گزارش| روایت تسنیم از مصائب ‌غم‌انگیز چایکاران گیلانی/ تیشه دلالان بر ریشه چای باکیفیت ایرانی/ ‌آیا به واردات چای نیاز داریم؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، از مجموع 28 هزار هکتار سطح زیر کشت چای در گیلان و مازندران 25 هزار هکتار در استان گیلان واقع شده و گیلان با تولید 90 درصد چای رتبه نخست تولید چای در کشور را از آن خود کرده است و 10 درصد باقی‌مانده از تولید چای در استان مازندران کشت می‌شود.

طبق اعلام سازمان چای کشور امسال میزان تولید برگ سبز چای 135 هزار و 470 تن و میزان تولید چای خشک 30 هزار و 480 تن بوده که میزان تولید امسال 4 درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته و شایان ذکر است که این تولید دست‌رنج 45 هزار چایکار بوده است.

با توجه به کمبود 70 هزار تنی در بازار مصرف چای، واردات آن امری اجتناب‌ناپذیر است اما نمی‌توان اثر واردات بر فروش دست‌رنج چایکاران را انکار کرد از این رو در این گزارش به بررسی صادرات و واردات چای، مشکلات فعالان این صنعت و هر آنچه در صنعت چای می‌گذرد پرداخته‌ایم.

بدین منظور در ابتدای امر میزان صادرات چای از گمرکات گیلان را بررسی می‌کنیم، در این راستا  ناظر گمرکات گیلان در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در رشت، اظهار داشت: میزان صادرات چای به کشورهای دیگر در 7 ماهه نخست سال گذشته حدود 4 هزار و 480 تن به ارزش 4 میلیون و 374 هزار و 942 دلار بوده است. 

ابوالقاسم یوسفی‌نژاد افزود: همچنین حدود 6 هزار و 145 تن چای به ارزش 6 میلیون و 239 هزار و 477 دلار در 7 ماهه نخست امسال به کشورهای دیگر صادر شد که این میزان نسبت به سال گذشته از نظر وزنی 37 درصد و از لحاظ دلاری 43 درصد افزایش داشته است.

به استناد آمار دریافتی از سازمان چای کشور میزان صادرات چای در 6 ماهه نخست سال گذشته حدود 4 هزار و 935 تن به ارزش 4 میلیون و 996 هزار و 466 دلار بود که ارزش واحد یک کیلوگرم چای صادراتی به طور متوسط حدود 1.01 دلار شد.

حدود 10 هزار و 696 تن چای به ارزش 10 میلیون و 405 هزار و 483 دلار در 6 ماهه نخست امسال به کشورهای دیگر صادر و ارزش واحد یک کیلوگرم چای صادراتی به طور متوسط 97% دلار شد؛ شایان ذکر است که این چای صادراتی از نوع مرغوب نبوده و چای سنواتی است که بازار مصرف داخلی ندارد.

همچنین طبق آمار دریافتی از سازمان چای کشور 27 هزار و 278 تن چای به ارزش 132 میلیون و 898 هزار و 276 دلار در 6 ماهه نخست سال گذشته وارد کشور شد که ارزش واحد یک کیلوگرم چای وارداتی به طور متوسط 4.87 دلار شد. 

میزان واردات چای در 6 ماهه نخست امسال افزایش یافته و 33 هزار و 437 تن چای به ارزش 170 میلیون و 262 هزار و 826 دلار نیز در 6 ماهه نخست امسال وارد کشور و ارزش واحد یک کیلوگرم چای وارداتی 5.09 دلار شد.

براساس تحلیل‌های انجام شده میزان چای خشک صادراتی در 6 ماهه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته 2.2 برابر شده و میزان چای خشک وارداتی در 6 ماهه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته 22.5 درصد افزایش یافته است.

رئیس سازمان چای کشور در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در رشت، درباره مشکلات چایکاران و کارخانجات از بابت واردات چای با اشاره به سابقه‌ای تاریخی در صنعت چای اظهار داشت: در سال 83 سازمان چای منحل و بنا شد تا بخش خصوصی پای‌کار آمده و کفه اقتصادی چای به نفع محصول داخل باشد.

حبیب جهانساز با بیان اینکه در سال‌های 79 تا 88 چای تولید می‌شد منتها کارخانجات نمی‌توانستند آن را بفروشند و چای در انبارها مانده بود افزود: در همان سال‌ها برای برون‌رفت از این موضوع مصوبات متعددی از هیئت دولت صادر شد و راهکار این شد که چای صادر شود یا مجوز واردات بگیرند.

جهانساز عنوان داشت: از این رو مصوب شد تا به ازای هر کیلو چای صادراتی یک کیلو و نیم چای وارد کنیم حتی در برخی از سال‌ها مجوز واردات به کارخانجات داده می‌شد بنابراین کارخانجات و افرادی که اکنون از واردات گله دارند خود در این کار مشارکت داشتند.

وی با اشاره به اینکه اکنون نیاز بازار داخلی 100 هزار تن چای و تولید 30 هزار تن است و باید 70 هزار تن وارد شود تا پاسخگوی نیاز داخل باشد ابراز داشت: البته به استناد قانون واردات باید با تخصیص تعرفه‌‌های موثری انجام گیرد که کفه ترازو به نفع تولید داخل باشد.

رئیس سازمان چای کشور گفت: ما واردکننده چای از هند و سریلانکا هستیم که 12 ماه سال را چای تولید می‌کنند اما ما در کشوری در حال تولید چای هستیم که 6 ماه از سال آن هم در قالب یک چین مؤثر و باکیفیت برداشت می‌کنیم بنابراین خود به خود هزینه تولید چای ما در مقایسه با آنان بیشتر می‌شود.

جهانساز با اشاره به اینکه هزینه تولید آن‌ها یک چهارم هزینه تولید ما است افزود: باید کاری کنیم که چای خارجی ارزان وارد کشور نشود لذا پیشنهاد حذف ارز 4 هزار و 200 تومانی از واردات چای را ارائه کردیم و با پیگیری‌ها این اتفاق افتاد و امسال نیز پیشنهاد واردات چای با ارز آزاد را دادیم.

وی با بیان اینکه اکنون یک کیلو چای خارجی تا به دست مصرف‌کننده برسد 200 هزار تومان تمام می‌شود در حالی که بهترین چای داخلی در بازار کیلویی 120 تومان به فروش می‌رسد خاطرنشان کرد: اکنون کفه ترازوی تجاری به نفع تولید داخل است.

رئیس سازمان چای کشور ابراز داشت: در حال حاضر تولیدکننده هر چه چای کیفی‌تری تولید کرده و برندسازی کند می‌تواند سهم بیشتری از بازار داشته باشد؛ البته در این مدت کم شدن مسافران و تخریم‌ها مشکلاتی را برای تولیدکننده ایجاد کرده و قابل انکار نیست.

جهانساز با بیان اینکه به هیچ وجه این گونه نیست که می‌گویند چای در انبارها کارخانجات دپو شده و نمی‌توانیم آن را بفروشیم گفت: کارخانجات اکنون در حال فروش چای خود هستند و تعدادی چای را نگه داشته‌اند که در طول سال با قیمت مناسب‌تری بفروشند.

