"غروب‌ها" مرثیه‌ای برای حضرت رقیه سلام الله علیها / بابا ز راه می‌رسی آیا غروب‌ها؟
«غروب‌ها» عنوان غزلی از اسماعیل امینی و مرثیه‌ای است برای حضرت رقیه سلام الله علیها که در قالب موسیقی - گفتار و با صدای مهرداد محمدپور اجرا شده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «پرواز خیال» مجموعه آثارِ صوتی است که با هدفِ مروری بر سروده‌های شعرای معاصر ایران و جهان تهیه و ضبط شده است. در این مجموعه برخی از سروده‌های مهم ادبیات ایران و جهان انتخاب و با همراهی موسیقی خوانده شده‌اند.این اشعار در قالب موسیقی گفتار(دکلمه) و توسط مهرداد محمدپور اجرا شده‌اند. مهرداد محمدپور این فایل‌های صوتی را برای انتشار در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است.
«غروب‌ها» یکی از سروده‌های اسماعیل امینی است که با اجرای مهرداد محمدپور و موسیقیِ زبیگنیو پرایزنر همراه شده است.
«غروب‌ها» مرثیه‌ای است برای حضرت رقیه سلام‌الله علیها که در ادامه این شعر را در قالب موسیقی - گفتار می‌شنوید:
غروب‌ها
از راه می رسند پدرها غروب‌ها
دنیای خانه روشن و زیبا غروب‌ها
از راه می‌رسند پدرها و خانه‌ها
آغوش می‌شوند سراپا غروب‌ها
از راه می‌رسند و به آغوش می‌کشند
با اشتیاق کودک خود را غروب‌ها
از راه می‌رسند و هیاهوی بچه‌هاست
زیباترین ترانه دنیا غروب‌ها
در چشم‌های منتظران گرگ و میش عصر
محو است در شکوه تماشا غروب‌ها
در چشم‌های دخترکان شوق دیگری ست
شوق دوباره دیدن بابا غروب‌ها
بعد از هزار سال من و کودکان شام
تنها نشسته‌ایم همین جا غروب‌ها
اینجا پدر، خرابه شام است، کوفه نیست
اینجا بیا به دیدن ما با غروب‌ها
بابا بیا که بر دلمان زخم‌ها زده
دیروز تازیانه و حالا غروب‌ها
بابا بیا که بغض مرا وانکرده است
نه زخم تازیانه نه حتی غروب‌ها
دست تو را بهانه گرفته است بغض من
بابا ز راه می‌رسی آیا غروب‌ها؟
بابا بیا کنار من و این پیاله آب
که تشنه‌ایم هر دو تو را تا غروب‌ها
از جاده‌ها بیایی و رفع عطش کنی
از جاده‌ها بیایی... اما غروب‌ها
بسیار رفته‌اند و نیامد پدر هنوز
بسیار رفته‌اند خدایا غروب‌ها
کم کم پیاله موج زد و چشم روشنش
چون لحظه‌های غربت دریا غروب‌ها
خاموش ماند، و بر سر سنگی نهاد سر
دختر به یاد زانوی بابا غروب‌ها
بعد از هزار سال هنوز اشک می‌چکد
از مشک پاره پاره سقا غروب‌ها
مهرداد محمدپور
انتهای پیام/