علیرضا افتخاری مدرک درجه یک هنری گرفت

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علیرضا افتخاری در گفت و گو با خبرنگار تسنیم می‌گوید: من تا کنون هیچ اقدامی برای گرفتن درجه هنری نکرده بودم. توجهی به این مسئله نداشتم و نیازی هم به این مدرک نداشتم. آنچه لازم بود را در این سال‌ها از مردم گرفته‌ام.

افتخاری تأکید می‌کند: تا امروز هم هیچ مدرکی نگرفته بودم؛ نه درجه 3 و نه درجه 2؛ فقط در سال 1389 به عنوان چهره ماندگار انتخاب شدم.

این خواننده شناخته شده موسیقی ایرانی می‌گوید: دیروز با من تماس گرفتند و گفتند که می‌خواهیم برای اهدای مدرک درجه یک هنری نزد شما بیاییم. من هم خوشحال شدم و پذیرفتم.

او ادامه می‌دهد: چهار نفر از مدیران وزارت ارشاد پیش من آمدند و مدرک درجه یک هنری را به من دادند. این مدرک رونوشتی هم برای دفتر رهبری، دفتر رئیس جمهور، معاونت هنری، تمامی وزارتخانه‌ها و جاهای دیگر دارد. از همه کسانی که در شکل‌گیری این کار نقش داشتند، تشکر می‌کنم.

مدرک درجه یک هنری هم‌تراز با مدرک تحصیلی دکتری است.

علیرضا افتخاری زاده 10 فروردین 1337 در اصفهان است. او از پرمخاطب‌ترین خوانندگان ایران است و آثارش از پرفروش‌ترین آثار منتشر شدهٔ موسیقی ایران هستند. افتخاری تاکنون بیش از 70 آلبوم موسیقی منتشر کرده‌ است.

افتخاری در کودکی نوازندگی ویولن را فراگرفت. از 12 سالگی نزد استاد تاج اصفهانی به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت. پس از مدتی نیز هم‌زمان به بهره‌گیری از آموزش‌های جلیل شهناز و حسن کسائی در زمینهٔ ردیف‌های موسیقی سنتی مشغول شد. در سال 1357 خورشیدی در آزمون باربد و در رشته آواز و در حضور علی‌اکبر شهنازی، داریوش صفوت و علی تجویدی موفق به کسب رتبهٔ نخست شد. از سال 1360 نزد غلامرضا دادبه به یادگیری موسیقی پرداخت. در سال 1362، نخستین آلبوم خود را به توصیهٔ فرامرز پایور با نام «آتش دل» و به یاد تاج اصفهانی منتشر کرد.

افتخاری بعد از سه سال کارهایی نظیر راز و نیاز  را با همکاری حسین علیزاده و مهرورزان  را با همکاری محمدعلی کیانی‌نژاد اجرا کرد. افتخاری در سال‌های نخست دههٔ 1360 خورشیدی، اجراهای خصوصی به‌همراه حسن کسائی، حبیب‌الله بدیعی، غلامحسین بیگجه‌خانی و جلیل شهناز داشت که این آثار تک نسخه‌ای بودند و هیچ‌گاه منتشر نشدند.

اواخر دههٔ 1360 خورشیدی، وی کنسرت‌هایی را در ژاپن، آلمان، کانادا و بریتانیا برگزار کرد. کنسرت راه ابریشم، که در 28 شهر دنیا اجرا شد و همچنین کنسرت آلمان که با همراهی پرویز مشکاتیان برگزار شد، از جملهٔ این کنسرت‌ها هستند.

دوران کاری افتخاری به سه بخش تقسیم می‌شود. بخش نخست، از سال 1362 تا 1375 که بسیار کم‌کار بود. تعداد آثار او در این دوره، به‌طور متوسط حدود یک آلبوم در سال است. دورهٔ دوم، از سال 1375 تا 1389 که دورهٔ اوج افتخاری به‌شمار می‌آید و به‌طور متوسط پنج آلبوم در سال خوانده‌ است. سومین دوران کاری افتخاری از سال 1389 به بعد است که بسیار کم‌کار بوده و آثار بسیار کمی از وی انتشار یافته‌ است.

بدون شک علیرضا افتخاری یکی از خوش‌صداترین و مهم‌ترین خوانندگانِ نیم قرن گذشته تاریخ موسیقی ایران است.

انتهای پیام/