 وی با بیان اینکه هیچ کدام از کارخانجات مشکل دپوی چای به دلیل واردات را ندارند عنوان کرد: همان کارخانجاتی که ادعای دپوی چای را دارند که نمی‌توانند چای بفروشند امروز که فصل بهره‌برداری تمام شده هنوز هم چای با قیمت آزاد خریداری و چای خشک تولید می‌کنند.

رئیس سازمان چای کشور خاطرنشان کرد: سوال اینجاست که اگر این کارخانجات نمی‌توانند چای را بفروشند چرا باز برگ سبز می‌خرند از طرفی امسال کارخانجات بر سر اینکه پول بیشتری پرداخت کنند تا چایکار و برگ سبز بیشتری داشته باشند رقابت داشتند.

جهانساز با بیان اینکه اکنون وضعیت بازار داخلی چای به مراتب بهتر شده است و اثبات این امر صف خرید چای در کارخانجات در فصل بهره‌برداری آن یا میزان خرید برندهای داخلی در فروشگاه‌ها است گفت: یقیناً نمی‌توانیم 30 هزار تن را در کل کشور توزیع کنیم و چند استان همجوار بازار مصرف چای داخلی را گرفته‌اند.

وی با تأکید بر اینکه اکنون چایکار نسبت به سال‌های گذشته رغبت بیشتری برای ورود به باغ دارد افزود: ما برای 5 سال آینده چشم‌اندازی طراحی کردیم که اگر منابع و تسهیلات آن فراهم شود می‌توانیم ظرف 5 سال باغ‌های رها شده را احیاء و در جهت توسعه مکانیزاسیون گام برداریم.

رئیس سازمان چای کشور با بیان اینکه با این طرح می‌‌توانیم تا تولید را از 30 هزار تن به 50 هزار تن برسانیم و به دنبال تامین منابع در سازمان برنامه و بودجه پیگیری‌هایی داشتیم گفت: یکی از منابع ما صندوق تخصصی چای است که 94 میلیارد تومان سرمایه دارد.

جهانساز با اشاره به اینکه بخشی از اعتبار صندوق به عنوان سرمایه در گردش و بخشی نیز در بانک‌ها سرمایه‌گذاری شده است افزود: برای هرس و بهزراعی باغ وام 4 درصد با و برای کارخانجات وام 7 درصد با بازپرداخت 4 ساله ارائه می‌کنیم؛ 53 میلیارد تومان سرمایه‌ در گردش سال گذشته ارائه شد.

وی با بیان اینکه 100 کارخانه عضو صندوق تخصصی چای هستند و از تسهیلات استفاده می‌کنند عنوان داشت: 42 هزار کشاورز به ازای هر هکتار 4 میلیون تومان سرمایه در گردش  دریافت می‌کنند و به هر کارخانه مبلغ 600 میلیون تومان تسهیلات ارائه می‌‌شود.

رئیس سازمان چای کشور بیان کرد: برای اصلاح شیب هکتاری 35 میلیون تومان، احیای باغ  هکتاری 25 میلیون، هرس کف‌بر هکتاری 20 میلیون، کمربر هکتاری 15 میلیون، برای خرید ماشین‌آلات 80 درصد هزینه‌ها و برای آبیاری تحت فشار 85 درصد کمک بلاعوض داده می‌شود.  

جهانساز درباره انتقاداتی که به صادرات چای وارد است پاسخ داد: در سال‌های گذشته تاجر پای‌کار آمده و با صادرات به رونق اقتصادی چای کمک کرده و بازاری را برای چای در خارج از کشور پیدا کرده لذا اکنون ما نباید جلوی ارزآوری صادرکننده را بگیریم.

وی درباره اینکه چای یک دلار صادر و 5 دلار وارد می‌شود با بیان اینکه این موضوع صحت ندارد گفت: ضعیف‌ترین نوع چای اکنون در بازار کیلویی 27 هزار تومان است صادرکننده این چای را خریده، تا انبار حمل می‌کند، عوارض می‌دهد و حدود 8 هزار دلار برای حمل آن به خارج پرداخت می‌کند آیا می‌تواند آن را به قیمت یک دلار بفروشد؟

رئیس سازمان چای کشور با بیان اینکه صادرکننده خود اذعان دارد چای را بیش از 2 و 2.5 دلار صادر می‌کند و ما نه چای یک دلاری صادر کرده و نه چای 5 دلاری وارد کرده‌ایم خاطرنشان کرد: نمی‌گوییم در این کار ضعفی نبوده و مشکلی ندارد اما به مراتب در 3 سال گذشته وضع بهتر شده و این صنعت راه افتاده است.

جهانساز درباره صحبت‌های اخیر خود مبنی بر عدم اطلاع مسئولان استانی از واردات چای از کنیا به لاهیجان گفت: در سال‌های81 الی 82 کنیا کارخانه‌ای با عنوان صنایع غذایی و آشامیدنی نمونه خریداری کرد و سرمایه‌گذاری انجام شد اما از ظرفیت‌ها بهره‌برداری خوبی ندارد.

وی با بیان اینکه این طور نیست که کنیا چای را وارد کند و اینجا بفروشد اظهار داشت: دعوت‌نامه‌ای که مدیران شرکت مذکور برای مسئولان استانی فرستادند تحت عنوان بازید سفیر کنیا و سفر ایران از کارخانه بود که چون ترتیبات سفرهای خارجی رعایت نشده بود ما در این جلسه حضور پیدا نکردیم.

رئیس سازمان چای کشور گفت: چیزی که تحت عنوان واردات چای منتشر شد صرفاً یک حرکت نمایشی از سوی کنیا برای ثبت عملکرد بود؛ اگر چه ما به چای نیاز داریم اما نه اینکه در پایتخت تولید چای شاهد واردات آن باشیم و قطعاً اجازه این کار را نمی‌دهیم.

همچنین معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار گیلان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم، با بیان اینکه چای یکی از اصلی‌ترین محصولات کشاورزی گیلان است که معیشت حدود 60 هزار نفر در بخش‌های تولید، تبدیل و بازرگانی در استان وابسته به آن است اظهار داشت: بر اساس برآورد آمار رسمی، واردات، صادرات و تولید 5 سال گذشته، سالانه 80  هزارتن چای وارد شده است.

آرش فرزام‌صفت با اشاره به اینکه به انضمام 20 هزار تن رسوب انبار، مجموعاً حداکثر 100 هزار تن نیاز مصرف کشور است خاطرنشان کرد: تولید داخل کشور بین 25 تا 30 هزار تن و مابقی از واردات تأمین و بنابراین کسری نیاز بازار وارد می‌شود. 

وی ابراز داشت: اما بعضاً واردات بی‌رویه چای خارجی تهدیدی برای تولید چای داخلی قلمداد می‌شود و ممکن است علاوه بر انبار شدن دست‌رنج باغداران استان، ذائقه مصرف‌کننده را نیز که در سال‌های اخیر به چای داخلی اقبال نشان داده، مجدداً عوض کند.

فرزام‌صفت تصریح کرد: باید توجه داشت که سود حاصل از فروش چای برای یک کشاورز که زمینش کمتر از 5 هزار متر است، به هیچ وجه برای اداره یک خانواده کافی نیست و اصلی‌ترین راهکار جلوگیری از تغییر کاربری، حفظ و تداوم تولید است.

معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار گیلان با تأکید بر اینکه واردات چای باید با قیمتی انجام گیرد که کفه ترازو به نفع تولید داخل باشد گفت: اکنون واردات با ارز آزاد و تعرفه 5 درصد انجام می‌گیرد و قیمت نهایی چای خارجی با میانگین 5.7 دلار در کیلو برای خرده‌فروشی بازار بین 150 تا 200 هزار تومان خواهد شد.

فرزام‌صفت با اشاره به اینکه بنابراین در چای مرغوب کیفی صرفه اقتصادی به نفع تولید داخلی است افزود: اما از آنجا که همه چای تولیدی استان کیفیت یکسانی ندارد، بخشی از چای تولیدی کشاورز، ممکن است با کاهش قیمت مواجه شود و کارخانجات چای طی این سال‌ها در تولید کیفی و برندسازی خوب کار کردند.

وی بیان کرد: بیش‌از 50 کارخانه مجوز بهداشتی و بسته‌بندی دارند و مصرف‌کننده هم در حد تولید داخلی استقبال خوبی از چای داخلی دارند؛ در گذشته نه چندان دور کل تولید سنواتی می‌شد ولی امروز 80 درصد چای، مصرف داخلی و حداکثر 20 درصد آن صادر می‌شود.

معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار گیلان با بیان اینکه پیش‌بینی می‌کنیم که به‌واسطه کیفیت‌بخشی تولیدات، این مقدار هم به مرور وارد بازار داخلی شود گفت: سازمان چای کشور برنامه 5 ساله تدوین کرده است که اگر منابع آن تأمین شود، تولید با پتانسیل موجود تا 45 هزار تن افزایش می‌یابد.

فرزام‌صفت خاطرنشان کرد: این برنامه 5 ساله سازمان چای به سازمان برنامه و بودجه، کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی و وزارت جهاد کشاورزی داده شده و یکی از تأکیدات اصلی استاندار جدید استان نیز اجرای این برنامه در حوزه جهش تولید داخلی چای است.

وی افزود: همچنین از منابع موجود استان به‌ویژه صندوق تخصصی چای، تسهیلات ارزان قیمت 4 درصد برای چایکاران در نظرگرفته شده و در حال پرداخت است، سرمایه گردش هر هکتار 4 میلیون تومان یک‌ساله و برای انواع هرس ماشین‌آلات تا 35 میلیون تومان و با بازپرداخت 4 ساله پرداخت می‌شود.

معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار گیلان گفت: برای کارخانجات هم 600 میلیون تومان با سود 7 درصد و 3 ساله سال گذشته از همین منابع 53 میلیارد تومان پرداخت شد و امسال هم در حال پرداخت است که تاکنون بیش‌از 20 میلیارد تومان تسهیلات به بخش تولید و تبدیل چای داده شده است.

فرزام‌صفت با تأکید بر اینکه موضوع بازرگانی و برندسازی اصلی‌ترین گلوگاه تولید چای در کشور است که اگر در این زمینه موفق عمل شود، روش‌های دیگر مثل اجبار ادارات به مصرف چای داخلی کاربرد ثانویه دارد افزود: چای تولیدی استان کاملاً ارگانیک، کیفی و مقدار آن نیز حداکثر 20 تا 30 درصد مصرف کشور است.

وی با اشاره به اینکه بنابراین باید برای خرید این محصول، مصرف‌کننده راغب باشد نه تولیدکننده تصریح کرد: با این حال سیاست دولت در راستای تقویت تولید داخلی و ایجاد مزیت رقابتی برای تولیدکنندگان داخل است و امید داریم با این نگاه، چای استان گیلان، جایگاه خود را بازیابد.

عضو مجمع نمایندگان گیلان در مجلس نیز در این زمینه به خبرنگار تسنیم گفت: در عصر حاضر کشوری می‌تواند در حوزه‌های بین‌المللی مقاومت کند که امنیت غذایی داشته باشد و با وضعیت موجود در کشور ما امنیت غذای ایجاد نمی‌شود چرا که هماهنگی لازم بین صادرات و واردات وجود ندارد.

رسول فرخی میکال با اشاره به اینکه همچنین عدم دارا بودن از الگوی کشت مناسب از دیگر موانع دست‌یابی به امنیت غذایی است افزود: استان گیلان یک استان کشاورزی است و به همین دلیل 12 سال در ابتدای انقلاب از صنعت محروم شدیم و کارخانجات مطرح ما ورشکست شد.

فرخی با بیان اینکه در همین حوزه کشاورزی نیز توفیقی پیدا نکردیم اظهار داشت: لاهیجان پایتخت چای ایران است و سازمان چای توانسته در این حوزه رونق نسبی را ایجاد کند اما باید ساختار سازمان اصلاح و تقویت شود همچنین ناظرانی که 15 سال در این سازمان مشغول به فعالیت هستند تعیین تکلیف شوند.

وی با اشاره به اینکه بنده از ایجاد ردیف تضمینی برای سازمان چای در کمیسیون کشاورزی دفاع کردم ابراز داشت: برگ سبز چای تنها محصولی است که عمر آن 2 ساعت است پس این حمایت دولت است که می‌تواند 30 الی 40 هزار چایکار را پایدار نگه‌ دارد.

نماینده مردم لاهیجان و سیاهکل با بیان اینکه این هفته طی مکاتبه‌ای با وزیر کشاورزی تأکید کردم تا چای را در بورس کالا ببرند گفت: اگر قرار است چای قیمت واقعی خود را پیدا کند، تمام فعالان چای اعم از چایکاران که مهمترین مولفه در این صنعت هستند و کارخانجات باید از ارزش افزوده برخوردار باشند.

عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس با تأکید بر اینکه با این اقدام می‌توانیم دخالت واسطه‌ها را به حداقل رسانده و حذف کنیم افزود: برای حمایت از چایکاران بخشی از حمایت‌‌ها به صورت اعتبارات موجود در صندوق تخصصی چای به آنان پرداخت می‌شود.

عضو مجمع نمایندگان گیلان در مجلس خاطرنشان کرد: این تسهیلات به صورت وام با سود 4 درصد و بازپرداخت 4 ساله است اما اگر کشاورزان توان بازپرداخت این وام را ندارند می‌توان تعداد سنوات آن را بیشتر کرد تا پرداخت آن برای کشاورز راحت‌تر باشد.

فرخی با بیان اینکه همچنین ما باید کمک‌های بلاعوض در اختیار کشاورزان قرار دهیم که این موضوع نیازمند بررسی همه جانبه در کمیسیون کشاورزی مجلس است افزود: پایداری کشاورز به خرید واقعی محصول کشاورزی و ارائه کمک‌های علمی و فنی به آنان بستگی دارد.

وی گفت: در کنار زحمات فراوانی که چایکار می‌کشد اگر دانش درست و تسهیلات خوبی به او ارائه شود به جای اینکه یک تن برداشت کند می‌تواند این برداشت را به 3 تن برساند؛ این‌ها برنامه‌هایی است که سازمان چای در جهت افزایش تولید باید آن را در اختیار چایکاران قرار دهد.

نماینده مردم لاهیجان و سیاهکل تصریح کرد: یکی از مشکلاتی که در صنعت چای وجود دارد این است که صادرات و واردات ما به صورت هدفمند انجام نمی‌شود؛ با توجه به رهاسازی باغات در گذشته، سطح تولید ما به 30 هزار تن رسیده اما سطح مصرف 100 هزار تن است.

