قلم جهانگیر خسروشاهی در ادامه دوربین شهید آوینی بود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آئین ختم قرآن و نکوداشت هفتمین روز درگذشت جهانگیر خسروشاهی نویسنده برجسته جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در حوزه هنری برگزار شد. جهانگیر خسروشاهی نویسنده ادبیات انقلاب اسلامی و پژوهشگر صبح چهارشنبه 13 بهمن‌ماه در پی ایست قلبی درگذشت.

در این مراسم، علاوه بر خانواده مرحوم خسروشاهی، چهره‌هایی نظیر حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، محمدمهدی دادمان رئیس حوزه هنری، وحید جلیلی قائم مقام امور فرهنگی سازمان صدا و سیما، مرتضی سرهنگی مدیر ادبیات پایداری، مشاور رئیس و عضو شورای سیاستگذاری حوزه هنری، محسن مؤمنی شریف مشاور ریاست و عضو شورای سیاستگذاری حوزه هنری، مجتبی رحماندوست، مهدی همایون‌فر رئیس سابق بنیاد روایت فتح، اصغر بختیاری از همراهان شهید آوینی و مرحوم جهانگیر خسروشاهی، حبیب احمدزاده، حسین سلامت منش مدیر داخلی سابق مجله سوره، مجدالدین معلمی معاون هنری حوزه هنری، محمدرضا سنگری نویسنده، حمید حسام نویسنده و ... حضور داشتند.

مرتضی سرهنگی نخستین سخنران این جلسه بود. او گفت: آقای خسروشاهی بی‌هیاهو کار کرد. سرش را پایین انداخت و قلم خودش را ادامه سلاحی دانست که در ایام جنگ در دست داشت. تأثیرگذاری او به دلیل روحیه توحیدی و انسان بودنش بود. او از یاران اصلی شهید اوینی در روایت فتح بود و از ایشان بسیار تأثیر گرفته بود.

در بخش دیگری از این مراسم، وحید جلیلی در سخنانی گفت: در دوست‌داشتنی بودن مرحوم خسروشاهی همه هم‌نظراند و این صفت را به عنوان بارزترین ویژگی برای او نام می‌برند. آقای خسروشاهی فضائل زیادی داشت؛ پژوهشگر، آدم فاضل و دقیقی بود. با این حال در این جلسه می‌خواهم به نکته جدیدی اشاره کنم و آنهم رابطه معرفت و هنر در ابعاد فکری اوست.

وی ادامه داد: یک نکته بسیار مهم درباره آقای خسروشاهی این است که معرفت او بر تکنیکش غلبه داشت. البته این موضوع به معنای این نیست که ابعاد فنی برایش موضوعیت نداشت بلکه اصل را بر معرفت و موضوعات معرفتی گذاشته بود. تدین در وجود او رسوب کرده و به معنای واقعی آدم متدینی بود. این نکته مهم را نباید از یاد ببریم که یکی از اصول انقلاب اسلامی تدین است. او هیچ فخری را بالاتر از تدین برای خودش نمی‌دانست. جالب است که خیلی از ویژگی‌هایی که امام علی علیه السلام در خطبه متقین برای متقیان برمی‌شمرند در ایشان متجلی است.

جلیلی بیان داشت: همانطور که می‌دانید آقای خسروشاهی از داوران جشنواره عمار بود؛ به همین دلیل از بچه‌های عمار پرسیدم چه خاطره‌ای از او دارید؟ پاسخ‌شان برایم جالب بود و می‌گفتند که آقای خسروشاهی اصلاً اهل کلاس گذاشتن نبود. هر زمان که به ایشان زنگ می‌زدیم و خواسته‌ای داشتیم با استقبال می‌پذیرفت و کمک‌مان می‌کرد.

محسن مؤمنی شریف دیگر سخنران این جلسه بود. او گفت: خاطرم هست یکبار در مراسم اختتامیه همایش رسول آفتاب مراسم نکوداشتی برای آقای خسروشاهی برگزار شد و بنده درباره ویژگی‌های کاری ایشان صحبت کردم. البته خاطرم هست که او از این تعریف و تمجیدها معذب بود. جهانگیر خسروشاهی انصافاً آدم متواضع و فروتنی بود و تعریف از خودش را برنمی‌تافت.

وی با اشاره به رابطه عمیق جهانگیر خسروشاهی با شهید آوینی گفت: شهید آوینی به آقای خسروشاهی اعتقاد داشت. زمانی که داستان کوتاه «صخره‌ها و پروانه‌ها» منتشر شد، این اعتقاد را متوجه شدم. این اعتقاد درست هم بود چرا که او دقیقاً همان کاری را می‌کرد که شهید آوینی در روایت فتح انجام می‌داد و داستان‌های او دقیقاً همان فضای روایت فتح را با خود به همراه داشت. آقای خسروشاهی متون دینی را خیلی خوب می‌شناخت اما فکر می‌کنم فروتنی او باعث شد که از کارهایش خیلی قدردانی نشود. قطعاً فوت او غم و ضربه‌ای بزرگ برای ادبیات ماست.

مؤمنی شریف در پایان گفت: یکی از ویژگی‌های اخلاقی که به خوبی از آقای خسروشاهی به یاد دارم، گریه‌های او در مصیبت اهل بیت علیهم السلام بود. او در روضه‌ها با صدای بلند گریه می‌کرد.

انتهای پیام/