هادی‌پور: می‌خواهم در پاریس با المپیک تسویه حساب کنم/ قهرمانان سابق بی‌مهری کردند/ دوستان فقط دنبال پست گرفتن نباشند
ملی‌پوش المپیکی تکواندو ایران گفت: در توکیو هر چه در توان داشتم گذاشتم و خستگی در تنم باقی ماند، اما تلاش می‌کنم در پاریس با المپیک تسویه حساب کنم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، تکواندو ایران برای اولین بار در تاریخ حضور این رشته در مسابقات المپیک، در توکیو موفق به کسب مدال نشد و یکی از رشته‌های ناکام ورزش ایران بود.
آرمین هادی‌پور یکی از نمایندگان کشورمان در مسابقات المپیک توکیو بود که با شرایط خاص و ACL پاره در مسابقات حاضر شد و با وجود تلاش‌های زیاد توفیقی کسب نکرد. تکواندوکار با کشورمان در بازگشت به کشورمان بدون از دست دادن زمان تحت عمل جراحی گرفت و این روزها با انجام فیزیوتراپی و اقدامات درمانی دیگر دوران نقاهت خود را پشت سر می‌گذارد.
هادی‌پور در خصوص شرایط خود بعد از عمل جراحی، اتفاقات المپیک توکیو، شرایط این روزهای رشته تکواندو و مسائل دیگر با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم به گفت‌وگو پرداخت که در زیر می‌خوانیم:
تسنیم: بعد از رقابت‌های المپیک و بدون از دست دادن زمان، تصمیم به عمل جراحی گرفتی...
از چند ناحیه مصدومیت داشتم و باید یک به یک به این مصدومیت‌ها رسیدگی می‌کردم. مشکل اصلی‌ام پارگی ACL و مینیسک بود که تحت عمل جراحی قرار گرفتم و فکر می‌کنم بعد از شش ماه بتوانم بازگردم.
تسنیم: بعد از شش ماه قرار است تمرینات را شروع کنی یا به مسابقات بازگردی؟
فکر می‌کنم بعد از 6 ماه بتوانم به مسابقات بازگردم. پزشکم گفت بعد از 4 ماه می‌توانم به صورت سبک تمرینات تکواندو را شروع کنم، اما باید حواسم جمع باشد، چرا که بعد از دوران نقاهت نباید دوباره آسیبم عود کند. برای بازگشت هیچ عجله‌ای ندارم و اگر نیاز باشد چند ماه بیشتر صبر خواهم کرد تا پرقدرت به میادین بازگردم.
تسنیم: غیر از مصدومیت ACL، مشکل دیگری داری؟
چند آسیب دیدگی دیگر دارم. یکی از مشکلات، دیسک کمرم است که پزشکان گفتند مشکل خاصی نیست و برطرف خواهد شد. همچنین دو رباط مچ دستم پاره است، اما با مشورت با پزشک جراح، مشخص شد بعد از عمل نیز احتمال بهبودی‌ام 50 درصد است. به همین دلیل شاید جراحی نکنم و به دنبال فیزیوتراپی بروم، چرا که در تکواندو زیاد با دست کاری نداریم.
تسنیم: در سالیان گذشته بسیاری از ورزشکاران برای جراحی ACL به خارج از ایران رفتند اما تو در ایران عمل کردی.
با جراحان خارجی مشورت کردم، اما با توجه به اینکه بازخورد خوبی از جراحی قهرمانان دیگر در خارج از کشور نگرفتم، تصمیم گرفتم در ایران جراحی کنم. جراحان ایرانی خوب هستند و به نظر من زیاد نباید به دنبال اسم برای جراحی باشیم. جراحی این مصدومیت ساده است و بیشتر کار بعد از جراحی، دست خودم است تا بتوانم دوران بازتوانی را به خوبی سپری کنم.
