هم‌قدم با دل‌های زائران پیاده آقا/ شوق خدمت در موکب میقات‌الرضا(ع)
گروه استانها- دوباره زائران پیاده امام رئوف از راه‌های دور و نزدیک در مسیر حرم‌اند؛ زائرانی که با یک دنیا دلتنگی، قدم در جاده گذاشته‌اند تا دل‌های اندوهگین از شهادت آقا و مولایشان را، با عزاداری زیر گنبد طلایی حرم آرام کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، اگرچه محدودیت‌های کرونایی، توفیق تشرف گسترده زائران پیاده امام رضا(ع) را از بسیاری گرفته است، با این وجود جمعی از عاشقان، باز هم با پای پیاده رهسپار حرم او شده‌اند. با حضور در موکب میقات‌الرضا(ع)، با جمعی از زائران و خادمان آن‌ها هم صحبت شده‌ایم تا برایمان از رمز و راز این عاشقی بگویند.
به این خدمت افتخار می‌کنیم
مشهدی است و برای هفتمین سال متوالی، همراه با اعضای خانواده‌اش به جاده فریمان آمده تا در میقات الرضا(ع) به زائران پیاده حضرت رضا(ع) خدمت کند. هنگام ریختن چای برای زائران، از او درباره سختی‌های خدمت در سرما و گرمای هوا می‌پرسم و جواب می‌دهد: «سختی و خستگی در کار نیست، اگر لیاقت خدمت به زائران آقا را داشته باشی، دیگر گرما و سرما برایت معنایی ندارد».
ادامه می‌دهد: «هر سال همراه، خواهران و برادرانم برای خدمت کردن به اینجا میآییم و به این خدمت افتخار می‌کنیم». می‌پرسم نوکری اهل بیت(ع) به ویژه زائران امام رضا(ع) چه احساسی دارد و می‌گوید: «مگر لذتی بالاتر از نوکری زائران پیاده آقا هم وجود دارد، خیلی لذت بخش است، خیلی.».
آقا در اینجا حاضر و ناظرند
به او می‌گویم، اگر بگویند حضرت رضا(ع) اینجا حضور دارند و می‌توانی حرف دلت را به ایشان بزنی، چه می‌گویی، و پاسخ می‌دهد: «در همه ساعاتی که اینجا هستیم، احساس می‌کنیم خود آقا حاضر و ناظر بر خدمت ما هستند، برای همین با دل و جان کار می‌کنیم. اگر خواسته‌ای از ایشان داشته باشیم این است پدر مرحومم را با خودشان محشور کنند و خواسته دیگرم هم این که، حضرت در کنار توجه به همه جوانان، نگهدار فرزندان جوان من هم باشند».
به آقا فکر می‌کنیم و پاهایمان قوت می‌گیرد
یکی از زائران پیاده آقا، اهل روستای گلستان شهر قلندرآباد است که گوشه‌ای از موکب نشسته و استراحت می‌کند تا برای طی کردن ادامه مسیر آماده شود. تعداد دفعاتی زیارت با پای پیاده از او می‌پرسم و می‌گوید: «آن قدر زیاد است که تعدادش را درست نمی‌دانم، خیلی سال‌ها برای زیارت آقا آمده‌ام و امسال هم همراه دو نفر از دوستانم راهی مشهد شده‌ایم». از او می‌پرسم، این همه راه پیاده‌روی کردن، خسته‌تان نمی‌کند؟ و می‌گوید: «وقتی خسته می‌شویم، فقط به امام رضا(ع) فکر می‌کنیم و باز پاهایمان قوت می‌گیرد...».
نائب‌الزیاره همه هستیم
ادامه می‌دهد: «وقتی به گنبد و بارگاه امام هشتم برسیم، برای همه جاماندگان از زیارت حرم اهل بیت(ع) به خصوص دوستداران زیارت آقامان امام رضا(ع) هم دعا می‌کنیم و نائب‌الزیاره‌شان هستیم، ان شاالله به‌زودی کرونا از بین برود و همه بتوانند به پابوسی حضرت مشرف شوند».
