بررسی عملکرد تیم ملی کشتی آزاد در المپیک ۲۰۲۰؛ بدون طلا، نزدیک به پیش بینی/ یک مدال تا حد انتظار کم آمد

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، تیم ملی آزاد ایران که با شش سهمیه در بازی‌های المپیک شرکت کرده بود، بدون کسب مدال طلا، با یک نقره و یک برنز به کار خود در توکیو خاتمه داد. حسن یزدانی با مدال نقره وزن 86 کیلوگرم و امیرحسین زارع با برنز وزن 125 کیلوگرم مدال‌آوران تیم غلامرضا محمدی بودند و رضا اطری در 57 کیلو هم در رده پنجم قرار گرفت.

تیمی که در مسابقات جهانی 2019 نورسلطان در سه وزن غیرالمپیکی 61، 70 و 92 کیلوگرم با بهنام احسانپور، یونس امامی و علیرضا کریمی صاحب مدال برنز شده و تنها در وزن المپیکی 86 کیلوگرم توسط حسن یزدانی به مدال طلا رسیده بود، در المپیک هرچند فینالیست داشت، اما به طلا نرسید.

شاید دستاورد بزرگ غلامرضا محمدی و کادرش، مدال برنز 125 کیلوگرم بود، جایی که مشخصاً امیرحسین زارع می‌تواند تا سال‌ها یک سنگین وزن قابل اطمینان برای کشتی ایران باشد. حسن یزدانی نیز که در المپیک گذشته و پیکارهای اخیر صاحب مدال شده بود، اگر مقابل دیوید تیلور به پیروزی می‌رسید، این برد را می‌شد نتیجه خوبی برای کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد دانست.

به هرشکل طلا همیشه همه ضعف‌ها را پوشش می‌دهد، همانطوری که نگرفتن آن، ضعف‌ها را نمایان‌تر می‌سازد. از کشتی آزاد در حالی که همواره یکی از چهار مدعی برتر کشتی دنیا بوده است، انتظار رقابت نزدیک با روسیه و آمریکا وجود داشته که این بار نیز چون چند سال اخیر با فاصله فاحشی نسبت به این دو تیم، دست‌مان از طلا کوتاه مانده است.

داستان زیاد شدن فاصله بین کشتی ایران با روسیه و آمریکا هم نقل امروز و دیروز نیست و سال‌هاست که از رقابت نزدیک با این دو تیم بازمانده‌ایم.

در زیر گزارشی از عملکرد آزادکاران در بازی‌های المپیک 2020 می‌آید:

وزن 57کیلوگرم: 2 برد خوب، اشک و حسرت و دیگر هیچ
رضا اطری در چند سال اخیر و بعد از کناره‌گیری حسن رحیمی از دنیای قهرمانی ملی‌پوش وزن اول ایران در مسابقات جهانی بوده است. او در نورسلطان خودش سهمیه این وزن را گرفت و هرچند در میانه راه، به نظر می‌رسید رحمان عموزاد پدیده نوجوانی که تازه به رده سنی جوانان آمده بود بتواند به رقیب جدی اطری در مسیر المپیک تبدیل شود، اما رحمان با توجه به اینکه در سن رشد به سر می‌برد در چند ماه به شدت وزنش بالا رفت و شرایط حضور در وزن 57 کیلوگرم را از دست داد تا اطری همچنان بدون رقیب جدی، صاحب دوبنده تیم ملی شود.

اطری با قرعه سختی هم مواجه شد. خیلی‌ها فکر می‌کردند او با یک کشتی از المپیک خداحافظی کند، اما اطری با نتیجه نزدیک 3 بر 2 از سد سلیمان آتلی دارنده مدال نقره جهان از ترکیه گذشت و در ادامه نیز با نتیجه 5 بر یک بخبایار اردنبات دارنده مدال برنز جهان و قهرمان بازی‌های آسیایی از مغولستان را مغلوب کرد تا روز اول مسابقات کشتی آزاد امیدوارکننده برای ایران پیش برود.

