تأملی درباره مطالب طرح‌شده در پیش‌جلسه شورای‌عالی سینما
در پیش‌جلسه شورای‌عالی سینما عموم هنرمندان بر همکاری و تعامل با نظام و دولت اصرار دارند و می‌خواهند که رابطه دوستانه‌ای میان آنان و دولت شکل بگیرد اما برخی برای این تعامل شرط و شروطی دارند که بیشتر متأثر از نگرانی‌های صنفی ـ معیشتی آنان است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سرانجام بعد از چندماه انتظار، خبر تشکیل اولین جلسه شورای‌عالی سینما از سوی سازمان سینمایی منتشر شد، جلسه‌ای که با حضور معاون اول رئیس جمهور تشکیل شد. این جلسه بعد از 10 سال از آخرین جلسه‌ای که هنرمندان با رئیس جمهور وقت داشتند، برگزار شد، جلسه‌ای که دیگر برگزارنشدنش نشان داد که متأسفانه نگاه دولت وقت به جامعه هنرمندان، نگاهی فراتر از نگرش‌های سودجویانه تبعی و ابزاری نبود.
اولین جلسه شورای‌عالی سینما یک جلسه غیررسمی به‌عنوان پیش‌جلسه هم داشت که در آن برخی از چهره‌ها و هنرمندان نکات مهمی را بیان کردند. برخی از هنرمندان حاضر در جلسه بر منافع سینمایی خود و حقی که سینما بر گردن انقلاب دارد، تأکید داشتند و این‌که: در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب و در این 40 سال دستاوردهای گوناگونی در عرصه جهانی برای سینمای کشور ما رخ داده است.
با رجوع به تاریخ سینمای ایران می‌توان این نکته را دریافت که سینمای ایران درست یک سال قبل از پیروزی انقلاب یعنی در سال 1356 رسماً یک سینمای ورشکسته و ازپاافتاده بود که برای اکران چیزی جز فیلم‌های قدیمی یا چند اثر خارجی نداشت. بعد از انقلاب این سینما جان گرفت و به‌گفته سینماگران، سینمای ایران آرام آرام در مجامع جهانی حضور پیدا کرده است. سینمای مرده سابق بعد از انقلاب زنده شد هرچند در دوره‌های گوناگون تلاطم‌ها، رکودها و البته درخشش‌ها و همراهی‌هایی را هم تجربه کرده است.
یکی از نکات دیگری که برخی هنرمندان در این جلسه بیان کردند، این بود که قاطبه جمع بر همکاری و تعامل با نظام و دولت اصرار دارند و می‌خواهند که رابطه دوستانه‌ای میان آنان و دولت شکل بگیرد و برخی دیگر از حضار برای این رابطه شرط و شروطی هم داشتند، شرط و شروطی که رنگ خواسته‌ها و ملاحظات صنفی در آن برجسته‌تر بود؛ این‌که درباره برخورداری از حمایت‌هایی مانند بیمه، معافیت از مالیات و... دولت برنامه‌ها و مساعداتی داشته باشد.
صنوف سینمایی سال‌هاست که به‌خاطر مشکلات صنفی در رنجند. در دولت قبل نیز میان اهالی صنف و وزیر کار وقت دیداری صورت گرفت تا مشکلات این حوزه برطرف شود، اما مشخص بود که عضویت صنوف سینمایی در وزارت کار چندان برای هنرمندان مطبوع نیست و آنان بیشتر تمایل به عضویت صنوف خود تحت وزارت فرهنگ و ارشاد دارند.
شرایط فعلی کشور بی‌گمان نیازمند وحدت ملی و همدلی میان هنرمندان و دولت است و بدیهی است هرچقدر این تعامل با همدلی و همراهی بیشتری باشد، نتایج آن درخشان و مایه قوت و گرمای دل خواهد بود، همراهی‌ای که نبایست یک‌سویه یا صرفاً برای رسیدن به اهداف خاص مادی یا حتی سیاسی در دو طرف ماجرا باشد. نگاه دارای اصالت به جامعه هنری و پرهیز از استفاده‌های ابزاری از جایگاه این قشر از جامعه کنار خلق آثار مبین امید و مطالبه‌گر تحول و عدالت می‌تواند تعامل از سر راستی و حسن‌نیت را بار دیگر میان هنرمندان و دولتمردان تقویت کند.
بی‌شک حل‌وفصل مشکلات صنفی مهم سینماگران مانند بیمه که سال‌هاست با آن مواجه هستند می‌تواند یکی از مهم‌ترین اتفاقات و خروجی‌های صنفی شورای‌عالی سینما باشد و رفع این ملزومات ابتدایی همدلی سازنده‌ای میان هنرمندان و دولت شکل دهد.
انتهای پیام/+