روایت شاعر معروف از فقدان ادبیات خلاقه در دانشگاه‌ها/ وقتی قهرمانِ کشتی جهان می‌خواهد شاگردِ تختی باشد
میلاد عرفان‌پور شاعر شناخته‌شده در برنامه‌ای تلویزیونی تأکید کرد که متأسفانه در دانشگاه‌های ما رشته ادبیات، ادبیاتِ خلاقه نیست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امیرحسین زارع طلاییِ ایران در رقابت‌های جهانی کشتی آزاد در نروژ و در برنامه «دست در دست» شبکه2 گفت: تا زمانی که فکرِ یک اتفاق در ذهن‌مان شکل نگیرد صورت بیرونی پیدا نمی‌کند. من از 16 سالگی با تمریناتی سخت مشغول آماده کردن خود برای حضور در میادین جهانی بودم. گاهی بعد از تمرین با حوله دور اتاق می دویدم و لحظات دور افتخار در تشک کشتی را در ذهنم بازسازی می‌کردم یا در یک گفتگوی ذهنی به سؤالاتی پاسخ می‌دادم که در جشنِ پیروزیم از مسیری که طی کرده‌ام از من می‌پرسند.
این قهرمان جهان ادامه داد: من همیشه در ذهنم کشتی گرفتن با کشتی‌گیران بزرگ را تداعی می‌کنم. وقتی پیروزی حسن یزدانی را دیدم انرژی و انگیزه من دو چندان شد به نحوی که حریف گرجستانیم هم متوجه این روحیه بالای من شد.
زارع افزود: بامداد دیروز به ایران رسیدم و از دیدن جمعیتی که در فرودگاه به استقبالم آمده بودند بسیار غافلگیر شدم. حتماً به پابوس امام رضا (ع) خواهم رفت چون این عهدی بوده که برای بعد از قهرمانی از دلم گذشته بود و این مدال را تقدیم خواهم کرد.
این ورزشکار در ادامه بیان کرد: دوست دارم برای شهرم آمل که عاشقانه دوستش دارم کاری کنم که نوجوانانی که سرشار از استعدادند به خاطر کمبود امکانات از پیشرفت باز نمانند.
او در ادامه رضایت پدر و مادر را کلید موفقیت خود دانست و اظهار کرد: من هرچه دارم از دعای خیر پدر و مادرم است. ما به لحاظ مادی به اندازه خودمان داشتیم اما من به چشم می‌دیدم که والدینم از خواسته‌های خود می‌زنند تا من بهترین‌ها را داشته باشم.
زارع در پاسخ به این پرسش مردم که اگر جهان پهلوان تختی به استقبالت می‌آمد چه می‌گفتی؟ بیان کرد: قطعاً افتخار بزرگی است چون جهان پهلوان تختی توسط همه اقشار مردم و نه فقط ورزشکاران بعد از گذشت این همه سال هنوز مورد تکریم و احترام است. سعی می‌کردم تا جایی که می‌توانم شاگردی‌اش را بکنم.
او در همین رابطه افزود: هموطنان ما در مسابقات جهانی نروژ واقعاً سنگ تمام گذاشتند و یکسری هم از ایران و دیگر کشورها برای تشویق آمده بودند به نحوی که من فکر می‌کردم در ایران دارم کشتی می‌گیرم.
میلاد عرفان‌پور شاعر، میهمان دیگر برنامه "دست در دست" نیز اذعان کرد: فصل پاییز آنقدر شاعرانگی در خود دارد که شعر گفتن درباره آن برای شاعر سخت خواهد بود. اشعار زیادی هم درباره پاییز سروده شده که یکی از در ذهن‌ترین آنها، خیزید و خز آرید که هنگام خزان است... قلمداد می‌شود.
او درباره فراگیری ادبیات در دانشگاه گفت: متأسفانه در دانشگاه های ما رشته ادبیات، ادبیاتِ خلاقه نیست. امیدوارم رشته‌هایی ایجاد شود که ادبیات خلاقه را دنبال کند.
عرفان‌پور در ادامه از خاطره سرایش رباعیِ پاییز بهاری‌است که عاشق شده، یاد کرد و گفت: 17 ساله بودم در سرویس مدرسه و هنگام گذر از خیابان های شیراز با دیدن زرد و نارنجی های شهر این رباعی به ذهنم خطور کرد و البته که هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم در آینده این همه دیده شود.
انتهای پیام/
