یادداشت شفاهی|سرانجام یاری نکردن پیشوای زمان و پشیمانی بعد از شهادت ولی امر

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دکتر محمدحسین رجبی دوانی، استاد دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام معتقد است یکی از رویدادهای بسیار مهم و عبرت‌آموز در تاریخ اسلام، قیام توابین و پشیمانی افرادی است که ابتدا امام حسین (ع) را به کوفه دعوت کردند،‌ اما بعد از مدتی از یاری آن حضرت خودداری کرده و در خانه‌های خود نشستند. پس از شهادت امام حسین (ع)، متوجه کوتاهی و گناه بزرگ خود شدند اما فرصت از دست رفته و امام بر حق شیعیان به شهادت رسیده بودند.

در تحلیل این اتفاق و سرانجام توابین دکتر رجبی دوانی در یادداشت شفاهی برای خبرگزاری تسنیم به رویدادهای مهم در جریان توابین اشاره کرد که در ادامه می‌خوانید:

سران توابین گروهی از شیعیان باسابقه و اصحاب امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام بودند که بعضی از آنها افتخار صحابی بودن رسول خدا صلی الله علیه و آله را هم داشتند؛ مثل سلیمان بن صرد خزاعی.

این افراد امام حسین علیه السلام را به کوفه دعوت کردند اما متأسفانه به دلیل ضعفی که در بحث ولایت‌مداری داشتند، درک صحیح و تحلیل مناسبی از جایگاه امامت حسین بن علی علیه السلام نداشتند. برای همین هنگامی که عبیدالله بن زیاد وارد کوفه شد و همه راه‌ها را به سوی کوفه بست، آنها حکومت نظامی را دلیلی بر این گرفتند که نمی‌توانند از کوفه به یاری امام حسین علیه السلام بروند. لذا در خانه های خود نشستند.

وقتی آن حجت بزرگ الهی به شهادت رسیدند، آنها خود را گناهکار می‌دانستند. به همین علت درصدد برآمدند تا به نوعی در خانه نشستن خود را جبران کنند.

این گروه بعد از فاجعه کربلا و چند روز بعد از رسیدن کاروان اسرای اهل بیت علیهم السلام به زمینه‌سازی برای قیام و جبران کوتاهی خود اقدام کردند، اما به دلیل خفقان حاکمیت نتوانستند اقدامی کنند. ولی بعد از هلاکت یزید ملعون، تحرکات خود را علنی کردند و دست به قیام زدند.

با سلیمان بن صرد خزاعی که رهبری این حرکت را در دست داشت حدود 16 هزار نفر بیعت کردند و هم‌پیمان شدند اما هنگامی که قیام کردند، فقط 4 هزار نفر با او همراه شدند.

درنهایت جنگی میان سپاه توابین و قوای شام به سرکردگی عبیدالله بن زیاد صورت گرفت. توابین به رغم آنکه دلاورانه جنگیدند اما به دلیل اینکه دشمن از هر جهت بر آنها برتری داشت، قیامشان شکست خورد.

انتهای پیام/