فرخی با بیان اینکه با این وجود چای باید با قیمت خوبی در داخل کشور مصرف شود ابراز داشت: این در حالی است که ما می‌بینیم برخی از کارخانجات ادعا دارند که نتوانستند چای خود را بفروشند و این نشانگر عدم هدفمندی واردات است؛ متولی واردات باید کسی باشد که تولیدکننده و ناظر بر چای است.

عضو مجمع نمایندگان استان گیلان در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: این مجموعه متولی باید سازمان چای باشد تا اجازه واردات چای را داشته باشد و بتواند توازن لازم را ایجاد کرده و بر اساس نیاز و زمان واقعی محصول چای را به کشور وارد کند.

وی با اشاره به اهمیت توسعه بازار فروش چای در داخل کشور افزود: اگر رئیس جمهور بخشنامه‌ای صادر کند که همه سازمان‌های دولتی از چای ایرانی استفاده کنند که هم کیفیت بالاتری داشته و هم ارگانیک است دیگر هیچ‌گاه با مشکل فروش چای مواجه نخواهیم شد.

نماینده مردم لاهیجان و سیاهکل در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: این امر باید به عنوان یک استراتژی ثابت برنامه‌ریزی شود و این برنامه‌ریزی‌ها سبب می‌شود تا واردات هیچ لطمه‌ای به تولید داخل ما وارد نکند و همچنین کشاورز با انگیزه بیشتری تولید داشته باشد.

فرخی با اشاره به موضوع ارزآوری به عنوان یکی از مشکلات صادرکنندگان گفت: ارزآوری یکی از مسائل مهم کشور است که اکنون به دلیل تحریم‌ها با مشکل مواجه شده است و صادر کنندگان محصولات کشاورزی اعم از چای نیز این مشکل را دارند.

وی افزود: در این زمینه باید هماهنگی و هم‌افزایی همه جانبه‌ای بین وزارت بازرگانی، سازمان چای و صادرکنندگان انجام شود تا در ورود ارز با مشکل مواجه نباشیم همچنین وزارت خارجه نیز در صادرات محصولات غیرنفتی باید نقش تسهیل‌کنندگی داشته باشد تا بتوانیم به راحتی ارز را وارد کشور کنیم.

همچنین نماینده مردم لنگرود در مجلس نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در رشت، با بیان اینکه برای چای هر ساله ردیف بودجه‌ای در قانون برنامه لحاظ می‌شود و امسال نیز بدین منظور 20 میلیارد تومان منظور شد اظهار داشت: یکی از خواسته‌های ما از وزیر کشاورزی این بود که ردیف بودجه سرمایه‌ای را برای چای ایجاد کند.

 پرویز محمدنژاد با بیان اینکه در قانون امسال موفق به اعمال این نظر نشدیم و مصرانه به دنبال این هستیم که در قانون برنامه بعدی این ردیف برای سازمان چای ایجاد شود افزود: یکی از اقدامات خوب آقای جهانساز و معاونین وی در سازمان چای ایجاد صندوق چای بود که کمک‌حال خوبی برای چایکاران است.

محمدنژاد با اشاره به اینکه این صندوق‌، تسهیلات خوبی را ارائه داده است گفت: پیگیر هستیم تا این صندوق از ناحیه وزارت‌خانه مربوطه تقویت شود که تا امروز این امر محقق نشده است؛ اگر صندوق تقویت شود در کنار استمرار چتر حمایتی 25 درصد دولت بهترین وضعیت برای چایکاران ایجاد می‌شود.

 وی عنوان داشت: در مصاحبه پیشین بنده که خبر آن تحت عنوان « ضعف مدیریت صنعت چای را تا چند سال آینده به نابودی می‌کشاند» انتشار یافت منظور من مدیریت سازمان چای نبود بلکه این ضعف مدیریت را در بازار می‌بینیم و ما اگر بتوانیم خروجی صنعت چای که بازار است را تقویت کنیم به تولید کمک کرده‌ایم.

عضو مجمع نمایندگان گیلان در مجلس خاطرنشان کرد: بنده این پرسش را خطاب به وزیر کشاورزی نیز مطرح کردم که دولت چرا همه ارگان‌ها، نهادها و سازمان‌ها را مکلف به مصرف چای ایرانی نمی‌کند؛ طبق اصل جایگزینی در اقتصاد اگر نتوانیم متقاضیان داخلی را اغنا کنیم نمی‌توانیم در صادرات نیز موفق باشیم.

عضو کمیسیون انرژی مجلس با بیان اینکه ما هنوز نتوانسته‌ایم مشتریان داخلی را به مصرف چای ایرانی ترغیب کنیم تصریح کرد: اکنون چای خوب و باکیفیت گیلان در کارخانجات دپو شده است دلیل این را می‌‌توان در ضعف در تبلیغات یا دست‌های آلوده‌ای که تنها چشم به منافع واردات دوخته‌اند جستجو کرد.

نماینده مردم لنگرود در مجلس شورای اسلامی ابراز داشت: در هر صورت مقابله با سوداگران، تنظیم بازار یا ایجاد فرهنگ مصرف چای ایرانی به عهده سازمان‌ چای نیست و وزارت صمت، هیئت دولت و رسانه‌ها باید همه برای اصلاح وضع موجود پای‌کار بیایند.

عضو فراکسیون حمایت از محصولات استراتژیک کشاورزی و صنایع وابسته مجلس با بیان اینکه اکنون تنها سازمان چای مانده با چایکار و کارخانه‌دار و شاهد پشتیبانی از مجموعه‌های متولی امر نیستیم خاطرنشان کرد: حتی وزارت جهاد کشاورزی نیز رغبتی به این موضوع ندارد و این را ما در جلسات شاهد بودیم.

وی گفت: در مجلس ششم تصمیم گرفتند چون چای ایرانی نمی‌صرفد به چایکاران اعلام کنند که وارد باغ نشوند و برای هر هکتار 750 هزار تومان پول بگیرد و تولید نکند و این پول تنها از ناحیه چند تاجر و سوداگر تأمین می‌شد و چند سال باغات چای ما تبدیل به جنگل شد و هنوز هم نتوانستند 6 هزار هکتار را آباد کنند.

محمدنژاد با بیان اینکه عامل همه این‌ها چند رانت‌خوار بود که مجلس و دولت نیز در آن زمان تابع آنان شده و چای و سازمان چای به یکباره نابود شد لذا 100 هزار خانوار چایکار زندگی سختی را گذراندند افزود: سال‌های گذشته 200 هزار تن چای در انبارها از بین رفت و تبدیل به کمپوست شد اما این نباید دیگر تکرار شود.

نماینده مردم لنگرود در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: همه متولیان امر برای عدم تکرار این صحنه‌ها و احیای چای باید دست به دست هم دهند و تحقق این امر تنها با پای کار بودن سازمان چای ممکن نیست و مدیران صمت، مدیران بازار، استانداران و وزرا باید در این راستا همت داشته باشند.

مدیرعامل اتحادیه چایکاران کشور نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم، یکی از دلایل کم شدن تولید در طول سالیان گذشته را سیاست‌های ناصحیح در گذشته دانست و خاطرنشان کرد: پس از آزادسازی چای کشاورز دیگر رغبتی برای ورود به باغ و تولید چای نداشت.

