رمزگشایی نامه بشار اسد به کلیچدار اوغلو

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، هفته گذشته، روزنامه های ترکیه از این موضوع خبر دادند که بشار اسد رئیس جمهور سوریه، نامه ای برای کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق فرستاده که در واقع رهبر بزرگترین حزب مخالف اردوغان است.

بشار اسد رئیس جمهور سوریه در این نامه از کمال کلیچدار اوغلو دعوت کرده تا به دمشق برود و در مورد مسائل مختلف مرتبط با سوریه از جمله روابط آنکارا – دمشق و وضعیت آوارگان سوری گفتگو کند.

دعوت رئیس جمهور سوریه از رهبر بزرگترین حزب مخالف اردوغان، اقدام مهمی است که قطعاً نگرانی حزب عدالت و توسعه را به دنبال دارد. چرا که این روزها سیاست های ترکیه در مورد سوریه، به چالش کشیده شده و برخی از تحلیل گران ترکیه معتقدند که ادلب، به خاطر تصمیمات غلط تیم اردوغان، به یک افغانستان کوچک تبدیل شده و می تواند خطرات جدیدی برای ترکیه و منطقه به وجود بیاورد.

در همین حال، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه نیز حضور نیروهای ترکیه در سوریه را به چالش کشیده و فیصل مقداد وزیر امور خارجه کابینه اسد نیز به طور رسمی، خواهان خروج نیروهای اشغالگر ترکیه از سوریه شد. لذا در این شرایط، ارسال نامه اسد به رهبر قدیمی ترین حزب سیاسی جمهوری ترکیه را باید اقدام هوشمندانه ای دانست که اتاق فکر حزب عدالت و توسعه را با چالش ها و  مشکلات جدیدی مواجه می کند.

ییلماز بیلکن از نویسندگان روزنامه ترکیه (نزدیک به آکپارتی)، عبارات تندی برای اسد و کلیچدار اوغلو به کار برده و افزوده است:«رهبر حزب جمهوری خلق، پس از انتخابات سوریه نامه ای برای بشار اسد فرستاده و پیروزی او را تبریک گفته است. اسد نیز متقابلاً از کلیچدار اوغلو تشکر کرده و او را به دمشق دعوت کرده است. بر اساس اطلاعاتی که یک نماینده پارلمان سوریه در اختیارمان گذاشته، قرار است کلیچدار اوغلو از مسجد اموی نیز بازدید کند و در دیدار با بشار اسد، از او بخواهد که حملات هوایی به ادلب را متوقف کند تا آکپارتی نتواند یک موج تبلیغاتی سیاه علیه دولت اسد به راه بیندازد».

کلیچدار اوغلو، پیش تر نیز بارها سیاست اردوغان در پرونده سوریه را به چالش کشیده و اعلام کرده که تصمیمات اردوغان در سوریه، مداخله جویانه و جنگ طلبانه بوده و مواردی همچون ورود ده ها هزار تروریست بیگانه، آواره شدن میلیون ها سوری و پاشیدن بنزین بر آتش جنگ، از تبعات این سیاست ها بوده است.

تصمیمات جدید بزرگترین حزب مخالف اردوغان

کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق (ج.ه.پ) در یک مقطع سیاسی حساس سکان رهبری این حزب را در دست گرفت. در شرایطی که دنیز بایکال رهبر پیشین حزب، به خاطر انتشار فیلم روابط نامشروع با یکی از کارمندان حزب، به ورطه سقوط رفت و این افشاگری مهیب که توسط نیروهای امنیتی وابسته به فتح الله گولن صورت گرفت، ضربه ای کاری به اصلی ترین حزب مخالف آکپارتی وارد شد.

اما کلیچدار اوغلو در این چند سال، توانست با تصمیمات و اقدامات هوشمندانه خود، خون تازه ای به رگ های حزب بدواند. او در گام نخست، سراغ خانواده های اسلامگرا رفت و توانست هزاران خانواده را با حزب خود آشتی دهد. این در حالی است که اسلامگرایان از این حزب کینه عظیمی به دل دارند.

کلیچدار اوغلو در گام بعدی سراغ احزاب مخالف اردوغان رفت و یک ائتلاف گسترده به وجود آورد که حالا مشخص شده توان کنار زدن دولت آکپارتی را دارد. سپس نزد کردها رفت و آرای کردهای مخالف اردوغان به نفع نامزدهای حزب کلیچدار اوغلو به صندوق انداخته شد و اردوغان در آنکارا، آدانا و استانبول، شکستی را تجریه کرد که در تاریخ حزب عدالت و توسعه، سابقه نداشته است.

او سپس در حوزه سیاست خارجی این اقدامات مهم را انجام داد:

1.اعزام هیات هایی به چند کشور اروپایی برای طرح انتقاد از دولت اردوغان در حوزه های سیاسی، حقوق و دموکراسی.

2.اعزام هیاتی به آمریکا برای دیدار با سناتورهای مخالف اردوغان.

