چهارشنبه‌های امام‌رضایی/ "هرگز نمیرد آنکه دلش جَلد مشهد است"...
گروه استانها ـ باز چهارشنبه شد و دلم تنگِ مشهد است؛ تنگِ گنبد طلا، نقاره‌خانه و پنجره فولاد مشهد است...
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، چهارشنبه که می‌شود دلم رهسپار مشهد است از بین‌الطلوعین تا خود صبح صدای نقاره‌خانه در گوشم می‌پیچد؛ همان‌جا چمدانم را می‌بندم و راهی مشهد می‌شوم...
اصلاً چهارشنبه اگر دلت راهی حرم نشود دیگر چه چهارشنبه‌ای و چه عاشقانه‌ای؟
چهارشنبه باید از همان بین‌الطلوعین تا دم‌دمای غروب خورشید در هوای صحن و سرای رضوی(ع) قدم زد و دل را روانه آنجا کرد حتماً که نباید مشهد باشی و دلت جَلد مشهد مقدس شود همین که دلت را روانه کنی یقیناً گوشه‌چشمی به تو خواهد انداخت... .
دلت که روانه شود قدم زدن در صحن و سرای حرم مطهر رضوی و صدای نقاره‌خانه و بوی غذای تبرکی حرم و دود اسپند که هیچ، گنبد طلا را هم می‌توانی به‌آغوش بکشی...
می‌شنوی صدای قرائت اذن دخول می‌آید تو هم هرکجای این کره خاکی که هستی چهارشنبه به چهارشنبه اذن دخول را بخوان و میهمان صحن و سرای امام رضا(ع) باش...
چهارشنبه‌ها همه چیز گره خورده است به نام امام مهربانی‌ها اگر دلت جَلد مشهد مقدس باشد هر قدم خیری که برداری برایت ثواب زیارت است...
«هرگز نمیرد آن که دلش» جلد مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرببلا مبتلا کنند
به تو از دور سلام...
السلام علیک یا علی‌بن موسی الرضا(ع)
انتهای پیام/281/ی+
