شیرین ابوعاقله؛ خبرنگاری که می‌خواست صدای مردمی باشد که دنیا می‌خواهد صدای‌شان شنیده نشود


شیرین ابوعاقله، خبرنگارِ شهید الجزیره سال‌های طولانی صدای مردم فلسطین بود، او از میدان، راویِ مقاومت مردم فلسطین در جنگ‌ها و انتفاضه بود.

خبرگزاری تسنیم - گروه بین‌الملل: "من روزنامه نگاری را انتخاب کردم تا به مردم نزدیک باشم. تغییر واقعیت آسان نیست اما دست کم من می توانم صدای مردم را به گوش جهانیان برسانم." و چه صدایی مهم تر از صدای دادخواهی و مظلومیت مردم فلسطین؟ شیرین ابوعاقله اصلا برای همین روزنامه‌نگار شده بود.. او می‌خواست صدای مردمی باشد که دنیا می‌خواهد صدای‌شان شنیده نشود.

شیرین ابوعاقله، خبرنگارِ شهید الجزیره سال های طولانی صدای مردم فلسطین بود. او از میدان، راویِ مقاومت مردم فلسطین در جنگ ها و انتفاضه بود. او بارها راوی تشییع شهدای فلسطینی بود و اکنون با شهادتش، بار دیگر خبرِ جنایت های بی پایان رژیم صهیونیستی را به دنیا مخابره کرد. این بار حتی با صدایی رساتر. همان تصویر تشییع پیکر شیرین ابوعاقله در حالی که پرچم فلسطین روی تابوت پیچیده شده و جلیقه خبرنگاریِ شیرین با لکه های خون روی آن قرار گرفته است، گویاترین فریاد از جنایت های این رژیم بود که دنیا را تکان داده است.

رژیمی که خود را تنها دموکراسی خاورمیانه می داند، رژیمی که از آزادی رسانه ها و بیان دم می زند، حالا در عریان ترین شکل ممکن حقیقت خود را نشان داده است.

جنایت های این رژیم محدود به یک یا چند مورد نیست؛ از سمپاشیِ عامدانه و بی موقع با حجم زیاد بر زمین های کشاورزی غزه و نابودی محصولات غذایی آنان گرفته تا تخریب منازل مسکونی فلسطینیان، شهرک سازی های بی پایان، ترور چهره های مهم مقاومت و دانشمندان، اخراج محققان، مورخان و فعالان حوزه تاریخ فلسطین و صهیونیسم و ممنوعیت ورود آنان، فعالیت لابی های صهیونیستی برای تحریم هنرمندان حامی فلسطین و به همه این اقدامات، کشتار کودکان و شهروندان بی دفاع فلسطینی را هم اضافه کنید. این لیست طولانی از اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی را می تواند صفحه ها ادامه داد. اما مسئولِ مخابره این جنایت ها بر دوش چه کسی است؟ چه کسی به دنیا بگوید که در سرزمین های اشغالی، در سرزمینی پر از دیوار و حصار و نظامی، چه روی می دهد؟ چه کسی خبر این جنایت ها را به گوش مردم دنیا برساند؟

رژیم صهیونیستی در سه دهه اخیر دست کم 50 روزنامه نگار دیگر را هم هدف قرار داده بود. برابر گزارش سازمان خبرنگاران بدون مرز، فقط در حمله سال 2014 رژیم صهیونیستی به غزه، 17 خبرنگار شامل یک خبرنگار خارجی کشته شدند. این رژیم همچنین عامدانه مقر شبکه الاقصی در غزه را هم هدف قرار دادند. عبد الله فضل مرتجی، علی شحتة أبو عفش، حمادة خالد مقاط، وسیمونه کامیللی (ایتالیایی)، شادی حمدی عیاد، عبد الله نصر خلیل فحجان، محمد ماجد ضاهر، محمد نور الدین مصطفی الدیری، رامی فتحی حسین ریان، سامح محمد العریان، عاهد عفیف زقوت، عزت سلامة ضهیر، بهاء الدین الغریب، عبد الرحمن زیاد أبو هین، خالد ریاض محمد حمد، نجلاء محمود الحاج وحامد عبد الله شهاب از شهدای این حملات بودند.

برابر آخرین آمار، حدود 28 روزنامه نگار فلسطینی هم اکنون در اردوگاه های رژیم صهیونیستی اسیر هستند و برای برخی از آنان هنوز هیچ دادگاهی برگزار نشده است.

اتحادیه روزنامه نگاران فلسطینی گزارش داده است که سالانه بیش از هفتصد مورد نقض حقوق خبرنگاران در غزه و کرانه باختری ثبت می شود که این شامل کتک زدن، بازداشت، تعطیلی رسانه و حتی زخمی کردن آنان با سلاح گرم است. تنها به چند مورد از این خبرنگارانِ شهید اشاره می کنم.

9 آوریل 1973 کمال ناصر، سیاستمدار و روزنامه نگار فلسطینی در حمله نظامیِ از قبل برنامه ریزی شده صهیونیست ها در لبنان به شهادت رسید.

حنا مقبل، دبیر کل اتحادیه روزنامه نگاران و نویسندگان عرب نیز در سال 1984 در قبرس ترور شد.