3.اعزام هیاتی به اربیل، سلیمانیه و کرکوک برای دیدار با احزاب کُرد و ترکمان.

4.طرح موضوع ضرورت بازگرداندن آوارگان سوری به کشورشان با در نظر گرفتن شرایط انسانی و عزت و کرامت.

برقراری ارتباط با دولت دمشق نیز یکی دیگر از اقدامات مهم حزب جمهوری خلق در حوزه سیاست خارجی است که نشان دهنده رونمایی از سیاست خارجی حزبی است که قصد دارد پس از اردوغان و باغچلی، قدرت را در دست بگیرد و ترکیه دیگری را به منطقه و جهان، نشان دهد.

آیا همه حامیان اردوغان، مخالف اسد هستند؟

همه طیف های محافظه کار اسلامگرا و ملی گرای طرفدار اردوغان، مخالف سرسخت بشار اسد و معتقد به ضرورت حمایت از مخالفین اخوانی، عرب، ترکمان و عشایر ضد دولت سوریه هستند. اما این قاعده یک استثناء دارد: دوغو پرینچک رهبر حزب کمونیستی وطن.

دوغو پرینچک که از سوی منتقدین خود با صفت کنایی «محب چین»، مورد انتقاد قرار می گیرد، یک سیاستمدار ضد آمریکا است که البته کل آرای حزب او در ترکیه به زحمت به یکصد هزار رای می رسد.

با این حال، یک شخصیت جنجالی رسانه ای است و در چند سال اخیر به صف حامیان اردوغان پیوسته است. او از منادیان اندیشه ملی گرایی ترکیه ورژن چپگرایانه است و به طور مداوم بر اهدافی همچون فاصله گرفتن از آمریکا و نزدیک شدن به چین و روسیه، جنگ با پ.ک.ک و ضرورت تعطیل کردن حزب دموکراتیک خلق ها، هوشیاری در قبال یونان، حمایت از قبرس ترک و آشتی و تفاهم با سوریه و مصر، تاکید می کند.

در واقع، تنها نقطه اختلاف پرینچک با اردوغان، مساله ای به نام سوریه است. پرینچک، از منظر فکری و سیاسی، کمونیستی و متمایل به اندیشه های چپ و کمونیسم، طرفدار رابطه حسنه با دولت سوریه است و به همین خاطر، در چند سال اخیر، دوبار به دمشق سفر کرده و با بشار اسد رئیس جمهور سوریه دیدار کرده است.

برخی از منتقدین بر این باورند که اردوغان نباید به پرینچک اعتماد کند. چرا که او یک رهبر سیاسی مذبذب است و در گذشته، از رفقای نزدیک عبدالله اوجالان رهبر پ.ک.ک بوده و دو بار برای دیدار با او به لبنان و سوریه رفته و عکس گل دادن پرینچک به اوجالان، هنوز هم در رسانه های ترکیه بازنشر می شود. اما در هر حال پرینچک، هم اکنون از دشمنان سرسخت اوجالان و از حامیان عادی سازی روابط آنکارا با دمشق و قاهره است.

اگر آکپارتی برود...

یکی از سوالات مهم در مورد تکلیف نهایی رویکرد سیاسی – امنیتی ترکیه در قبال پرونده سوریه، چنین است: اگر ائتلاف آکپارتی و م.ه.پ یا به عبارتی ائتلاف اردوغان – باغچلی، در انتخابات آتی ترکیه، نتیجه را به مخالفین واگذار کند، چه تغییری در سیاست آنکارا در قبال سوریه روی خواهد داد؟

در پاسخ به این پرسش مهم، می توان چنین پیش بینی هایی ارائه داد:

1.بخش مهمی از تصمیمات و دیدگاه های دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه در قبال تحولات سوریه، ارتباط تنگاتنگی با نگرش تیم اصلی این حزب نسبت به تحولات جهان عرب و نقش گروه های نزدیک به اخوان المسلمین دارد. از آنجایی که مخالفین اردوغان، فاقد چنین نگرشی هستند، قطعاً در فردای پیروزی انتخاباتی آنان، هر گونه کمک نظامی، لجستیکی و سیاسی به مخالفین اسد، به طور کامل، متوقف خواهد شد.

2.این فقط اردوغان و رفقای او هستند که پدیده هایی موسوم به «ارتش آزاد سوریه» و «دولت مخالفین سوری» را به رسمیت می شناسند و با شکست اردوغان، حیات سازمانی این گروه ها، با چالشی بزرگ روبرو می شود و باید خاک ترکیه را ترک کنند.

در نتیجه باید به این واقعیت مهم اشاره کرد که انتخابات سراسری آتی ترکیه، تنها یک رقابت حزبی داخلی برای تغییر دولت نیست. بلکه آغاز مسیری برای تحولات مهم در سیاست خارجی منطقه ای و فرامنطقه ای ترکیه خواهد بود و سوریه یکی از مهمترین کانون های تغییر سیاست ترکیه خواهد بود.

انتهای پیام/