گفت‌وگو با حامد امیری، طلایی ایران در پارالمپیک ۲۰۲۰| یک روز هواپیما می‌کشیدم، اما الان روی ویلچر هستم/ مادرم، منِ ۱۷۰ کیلویی را ۲ سال تَر و خشک کرد
قهرمان پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم از زندگی پر فراز و نشیب خود و رد پیشنهاد کشورهای خارجی صحبت کرد و از مسئولان استانش نیز به شدت گلایه‌مند بود.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، حامد امیری یکی از 12 ورزشکار طلایی ایران در پارالمپیک 2020 توکیو بود. او در حالی به موفقیت رسید که همه مدال‌ها حتی نقره پارالمپیک را در کارنامه داشت، اما آرزویش طلای این بازی‌ها بود که به آن هم رسید. با این وجود او معتقد است که نباید متوقف شود؛ چرا که بازی‌های پاراآسیایی 2022 چین و پارالمپیک 2024 پاریس نزدیک است و باید بهترین و بیشترین مدال‌ها را در آن دو رویداد کسب کند.
امیری در گفت وگو با خبرگزاری تسنیم گفت که طلایش سهم همه کسانی است که در این مسیر به او کمک کرده‌اند، حتی باغبان زمین تمرینش. او البته از مسئولان استان لرستان به شدت گلایه داشت و معتقد بود که آنها حتی یک پیام بدرقه و پس از قهرمانی یک پیام تبریک برایش ارسال نکرده‌اند.
بخش‌های مهم این گفت‌وگو به همراه فیلم کامل صحبت با امیری در زیر آمده است:
* پیش‌بینی رتبه برای من کسب مقام چهارمی بود، اما طلا گرفتم
* در اردوی لاهیجان مصدوم شد و گفتم که خداحافظی می‌کنم
* از خدا خواستم آبرویم را بخرد
* می‌خواهم در بازی‌های پاراآسیایی 2022 سه طلا بگیرم
* یک نفر هم در لرستان از من حمایت نکرد. یک پیامک بدرقه ندادند. الان هم که مدال گرفتم، هیچ کدام از مسئولان لرستان تبریک نگرفتند.
* از باغبان فدراسیون و کمیته تا بالاترین مسئولان، همه در این طلا سهیم هستند.
* تا دو سال بعد از تصادفم، ورزش نکردم و 100 کیلوگرم وزن کم کردم.
* کسی که روزی هواپیما می‌کشید، الان ویلچر در زیر پایش است
* هنوز هم بعد از 10 سال رکورددار اسکات تعادلی ایران هستم.
* به طور کامل با معلولیتم کنار نیامده‌ام.
* با دوستانم در رشته قوی‌ترین مردان که صحبت می‌کنم، به من می گویند «اراده تو صد برابر اراده کسی است که به مسابقات قوی‌ترین مردان می‌رود».
* بهترین نعمت خدا، سلامتی است. حاضرم همه مدال‌ها و دار و ندارم را بدهم تا سالم شوم.
* مادرم، دو بار مرا به دنیا آورد. او یک فرد 160، 170 کیلوگرمی را دو سال تَر و خشک می‌کرد. مادر واقعاً بهشتی است. طلای پارالمپیک قابل مقایسه با یک روز از زحمت‌هایش نیست.
* سردار سلیمانی به خاطر همین مردم مبارزه می‌کرد. اگر امثال او نبودند، ما الان چه وضعیتی داشتیم؟ از افغانستان هم بدتر بودیم. بهتر از سردار کسی نبود که مدالم را تقدیمش کنم؛ کسی که از همه چیزش برای مردم گذشت.
* معلولیت دنیای خوب و جدیدی است و آدم‌هایی با اراده پولادین را می‌بینید، اما هیچ چیز سلامتی نمی‌شود.
* آرزوی ورزشی‌ام سه طلای پاراآسیایی و دو طلای پارالمپیک است.
* با دو میلیاد می‌شود خانه خرید؟ در سایر استان‌ها یک میلیارد هم جایزه می‌دهند، اما برای من که در لرستان تک و تنها هستم و حمایتی نمی‌شوم، می‌توانم خانه بخرم؟
* همین الان هم پیشنهاد از سایر کشورها دارم.
* به ورزشکار ایرانی که برای کشور دیگری قهرمانی شد، 20 میلیارد می‌دهند و این وسوسه‌انگیز است، ولی یک جایی به خودِ وطن برمی‌گردد. یکسری از کارها دلی است. من قبل از پارالمپیک پیشنهاد داشتم، ولی دلم نیامد که بروم.
* وقتی خسروی‌وفا شب قبل از مسابقه مثل رفیق یک ساعت با من حرف می‌زند، چگونه می‌توانم آنها را بگذارم و بروم؟
* شرایط اینگونه باشد، برای تمرین به شهر دیگری می‌روم و تا حداقل مسئولانش به ورزش بها بدهند. در لرستان خیلی‌ها در حق من ظلم کردند.
انتهای پیام/