هادی امیدی عنوان داشت: اشتباه بزرگ بعدی دولت این بود که به جای احیای سازمان چای، متولی خرید برگ سبز چای را سازمان تعاون روستایی که یک نهاد غیرتخصصی بود قرار داد و این تصمیم در آن مقطع باز هم آسیب‌های بسیاری را متوجه کشاورزان کرد.

امیدی با اشاره به اینکه در سال 89 دولت به این نتیجه رسید که باید سازمان چای را مجدداً احیاء کند ابراز داشت: کشاورزان با احیای سازمان چای مجدداً وارد باغات شدند اما این سازمان چای با سازمان پیشین تفاوت بسیار داشت و اختیاراتی از آن گرفته شده بود.

وی با بیان اینکه اختیاراتی نظیر تصمیم‌گیری درباره واردات و تنظیم صادرات و واردات را از سازمان گرفتند افزود: دولت و مجلس انقلابی باید اختیارات گرفته شده از سازمان چای نظیر نظارت بر واردات چای را به آن برگرداند تا سازمان به عنوان یک مجموعه تخصصی تعادل را برقرار کند.

 مدیرعامل اتحادیه چایکاران کشور اظهار داشت: قانون‌گذار در سال‌های گذشته ابزار و امکانات سازمان چای را از آن گرفت و به نوعی سازمان را بدون سلاح به میدان فرستادند و نخستین مطالبه ما چایکاران نیز بازگشت اختیارات به سازمان است.

امیدی با بیان اینکه سازمان چای کشور با اختیاراتی که در دست دارد در سنوات گذشته بهترین عملکرد را به نفع تولید و چایکار انجام داد و بیش از این اختیارات از آن گرفته شده بود گفت: به‌عنوان مثال از زمان تأسیس صندوق تخصصی چای کمک‌هایی گرچه کم به کشاورزان ارائه شد.

مدیرعامل یکی از کارخانجات چایسازی در شهرستان رودسر درباره دپوی چای در کارخانجات تصریح کرد: درصدی از تولیدات چای در کارخانجات باقی‌مانده که این مقدار نیز تا فصل بهره‌برداری سال آینده مصرف می‌شود و دپوی چای در کارخانجات ارتباطی به واردات ندارد.

وی عنوان داشت: چای مصرفی که قابل عرضه به بازار است یقیناً توسط کارخانجات فروخته می‌شود کما اینکه بیش از 90 درصد کارخانجات اکنون چای فصل بهار خود را فروخته‌اند اما بخشی از چای‌ها از نوع ضعیف است که این چای وارد بازار داخلی نشده و صادر می‌شود.

مدیرعامل یکی از کارخانجات چایسازی در رودسر در پاسخ به سوال سهم کارخانجات از سود صنعت چای افزود: در صنعت چای بیشترین سود نصیب تجار می‌شود که در طبقه نخست قرار دارد پس از آن کارخانجات و چایکار قشر سوم در چرخه سهم سود صنعت چای قرار دارد.

مدیرعامل اتحادیه چایکاران کشور با بیان اینکه کمترین نفع در صنعت چای را چایکار می‌برد و با اشاره به سهم بالای دلالان در سود صنعت چای کشور اظهار داشت: در صنعت چای نیز همانند بسیاری از محصولات، دلالان سهم چشمگیری از بازار دارند.

امیدی اذعان داشت: کارخانجاتی هستند که خود بسته‌بندی داشته و سهم بیشتری از بازار دارند اما در مقابل فروش برخی از کارخانجات به صورت فله‌ای است که این کارخانجات گیر دلالان افتاده‌ و نمی‌توانند سهم واقعی خود را از بازار دریافت کنند.

وی با اشاره به اینکه چایکاران از قیمت خرید تضمینی گلایه‌مند هستند و این گلایه‌مندی به حق است بیان کرد: در ابتدای فصل، بهای برگ سبز قیمت‌گذاری می‌شود که در آن مقطع قیمت خوبی است تا کشاورز دیگر از جیب مبلغی پرداخت نکند.

مدیرعامل یکی از کارخانجات چایسازی در رودسر گفت: باید توجه داشت که در طول فصل ما شاهد افزایش قیمت اقلام دیگر مانند نهاده‌های کشاورزی، هزینه‌های کارگری و هزینه حمل و نقل خواهیم بود همچنین افزایش روزافزون قیمت‌ کالاهای نیز با قیمت‌گذاری ابتدای فصل هم‌خوانی ندارد.

 مدیرعامل اتحادیه چایکاران کشور با بیان اینکه چایکاران و کارخانجات در گذشته با سیاست‌های نادرستی که اتخاذ شد آسیب‌های فراوانی را دیدند افزود: اکنون چایکاران، کارخانجات، نمایندگان مجلس و مسئولان کشوری باید در جهت تقویت سازمان چای از طریق بازگشت اختیارات گام بردارند.

امیدی ابراز داشت: صنعت چای با حداقل امکانات و ابزار موجود در دست چایکار، کارخانجات و سازمان چای در حال راه افتادن است اما دشمنان قسم خورده چای داخلی هر زمان که این صنعت روند رو به رشد دارد این صنعت را سرکوب می‌‌کنند.

وی خاطرنشان کرد: هر روزی که یک استکان چای داخلی مصرف می‌شود برای دشمنان قسم خورده این صنعت عذاب‌آور است و اکنون نیز تیر پیکان آنان به سوی سازمان چای است چرا که در نبود سازمان چای منافعی برده و توانستند ذائقه مصرفی را تغییر دهند.

مدیرعامل اتحادیه چایکاران کشور افزود: مطالبه‌گری ما از دولت این است که سازمان چای را تقویت کنند و تصمیمات تخصصی را به خود سازمان بسپارند همچنین صندوق تخصصی چای بازوی حمایتی سازمان است و باید سرمایه آن را افزایش دهند تا چایکار و کارخانجات از سود آن بهره‌مند شوند.

همچنین یکی از صادرکنندگان چای در گیلان که سابقه فعالیت بیش از 30 سال در این صنعت را دارد درباره لزوم حمایت از چایکاران به خبرنگار تسنیم گفت: در سال‌های 74 الی 75 میزان تولید چای به 70 هزار تن می‌رسید اما پس از اینکه برخی موجبات انحلال سازمان چای را فراهم آوردند این صنعت به حالت رکورد درآمد.

ایمانعلی ناطق با بیان اینکه پس از این رکود شاهد تغییر کاربردی  باغات چای و ویلاسازی در آن بودیم عنوان داشت: اکنون که نیازمند افزایش تولید هستیم این افزایش تنها در سایه کمک به چایکار و ارائه تسهیلات ارزان قیمت با سود پایین به آنان رقم می‌خورد و یقیناً باید زمینه افزایش تولید را در باغ فراهم آورد.

ناطق خاطرنشان کرد: بنده سال 74 پیمانکار سازمان چای بودم و در آن زمان 70 هزار تن چای تولید و 20 هزار تن چای وارد می‌شد و تا عید در انبارهای گیلان و مازندران یک کیلو چای نمی‌ماند؛ اکنون جای تأسف دارد که با 30 هزار تن تولید چای بگوییم چای در انبارها مانده است.

این صادرکننده چای در گیلان با اشاره به دپوی چای در کارخانجات استان گفت: بیش از نصف چای تولید شده اکنون در کارخانجات باقی مانده است و به عنوان مثال بنده در کارخانه بسته‌بندی خود بیش از 200 تن چای دارم البته برای برخی از کارخانجات نمی‌صرفد که چای را اکنون با همین قیمت عرضه کنند.

