پیکه: ترجیح می‌دهم بمیرم تا برای رئال مادرید بازی کنم!/ قبول رفتن مسی برایم خیلی سخت بود

به گزارش خبرگزاری تسنیم، جرارد پیکه شب گذشته (سه‌شنبه) میهمان برنامه تلویزیونی «اورمیگرو» در شبکه TV3 کاتالونیا بود و در این برنامه درباره مسائل مختلف صحبت کرد و به سؤال مجری برنامه درباره احتمال پیوستن‌اش به رئال مادرید قبل از بازنشسته شدن پاسخی جالب داد.

در این برنامه پیکه در پاسخ به سؤال مجری که از او پرسید«چه چیزی باید به تو بدهم تا برای رئال مادرید بازی کنی؟» اظهار داشت: هیچ چیز. محال است که من برای رئال مادرید بازی کنم.

مجری برنامه در ادامه پرسید «حتی در ازای جوانی ابدی؟» و این بار پیکه با یک لبخند اما قاطعانه‌تر از دفعه قبل گفت: ترجیح می‌دهم بمیرم تا اینکه برای رئال مادرید بازی کنم!

پیکه اما در بخشی از گفت‌و‌گویش فاش کرد که با فلورنتینو پرس رئیس باشگاه رئال مادرید صحبت‌هایی داشته است. او در پاسخ به این سؤال که آیا شماره تلفن همراه فلورنتینو پرس را دارد گفت: خب اگر شماره‌اش را عوض نکرده باشد، بله دارم. من در یک مقطع هم با او صحبت کردم اما درباره یک مسئله شخصی.

مدافع میانی بارسلونا سپس درباره اظهارنظر چندی قبل خود درباره علاقه‌اش به شهر مادرید هم تأکید کرد: خب بله. در حال حاضر زندگی در شهر مادرید بیشتر جریان دارد. در بارسلونا اما مدتی است که جو یکنواخت و راکدی را می‌بینیم. به نظرم الان حال و هوای مادرید بهتر از بارسلونا است. این را هم بگویم که بسیاری از هواداران بارسلونا در مادرید زندگی می‌‌کنند.

پیکه در پاسخ به این سؤال که قهرمانی‌اش با اسپانیا در جام جهانی 2010 را ترجیح می‌دهد یا قهرمانی‌هایش با بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا، عنوان کرد: من هر دوی آنها را در یک سطح می‌دانم. همیشه گفته‌ام که قهرمانی‌مان در جام جهانی باورنکردنی بود چون ما پیشروهای نسلی بودیم که برای اسپانیا موفقیت‌‌های زیادی را رقم زدند. با این حال قهرمانی که سال 2009 پس از بازگشتم به بارسلونا با این تیم در لیگ قهرمانان کسب و سه‌گانه‌مان را کامل کرد هم تماشایی بود. به نظر من این دو قهرمانی در یک سطح بودند.

رفتن مسی از بارسلونا در پایان فصل گذشته موضوع دیگری بود که پیکه درباره‌اش صحبت کرد. او گفت: قبولش سخت بود چون ما 14 سال کنار هم بازی کردیم. جدایی او هم از نظر ورزشی هم از نظر شخصی برای من سخت بود به خصوص که اوضاع تیم هم از ابتدای فصل جاری چندان روبه‌راه نبوده است. برای او به خاطر هفتمین توپ طلایش خوشحالم چون نشان می‌دهد که بهترین بازیکن تاریخ است. او به یک کشور جدید با فرهنگی جدید رفته و تطبیق پیدا کردن با آنجا کمی سخت است. من در 17 سالگی و تنها بارسلونا را به مقصد منچستر ترک کردم اما لئو با خانواده‌اش به پاریس رفت.

انتهای پیام/