روایتی از رستاخیز اصفهانی‌ها در ۲۵ آبان ۶۱/‌ ‌حماسه‌ای به و‌سعت یک تاریخ و روزی که مانند "عاشو‌را" بود

به گزارش خبرگزاری تسنیم ازاصفهان، به گفته شهید قلم شهید مرتضی آوینی "طینت مردم اصفهان با حب محمد و آل محمد(ص) خو گرفته است و این حقیقتی است که در طول دفاع مقدس روز به روز و بیش از پیش به اثبات رسید. لشکر 14 امام حسین (ع) اصفهان شهرت خط‌شکنی دارد و این نشان شجاعت و ایمان است که بر تارک شهر اصفهان می‌درخشد. این شجاعت یقینی است که حتی در سخت ترین شرایط از دست نمی‌رود. "

اوج و شکوه این شجاعت و ایمان و یقین در 25 آبان‌ماه شعله‌ور شد؛ روزی که 370 لاله پرپر بر دستان مادران و پدران و مردم شریف و شهید پرور تشییع شدند. به فرمایش مقام معظم رهبری "در مناقب مردم اصفهان همین بس که در یک روز 370 شهید را تشییع کردند و خم به ابرو نیاوردند و همان روز و روزهای بعد از آن اعزام به جبهه داشتند.

فاطمه حیدری‌بنی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم، با اشاره به ویژگی‌های پدر و برادر شهیدش اظهار داشت: پدر و مادرم از لحاظ ایمانی و مذهبی افراد پایبندی بودند و دست و دلبازی بسیاری داشتند و هر موقع خریدی انجام می‌دادند، در خانه برای همسایه‌ها باز بود. کسانی که از لحاظ مالی در شرایط خوبی نبودند به سراغ پدرم می‌آمدند.

وی افزود: هنگامی که به روستای محل تولد پدرم در شهرستان چادگان می‌رفتیم، همیشه برای همسایه‌ها و اقوام، اقلام خوراکی و هدیه و هر چیزی که از دستش بر می‌آمد خرید می‌کرد. در ایام نوروز نیز همیشه اهل عیدی دادن به کوچک‌ترها و بزرگترها بود. اهل ورزش بود و در کشتی و وزنه برداری فعالیت می‌کرد و روحیه پهلوانی و خیرخواهی داشت.

فرزند شهید حیدری ادامه داد: برادرم نیز از همان سن نوجوانی با اخلاق و مذهبی بود و با اینکه سه سال از من بزرگتر بود، همیشه در جمع‌های فامیلی بود. قبل از انقلاب پدرم به شغل فرش‌فروشی مشغول بود در جریان اعتراضات و بعد از پیروزی انقلاب رئیس کمیته بود و بعد از آن در سال 59 به سپاه ملحق شد و مربی تاکتیک سپاه شد. برادرم نیز در رشته مکانیک و در هنرستان دیپلم گرفته بود با شروع جنگ دانشگاه‌ها تعطیل بود و همراه پدرم به سپاه پیوست.

حیدری تصریح کرد: برادرم با ورود به جبهه و پس از شش ماه حضور در مناطق عملیاتی از ناحیه دست و با ترکیب اصابت ترکش مجروح شد و با قطع اعصاب دستش، پزشکان او را از حضور مجدد منع کردند. اما بعد از چند ماه بهبودی باز هم به جبهه رفت ولی به دلیل مصدومیت تا مدتی به عنوان بیسیم‌چی در جبهه بود. اما به دلیل روحیه فعالی که داشت، بازهم در عملیات‌ها شرکت کرد.

