آمارسازی راه حل مدیران وقت صنایع دستی برای سرپوش بر سوء‌مدیریت‌ها

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ حجت‌الله مرادخانی در یک گفت‌و‌گوی رادیویی از مشکلات حوزه صنایع دستی و همچنین ابعاد و رویکردهای ثبت جهانی صنایع دستی شهرها و روستاهای ایران و آثار آن بر اقتصاد گردشگری و توسعه پایدار آن سخن گفت.

اثرات سوء آمارسازی مدیران صنایع دستی

وی اعلام آمار اغراق آمیز و عجیب صادرات صنایع دستی و خلاق را از سوی مدیران معاونت صنایع دستی به جهت بیان عملکرد موفق خود مشکل‌ساز تفسیر کرد، چراکه سیاست‌گذاری‌ها را به جهت توسعه و ترویج به سبیل باطل می‌کشاند و در نهایت نهادهای بالادستی مانند سازمان امور مالیاتی، وزارت کار، سازمان تامین اجتماعی و سازمان مدیریت برنامه‌ریزی تصور را بر مطلوب بودن شرایط این حوزه می‌گذارند و در نتیجه در زمینه تخصیص اعتبار و حمایت به این حوزه اهتمام لازم را به عمل نمی‌آورند.

این پژوهشگر صنایع خلاق با اشاره به آمارسازی‌های اغراق آمیز مدیران این حوزه در دولت قبل به نمونه‌ای از این اقدامات اشاره کرد و گفت: در سال 99 مدیرکل دفتر صادرات، درآمد صادرات صنایع دستی را 322 میلیون دلار اعلام کرده بود این در حالی بود که سایت سازمان توسعه تجارت ایران در بخش صنایع دستی و فرش دستباف را 58 میلیون و 813 هزار دلار برآورده کرده است.

این مدرس دانشگاه از تبعات مخرب اعلام آمار فروش صنایع دستی به میزان چند هزار میلیارد بیش از سال‌های گذشته خبر داد و تصریح کرد: ماده 142 قانون مالیات که تنها بند حمایتی از فعالان صنایع دستی و فرش دستباف بوده و طبق این ماده فعالان صنایع دستی و فرش دستباف، شرکت‌ها ، تعاونی‌ها و اتحادیه‌های فعال آن از پرداخت مالیات مستقیم معاف بودند، اما به دنبال آمارسازی‌های عجیب از سمت مدیران در آبان 98 دفتر پژوهش‌های سازمان مالیاتی ایران پیش‌نویسی مبنی بر اصلاح بند 142 و ملغی شدن این معافیت نوشت.

مرادخانی همچنین به اعتبار بخشی و برجسته کردن بیش از حد شورای جهانی صنایع دستی در کشور اشاره کرد، به گونه‌ای که تصور می‌شود اگر شهر یا روستایی در این نهاد ثبت شود باعث جذب و هجوم گردشگران به آن‌ نقطه می‌گردد.

به عقیده این پژوهشگر صنایع خلاق، یونسکو از اجزای بسیار قدرتمند سازمان ملل متحد است، چراکه این نهاد بین‌المللی از طریق شورای امنیت ملل متحد قدرت اجرایی و الزام‌آوری داشته و می‌تواند کشورها را ملزم به حفظ و حراست از میراث ثبت شده جهانی کند. بر همین اساس به هیچ عنوان شورای جهانی صنایع دستی هم تراز با یونسکو نیست.

مطابق با صحبت‌های وی، ثبت جهانی یک اثر در واقع به مثابه یک گواهینامه و اعتباری است که شورای جهانی به اثر یا شهر مربوطه اعطا می‌کند و به هیچ عنوان به معنای حمایت و پشتیبانی از طرف این سازمان نسبت به اثر ثبت شده نیست.

این مدرس دانشگاه یکی از آثار سوء ثبت جهانی صنایع دستی را در این موضوع دانست که هنرمند تصور می‌کند این ثبت بسیار مهم بوده و هم این امر باعث افزایش کاذب قیمت‌ها شده و در پاسخ به خدشه احتمالی این مطلب عنوان می‌شود که " ما جهانی شده ایم...!"

جای خالی صنایع دستی و میراث فرهنگی در سند توسعه ملی فناوری‌های فرهنگی و نرم کشور

مرادخانی، از عدم وجود ملزوماتی مانند اسناد بالادستی برای اجرایی کردن برنامه‌ها و تحقق اهداف عالی که موجبات توسعه صنایع دستی را هم‌گام با گردشگری فراهم می‌آورد سخن گفت و افزود: به عنوان‌ مثال در خردادماه سال جاری سند توسعه ملی فناوری‌های فرهنگی و نرم با امضا ریاست جمهوری وقت ابلاغ شد و در حالیکه ما در زمینه فناوری‌های فرهنگی قطعاً چیزی مهم‌تر از هنرهای سنتی و صنایع دستی در ایران نداریم؛ در کمال تعجب در این سند هیچ نامی از هنرهای سنتی صنایع دستی اساساً به میان نیامده است.