تسنیم: خیلی اعتقاد دارند با توجه به شرایطت نباید در المپیک شرکت می‌کردی؟
قبل از المپیک و در خصوص جراحی، من و استاد عسکری (سرمربی تیم ملی) با چند پزشک مشورت کردیم. بسیاری از جراحان گفتند اگر قبل از المپیک جراحی کنم، حتی در صورت رسیدن به مسابقات، احتمال پارگی دوباره ACL وجود دارد. اتفاقی که برای حمیده عباسعلی پیش آمد. او با وجودی که بعد یک سال و نیم از زمان جراحی در المپیک حاضر شد، باز هم آسیب دید. اتفاقی که پزشکان در خصوص آن با من صحبت کردند و در نهایت نیز اعتماد کردم.
تسنیم: از لحاظ روحی و روانی با چه شرایطی در المپیک حاضر شدی؟
با توجه به شرایطم، مجبور بودم از لحاظ روحی و روانی خود را تقویت کنم. بعد از بازگشت از مسابقات قهرمانی آسیا و با شروع تمرینات چند بار پام پیچ خورد. شرایط به قدری بد بود که به استاد عسکری گفتم دیگر نمی‌توانم ادامه دهم و واقعاً از درد کشیدن خسته شده بودم. استاد بعد از این شرایط صحبت‌های زیادی با من داشت و این موضوع را به من فهماند که شاید دیگر این فرصت در زندگی ورزشی‌ام پیش نیاید و باید از این فرصت نهایت استفاده را ببریم. با توجه به احترام و ارزشی که برای استاد عسکری قائل هستم دوباره شرایط روحی ادامه دادن را پیدا کردم و فرصت را غنیمت شمردم و هر چه در چنته داشتم را وسط زمین گذاشتم. دیگر توانم بیشتر از این نبود.
تسنیم: پس اگر زمان به عقب بازگردد باز هم بدون عمل جراحی در المپیک حاضر می‌شوی؟
مطمئن باشید اگر به عقب بازگردیم باز هم جراحی نخواهم کرد و هیچ وقت نیز از این تصمیم پشیمان نیستم. شاید برای همه، المپیک فقط یک مسابقه باشد، اما حضور در المپیک نتیجه کل تلاش‌های زندگی‌ام بود. برای رسیدن به المپیک هر آنچه در توانم بود را گذاشتم و وقتی به عقب نگاه می‌کنم هیچ کار اشتباهی انجام ندادم. تمام تلاشم کسب بهترین نتیجه بود، اما بعضی اوقات با تمام وجود متوجه می‌شوید که خدا نمی‌خواهد. مصدومیت‌ها به قدری پشت سر هم اتفاق می‌افتاد که دست و پایم بسته بود. همیشه با این دیدگاه به ورزش نگاه کردم که هر آنچه در توان دارم را بگذارم تا در پایان شرمنده نباشم. در حال حاضر فقط از یک چیز ناراحت هستم که خستگی تمام این سال‌ها در تنم باقی ماند و نتیجه یک بر صفر به سود المپیک شد.
تسنیم: این بدهی در المپیک 2024 پاریس تسویه خواهد شد؟
المپیک واقعاً یک مدال به من بدهکار است و امیدوارم در پاریس این بدهی تسویه شود. برخی مسائل دست من است و برخی مسائل نیز دست من نیست، اما مطمئن باشید اگر همه چیز دستم باشد کم نخواهم گذاشت تا به هدفم در المپیک پاریس برسم.
تسنیم: می‌دانی برای بازگشت به روزهای اوج سختی‌های بسیاری را پیش‌رو داری؟
شاید بسیاری از ورزشکاران اگر جای من بودند، قبل از المپیک تصمیم به جراحی می‌گرفتند و در المپیک شرکت نمی‌کردند، اما همیشه اگر راه سختی نیز برای رسیدن به نتیجه وجود داشته باشد آن را امتحان می‌کنم. مطمئن باشید راه بازگشت به میادین نیز هر چقدر سخت باشد ادامه خواهم داد تا به اهدافم برسم.
تسنیم: در بازگشت از مصدومیت قصد تغییر وزن نداری؟
تا وقتی تکواندو کار کنم در وزن 58 کیلوگرم خواهم بود و وزنم را تغییر نمی‌دهم.