ماجد ابو شرار، فعال سیاسی و خبرنگار فلسطینی نیز در 9 اکتبر 1981 هنگام حضور در همایش همبستگی بین المللی با فلسطین در رم بر اثر انفجار در هتل محل اقامتش به شهادت رسید.

ناجی العلی، کاریکاتوریست فلسطینی و مشهورترین کاریکاتوریست خاورمیانه و جهان عرب بود، که در سال 1987 در لندن به ضرب گلوله قتل رسید. در نهایت پرونده بدون شناسایی قاتل بسته شد اما تقریبا بر کسی پوشیده نبود که رژیم صهیونیستی ترتیب این قتل را داده بود. یکی از جملات معروف او این بود: "کسی که بخواهد برای فلسطین بنویسد و کسی که بخواهد برای فلسطین طراحی کند، باید خود را «مرده» تلقی کند!". همه فعالان حوزه فلسطین باید بدانند که ممکن است هدف بعدیِ جنایت های این رژیم باشند.

نزیه عادل دروزة، خبرنگار آسوشیتدپرس نیز در سال 2003 بر اثر تیراندازی مستقیم نظامیان صهیونیستی در نزدیکی مدرسه‌ای در نالس شهید شد.

فضل شناعه، خبرنگار رویترز نیز در آوریل 2008 در نوار غزه به شهادت رسید. او هنگام مخابره تصویری از شلیک تانک های صهیونیستی به شهادت رسید و حتی تصویر برخورد گلوله با دوربین و سیاه شدنِ ناگهانی تصویر ثبت شده است.

یاسر مرتجی نیز روزنامه‌نگار و عکاس اهل فلسطین بود که در آوریل 2018 در مرز غزه هدف تیراندازی سربازان اسرائیلی قرار گرفت و در بیمارستان به فیض شهادت نائل آمد.

احمد ابوحسین نیز در سال 2018 در جریان پوشش خبری راهپیمایی بازگشت در غزه به ضرب گلوله صهیونیست ها شهید شد.

در سال 2021 نیز منزلِ یوسف ابوحسین، گوینده رادیو الاقصی در محله شیخ رضوان شهر غزه هدف حمله رژیم صهیونیستی قرار گرفت و او به شهادت رسید.

شاید این نام ها که همچنان اغلب آنان ناشناس و غریب هستند، سرشناس ترین خبرنگاران شهید شده به دست این رژیم باشند اما این اسامی بسیار طولانی تر است.

سال 2001، محمد عبدالکریم البیشاوی، عثمان عبدالقادر القطنانی؛ سال 2002، عصام مثقال حمزة التلاوی، عماد صبحی أبو زهره، امجد بهجت العلامی، جمیل عبدالله نواوره، احمد نعمان، رفایلی چرییلو (ایتالیایی)؛ سال 2004، محمد عادل ابوحلیمه، خلیل محمد خلیل الزبن؛ سال 2009، علاء حماد محمود مرتجی ، إیهاب جمال حسن الوحیدی، باسل إبراهیم فرج، عمر عبد الحافظ السیلاوی؛ سال 2010، جودت کیلیجلار (ترکیه‌ای)؛ سال 2012 ، محمد موسی ابوعیشه، محمود علی احمد الکومی، حسام محمد سلامه و بسیاری دیگر در سال های مختلف بخشی از این لیست هستند.

از این افراد باید صحبت کرد. باید بسیار از آن ها یاد کرد و اجازه نداد این اسامی فراموش شوند. هر سال در سالروز شهادت شان باید یک بار دیگر نام آن ها را آورد، باید گزارش ها و تصاویر آنان را پخش کرد تا دنیا از یاد نبرد چطور رژیم جنایتکار صهیونیستی، راویان جنایت هایش را از میان برمی دارد.

تا دنیا فراموش نکند، آرمان آزادی قدس شریف و فلسطین به قدری پربرکت است که حتی شهادتِ فعالان این حوزه هم به خیزشی دیگر بدل می شود. از لحظه شهادت شیر ابوعاقله، غزه و رام الله به عرصه تظاهرات های مردمی علیه رژیم صهیونیستی بدل شده است. خانه شیرین به مقر آزادی خواهان فلسطین تبدیل شده و با وجود خشونت نظامیان صهیونیست و تهدیدهای آن، لحظه‌ای این خانه و خیابان های اطراف آن از فلسطینیان خشمگین خالی نمی شود.

آنچه در فلسطین اشغالی رخ می دهد، نه یک وضعیت استثنانی و محدود به زمانی خاص بلکه وضعیتِ همیشگی و تمام وقتِ سرکوب، استعمار، نژادپرستی و خشونت است. بنابراین نمی توان ساختار رژیم صهیونیستی و جنایت های آن را با هیچ کجای دیگر مقایسه کرد.

هر لحظه "حضور" این رژیم اشغالگر، جنایت است و ارتکاب چنین ترورها و حملات آشکاری تنها کمک می کند سندِ اثبات ماهیت جنایتکارانه این رژیم را برای چشم های بسته جهانیان مستدل تر کرد.

نویسنده: دکتر الهام عابدینی، پژوهشگر روابط بین‌الملل و فعال حوزه فلسطین