شرح رنج بیماران پروانه‌ای به دلیل تحریم‌های دارویی آمریکا

به گزارش خبرنگار قضائی خبرگزاری تسنیم؛ در ادامه برگزاری دادگاه رسیدگی به دعوای بیماران پروانه‌ای (ای‌بی) به طرفیت دولت آمریکا در شعبه 55 دادگاه حقوقی روابط بین‌الملل به ریاست قاضی پورمریدی، هادی کیخسروی، متولد سال 1370، شهروند سبزوار و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد، یکی از بیماران حاضر در دادرسی به خواست قاضی در جایگاه حاضر شد و خود را نماینده 900 بیمار پروانه‌ای معرفی کرد و گفت: واردات پانسمان مورد نیاز بیماران "ای بی" قطع شد و از آن زمان تاکنون بیماران در ایران روحیه خود را از دست داده‌اند.

وی گفت: با وجود بیماری و با توجه به استفاده از پانسمان‌های مورد نیاز، توانستم ادامه تحصیل بدهم اما از سال 2018 که صادرات این پانسمان ذیل تحریم‌های آمریکا قرار گرفت، دچار نقص عضو شدم و پای خود را از دست دادم. از دادگاه درخواست دارم حکمی صادر کند تا تحریم‌های دارویی و پانسمان ویژه بیماران "ای بی" متوقف شود. در هیچ جای دنیا تحریم دارو وجود ندارد و زور دولت آمریکا به ما بیماران رسیده و ما را تحریم کرده است.

پرنام خسروی، دیگر بیمار پروانه‌ای حاضر در دادگاه با گفتن اینکه 39 سال سن دارم و از بدو تولد درگیر بیماری "ای بی" هستم، بیان کرد: پیش از آشنایی با خانه "ای بی" تصور من این بود که فقط من به این بیماری مبتلا هستم اما بعد متوجه شدم که افراد زیادی مانند من درگیر این بیماری هستند و حالا، نماینده همه بچه‌های "ای بی" هستم که این دادخواست را مطرح کرده‌اند. امیدواریم که دنیا صدای ما را بشنود.

وی افزود: اثرات نبود دارو و پانسمان تحریم‌ شده به این صورت است که برای نمونه انگشتان دست خورده می‌شود. در اثر همین تحریم‌های دارویی آمریکا 15 تن از دوستان خودم را از دست داده‌ام. خود من در عرض 7 ماه 42 بار به اتاق عمل رفته‌ام.

خسروی ادامه داد: زخم‌های من به صورتی ایجاد شده‌اند که دیگر خوب نخواهند شد و به دلیل وجود این زخم‌ها رنج زیادی می‌برم. دلیل بهبود نیافتن زخم‌های ما تحریم پانسمان ویژه است. از دادگاه محترم درخواست می‌کنم که ضمن محکومیت دولت آمریکا، حق ما را بگیرند چرا که شرکت سوئدی از ترس آمریکا به بیماران پروانه‌ای ایرانی پانسمان نمی‌فروشد، پانسمانی که برای بیماران بسیار ضروری است. این پانسمان حق ضروری ماست و ما نباید تحریم باشیم.

این بیمار پروانه‌ای که از دولت آمریکا شکایت کرده است، افزود: از دادگاه محترم تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار ما قرار داد تا صدای اعتراض خود را به گوش جهان برسانیم.

میلاد مرادی، دیگر وکیل 295 بیمار پروانه‌ای که دادخواست آنها علیه دولت ایالات متحده آمریکا و چند شخصیت حقیقی و حقوقی این کشور شعبه 55 دادگاه حقوقی روابط بین‌الملل در حال رسیدگی است، با دعوت قاضی در جایگاه قرار گرفت و به بیان سخنانی گفت: زخم بیماران ای بی به دلیل نبود پانسمان در طول سال در حال گسترش است و علاوه بر اعضای بیرونی، اعضای درونی هم درگیر این بیماری هستند که کنترل آن به دلیل تحریم‌های دارویی آمریکا علیه ایران انکان‌پذیر نیست.

وی افزود: این بیماری اشکال متعددی دارد؛ از ساده و متوسط تا درجات پیچیده که به دلیل عدم درمان و رسیدگی و پانسمان ویژه، به ایجاد بیماری‌های جدید و حتی قطع عضو منجر می‌شود که قابل جبران نیست.

مرادی ادامه داد: در بحث تروریسم اقتصادی آمریکا، دولتمردان این کشور بدون در نظر گرفتن حقوق بشر تحریم دارویی انجام داده‌اند که به جز بیماران پروانه‌ای، بیماران دیگری هم هستند که از تبعات ناشی از این تحریم رنج می‌کشند.

وی با بیان اینکه سفیر آمریکا در سازمان ملل به صراحت این موضوع را اعلام کرده است، گفت: سؤال ما این است که انسانیت کجاست؟ خسارت تنبیهی می‌تواند کمک کننده باشد ولی زخم‌های این کودکان را درمان نمی‌کند چون در زمان نبود پانسمان، زخم‌ها افزایش یافته و کودکان از بسیاری از حقوق خود از جمله تحصیل محروم مانده‌اند.

مرادی با گفتن اینکه موضوع دیگر، خانواده این بیماران است که کمتر به آنها توجه می‌شود، ادامه داد: شاهد این هستیم که این بیماران به دلیل تحریم پانسمان دچار زخم‌ها و خونریزی‌های شدید می‌شوند که باعث آسیب‌پذیری آنها شده است. خانواده‌ها شاهد این درد و رنج هستند ولی کاری از دست آنها برنمی‌آید.

نفر بعدی که به جایگاه ویژه دادگاه فراخوانده شد، سعیده احمدی، مادر یکی از بیماران ای بی به نام فاطمه بود که سخنان خود را با بغض و گریه بیان کرد. او گفت: دختر من 8 سال دارد و متأسفانه تحریم‌های دارویی باعث افزایش و خونریزی زخم‌های دخترم شده است.

وی افزود: زخم‌های دخترم از زمان تولد و به دلیل استفاده از پانسمان‌های شرکت سوئدی که خانه ای بی در اختیار ما می‌گذاشت کنترل می‌شد؛ اما تحریم‌ها سبب شد تا زخم‌ها بیشتر شود و به همین علت در اجتماع حضور ندارد؛ چون نمی‌تواند لباس بپوشد؛ زیرا لباس به زخم‌ها می‌چسبد و باعث درد و خونریزی می‌شود. دخترم به دلیل نبود پانسمان نمی‌تواند لباس مناسب بپوشد و همیشه در خانه می‌ماند.

در ادامه قاضی پورمریدی سخنان پایانی را با تأکید بر اینکه دادگاه محل فریاد است، اینگونه اظهار کرد: نهادهای داخلی و بین‌المللی وظیفه دارند به داد این بیماران برسند. وضعیت این بیماران که تحت تأثیر تحریم‌های دارویی درد و رنج زیادی می‌برند، باعث شرمندگی افراد و حکومت‌هایی است که این وضعیت را می‌بینند اما حرفی نمی‌زنند.

قاضی پورمریدی در پایان با قدردانی از بیماران ای بی و خانواده آنان که در جلسه دادگاه حضور داشتند از صدور رأی در موعد مقرر خبر داد.

انتهای پیام/