اطری در نیمه نهایی و در مصاف با زائور اوگویف قهرمان جهان از روسیه 8 بر 3 مغلوب شد کشتی‌گیری که طلای وزن 57 کیلوگرم را در توکیو از آن خود کرد. درست مثل نورسلطان که اطری شانس مدال برنز را داشت و نتوانست از آن استفاده کند، این بار هم در جایی که می‌توانست بهترین نتیجه عمرش را رقم بزند، 9 بر یک مغلوب توماس گیلمان دارنده مدال نقره جهان از آمریکا شد تا بعد از مبارزه و از دست دادن برنز المپیک، با گریه‌هایش همه حاضران در سالن را متأثر کند. اطری بهتر از همیشه کشتی گرفت، شاید بالاتر از انتظار؛ او غیرتمندانه به نیمه نهایی رسید. او بهترین اطری دوره کشتی‌اش با وجود قرعه سخت بود، اما باز هم به مدال نرسید.

وزن 65 کیلوگرم؛ اتخاذ تاکتیک اشتباه در 30 ثانیه کم‌کاری و حذف از رقابت‌ها
کسی از مرتضی قیاسی انتظار مدال نداشت. او در رقابت انتخابی درون اردویی با امیرمحمد یزدانی که سهمیه این وزن را برای المپیک گرفته بود، در نهایت ملی‌پوش شد. با توجه به سطح بالای رقابت در وزن 65 کیلوگرم و همچنین کم‌تجربگی قیاسی، حقیقتاً هیچکس پیش از المپیک شانسی برای این وزن متصور نبود و این کشتی‌گیر همان نتیجه‌ای را گرفت که پیش‌بینی می‌شد.

قیاسی ابتدا با نتیجه 5 بر یک هیثم دخلاوی از تونس را مغلوب کرد و در ادامه با وجودی که از باجرانگ هندی امتیاز گرفته بود، اما مقابل نایب قهرمان جهان تن به شکست با ضربه فنی داد! اشتباه بزرگ او، اتخاذ تاکتیک هجومی در وقتی بود که با دفاع در هنگام اخطار کم‌کاری به حریفش، می‌توانست به امتیاز دوم برسد، اما با اشتباه در وقت 30 ثانیه حمله کرد و اسیر بدلکاری باجرانگ شد. هرچند که اگر این اتفاق هم رخ نمی‌داد، باز زمان باقیمانده آنقدری بود که باجرانگ بتواند امتیاز عقب‌افتاده را جبران کند. باجرانگ در نهایت در این وزن سوم شد.

وزن 74 کیلوگرم؛ حسین‌خانی به حضور در المپیک قانع شد؟
وضعیت در سه وزن اول چندان امیدوارکننده به نظر نمی‌رسید. اغلب کارشناسان نیز همین را می‌گفتند و برای هر سه ملی‌پوش این اوزان شانس مدال قائل نبودند، اما تجربه مصطفی حسین‌خانی و تلاشی که برای رسیدن به دوبنده تیم ملی کرده بود، نوید این را می‌داد که شاید می‌خواهد این بار تلاشش با مدال تمام شود، اما او بدترین عملکرد ممکن را مقابل کایل داک داشت و در دور نخست بدون اینکه کار خاصی انجام داده باشد 4 بر صفر مغلوب حریف آمریکایی شد که برای رسیدن به وزن 74 کیلوگرم، وزن زیادی را کم کرده و عملکردش در مبارزه بعدی نشان داد مصطفی حسین‌خانی چه شانس بزرگی را از دست داده است. داک که در وزن 79 کیلوگرم دو مدال طلای جهانی دارد، در دور بعدی مغلوب محمد حبیب کادزی محمداف از بلاروس شد، کشتی‌گیری که در فینال مبارزه را به سیداکوف روس باخت.