وی با اشاره به مشکلات صادرکنندگان در مسیر صادرات چای افزود: بنده سال‌های سال است که به طور متوسط 2 الی 3 هزار تن چای را بسته‌بندی و در داخل یا خارج از کشور صادر می‌کنم با این وجود هیچ نشستی برای نظرخواهی از صادرکنندگان برای رونق این عرصه انجام نشده است.

ناطق ضمن انتقاد از عدم سرکشی مسئولان امر از کارخانجات صادرکننده چای و عدم برگزاری نشست‌هایی برای بررسی مشکلات صادرکنندگان گفت: اکنون سال‌های سال است که کشورهای خارجی برای خرید چای می‌گویند ما زیر یک دلار چای را می‌خریم؛ با این وجود ما نباید به فکر صادرات چای باشیم.

این صادرکننده چای با بیان اینکه در کشوری که 120 هزار تن نیاز چای دارد و تولیدش 30 هزار تن است صادرات معنایی ندارد افزود: صادرکننده چای را کیلویی 22 تومان می‌خرد و آن را فرآوری و بسته‌بندی کرده و در نهایت باید زیر یک دلار به کشورهای دیگر صادر کند که بنده خود با این وضع راضی به صادرات چای نیستم.

وی با اشاره به اینکه وقتی هر کیلو چای خشک برای کارخانه‌دار 32 تومان تمام می‌شود این کارخانه چگونه می‌تواند آن را کیلویی 22 هزار تومان به صادرکننده بفروشد خاطرنشان کرد: با شرایط مذکور بسیاری از کارخانجات چای با ضرر اقدام به فروش چای می‌کنند.

ناطق گفت: بنده و سرمایه‌گذاران این عرصه بیش از 50 میلیارد تومان سرمایه را در این کار هزینه کرده‌ایم اما نمی‌توانیم با واردکنندگان چای رقابت کنیم و از طرفی ما پس از بسته‌بندی چای تنها می‌توانیم آن را در گیلان بفروشیم و در استان‌های دیگر با پیگیری‌های بسیار می‌توانیم چای را در آنجا به فروش برسانیم.

این صادرکننده چای افزود: بنده در 6 ماه سال بیشتر از 700 تن صادر نکرده‌ام و صادراتم به هند، روسیه و ازبکستان بوده که البته سال گذشته تعداد کشورها بیشتر بود؛ به عنوان یکی از فعالان در صنعت چای که هم بسته‌بندی و هم صادرات را انجام می‌دهم تمایل دارم که در بازار داخلی فعالیت کنم.

وی با بیان اینکه لازمه داشتن بازار داخلی افزایش تولید و تولید کیفی چای است تصریح کرد: برای تولید کیفی باید کشاورز حمایت شود و ‌به جای اینکه در سال نخست 7 تن چای بچیند 5 تن بچیند اما این میزان باکیفیت باشد و هزینه چای باکیفیت را به او پرداخت کنند تا باغ خود را آباد کند.

ناطق با اشاره به اینکه این افزایش تولید طبیعتاً از باغ و با کار کارشناسی و نظارت مستمر ناظران بر باغات اتفاق می‌افتد اظهار داشت: باید برای افزایش تولید کیفی از چایکار پشتیبانی شود به عنوان مثال یک سری از بوته‌ها دیگر جواب‌دهی نداشته و تولید کیفی ندارد و باید در جهت اصلاح آن اقدام کنند.

وی با اشاره به لزوم ساماندهی کارخانجات و چایکاران در هر کارخانه گفت: باید کارخانجات و چایکاران تقسیم‌بندی شوند و هر کشاورز کارخانه‌ای که قرار است هر سال چای را به آن تحویل دهد را بشناسد باید این ساماندهی انجام شود مشخص باشد هر کارخانه چقدر چایکار دارد و شاهد هرج و مرج نباشیم.

این صادرکننده چای عنوان کرد: بنده اگر 10 تن چای در بازار داخلی و 100 تن در بازار خارجی بفروشم آن 10 تن برایم باصرفه‌تر است؛ به عنوان مثال چای قلم‌ در خارج از کشور هر کیلو یک دلار و 30 سنت به فروش می‌رسد که به هیچ وجه به صرفه نیست و بنده با 2 هزار تن صادرات باز از وضع موجود راضی نیستم.

وی با بیان اینکه در این‌گونه صادرات با این قیمت بحث ارزآوری نیز مطرح نیست افزود: از طرفی صادرکننده نمی‌تواند این ارز را به طور مستقیم وارد کشور کند و انقدر در دست واسطه‌ها دست به دست می‌شود که بنده به عنوان صادرکننده نمی‌توانم به اصل پول خود برسم.

ناطق با اشاره به مشکلات کارخانجات بسته‌بندی چای گفت: بنده در کارخانه برای 20 نفر حق بیمه مستقیم و برای 20 نفر اشتغال غیرمستقیم دارم از طرفی هزینه‌های بسته‌بندی افزایش پیدا کرده بسته‌بندی و برای چاپ یک بسته‌بندی ما باید دو ماه در اداره بهداشت در رفت و آمد باشیم.

این صادرکننده چای با بیان اینکه نباید برای مسائل پیش پا افتاده، کارخانجات بسته‌بندی که اشتغالزایی و هزینه می‌کنند را با مشکل مواجه کنند ابراز داشت: متأسفانه هر چند وقت یک‌بار مشکلات چایکاران و کارخانجات رسانه‌ای می‌شود‌ اما این‌ها دردی از چایکاران و کارخانجات دوا نمی‌کند.

مدیرعامل یکی از کارخانجات بسته‌بندی چای در لیالستان لاهیجان افزود: قیمت هر سلفون بسته‌بندی به ازای هر کیلو 120 تومان است و اگر وزن هر سلفون یک تن باشد یک کارخانه بسته‌بندی چای برای خرید 3 سلفون باید بیش از 300 میلیون تومان آن‌ هم در همان ابتدا مبلغ را واریز کند.

ناطق با بیان اینکه پرداخت این هزینه‌ها برای کارخانجات دشوار است و دولت و مسئولان صنعت، معدن و تجارت باید فکری به حال این موضوع بکند عنوان کرد: ما تمایل داریم که بسته‌بندی به نحو احسن و مناسب باشد اما افزایش هزینه‌ها کارخانجات بسته‌بندی را با مشکل مواجه کرده است.

وی با اشاره به اینکه صادرکنندگان و کارخانجات چای در صورت داشتن همه مجوزهای لازم اعم از پروانه بهره‌برداری، بهداشت و استاندارد باز هم شاهد سنگ‌اندازی ارگان‌های مختلف هستند گفت: متأسفانه در این حوزه هیچ ساماندهی انجام نمی‌گیرد و این ظلم در حق صادرکننده است که به جای ارائه خدمات تنها شاهد سنگ‌اندازی باشد.

ناطق درباره واردات چای در لاهیجان با اشاره به اینکه ما 90 هزار تن چای کم داریم و به ناچار باید وارد شود اظهار داشت: 100 تن چایی که به عنوان مثال از کنیا وارد لاهیجان شود نمی‌تواند ضربه‌ای به ما بزند چرا که ما این ضربه از واردات را خیلی وقت است که متحمل شده‌ایم.

