نیازِ ورود جدی فدراسیون کاراته به پدیده بازیکن سالاری/ خود کرده را تدبیر نیست!
اتفاقات سالهای اخیر کاراته ایران به خوبی نشان میدهد که پس از سالها مماشات فدراسیون با پدیده بازیکن سالاری، زمان ورود جدی به این مسئله فرا رسیده است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در روزهای گذشته امیر مهدیزاده کاراتهکا پرافتخار کشورمان با انتشار رشته استوریهایی در فضای مجازی از درخواست فدراسیون کاراته برای عذرخواهی از سرمربی تیم ملی برای حضور در اردوها خبر داد.
موضوعی که واکنش اعتراضی مهدیزاده را به همراه داشت و او نسبت به این موضوع و عملکرد فدراسیون کاراته معترض بود. اتفاقی که البته در کاراته ایران مسبوق به سابقه است و هر از چند گاهی شاهد اعتراضاتی از این دست از سوی قهرمانان شناخته شده این رشته ورزشی هستیم.
به نظر میرسد دلیل مسئولان فدراسیون کاراته برای عذرخواهی مهدیزاده از سرمربی تیم ملی به اتفاقات انتخابی تیم ملی کاراته برای حضور در مسابقات جهانی در آذرماه سال گذشته بر میگردد که مهدیزاده پس از سه شکست در مسابقات انتخابی به حالت اعتراض مسابقات را ترک کرد و در ادامه انتقاداتی در رسانهها و فضای مجازی نسبت به سرمربی تیم ملی داشت.
موضوعی که در آن زمان با وجود برگزاری جلسه کمیته انضباطی فدراسیون کاراته ختم به خیر نشد و هیچ جریمهای نیز نه تنها برای مهدیزاده بلکه برای سایر معترضان به نتایج انتخابی در نظر گرفته نشد.
مهدیزاده در حالی بعد از این سه باخت نسبت به عملکرد داوران و رئیس وقت کمیته انضباطی معترض بود که عملکرد این قهرمان در مسابقات لیگ جهانی کاراته وان در سالهای گذشته و مسیر کسب سهمیه المپیک 2020 توکیو جای انتقاد بسیاری داشت، اما شهرام هروی سرمربی تیم ملی با حمایت از این ورزشکار و بدون برگزاری انتخابی در نهایت او را به مسابقات کسب سهمیه المپیک در پاریس اعزام کرد و یکی از سهمیههای المپیک کاراته ایران بر باد رفت.
شاید اگر در آن مقطع سرمربی تیم ملی با وجود انتقاداتی که به عملکرد مهدیزاده در مسابقات لیگهای جهانی کاراته وجود داشت بر انتخاب مهدیزاده اصرار نداشت و شرایط رقابت انتخابی را قراهم کرده بود، دیگر اتفاقات و حواشی اخیر وجود نداشت.
حمایت سرمربی و فدراسیون کاراته از امیر مهدیزاده تا حدی بود که حتی در مراحلی از مسابقات کسب سهمیه المپیک توکیو این قهرمان با ترک اردوی تیم ملی در قم به تمرین با غلامرضا دباغیان مربی شخصی خود پرداخت و در ایستگاه آخر کسب سهمیه در پاریس نیز همراه با دباغیان به مسابقات اعزام شد و دستاوردی جز ناکامی نیز کسب نکرد.
موضوعی که به هیچ عنوان در ورزش حرفهای رفتاری منطقی نبود و باعث شد تا توقعات قهرمانان ما بالا رفته و در ادامه تحت هر شرایطی انتظار حضور در اردوی تیم ملی را داشته باشند. توقعی که تنها از سوی امیر مهدیزاده نیست و بسیاری از ملیپوشان با سابقه کاراته ایران انتظار دارند تحت هر شرایط و با استناد به افتخارآفرینیهای گذشته تنها در اردوها حضور داشته باشند و حتی از مسابقات انتخابی معاف باشند.
این در حالی است که با توجه به پتانسیل نیروی انسانی در رشتههای کشتی، کاراته و تکواندو همواره انتظار میرود قهرمانان جهان و المپیک این رشتهها نیز برای حفظ جایگاه خود در انتخابی حضور داشته باشند و نمونه بارز این موضوع نیز حسین یزدانی است که با وجود دستاوردهای بینظیر خود در انتخابیها حضور داشت.
اینکه قهرمانان بزرگی همچون امیر مهدیزاده با وجود دستاورد بینظیر خود در گذشته انتظار دارد با هر شرایطی همواره در اردوها حضور داشته باشد به رفتارها و امتیازهای ویژهای بازمیگردد که در گذشته برای او و بسیاری از بزرگان تیم ملی وجود داشته تا شاهد بازیکن سالاری در کاراته ایران باشیم. ورزشکارانی که در مواقع خوشی هیچگاه از سرمربی موفق تیم ملی و فدراسیون کاراته گلایهای نداشتند، اما با اندکی تغییر شرایط بر خلاف خواست آنها به هر نحوی و با بدترین رفتار اعتراض خود را نشان میدهند و هیچ تبعاتی برای رفتار خود نمیبینند.
اتفاقات اخیر بار دیگر نشان میدهد که اگر در گذشته برخورد جدی با اینگونه حواشی صورت گرفته بود، حالا شاهد تکرار این اتفاقات نبودیم اما در حال حاضر نیز وقت گرفتن یک تصمیم جدی در برخورد با موضوعات این چنینی است. اگر فدراسیون کاراته به دنبال افتخارآفرینی و بزرگی این ورزش است و اعتلای پرچم و نواختن سرود کشورمان در سرلوحه برنامههای این فدراسیون قرار دارد باید یک بار برای همیشه تکلیف خود را گرفته و در مقابل بازیکن سالاری کوتاه نیامده و اجازه حواشی و اتفاقات عیان و پنهان سالیان اخیر را ندهد.
تصمیمی که باعث خواهد از ستارههای تیم ملی تا بازیکنان جوان مانند یک سرباز در اختیار تیم ملی باشند و دیگر در شرایط خوب از سرمربی و فدراسیون کاراته تمجید نکنند و با اتفاقاتی خلاف میل به یک بار زیر میز بزنند و تمامی حرفهای گذشته خود را نیز از یاد ببرند.
انتهای پیام/