۳ درس بزرگ که باید از عزاداری امام حسین (ع) گرفت/ چرا کوفیان پای وعده خود نماندند؟! + گزارش تصویری

به گزارش خبرگزاری تسنیم، سومین شب از مراسم عزاداری اهالی فرهنگ و رسانه با حضور حجت الاسلام و المسلمین امرودی رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، اهالی فرهنگ و رسانه و شهروندان منطقه 3 تهران در بوستان پایداری مجاور فرهنگسرای رسانه برگزار شد.

حجت الاسلام و المسلمین امرودی در این جلسه گفت: امسال شورای جدید شهر تهران که با رای مردم منصوب شدند، تاکید داشتند که محرم را باید متفاوت از سال‌های گذشته برگزار کرد و از این نظر سازمان فرهنگی و هنری تلاش کرد تا این امر را محقق کند. امشب بیش از یکصد جلسه داریم که در هر کدام 5 دقیقه‌ای حاضر شدم تا اسم خودم را در این دم و دستگاه بنویسم. امشب نیز از همین باب به اینجا آمدم تا اسمم ثبت شود.

وی اضافه کرد: در چند روز اخیر که به مجالس مختلفی می‌رفتم با خودم فکر می‌کردم که هر مجلسی از زاویه‌ای مختلف به جریان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی قیام اباعبدالله الحسین نگاه می‌کند. امشب و در شام غریبان می‌خواهم 3 برداشت کاملی که از این جریان عزاداری وجود دارد را عرضه کنم.

رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با اشاره به عناصری که باید از عزاداری امام حسین یاد بگیریم، گفت: یکی از عناصری که در دستگاه اباعبدالله وجود دارد، محبت و ابراز آن به ائمه و اهل بیت علیهما السلام است. در روایات ما فراوان تاکید شده است «کسی که با حب آل محمد بمیرد، شهید مرده است.» در جای دیگری هم داریم که «محبت اهل بیت همه گناهان را از بین می‌برد.» ترویج محبت و عشق به امام حسین نباید فراموش شود و هر چه بیشتر باید ترویج داده شود. اشکی که ریخته می‌شود، اشک غم نیست بلکه ابراز محبت و علاقه و عشق است.

وی خاطرنشان کرد: دومین عنصر، شناخت است. آنتوان باراک می‌گفت که اگر مسیح ما این‌چنین حسینی بود، در هر کوی و برزن یاد او را گرامی می‌داشتیم. جلسات عزاداری، جلسات شناخت امام حسین است و هر کسی از زاویه شناخت خود امامش را درک و فهم می‌کند. در روایات داریم «کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد، مانند مرگ جاهلیت مرده است.» امام حسین اسطوره مقاومت و زندگی است و در تمام ابعاد زندگی ما می‌تواند به عنوان یک الگو مطرح باشد. جوزف رینو در کتابش می‌گوید آگاه‌ترین و عالم‌ترین اشخاص نسبت به دین و مذهب‌شان، شیعیان امیرالمومنین و اباعبدالله الحسین هستند.

امرودی با اشاره به عنصر عمل به آموزه‌های امام حسین علیه السلام گفت: عنصر سوم و پایانی که معمولا از شام غریبان به بعد فراموش می‌شود، اطاعت و عمل است. چیزی که در این جلسه به ما یاد داده می‌شود همین است. 10 شب عزاداری می‌کنیم تا یکسال خود را از این نظر بیمه کنیم و به دستورات ائمه اهل بیت عمل کنیم. اگر امروز در دنیا حرف داریم و دشمنان از ما می‌ترسند به دلیل عمل به آموزه مقاومت است که از امام حسین یاد گرفتیم. همه ما باید از این جلسات و از این آموزه‌ها درسی بگیریم تا در طول سال بدان عمل کنیم.

رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در پایان گفت: چه خوب است که از عملکرد رسانه‌ای اصحاب  عاشورا درس بگیریم. هلال بن نافع، حمید بن مسلم و ... را ببینید. امام سجاد و حضرت زینب سلام الله علیها از خبرنگاران عاشورا هستند. اگر فریاد حضرت زینب و رسانه پر صدای ایشان نبود ما بعد از 1400 سال چیزی از امام حسین نمی‌دانستیم. بنابراین باید از امام حسین محبت به خانواده را یاد بگیریم، شناخت پیدا کنیم و در نهایت اطاعت کنیم.

در این مراسم حجت الاسلام مهدیار نیز صحبت کرد و گفت: دین اسلام برای این آمده است که تا بعد معنوی انسان‌ها را به اوج برساند و ائمه معصومین ابلاغ‌کننده‌های پیام مهربانی‌اند. در این بین همه مسلمانان دینداری می‌کنند اما کیفیت این دینداری متفاوت است. بدون شک اگر دینداری کیفیت خوبی داشته باشد اتفاقات بسیار خوبی رخ می‌دهد، اما اگر دینداری ظاهری باشد اتفاقاتی از جنس کربلا رخ می‌دهد.

وی اضافه کرد: همواره این سوال وجود دارد که در سال 61 قمری چه اتفاقاتی رخ داد که امام حسین علیه السلام به دست نمازخوان‌ها به شهادت رسید. شاید خیلی از آنان از مردم امروز ما هم دیندارتر بودند اما چه شد که این اتفاق افتاد؟ در پاسخ باید گفت که در آن زمان آدم دیندار باکیفیت کم بود و به همین دلیل بود که اکثر افراد علیرغم اینکه در ظاهر نمازخوان بودند در جبهه مقابل امام حسین قرار گرفتند و ایشان را به شهادت رساندند. بنابراین این کیفیت دینداری است که تفاوت‌ها را رقم می‌زند.

مهدیار تاکید کرد: در آن سال، خداوند امتحان الهی را سخت کرد تا کیفیت دینداری‌ها مشخص شود؛ همه می‌دانستند که یزید فاسد است و آدم دینداری نیست، اما پشت امام حسین را خالی کردند چرا که یا ترسانده شده بودند و یا فریب پول و مال دنیایی را خورده بودند و یا فریب رسانه‌های آن زمان و تبلیغات منفی یزید را خورده بودند.

محمدرضا طالبی، شاعر آیینی در این مراسم عزاداری شعرخوانی کرد. او سروده عاشورایی خود را چنین خواند:

حالا که ظلمت سرزده از پای نیزه
خورشید می‌تابد ولی بالای نیزه

بر اوج نی‌ها کاروانی از ستاره
نورانیت بخشیده بر شب‌های نیزه

سر می‌رود ثابت کند بر اهل کوفه
افتاده پای نامه‌ها امضای نیزه 

 امشب تنِ سرد تنور آتش گرفته
فردا چه نانی می‌رود بالای نیزه

حتی لب هر سنگ شوقِ بوسه دارد
قرآن که جاری می‌شود از نای نیزه

غرق کبودی دختری می‌گفت: بابا
پس کی به آخر می‌رسد غوغای نیزه

چه امیر سرفرازی، چه نگاه دلنوازی
سر نیزه می‌خورشد ز تو نغمه حجازی

چه نسیم روح‌بخشی، چه محاسن خضابی
شده صبح زینب امروز، عجیب آفتابی

چه ترک ترک لبی و چه ورق ورق جوانی
به مژه رطوبت از تو، به لب تو خشکسالی

شده خارج از فقه تو آبروی نیزه
عجبا که شرح والفجر نشسته روی نیزه

در بخش دیگری از این برنامه، گروه مازرون از مازندران اجرای کرب‌زنی داشت. دیوان‌سالار مسئول این گروه موسیقی درباره این آیین سنتی توضیح داد و گفت: کرب‌زنی از آیین‌های سنتی برای عزاداری امام حسین است که در مازندران اجرا می‌شود و نمادی از سوگواری تمام جامدات در سوگ سید و سالار شهیدان است.

انتهای پیام/