تسنیم: با وجود مصدومیت توقعات برای کسب مدال از تو کمتر و از میرهاشم حسینی بیشتر بود. به عنوان دوست صمیمی میرهاشم دلایل عدم نتیجه گرفتن او را در چه مسائلی می‌دانی؟
با وجودی که شاید توقعی از من برای کسب مدال وجود نداشت، اما خودم توقع داشتم به مدال برسم. شاید هیچ کسی نداند، اما واقعاً اردوهای تکواندو یکی از سخت‌ترین اردوهای رشته‌های المپیکی بود. برخلاف بسیاری از رشته‌ها که اردوهای آنها بین 10 تا 15 روز بود، ما ماه تا ماه به خانه نمی‌رفتیم و تمرینات بسیار سنگین و فشرده را پشت سر گذاشتیم. بچه‌های المپیکی تکواندو هیچ چیزی کم نگذاشتند و هاشم نیز از این قضیه مستثنی نبود و هر چه در توان داشت را گذاشت.
مطمئن باشید هیچ کسی بیشتر از خود بازیکن از عدم نتیجه‌گیری ضربه نمی‌خورد و هیچ ورزشکاری دوست ندارد بعد از این همه زحمت بدون نتیجه بازگردد. در خصوص شرایطی که اتفاق افتاد هیچ س بهتر از خود هاشم نمی‌تواند صحبت کند. خیلی دوست داشتم در المپیک یک مدال بگیریم و مطمئن باشید با کسب یک مدال شرایط خیلی فرق می‌کرد.
تسنیم: بعد از ناکامی در المپیک برخی عنوان کردند که بین بازیکنان و کادرفنی اعتماد وجود نداشت.
ما مثل یک خانواده بودیم و واقعا جو اردوی المپیکی‌مان را خیلی دوست داشتم. سرمربی، مربی، هاشم و سجاد مردانی همه یک خانواده بودیم. خیلی وقت بود که در تکواندو چنین جوی را ندیده بودم و از این کادرفنی خیلی چیزها یاد گرفتم. مربیان تیم ملی مانند برادران بزرگترم بودند و هر راهنمایی می‌خواستم از آنها می‌گرفتم، اما برخی منتقدان از نتیجه نگرفتن تیم ملی خوشحال شدند و حالا هر چه دوست دارند می‌گویند. به عنوان یک ملی‌پوش از قهرمانان سابق یک انتقاد دارم که چرا در تمام ماه‌های حضور ما در اردو هیچ کدام‌شان یک سر به ما نزدند. اتفاقی که برای من سنگین بود. در خبرها می‌خواندم که به اردوی کاراته می‌رفتند، اما یک نفر به ما که سربازان تکواندو ایران بودیم، سر نزد. با خیلی از اساتید و مربیان سابق تکواندو کار کرده‌ام و انتظار داشتم از ما حمایت کنند، اما متاسفانه به ما بی‌مهری کردند. به شخصه هیچ اختلافی با سرمربی و مربی تیم ملی نداشته و رابطه بسیار خوبی داشتم و از لحاظ احساسی و فنی تمام موارد را با کادرفنی در میان می‌گذاشتم.
تسنیم: با عدم توفیق تکواندو مردان در دو المپیک گذشته، به نظر می‌رسد از تکواندو روز دنیا عقب افتادیم. این موضوع را قبول داری؟
باید با خودمان روراست باشیم. هرجا که هزینه شود، مطمئن باشید نتیجه نیز حاصل خواهد شد و این طبیعی است. باید با این واقعیت کنار بیایم که در حال حاضر خیلی امکانات کشورهای دیگر را نداریم. اگر نتیجه می‌گیریم به خاطر استعداد، زحمت، تلاش و غیرت بچه‌ها است، اما در کشورهای دیگر شرایط اینگونه نیست. علیرضا دبیر گفت که ما از لحاظ بدنی امکان رقابت با آمریکا را نداریم و این واقع بینانه است. کشورهای دنیا به صورت علمی کار می‌کنند و ما در حال زور زدن هستیم که با پشتکار، خودمان را بالا بکشیم.
تسنیم: یعنی از لحاظ علم تمرین از دنیا عقب افتاده‌ایم؟
صد در صد. شاید خیلی مسائل ساده باشد، اما باید قبول کنیم بلد نیستیم.