مصطفی حسین‌خانی برای رسیدن به دوبنده تیم ملی، در حالی که همه می‌گفتند نظر کادر فنی در این وزن روی یونس امامی است، تلاش زیادی کرد. حسین‌خانی در لهستان مدال طلا گرفت، از روحیه زیادی برخوردار بود و مصمم به توکیو رفت، اما اینکه چه اتفاقی آنجا رخ داد که او اینقدر دور از انتظار در مبارزه اول و آخرش ظاهر شد، چیزی است که شاید خودش بهتر از هر کسی بتواند در موردش صحبت کند. از کشتی حسین‌خانی با داک اینطور به نظر می‌آمد که او به حضور در المپیک قانع شده است.

وزن 86 کیلوگرم؛ پادشاه باز هم به جادوگر باخت اما این بار نزدیک‌تر از همیشه
هرچند مردم دوست داشتند حسن یزدانی دومین مدال طلای المپیکش را به دست آورد، اما این اتفاق رخ نداد و حسن یزدانی برای سومین بار مغلوب دیوید تیلور آمریکایی شد. کشتی‌گیری که بعد از بردن یزدانی، او را ستود و تأکید کرد که یزدانی قوی‌ترین حریفی است که او در زندگی‌اش داشته است. از هوش و نبوغ حسن یزدانی همین بس که شاید هر کشتی‌گیر دیگری تحت این فشار سنگین انتظارات و تکرار یک اسم بود، اصلاً به فینال رقابت‌ها هم نمی‌رسید.

حسن یزدانی به‌عنوان کاپیتان تیم ملی آزاد اما این فشار سنگین را مدیریت کرد. او می‌دانست که همانقدر که با طلای دوم المپیکش جاودانه خواهد شد، با شکستش هم عده زیادی غمگین خواهند شد. یزدانی در این مسیر باید خیلی چیزها را مدیریت می‌کرد. اول از همه نسخه پیچی‌های فراوان برای مبارزه با تیلور، دوم تکرار اسم تیلور در هر فضا و مکانی و سوم خود تیلور مردی که البته چندان هم دوست نداشت پیش از المپیک در تورنمنتی بین‌المللی با حسن یزدانی کشتی بگیرد. تیلور یک بار در کرمانشاه یزدانی را برده بود و بار دیگر در اولین مبارزه وزن 86 کیلوگرم در جهانی 2018 بوداپست، بعد از آن به دلیل مصدومیت و جراحی به جهانی نورسلطان نیامده بود تا برای مصاف سوم دو کشتی‌گیر، سه سال وقفه ایجاد شود.

حسن یزدانی در المپیک توکیو ابتدا 11 بر 2 جاورایل شاپیف از ازبکستان را برد، در ادامه استفان ریچموت از سوئیس را هم با نتیجه 12 بر یک از پیش رو برداشت و در حالی که همه جدال نیمه نهایی را هم مصاف یکطرفه‌ای برای او پیش‌بینی کرده بودند، اما آرتور نایفون‌اف دارنده مدال برنز جهان از روسیه در حالی که جامبولات تدیف را در کنار خود داشت، آمده بود که این بار راه را بر امتیازگیری حسن یزدانی ببندد. او این کار را هم تا ثانیه‌های آخر خوب انجام داد، اما در نهایت با نتیجه 7 بر یک مغلوب کشتی‌گیر ایرانی شد و حسن یزدانی فقط چند ثانیه مقابل دیوید تیلور کم آورد تا به مدال طلای دوم المپیکش برسد.

او تاکتیک تمرین شده را خوب اجرا کرد، اما تیلور هم حریف دست و پا بسته‌ای نبود و بی‌شک با آمادگی بهتری در مقایسه با دو مصاف قبلی روی تشک آمده بود، چون می‌دانست این بار با یزدانی کاملاً هوشیاری مواجه می‌شود که روی سبک کشتی‌اش حسابی کار کرده است. یزدانی برخلاف مصاف‌های قبلی با تیلور که امتیازات زیادی از دست می‌داد، این بار با نتیجه 4 بر 3 مغلوب شد. اگر او طلای دومش را در توکیو می‌گرفت، با توجه به شکست تیلور این کارنامه خوبی برای کادر فنی تیم ملی نیز محسوب می‌شد که اینطور نشد.