وی گفت: در این سند17 هدف کمّّی فرهنگی ترسیم شده و در آن از مسائلی چون نوشت افزار، انیمیشن و حتی اسباب بازی هم صحبت شده اما متأسفانه هیچ اشاره‌ای به مقوله صنایع دستی و میراث‌فرهنگی نشده است.

بنا به گفته این پژوهشگر فعال در حالی‌که شخص وزیر میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری وقت و یا معاون وی کاملا در جریان تدوین و تنظیم این سند بوده و مستقیماً مشارکت داشته‌اند، اما نکته قابل تأمل اینکه چرا هیچ دفاعی از این حوزه با اهمیت میراث فرهنگی و صنایع‌دستی در متن این سند به عمل نیامده است.

این مدرس دانشگاه همچنین ضمن اشاره به اقدامات ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی که در سال 98، 75 پروژه در اولویت کار خود قرار داد و با گلایه از اینکه حتی یک پروژه از حوزه صنایع دستی و هنرهای اصیل ایرانی در این 75 پروژه نبود اظهار کرد: متأسفانه اساساً نگرش ویژه نسبت به دغدغه‌های صنایع دستی وجود ندارد، همه این مسائل نیازمند ورود جدی نهادهای نظارتی و کنترل کننده برای رسیدگی به این موضوعات و مشخص کردن نحوه و چگونگی پاسخگویی به تبعات این کم کاری‌هاست.

لزوم حمایت از جوامع محلی

مرادخانی ضمن اشاره به آسیب‌هایی که تراول اینفولوئنسرها با اقدامات خود‌ با هدف جذب دنبال کننده و درآمدزایی از طریق تبلیغات انجام می‌دهند، عنوان کرد: این افراد با معرفی طبیعت و نقاط بکر طبیعی و بدون زیر ساخت برای ورود گردشگر به آن منطقه مخاطبان خود را تهییج می‌کنند تا تجربیات اغراق شده تازه‌ای را در سفر به آن نواحی کسب کنند.

به عقیده وی، سفر به مناطق بکر بدون زیر ساخت لازم برای ورود گردشگر به جای رشد گردشگری موجب نتایج منفی می‌شود و شوربختانه هیچ ساز‌و‌کار بازدارنده و یا کنترل آگاهانه‌ای هم بر فعالیت این افراد از سوی نهادهای متولی امر وجود ندارد.

این مدرس دانشگاه همچنین کشور بحرین که چیزی حدود 700 کیلو متر مربع یعنی نصف جزیره قشم مساحت دارد اما آمار صادرات صنایع خلاق این کشور طبق گزارش‌های بین المللی در سال 2018 بالغ بر 548 میلیون دلار بوده است را به عنوان نمونه بیان کرد و گفت: این‌ رقم از کل صادرات فرش دستباف ایران در همان سال بیشتر بوده است. این موفقیت در صادرات را باید نتیجه وجود یک اکوسیستم قوی به اتکای یک نگاه حاکمیتی ایجابی و نتیجه‌گرا و تحلیل‌گر دانست.

این پژوهشگر صنایع خلاق با اشاره به این مطلب که یکی برنامه‌هایی که چندسالی است از طرف سازمان یونسکو اجرا می‌شود مبحث "تکریم گنجینه های زنده بشری" است که هنرمندان کشورهای مختلف را در برمی‌گیرد، تصریح کرد: متأسفانه این مبحث نیز در کشور ما به هیچ عنوان مورد توجه نبوده و بشدت دچار ضعف و انحطاط است.

مرادخانی ضمن ابراز تأسف از اینکه یک بافنده فرش بعد از 20 سال زحمت و تولید دانش و انتقال تجربیات ذی قیمت خود بیکار شده یا به اجبار برای گذران زندگی به شغل دیگری رو آورد اذعان داشت: ریشه همه این مشکلات را باید در سوء مدیریت مدیران ارشد حوزه‌های مربوطه جستجو کرد که نتیجه آن تضعیف آثار ملی فرهنگی و صنایع دستی است .

وی در پایان خاطر نشان کرد: عدم توجه به رفاه و تکریم هنرمندان پیشکسوت بر ادامه راه آنان توسط نسل جوان که باید ادامه دهنده و زنده نگه دارنده هنرهای سنتی باشند تاثیر بسیار بدی گذاشته و در نهایت موجب خسران کشور و بلاخص حوزه صنایع دستی و میراث فرهنگی می‌شود که چنین گنجینه‌های هویت سازی را از دست می‌دهد.

انتهای پیام/