از شایعه تا واقعیت| گزارش تسنیم از پشت‌پرده شکار و فروش پرندگان مهاجر در فریدونکنار
گروه استانها ـ شکار پرندگان مهاجر برای دومین سال متوالی در مازندران ممنوع شد و صیادان بی‌بضاعت در چشم دولت جایگاهی ندارند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، هرساله با آغاز فصل سرما حدود 3میلیون پرنده زمستان‌گذران آبزی و کنار‌آبزی از سیبری به ایران سفر می‌کنند که از این تعداد، بیش از یک‌میلیون و 300هزار پرنده در تالاب‌ها و رودخانه‌های مازندران فرود می‌آیند.
در این میان پناه‌گاه حیات وحش 69هزار هکتاری میانکاله بهشهر پذیرای حدود 300هزار پرنده است که گونه شناخته‌شده‌تر در این شبه‌جزیره فلامینگوها هستند که در دو سال گذشته به‌دلیل بیماری تلفات سنگینی دادند و البته هرگونه شکار در این منطقه مطلقاً ممنوع است و افراد حق ورود به آن را ندارند و البته شکارچیان غیرمجاز برخی وقت‌ها با ورود به تالاب، با محیط‌بانان درگیر می‌شوند که بعضاً اتفاق ناگواری رخ می‌دهد.
محل بعدی فرود پرندگان، تالاب ازباران سرخرود است که حدود 5هزار بال قوهای فریادکش در آن فرود می‌آیند و شکار قو ممنوع است و البته این تالاب به‌دلیل قرار گرفتن در محیط روستا، با اقبال و حراست اهالی و نگهبانی و نگهداری و تغذیه دستی توسط شهروندان و فعالین محیط زیست همراه است.
منطقه بعدی فرود پرندگان رودخانه چشمه‌کلیه تنکابن است که هرساله حدود 8هزار کاکایی برای زمستان‌گذرانی، مهر ماه وارد آن می‌شوند و اسفند ماه آنجا را به‌مقصد سیبری ترک می‌کنند. حضور پرندگان در چشمه‌کیله به‌دلیل قرار گرفتن آن در داخل شهر، سیمای شهر را بسیار زیبا و باورنکردنی کرده است، و البته این پرندگان به‌دلیل پذیرایی شدن توسط شهروندان و مسافران، با مردم اخت شدند و برای دریافت غذا تا چندقدمی افراد پا پیش می‌گذارند و کمتر گزارش از تلفات آنها توسط شکارچیان گزارش شده است.
اما تالابی که بسیار سرزبان‌ها‌ست و آن را حاشیه‌ساز می‌دانند، تالاب پرندگان فریدونکنار محل فرود غاز، اردک، خودکا، وروش و گونه بی‌نظیر در حال انقراض درنای سیبری است که آخرین بازمانده آن یعنی امید دوسالی است که تنها به فریدونکنار می‌آید اما امسال هنوز وارد مازندران نشده است.
هرچند که خیلی‌ها فریدونکنار و بازار فروش پرندگان آن را قتلگاه بال‌گستران مهاجر می‌دانند اما این نگاه به اهالی این مناطق بسیار غلط است و اصل موضوع چیز دیگری است و هیچ‌گاه توسط بومیان پرندگان سلاخی نشدند بلکه برای امرار معاش صید می‌شوند و به فروش می‌رسند که این کار آباواجدادی برخی‌هاست و دولت برای تأمین زندگی این افراد فکری نکرده است تا هم صید پرندگان پایان پذیرد و هم افراد روستانشین گرفتارآمده در تنگنای اقتصادی تأمین شوند.
البته شکار پرندگان در فریدونکنار در قالب چارچوب و ضوابط صورت می‌پذیرد و براساس دستورالعمل فقط دوما، تنها روش صید مجاز در فریدونکنار به‌‌شمار می‌رود و بقیه روش‌ها از جمله کرس، دام هوایی و سایر ممنوع است که بومیان برای پایداری درآمد کمتر به فکر تخلف هستند و البته ناگفته نماند با حفظ و حراست بومیان منطقه، احدی از افراد استان و مسافران توان ورود به تالاب را ندارند و فقط از دور می‌توانند نظاره‌گر جلوه زیبای حضور پرندگان باشند.
حراست از تالاب توسط بومیان چنان سختگیرانه است که کمتر پیش‌می‌آید که در منطقه صدای شلیک شنیده شود و در صورت به گوش رسیدن، برخورد با فرد خاطی توسط بومیان حتمی و جدی است.