وزن 97 کیلوگرم؛ فکرِ مسابقه با رشید مانع از بردن گرجیِ بی‌ادعا شد
شکست 6 بر 3 محمدحسین محمدیان مقابل الیزبار اودیکادزه دارنده مدال برنز جهان از گرجستان هرگز آن چیزی نبود که انتظارش می‌رفت. بی‌شک محمدیان در المپیک آن کشتی‌گیری نبود که پیش‌بینی می‌شد. پسر بی‌حاشیه عسکری محمدیان حتی اگر به واسطه حضور رشید سعدالله‌اف روس، اسنایدر آمریکایی و باقی مدعیان این وزن، در لیست مدال از سوی کارشناسان قرار نمی‌گرفت هم باید کشتی با حریف گرجستانی را می‌برد و به مصاف با تانک روسی می‌رسید که اگر این اتفاق رخ می‌داد، با وجود شکست به سعدالله‌اف نیز او شانس رقابت در گروه بازنده‌ها و کسب مدال برنز را پیدا می‌کرد، هر چند که حتی عده‌ای برای او مقابل رشید سعدالله‌اف هم شانس پیروزی قائل بودند.

امید این بود که یک ایرانی رشیدِ روس‌ها را شکست دهد، اما محمدیان اصلاً به این مبارزه نرسید و این همان جایی بود که کارنامه تیم ملی آزاد را بدتر از آن چیزی که انتظار می‌رفت، رقم زد. اگر محمدیان هم مدال می‌گرفت، همان سه مدالی که از قبل در اوزان بالا پیش‌بینی شده بود، اتفاق می‌افتاد. محمدیان در لهستان موفق شد دو حریف شایسته دیگرش علی شعبانی و علیرضا کریمی را پشت سر بگذارد و به دوبنده تیم ملی برسد، اما در المپیک کمتر از انتظار ظاهر شد.

وزن 125 کیلوگرم؛ 20 ساله‌ای که از مصاف با حریفی 21 ساله بازماند
امیرحسین زارع اگر کم تجربگی نمی‌کرد، حالا همه از مصاف هیجان‌انگیز و فوق‌العاده او با کشتی‌گیر 21 ساله آمریکایی می‌گفتند. امیرحسین از قبل هم بوی مدال می‌داد. کشتی‌گیری نترس، بی‌حاشیه و حرف گوش‌کن که فقط یک بار در المپیک اشتباه کرد و آن اشتباه به قیمت از دست دادن فینال برایش تمام شد.

این کشتی‌گیر 20 ساله آملی در ابتدا با نتیجه 7 بر صفر الکساندر خوتسیانویسکی دارنده مدال برنز جهان از اوکراین را مغلوب کرد. پس از آن اگزون شالا از کوزوو را هم 13 بر 2 از پیش رو برداشت و در نیمه نهایی، جایی که گنو پتریاشویلی دارنده مدال برنز المپیک و طلای جهان از گرجستان برای انتقام شکست سنگینش در لیگ آمده بود، در حالی که باز هم کشتی‌گیر برتر نشان داد، اما در نهایت با نتیجه 6 بر 3 مغلوب تجربه مرد گرجی شد و به رده‌بندی رفت. هرچند گنو کشتی برده مقابل گیبل استیوسون آمریکایی را در صدم ثانیه باخت، اما امیرحسین زارع ژی وی دنگ چینی را در رده‌بندی شکست داد و به مدال برنز رسید تا تیم غلامرضا محمدی با دو مدال نقره و برنز به ایران برگردد.

انتهای پیام/