت نشستهایی داشتند و سؤالات گوناگونی پرسیدند و پاسخهای لازم را گرفتند. اما چون حاضر نبودند از آیین خود دست بردارند، با علم بر این که آن بزرگوار رسول و فرستاده خداوند است، اعلام کردند که ما در حقیقت شما شک داریم؛ لذا آیه مباهله نازل شد.
آیا مباهله قدمت تاریخی دارد؟
مباهله سنتی بود که مسیحیان به آن اعتقاد داشتند یعنی برای اثبات حق و حقیقت هنگامی که دو طرف مدعی حق هستند، در حق یکدیگر نفرین میکنند تا خداوند آن کسی را که باطل هست از میان بردارد.
آیه مباهله به سنتی که در بین مسیحیان رایج بود استناد کرد: «هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»
مسیحیان قبول کردند و قرار گذاشته شد. با این حال بزرگ مسیحیان به بقیه گفت اگر فردا او یعنی پیغمبر صلیالله علیه و آله با نزدیکترین کسان خود آمد، معلوم میشود که به راه و حقیقت خود یقین دارد؛ اما اگر با افراد معمولی آمد نشان میدهد که میتوان با او مباهله کرد و او را از صحنه خارج کرد.
حضور عزیزان پیامبر صلوات الله علیه در ماجرای مباهله
روز بعد در مقابل چشمان حیرتزده آنها پیغمبر صلیالله علیه و آله با تنها یادگار خود یعنی حضرت زهرا سلامالله علیها، حسنین علیهماالسلام و امام علی علیه السلام حاضر شدند.
اینجا بود که بزرگ مسیحیان خطاب به بقیه گفت که این چهرههایی که من میبینم، اگر مباهله کنیم عذابی فرو خواهد آمد که یک مسیحی بر روی زمین باقی نخواهد ماند.
با همه این اتفاقات و این که خودشان مباهله را پذیرفته بودند از انجام آن سرباز زدند و حاضر شدند حاکمیت اسلام را بر نجران بپذیرند و زیر حاکمیت اسلام قرار بگیرند، اما بر دین خود باقی باشند و جزیهای سالانه به دولت اسلامی پرداخت کنند.
منابع:
- اسرار آل محمد علیهم السلام
- وسائل الشیعه
- من لایحضره الفقیه
انتهای پیام/