نوکری زائران آقا سعادت می‌خواهد
در بین خیل خادمان حاضر در موکب‌الرضا(ع) در منطقه آبروان، حاج آقای حسین زاده، خادم کشیک ششم دربانان، پیشکسوت‌تر از دیگر خادمان دیده می‌شود. از چهار روز قبل، برای خدمت به زائران پیاده به اینجا آمده و می‌گوید: «خدمت به زائران آقا سعادت می‌خواهد، امیدوارم آقا این حداقل خدمتی که در توان داریم را از ما قبول کنند». حرف دل و خواسته‌اش از امام هم این است: «ظهور امام زمان(عج) را آرزو می‌کنم و برای از بین رفتن کرونا، سلامتی زائران آقا و عاقبت به‌خیری همه دعا می‌کنم».
برای خدمت به زائران آقا خستگی معنایی ندارد
محمدحسین شاهی‌پور، از دیگر خادمان کشیک دربانان حرم مطهر است و خادم زائران پیاده. سه روز از شروع خدمتش در این موکب سپری شده و می‌گوید: «سعی کرده‌ایم همه امکانات پذیرایی از زائران پیاده را فراهم کنیم. غذای گرمِ بیرون‌بر، چای، نان شیرمال، لوازم بهداشتی پیشگیری از کرونا و خیلی چیزهای دیگر، تا انشالله آقا عنایت کنند و خادم شایسته‌ای برای زائرانشان باشیم».
معتقد است، در خدمت به مهمانان آقای شهر بهشت، خستگی معنایی نیست و اضافه می‌کند: «همه خادمانی که در این موکب هستند، افتخار می‌کنند بتواند برای زائر امام که در سرما و گرما و با گذر از مسیر طولانی بیابانی خودش را به این شهر و حرم میرسانند، کاری انجام دهند. بحمدالله امروز هم حدود هزار پرس غذای گرم دست زائران آقا دادیم، وقتی زائر از گرد راه می‌رسد و از دست خادمان حرم ایشان یک پرس غذا گرم یا هر خدمت دیگری می‌گیرد، خوشحال می‌شود و احساس می‌کند که دیگر خیلی به مشهد و حرم امام رضا(ع) نزدیک شده است».
آرزوی سلامتی مردم و مدافعان سلامت
حرف آخرش این است که «در این روزها در کنار دعاهای همیشگی، دعای همه خادمان، آرزوی سلامتی برای مردم و مدافعان سلامت است تا با عنایت حضرت رضا(ع)، هرچه زودتر بساط کرونا جمع شود و همه عاشقان آقا هم توفیق زیارت حرم ایشان را پیدا کنند».
قدم بر چشمان ما گذاشته‌اند...
جان قربان هم یک خادم دیگر این موکب است که حال‌وهوای این روزهای خدمت را این‌طور توصیف می‌کند: خدمت به زائرانی که از مسافت‌های دور و با پاهای آبله زده به موکب رسیده‌اند، بسیار دلچسب است، ما ممنون آن‌ها هستیم که پا روی چشمان ما میگذارند و اجازه می‌دهند چند روزی خادمشان باشیم، حضورشان مایه برکت در شهر مشهد است».
چشم انتظار تا تماشای گنبد طلا
در هیاهوی سنج‌ها و صدای طبل و دمام، به سراغ یک زائر پیاده امام هشتم می‌روم از شهر رشت آمده است. همراه کاروان 22 نفره هیئت رهروان شهدای شهرستان شفت تا 80 کیلومتری مشهد آمده‌اند و از آنجا زیارت با پای پیاده را آغاز کرده‌اند. می‌گوید: «فقط به عشق آقامان امام رضا(ع) با پای پیاده تا مشهد می‌رویم تا بالاخره ته این جاده، چشم‌مان به گنبد طلا بیفتد و حال‌مان خوب شود، پشت پنجره فولاد هم که برسیم، از آقا برات کربلا را می‌خواهیم، ما همه جاماندگان اربعین امام حسینیم...».
انتهای پیام/281/ ز