تسنیم: از لحاظ فنی چطور؟
از لحاظ فنی از رقبا عقب نیستیم و در مسائل دیگر عقب افتاده‌ایم. امیدوارم این مشکلات برطرف شود. با حرف زدن این مشکلات برطرف نمی‌شود و هیچ چیزی نیز عوض نخواهد شد.
تسنیم: این روزها جلساتی با حضور کارشناسان و قهرمانان سابق تکواندو برای بررسی دلایل ناکامی این رشته در المپیک در حال برگزاری است. نباید در این جلسات نماینده‌ای از ورزشکاران حضور داشته باشد؟
سه ورزشکار المپیکی بعد از مسابقات با آقای پولادگر جلسه برگزار کردیم و مشکلات و کاستی‌ها را با ایشان در میان گذاشتیم. به نظرم اگر ورزشکاران در این جلسات حضور نداشته باشند، منطقی‌تر است. منِ ورزشکار به دلیل جوانی شاید نتوانم خودم را کنترل کنم. کسانی که در این جلسات حضور دارند نیز در گود نبودند تا متوجه باشند چه عذاب‌هایی را پشت سر گذاشتیم. به همین دلیل شاید نتوانم منطقی با حضور در این جلسات برخورد کنم.
تسنیم: با توجه به نتایج اخیر باید در کادرفنی تیم ملی تغییر صورت گیرد یا به کادرفنی فعلی دوباره اعتماد کنیم؟
در حدی نیستم که بخواهم در خصوص تغییر یا عدم تغییر کادرفنی صحبت کنم. استاد عسکری یا هر استاد دیگری سرمربی تیم ملی باشد، وظیفه‌ام تمرین و حرف گوش کردن است. در این خصوص باید فدراسیون تصمیم‌گیری کند و منِ بازیکن نمی‌توانم صحبتی داشته باشم.
تسنیم: با برطرف شدن مشکلات، همچنان تکواندو ایران می‌تواند در میان قدرت‌های دنیا حضور داشته باشد؟
صددرصد این کار شدنی است. مگر همان آرمین هادی‌پوری نیستم که مدال نقره و برنز جهان، سه مدال طلای دانشجویان جهان، طلای آسیا، طلای المپیک آزمایشی، طلا، نقره و برنز گرندپری را کسب کردم؟ میرهاشم نیز همان بازیکنی است که موفق به کسب افتخارات زیاد شده است. هنوز استعدادمان را داریم و باز هم می‌توانیم در دنیا قدرت‌نمایی کنیم. همه چیز خوب پیش می‌رود، اما به یک باره اتفاقاتی مانند مسابقات جهانی منچستر می‌افتد که دست ما نیست.
تسنیم: صحبت پایانی؟
از همه مردم عذرخواهی می‌کنم، چرا که آنها از تکواندو توقع دارند. وقتی بعد از مسابقات المپیک به شهرم بازگشتم، تازه متوجه شدم برای خیلی‌ها مهم هستم و بسیاری از مردم به من اظهار لطف داشتند. به منتقدان عزیز نیز می‌گویم که برخی از صحبت‌های آنها واقعا منصفانه نیست، چرا که بسیاری از شرایط را نمی‌دانند.
از خانواده تکواندو می‌خواهم مانند یک خانواده رفتار کنیم و فقط اسم خانواده روی ما نباشد. برخی دوستان فقط دنبال پست گرفتن نباشد و اگر می‌توانند کمکی انجام دهند، با تمام وجود این کار را کنند، چرا که تکواندو در این شرایط به همه نیاز دارد. تکواندو به قهرمانان خود و حمایت نیاز دارد و نباید اینگونه باشد هر کسی از بیرون در خصوص این رشته حرف بزند و تکواندو را خراب کند. به عنوان یک سرباز که در 7 سال گذشته عضو تیم ملی بودم و جوانی‌ام را در این رشته گذاشتم از همه قهرمانان سابق می‌خواهم از تکواندو حمایت کنند. امیدوارم روزی برسد که همه به هم کمک کنیم بالا برویم، نه اینکه یکی را پایین بکشیم تا خودمان صعود کنیم.
انتهای پیام/