تبیین راه آیتالله حسنزاده آملی مسیر تعالی انسان را روشن میسازد
گروه استانها- استاد حوزه و دانشگاه تهران گفت: آیتالله حسنزاده آملی پس از طی کردن مراحل ایمان و دستیابی به سیره علمی و عملی به یک باور ایمانی رسید که به آن باوریمنی میگویند و این بزرگترین هنر یک مؤمن مجاهد است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از پاکدشت، مراسم چهلمین روز از ارتحال آیتالله حسنزاده آملی شامگاه دوشنبه با حضور مردم ولایی و فرزند آیتالله آملی در مصلی امام خمینی (ره) و در جوار مزار مطهر 5 شهید گمنام پاکدشت برگزار شد.
آیتالله هادی عباسی خراسانی در این مراسم با اشاره به ترسیم مسیر معنویت برای دستیابی به جایگاه والای تعالی اظهار داشت: تبیین راه حسنزادهها و رهتوشه برای ادامه دهنده مسیر عزت و تعالی و رسیدن به جایگاه والای معرفتی تأثیرگذار است.
وی با اشاره به جلسات مختلفی که برای آیتالله حسنزاده آملی در کشورهای دیگر برگزار شد، ایشان را خورشیدی مملو از الطاف معنویت دانست و افزود: در این چند روز گذشته کشورهای بسیاری مراسم ارتحال این عالم ربانی را برگزار کردند و در این مراسمات به شناساندن سیر و سلوکی ایشان به مردم و تدریس جایگاه معنوی و رسیدن به اهداف والای انسانی به مردم تدریس میشود این نشان دهنده جایگاه بینالمللی آیتالله حسنزاده آملی است.
عباسی خراسانی در ادامه ابراز داشت: ایشان در ابتدا ایمان آوردند و هجرت و جهاد مراحل بعدی رسیدن به سیره معرفتی بود که انجام دادند؛ آیتالله حسنزاده آملی شناسنامه معرفتی خود را ترسیم کرد و در قیامت براساس همین جسم و شناسنامه معنوی روح ما را از این بدن میگیرد و به بدن ساخته و پرداخته خود منتقل میکنند.
استاد حوزه و دانشگاه تهران با تأکید بر تبیین شناسنامه معنوی و اهمیت ترسیم آن برای همه برای رسیدن به سیر و سلوک گفت: شناسنامه معنوی خود را با برنامهریزی برای خود و نَفس خود و حرکت در مسیر معرفتی و رسیدن به جایگاه والای انسانیت برای سوق دادن خود، در سیر علمی و عملی و رسیدن به قله انسانیت و کمال ترسیم کنید.
عباسی با تأکید بر رسیدن به باور دینی برای دستیابی به کمال تصریح کرد: آیتالله حسنزاده آملی پس از طی کردن مراحل ایمان و دستیابی به سیره علمی و عملی به یک باور ایمانی رسید که به آن باوریمنی میگویند این بزرگترین هنر یک مؤمن مجاهد است ایشان از ایمان تقلیدی شروع کرد و به محقق و مدبر تبدیل شد.
این استاد حوزه و دانشگاه تهران در پایان خاطرنشان کرد: راه و روش علامه اهل باور و یقین بودن است، هجرت از مکانی به مکان دیگر نوعی هجرت است اما ایشان از خودش به خودش هجرت میکرد یعنی در مرحله هجرت نفس، از بدیها به خوبیها هجرت داشتند و از زشتیها و رذایل به فضائل و خوبیها هجرت میکردند و به این تغییر تا رسیدن به باور ایمانی ادامه دادند.
انتهای پیام/ح