دلایل مخالفت کارشناسان با غذارسانی به سگ‌های ولگرد چیست؟
غذارسانی سازمان‌یافته به سگ‌های ولگرد یکی از دلایل اصلی افزایش جمعیت بی‌رویه آن‌ها است که به بزرگتر شدن ابعاد معضل سگ‌های ولگرد دامن زده است.
به گزارش خبرنگار محیط زیست باشگاه خبرنگاران پویا؛ کارشناسان و دوستداران حیات وحش معتقدند که غذارسانی به سگ‌های ولگرد که در سال‌های اخیر به دلیل تبلیغات گسترده افرادی ناآگاه در فضای مجازی, به شدت افزایش یافته است, نه‌تنها اقدامی دوستانه محسوب نمی‌شود بلکه به شدت برای محیط زیست و جامعه انسانی خطرساز است.
سگ‌های ولگرد تهدید جدی برای جامعه انسانی تلقی می‌شوند و آمار حمله آن‌ها به انسان‌ها در همه نقاط جهان در حال افزایش است. در ایران نیز تنها در استان هرمزگان 905 مورد از حمله سگ‌ها به شهروندان از ابتدای سال 1400 ثبت شده است. بر اساس آمار وزارت بهداشت سالانه 50 نفر در اثر گازگرفتگی توسط سگ‌ها می‌میرند و حمله سگ ولگرد به یک کودک 5 ساله در بابل نیز که هفته گذشته اتفاق افتاد نمونه دردناکی از عواقب غذا دادن به سگ‌های ولگرد و افزایش جمعیت آن‌هاست.
سگ‌های ولگرد جایگاهی در طبیعت ندارند و زمانی که وارد چرخه طبیعت می‌شوند باعث نابودی حیوانات بومی آن منطقه می‌شوند و زیستگاه‌های طبیعی را ناامن می‌کنند. ورود آن‌ها به مناطق حفاظت شده که گونه‌های نادر در آن‌ها زندگی می‌کنند باعث نابودی تنوع زیستی می‌شود. در سال‌های گذشته 17 مورد گزارش از حمله سگ‌ها به یوزپلنگ ثبت شده است. همچنین حمله گله‌ای سگ‌ها به خرس, قوچ و میش نیز آسیب زیادی به تنوع زیستی کشور وارد کرده است.
در حالی که غذا دادن به سگ‌های ولگرد در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکایی قانونا ممنوع شده است و در فرانسه, کانادا, نروژ و بریتانیا این کار جرم محسوب می‌شود, شاهد آن هستیم که در ایران غذا دادن به سگ‌های ولگرد روزانه در حال افزایش است و هر روز کمپین جدیدی برای غذا دادن به سگ‌ها راه‌اندازی می‌شود. به نظر می‌رسد که عدم آگاهی مردم و افراط یک سری از انجمن‌های حمایت از حیوانات اصلی‌ترین دلایلی است که غذارسانی در کشور ما همچنان ادامه دارد.
کارشناسان حیات وحش به منظور آگاهی رسانی به مردم 5 دلیل علمی را برای عدم غذارسانی به سگ‌های ولگرد مطرح کرده‌اند که این دلایل به شرح زیر است:
1. وجود بیش از 15 مورد بیماری مشترک بین انسان‌ها و سگ‌ها که در صورت زیاد شدن جمعیت سگ‌ها به دنبال غذارسانی به آن‌ها, احتمال وقوع این بیماری‌ها به انسان افزایش پیدا می‌کند. غذا دادن به سگ‌ها باعث می‌شود تا ترس آن‌ها از انسان بریزد و سگ‌ها هرچه بیشتر به جامعه انسانی نزدیک شوند که این نزدیکی خطر سرایت بیماری‌ها را بیش از پیش می‌کند.
بیماری‌های مشترک بین انسان و سگ عبارتند از: سالمونلوز, سارقوپتیک, تب مالت, کامپیلوباکتریوز, کاپنوسیتوفاگا, کوره کک, کریپتو, عفونت کرم‌های قلاب‌دار, بیماری‌های ناشی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس, لپتوسپیروز, طاعون, هاری, عفونت کرم حلقوی, عفونت تیک تیپ.
2. سگ‌های ولگرد با افزایش جمعیت خود در طبیعت رها می‌شوند و برای تامین نیاز غذایی خود به سایر گونه‌های حیات وحش حمله می‌کنند. حضور سگ‌ها در زیستگاه‌ها تهدیدی برای سایر گونه‌ها محسوب می‌شود و منطقه را برای آن‌ها ناامن می‌کند. همچنین این سگ‌ها که گوشتخوار هستند رقیب غذایی گوشتخواران بومی حیات وحش ایران از جمله پلنگ, یوزپلنگ, خرس قهوه‌ای و ..., محسوب می‌شوند.
3. تولید مثل سگ‌ها با گرگ‌ها گونه گرگاس را به وجود می‌آورد. گرگاس یا گرگی، حیوانی است که از ترکیب گرگ و سگ به وجود می‌آید و خطرناک‌تر از سگ و گرگ است و علاوه بر این هیچ ترس و واهمه‌ای هم از انسان ندارد. گرگاس‌ها برخلاف گرگ‌ها از همان بدو تولد خوی درندگی دارند و به واسطه اینکه نیمی از نژاد خود را از سگ‌ها گرفته‌اند در صورت حمله به گله‌ها و روستاها, سگ‌های نگهبان و سگ‌های گله مقاومتی از خود در برابر آن‌ها نشان نمی‌دهند.
4. سگ‌های ولگرد پس از مدتی مانند گرگ‌ها گله تشکیل می‌دهند که با تشکیل گله قدرت آن‌ها بیشتر می‌شود و مقابله با آن‌ها در صورت حمله به انسان و یا سایر گونه‌های حیات وحش دشوارتر خواهد شد.
5. افزایش جمعیت سگ‌ها خسارات اقتصادی زیادی را به واسطه هزینه عقیم کردن, واکسیناسیون, ایجاد مراکز نگهداری سگ, اثر منفی آن‌ها در صنعت توریسم و درمان بیماری‌های ناشی از سگ‌ها برای کشورها ایجاد می‌کند.