اما هرچه از دقت نظر بومیان تعریف و تمجید کنیم، اما این افراد نیز به‌دنبال کسب درآمد بیشترند و نیاز دارند تا عقب‌ماندگی زندگی خود را جبران کنند، پس چاره‌ای جز شکار پرندگان ندارند چرا که هیچ پشت و پناهی نمی‌بینند و در واقع باید بگوییم که دولت‌های ادوار این بخش از جامعه را فراموش و پرندگان مهاجر را به حال خود رها کردند.
حسینعلی ابراهیمی کارنامی مدیرکل حفاظت از محیط زیست مازندران در گفت‌و‌گو با خبرنگار تسنیم، با بیان اینکه شکار حیوانات وحشی و پرندگان زمستان‌گذران به‌دلیل شیوع طاعون نشخوارکنندگان و احتمال شیوع آنفلوآنزای فوق‌حاد پرندگان در طبیعت مازندران ممنوع شده است، اظهار داشت: برای دومین سال متوالی شکار در طبیعت استان ممنوع شد و قانون ممنوعیت شکار از پارسال به‌مدت 5 سال در مناطق آزاد و جنگل‌های مازندران نیز ممنوع اعلام شد.
وی افزود: شکار حیوانات وحشی و پرندگان زمستان‌گذران امسال به‌دلیل شیوع طاعون نشخوارکنندگان و احتمال شیوع آنفلوآنزای فوق‌حاد پرندگان در طبیعت مازندران ممنوع شد.
مدیرکل حفاظت از محیط زیست مازندران با ابراز اینکه براساس مصوبه فرمانداری و استانداری سال گذشته، صیادان در فریدونکنار یک روس کرس را می‌توانند داشته باشند که امسال این موضوع کاملاً ممنوع اعلام شد، گفت: همکاران محیط زیست در تمامی طبیعت مازندران درحال پایش هستند و با بحث شکار به‌صورت جدی برخورد خواهند کرد و از مردم درخواست می‌شود برای حفظ سلامتی خود و خانواده از شکار و یا خرید و فروش آنان جداً پرهیز کنند.
هرچند مصوبه‌ها در حد تصویب باقی می‌ماند و این میان پرندگان مهاجر در صیگاه‌ها گرفتار می‌شوند و یا در نهایت اگر فشار برای منع صید زیاد شود در مقابل، صیادان نیز بی‌درآمد می‌مانند، اما آن بخش از صید غیرمجاز که باید توسط صیادان غیرمجاز انجام بشود، صورت می‌پذیرد و در نهایت سر از میز غذاخوری رستوران‌ها در‌می‌آورند و متأسفانه همه تخلفات به نام بومیان نوشته می‌شود.
آنچه در مازندران به‌ویژه در فریدونکنار باید رقم بخورد ابتدا اینکه دولت معیشت بومیان کم‌برخوردار منطقه را جدی بگیرد و شاید کمتر کسی بداند که تالاب پرندگان همان زمین شالیزاری فریدونکناری‌ها است که در این فصل برای فرود پرندگان مهاجر غرق آب می‌شود و در فصل زمستان دست کشاورزان را این زمین نمی‌گیرد و البته از کشت پاییزه جا می‌مانند.
مطلب بعدی اینکه صید شغل آباواجدادی بومیان است و دولت باید خود را مکلف کند تا این دوما‌ها را از بومیان به‌نرخ معقول خریداری کند تا چیزی که میان بومیان به‌عنوان حرفه رواج دارد، تفاهمی پایان ببخشند.
اما نکته مهم‌تر اینکه محیط زیست مازندران با کمبود منابع انسانی مواجه است و اگر با حمایت و همراهی بومیان همراه نباشد، یک‌میلیون و 300هزار پرنده در سطح وسیعی سلاخی خواهند شد پس دولت باید در تزریق نیروی انسانی و محیط‌بان برای مازندران همت داشته باشد.
درصورت عدم توجه دولت به معیشت بومیان و جبران نکردن کمبود نیروی انسانی و محیط‌بان مازندران، شاهد این خواهیم بود که شاید روزی پرندگان مهاجر مسیر را به‌سمت دیگر مناطق برای زمستان‌گذرانی کج کنند و در واقع این دوما و بازار فروش پرندگان فریدونکنار نیست که به قتلگاه پرندگان تبدیل گشته، بلکه سلاخی پرندگان توسط قلم‌هایی است که در دولت اتفاق می‌افتد که هیچ‌گاه نجات این میهمانان را در قالب مصوبه امضا نکردند.
انتهای پیام/ش+