این صادرکننده چای اذعان داشت: در حدود 30 انبار تهران بیش از 500 تن چای خارجی دپو شده  و یک کانتینر چای که از کنیا وارد لاهیجان شود نمی‌تواند به ما ضربه بزند چرا که در استان گیلان بیشترین مصرف چای، چای ایرانی است و بومیان استان اکثراً تمایلی به مصرف چای خارجی ندارند.

وی افزود: شرکتی مانند شرکت کنیا برای سرمایه‌گذاری هزینه کرده و با کارخانه بسته‌بندی چای خود اقدام به اشتغالزایی می‌کند اما عده‌ای بدون این‌ موارد چای را غیرمستقیم با قاچاق یا هر عنوان دیگری وارد انبار می‌کنند که این‌ گونه واردات به ما ضربه می‌زند و باید با آن‌ها برخورد شود.

ناطق تصریح کرد: حدود 2 الی 3 سال است که ما خیلی کمتر از آن میزان چای که تا پیش از این به تهران صادر می‌کردیم را اکنون به پایتخت عرضه می‌کنیم و این هم به دلیل همان وارداتی است که مشخص نیست چگونه در حال انجام و ضربه زدن به ما است.

‌بزرگترین صادرکننده چای در استان گیلان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در رشت، درباره میزان صادرات چای به کشورهای دیگر خاطرنشان کرد: 50 درصد چای تولیدی که باکیفیت است، باقیمت خوبی در کشور مصرف و مابقی چای صادر می‌شود.

 بهمن صفری ابراز داشت: 10 درصد چای تولیدی ما که از نوع چای‌های ضعیف است به قیمت یک دلار صادر می‌شود، 20 درصد چای یک دلار و 50 الی 80 سنت و 20 درصد باقی‌مانده از یک دلار و 80 سنت تا 2 دلار و 20 سنت به فروش می‌رسد.

مدیرعامل یکی از کارخانجات چای در شهرستان املش درباره بازار فروش چای داخلی در داخل کشور بیان کرد: بنده به عنوان یک صادرکننده چای، چای تولیدی را به استان‌های اطراف و همچنین سایر استان‌ها نظیر کرمان عرضه می‌کنم.

صفری با بیان اینکه تولید ما 25 الی 30 هزار تن است که 15 درصد آن که از نوع باکیفیت است در کشور مصرف می‌شود ابراز داشت: در کشور ما 15 درصد دیگر تولیدات چای که چای ضعیف است مصرف نمی‌شود و صادرات ما نیز با همان چای ضعیف انجام می‌شود.

این صادرکننده چای با اشاره به اینکه 100 هزار تن نیاز داخلی باید به ناچار وارد شود عنوان کرد: اگر کسی چای خوب و کیفی تولید کند به راحتی می‌تواند آن را با قیمت خوبی بفروشد و مشکلی در توزیع چای نخواهیم داشت.

وی در پاسخ به نظراتی که اکنون مطرح است مبنی بر کاهش صادرات برای تأمین نیاز داخل اظهار داشت: ما صادرکنندگان چای سال‌های سال در این عرصه زحمت کشیده‌ایم تا توانستیم مشتری‌های خود را در خارج از کشور پیدا کنیم.

مدیرعامل یکی از کارخانجات چای در شهرستان املش با تأکید بر ضرورت انجام صادرات چای برای روی پا نگه داشتن این صنعت خاطرنشان کرد: صنعت چای اکنون در حال جان گرفتن است و اگر صادرات را محدود کنیم قطعاً چای ضربه می‌خورد.

صفری با بیان اینکه اگر ما اکنون صادرات را محدود کنیم مشتری‌هایی که در طول سالیان با زحمت بسیار جذب کرده‌ایم نیز از دست می‌رود گفت: بنده اکنون در روسیه، ازبکستان، و آذربایجان شعبه دارم و برای صادرات هم چای تولیدی ضعیف را می‌فروشم.

بزرگترین صادرکننده چای در استان گیلان درباره مقصد بیشترین صادرات چای استان گیلان عنوان کرد: بیشترین صادرات چای ما امسال به ازبکستان، روسیه و ترکیه و کمی به آذربایجان است همچنین به آلمان، هلند و بلژیک نیز صادرات داریم.

مدیرعامل یکی از کارخانجات چای در شهرستان املش با اشاره به کاهش حجم صادرات به دلیل بالا رفتن هزینه‌های حمل و نقل افزود: به دلیل هزینه‌های حمل و نقل امسال‌ حجم صادرات به آلمان و هلند کم بوده این در حالی است که بیشترین صادرات ما تا سال گذشته به آلمان و هلند بود.

وی با تأکید بر اینکه هزینه‌های صادرات بسیار بالا رفته است افزود: هزینه حمل و نقل دریایی به هامبورگ حدود 10 هزار دلار به عبارتی 270 میلیون تومان است و حمل و نقل از گمرک بندر شهید رجایی تا آلمان برای صادرکننده 11 هزار دلار تمام می‌شود.

این صادرکننده چای در استان گیلان اظهار داشت: بنده هر سال بیش از هزار تن صادرات چای به کشور آلمان داشتم اما امسال نتوانستم حتی نصف این میزان را بفروشم و اکنون چای را به کشورهای دیگر مانند ازبکستان، روسیه، ترکیه و آذربایجان صادر می‌کنم.

صفری در مورد مشکل ارزآوری که گریبان‌گیر برخی از صادرکنندگان است با بیان اینکه یک تاجر می‌تواند به هر نوعی ارز را وارد کشور کند افزود: بنده در حوزه ارزآوری با مشکلی مواجه نیستم چرا که 30 سال در این عرصه فعالیت داشتم و در عمل به این تجارب رسیدم. 

بزرگترین صادرکننده چای در استان گیلان خاطرنشان کرد: افرادی که با مشکل ارزآوری مواجه هستند و مسئولان امر باید در میدان باشند چرا که در بازار با در بسته نمی‌توان خواهان فروش و کسب بازار بود و مشکل ما نیز همین جا است.

همچنین در تماس تلفنی با امیر مظفری مدیرعامل یکی از کارخانجات بزرگ چای در لاهیجان علت دپوی چای در کارخانجات و قیمت خرید و فروش چای را جویا شدیم که وی ضمن پاسخگویی به تماس خبرنگار تسنیم از پاسخ به سوالات مذکور امتناع ورزید.

یکی از چایکاران منطقه کوه‌بیجار تا کاه‌بیجار لاهیجان نیز درباره اهمیت حمایت دولت از چایکاران در جهت افزایش تولید به خبرنگار تسنیم گفت: دولت اکنون تنها 25 درصد سهم خرید برگ سبز چای را پرداخت می‌کند و این درصد مبلغ بسیار کمی است و دولت باید این سهم را  افزایش دهد.

محسن موسی‌پور با بیان اینکه هر چقدر دولت سهم خود را افزایش دهد کشاورز رغبت بیشتری برای رفتن به باغ خواهد داشت افزود: اکنون مهم‌ترین مطالبه ما از دولت افزایش بهای برگ سبز و تقویت صندوق تخصصی چای است که بزرگترین پشتوانه کشاورز است.

