«معجزه آبخیزداری»|کاهش ۷۵ درصدی مصرف آب شهری با منظرسازی مقاوم با خشکسالی

به گزارش خبرگزاری تسنیم «پرونده معجزه آبخیزداری»؛ فضاهای سبز یکی از اساسی ترین عوامل پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی نوین به شمار می آیند. یکی از مهمترین عوامل محدود کننده فضاهای سبز شهری کمبود منابع آب است. کمبود آب در عصر کنونی یکی از موضوعات چالشی بیشتر کشورها خصوصا کشورهای واقع در مناطق خشک و بیابانی از جمله ایران می باشد. بمنظور استفاده از منابع بهینه آب در شهرها، امروزه منظرسازی خشک تبدیل به رویکردی متداول در سطح جهان شده است که در مواجهه با شرایط اقلیم های گرم و خشک مطرح می گردد.

از همین پرونده بیشتر بخوانید:

منظرسازی خشک چیست؟

منظرسازی خشک اصطلاح گسترده ای است که طی چند سال گذشته رواج یافته است. منظرسازی مقاوم در برابر خشکسالی ناشی از توانایی گیاه برای زنده ماندن در شرایط آبیاری محدود است، اگر چه معمولا با افزایش میزان آب، این گیاهان بهتر به نظر می رسند. منظر سازی خشک رویکردی از محوطه سازی است که از مقادیر کم آب استفاده می کند اما نمای سنتی را حفظ می کند. مفهوم منظر سازی خشک در بسیاری از مناطق کشور آمریکا که پذیرش خشکسالی یا خشکی های طولانی مدت بوده است، مورد استفاده قرار گرفته و شیوه های واقعی منظرسازی خشک در مکان های مختلف به شکل متفاوتی تکامل یافته اند. هدف از منظرسازی خشک ایجاد چشم انداز بصری جذاب است با استفاده از گیاهانی که نیاز کمتری به آب دارند.

اصول حاکم بر منظرسازی خشک

فضای سبز از نوع منظرسازی خشک، مجموعه ای از هفت اصل مهم با هدف ایجاد فضای سبز بیشتر با آبیاری بهینه و مصرف آب کمتر می شود. این اصول عبارت است از: برنامه ریزی و طراحی، تجزیه و تحلیل خاک، انتخاب گیاهان مناسب، رعایت نسبت پوشش گیاهی به سطوح خشک، آبیاری بهینه، استفاده از مالچ یا خاک پوش مناسب، نگهداری صحیح.

در صورتی که منظر سازی خشک به شکل صحیح اجرا شود می تواند به راحتی با استفاده کمتر از نیمی از آب یک منظره سنتی ایجاد شود. پس از تاسیس یک منظر سازی خشک، نسبت به چشم انداز چمن احتیاج به نگهداری کمتری دارد. همچنین از نظر زیست محیطی این روش مناسب است؛ چرا که به کود و مواد شیمیایی کمتری نیاز دارد. این روش از نظر تعمیرات و نگهداری هزینه و زمان کمتری نیاز دارد. در مناطق شهری حدد 25 درصد از آب رسانی برای مصارف مناظر و باغ ها استفاده می شود. در تابستان حتی 60 درصد از آب متوسط مصرف خانگی برای نگهداری منظره مصرف می شود. بسیاری از مناظر سنتی به مقادیر زیادی آب احتیاج درند و بخش اعظم این آب به صورت ناکارآمد استفاده می شود.

مزایای اکولوژیکی منظرسازی خشک

این روش از منظرسازی مزایای مشخص و قابل توجهی دارد؛ اولین و مهمترین تاثیر مثبت این روش کاهش مصرف آب است منظره ای از نوع منظرسازی خشک می تواند بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط خانه، میزان مصرف آب در فضای باز را بیش از 50 درصد کاهش دهد. به طور ی که تحقیقات نشان می دهد در آمریکای شمالی با منظرسازی خشک بین 50 تا 75 درصد در مصرف آب شهری صرفه جویی شده است. یکی از جالب ترین تاثیرات مثبت به دلیل استفاده از گونه های بومی در این روش از منظر سازی که از مواد آلی خاک تغذیه می شوند، عدم نیاز به استفاده از آفت کش ها و کودهای شیمیایی است که از مزایای اکولوژیکی قابل ملاحظه این روش است. از طرفی دیگر نیاز به استفاده از ماشین های چمن زنی و آلودگی های ناشی از مصرف سوخت این ابزار وجود دارد که در محیط منظرسازی خشک این مورد هم به حداقل می رسید. علاوه بر این به دلیل ایجاد طراحی های جدید و همچنین مزایای ذکر شده برای ایجاد منظر سازی خشک این روش می تواند یک محدوده شهری را از نظر اقتصادی هم دسختخوش تغییرات مثبت کند و ارزش دارایی های مالکین را افزایش دهد.

همچنین نتایج تحقیقاتی نشان می دهد با منظرسازی خشک می توان رواناب را تا 2 برابر و رطوبت خاک منطقه را تا 5 درصد افزایش داد و رواناب حاصل از بارش را تا حدود زیادی جمع آوری نمود تا برای مصارف مختلف استفاده شود و همچنین از شدت حرارت و تبخیر خاک کاسته شود که همین موضوع موجب کاهش مصرف آب در فضای سبز مورد نظر می شود.

انتهای پیام/