وی افزود: پدرم نیز در مناطق عملیاتی کردستان و لرستان مناطق عملیاتی جنوب آزادسازی خرمشهر حضور داشت و در مدتی که در منطقه‌ای در دورود بود ما از او بی‌خبر بودیم؛ تنها خبری که از پدرم داشتیم نامه‌ای با دست خط خودشان بود که به انگلیسی از حال خوب خود به ما خبر داد هنوز این نامه را به عنوان یادگاری نگه داشتم. پدرم هیچگاه به ما اطلاع از حضور در جبهه نمی‌داد ما فکر می‌کردیم که در سپاه مشغول کارهای پشتیبانی است پدرم هیچگاه برگه اعزام و یا پایان حضور در جبهه دریافت نمی‌کرد ما نیز بعد از شهادت متوجه شدیم که او در عملیات‌های بسیاری شرکت کرده است.

حیدری بنی درباره زمان و عملیات شهادت پدر و برادرش گفت: طبق گفته‌های دایی و پسرخاله‌ام که آن زمان آنها نیز در جبهه حضور داشتند پدر و برادرم هر دو در عملیات محرم و در یک روز به شهادت رسیدند. هر دو در روز باشکوه 25 آبان و در دستان مردم شهید پرور اصفهان تشییع شدند. در خاطراتی که دوستان پدرم از روز عملیات محرم بازگو می‌کنند از رشادت و شجاعت پدرم در بیرون کشیدن پیکر شهدای غرق شده در رودخانه تعریف می‌کنند و می‌گفت باید حداقل کاری کنیم پیکر شهید آن‌ها را به دست خانواده‌شان بدهیم.

وی با اشاره به حال و هوای تشییع باشکوه مردم شریف اصفهان در روز 25 آبان ماه سال 61 اظهار داشت: من در آن روز 16 ساله بودم و قبل از آن از حضور پدرم در عملیات اطلاع نداشتم. وقتی خبر شهادت پدر و برادرم را به ما دادند بسیار شوکه شده بودم و حال خوبی نداشتم. پدرم چند ماه قبل از شهادت مدام ذکر لا اله الا الله به لب داشت. وقتی کسی از اقوام و آشنایان در زمان جنگ فوت می‌کرد، به دلیل مشغله زیاد مادرم را از جانب خود برای عرض تسلیت به خانواده می‌فرستاد. مادرم از این رفتار پدرم گاهی دلخور می‌شد. پدرم می‌گفت وقتی من بمیرم، تشییع جنازه‌ام در اصفهان قیامت می‌شود و گویی به او الهام شده بود. دقیقا روز تشییع پدر و برادرم مانند روز عاشورا بود و گویی قیامت به پا شده بود و مردم زیادی برای تشییع شهدای عملیات محرم از جمله پدر و برادرم آمده بودند.

فرزند شهید حیدری با توصیه‌ای به خانواده‌ها در تربیت نسل نوجوان و جوان تصریح کرد: دشمن هیچگاه منفعل نیست و همیشه با ایجاد شبهات و تهاجم فرهنگی و تبلیغات سعی در انحراف نوجوانان و جوانان ما دارد. خانواده‌ها باید از سنین کودکی، فرزندان خود را با تربیت دینی و قرارگرفتن در فضاهای فرهنگی و مذهبی و علمی آموزش دهند و قطعا با این شیوه تربیتی و با الگو گیری از سبک زندگی شهدا که آن ها نیز در سن نوجوانی و جوانی بودند، می توانند نسل جوان راه درست را انتخاب کنند و تحت تاثیر هجمه‌های دشمن قرار نگیرند. اما متاسفانه خانواده‌ها امروز گرفتار و سرگرم فعالیت‌های روزمره شدند و تربیت فرزندان که مهم‌ترین رکن و وظیفه خانواده است را فراموش کردند. انقلاب اسلامی و دفاع مقدس با هدایت رهبری بنیانگذار انقلاب و جان نثاری خون شهدا به پیروزی رسید و قطعا در ادامه راه هم جامعه با فرمانبرداری از مقام معظم رهبری از گمراهی نجات و به ساحل آرامش می رسد.

انتهای پیام/163/ش