وی گفت: حدود 3 سال است که صندوق تخصصی چای در لاهیجان مستقر شده و به چایکار به ازای هر هکتار 4 میلیون تومان وام بهزراعی همچنین نیسان و ابزارآلات با درصد سود پایین می‌دهد که بهترین کمک برای کشاورز است اما هر چقدر اعتبار صندوق افزایش پیدا کند باغات چای آبادتر می‌شود.

این تولیدکننده چای لاهیجانی با تأکید بر اینکه هر چقدر حمایت دولت از چایکاران بیشتر باشد کسری و ‌کمبود چای خشک به مرور زمان حل می‌شود خاطرنشان کرد: کارخانجات هم باید در فروش چای قانع باشند و در این صورت هیچ چایی در کارخانجات باقی نمی‌ماند.

موسی‌پور با اشاره به اینکه اکثر چای ما درجه دو هست که ما آن را با قیمت 4 هزار و 700 تومان به کارخانه‌دار می‌دهیم و هر چقدر این میزان بالاتر رود کشاورز جایگاه اصلی خود را به دست می‌آورد و در نهایت تولید نیز افزایش می‌یابد افزود: خواسته چایکاران این است که چای در انحصار دولت باشد.

 وی بیان کرد: در برخی از اخبار دیدیم که کارخانجات اعلام داشتند چای با قیمت 22 تومان در کارخانجات مانده در حالی که همان کارخانجات چای را با قیمت 100 تومان و بالاتر می‌فروشند این‌ها همان گروهی هستند که در گذشته سازمان چای را نابود و به چای ضربه زدند.

موسی‌پور گفت: درصدی از کارخانجات در سال 50 تن چای را خشک اما در مقابل 600 تن چای می‌فروشند؛ آنان به واسطه برندی که دارند زمانی که می‌بینند کارخانه‌ای نمی‌تواند بهای برگ سبز را بپردازد و چای خود را نفروخته به ثمن بخس چایشان را خریده و در بسته‌بندی‌های خود با قیمت بالا می‌فروشند.

این تولیدکننده لاهیجانی با اشاره به اینکه همین افراد هستند که فضای صنعت چای را مسموم کرده‌اند افزود: بسیاری از کارخانجاتی که چای خود را نمی‌فروشند و در کارخانه دپو کردند بهانه واردات ندارند؛ برای این کارخانجات بهای هر کیلو چای خشک 25 هزار تومان تمام می‌شود که آن‌ را 120 تومان و حتی ضایعات چای را نیز به قیمت بالا می‌فروشند.

وی با بیان اینکه در این شرایط دولت مجبور می‌شود چای را مانند سایر کالاهای دیگر وارد می‌کند تصریح کرد: البته 20 درصد کارخانجات این‌گونه هستند که هدفشان انحلال مجدد سازمان چای است تا چای را از کشاورز کیلویی 2 هزار تومان بخرند.

 موسی‌پور با اشاره به اینکه همین افراد سبب شدند تا چایکاران باغات خود را فروختند گفت: تنها درآمد برخی از این کارخانه‌داران از راه خرید برگ سبز و فروش چای بوده و با خرید همین برگ سبز اکنون در رفاه کامل به سر می‌برند در حالی که چایکار رو به نابودی است.

این چایکار لاهیجانی ابراز داشت: چایکاران دسترنج خود را به کارخانجات تحویل می‌دهند و برخی از کارخانجات هرطور که خود می‌خواهند مطالبه چایکار را پرداخت می‌کنند و در عین حال باز ادعا دارند که برایشان مقرون به صرفه نیست؛ این‌ افراد علیه کشاورز گام بر می‌دارند.

وی افزود: ما کشاورزان می‌گوییم اول کارخانه بعد کشاورز اما برخی کارخانجات به این هم راضی نیستند و روی صحبت بنده با کارخانجاتی است که از دست‌رنج کشاورز به این رفاه رسیده‌اند، ما مشکلی با این موضوع نداریم اما قرار نیست که علیه کشاورز، سازمان چای و صندوق تخصصی چای سم‌پاشی کنند.

موسی‌پور با بیان اینکه نمی‌توانیم منکر تأثیر واردات بر فروش چای داخلی شویم تصریح کرد: زمانی که نیاز مصرفی 100 هزار تن و تولید 30 هزار تن بوده و کارخانجات نیز چای را با قیمت بالا می‌فروشند دولت ناچار است که واردات چای را انجام دهد.

همچنین یکی از چایکاران لاهیجانی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم، عنوان داشت: اکنون بخشی از باغات ما مخروبه است چرا که در دهه 80 با واردات بی‌رویه چای به کشاورز آسیب زدند و برای کشاورز به صرفه نبود تا بتواند باغات خود را احیاء کند و برخی چایکاران توانایی آباد نگه داشتن چای را نداشتند.

ناصر بهره‌بر خاطرنشان کرد: در همین زمان برگ سبز چای که برای کشاورز هر کیلو به عنوان مثال 2 هزار تومان تمام می‌شد پس از فروش در کارخانه بیش از هزار و 200 تومان دست چایکار را نمی‌گرفت و گاهاً تا یک سال مطالبات ما را پرداخت نمی‌‌کردند.

وی با بیان اینکه اکنون بنده خود یکی از تولیدکنندگان چای هستم که با داشته‌های خود باغم را آباد کردم و دست چند کشاورز دیگر را نیز گرفته‌ام گفت: اگر چای خشک سنواتی و واردات بی‌رویه از هند و سریلانکا انجام نشود می‌توان کشاورزان را روی پای خود نگه داشت.

این تولیدکننده چای افزود: واردات قطعاً بر بازار فروش چای ما تأثیر منفی دارد و واردکننده چای، توان تولید 50 هزار کشاورزی که چایکاری می‌‌کنند را زیر پا له می‌کند از طرفی این واردات بی‌رویه سبب می‌شود تا باغات چای مخروبه شود.

این چایکار لاهیجانی خاطرنشان کرد: به دنبال مخروبه شدن باغات نیز عده‌ای از مافیا با استفاده از این موقعیت اقدام به ویلاسازی می‌کنند کمااینکه اکنون در منطقه خود در لیالستان لاهیجان شاهد ویلاسازی در باغات چای هستیم.

به گزارش تسنیم، صنعت چای در روزگارانی عامل شکوفایی استان بود اما این صنعت نیز همچون بسیاری از صنایع دیگر از گزند طمع چپاولگران در امان نماند و سودجویان از سال‌های گذشته تاکنون چای را نشانه گرفته‌اند که تیر آن‌ها در نهایت بر دستان پینه‌بسته کشاورز و سفره وی فرود می‌آید.

اگرچه سازمان چای در سال‌های گذشته به‌ویژه در سال‌های اخیر تلاش بسیاری در جهت احیای باغات به غارت رفته چای داشته اما بازگشت صنعت چای به روزگاران خوش گذشته نیازمند پای کار آمدن همه متولیان امر در جهت تحقق مطالبات چایکاران که در نهایت به افزایش تولید می‌انجامد، است.

البته نمی‌گوییم سهم سود چایکار از صنعت چای به اندازه سهم چشمگیر دلالان مرفه، توانمند و همیشه در صحنه باشد اما اینکه چایکار به‌عنوان نخستین حلقه و پایه‌های صنعت چای تنها نظاره‌گر سود دست‌رنج خود برای دیگران باشد جای تأمل بسیار دارد.

انتهای پیام/614/ش