به بهانه سفر پاپ به بحرین؛ در زندان‌های آل خلیفه چه می‌گذرد؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، حدود  یک ماه گذشته رسانه‌ها از نشست گفت‌‌وگوی ادیان در بحرین با حضور برخی از رهبران ادیان جهان از جمله پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌ها و شیخ الازهر مصر در نوامبر  خبر دادند.

به گزارش الاخبار، اولین واکنش  از سفر پاپ به منامه ، از سوی جمعیت ملی اسلامی الوفاق بحرین بود که شیخ «علی سلمان» دبیرکل آن، همچنان در زندان به سر می‌برد.  همچنین چهار تن از علما بحرینی که در زندان مرکزی «جو» به سر می‌برند، بیانیه‌ای خطاب به پاپ صادر کردند و  از وی خواستند تا طی سفرش به منامه، مسئله حقوق بشر در بحرین را مطرح کند.

این مواضع منتشر شده از سوی گروه‌های  سیاسی - که رژیم بحرین  همچنان به دنبال هر فرصتی برای سرکوب آن‌ها است - بیانگر آگاهی سیاسی جنبش مطالبه‌گری در  این کشور است. بازداشت شدگان از برجسته‌ترین حامیان تسامح  و تساهل دینی هستند و گفتمان آنها تضمینی اساسی برای حفظ وحدت ملی، سیاسی و مذهبی برای سالیان متمادی بوده است . مقامات بحرینی  در بازداشت مستمر آنها به دلیل مطالباتشان  برای عدالت اجتماعی، حفظ ارزش‌های انسانی و مشارکت سیاسی، هدف ثابتی  یعنی انتقام دارند.

بدین ترتیب ماجرای  نشست ادیان در بحرین  با شعار «شرق و غرب برای همزیستی انسان» چیست؟ وضعیت زندان‌های  بحرین چه چیزی از وضعیت داخلی کشور را نشان می‌دهند؟

رژیم بحرین از آغاز بحران سیاسی تاکنون  در تلاش برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت‌های بحران‌های  سیاسی از خلال ابزارهای رسانه‌ ای  بوده است . چه کسی باور می‌کند دولتی  که حدود 38 مسجد را تخریب  و علمای شیعه از جمله « شیخ عیسی قاسم» رهبر معنوی انقلاب بحرین را سلب تابعیت کرد، نشست ادیان برگزار کند و این درحالی است که آزار و اذیت فرقه‌ای و سیاسی علیه ملت افزایش یافته و درصد بسیار کمی از شیعیان می‌توانند در مشاغل دولتی، پست‌های وزارتی فعالیت داشته باشند.

به هرحال تصادفی نیست که انتخابات  نمایشی و ساختگی آل خلیفه  چند روز پس از سفر پاپ و برگزاری نشست ادیان  برگزار می‌شود. به ویژه اینکه بسیاری از شخصیت‌های سیاسی و گروه‌های مختلف این انتخابات ساختگی را تحریم کرده‌اند. درواقع تجربه تلخ انحلال مجلس سال 1973 و بی توجهی به درخواست‌‌ها و مطالبات مردمی‌از سوی آل خلیفه باعث شده تا ملت بحرین و بسیاری از گروه‌های سیاسی این کشور به وعده‌های اصلاحاتی این رژیم اعتماد نکنند و انتخابات صوری این کشور را تحریم کنند.

زندان‌های بحرین، بحران سیاسی در این کشور را نشان می‌دهد. شخصیت‌هایی که  از ارزش‌های  تساهل مذهبی  سخن می‌گویند ، بازداشت می‌شوند و از جمله آن‌ها شیخ «عبدالجلیل المقداد» روحانی شیعه بحرینی است که در زندان به سر می‌برد و تحت شکنجه‌های فراوان  و سهل انگاری پزشکی قرار گرفته  است.

از سال 2011 وزارت کشور بحرین روش‌های شکنجه را توسعه داده است تاجایی که محرومیت زندانیان  از درمان به ویژه زندانیان آزادی بیان  که از بیماری‌های صعب العلاج رنج می‌برند،  به یکی از روش‌های مطلوب شکنجه در میان  مسئولان امنیتی، تبدیل شده است. بازداشت شدگان تحت شکنجه‌هایی از جمله شوک الکترونیکی، کشیدن ناخن‌ها قرار می‌گیرند.

بازداشت شدگان بحرینی تحت شکنجه‌ها مجبور به امضای اعترافاتی می‌شوند، همانطور که « احمد العرب» در سال 2017 تحت اعترافات گرفته شده از شکنجه اعدام شد. همچنین نیروهای امنیتی زندانیان  از واژگانی توهین  آمیز فرقه‌ای و تحقیر مذهبی علیه زندانیان استفاده می‌کنند. در زندان‌های بحرین بیش از 20 هزار زندانی آزادی بیان بوده‌اند، حتی یک زندانی را نمی‌یابید که ارزش‌های تساهل مذهبی را رد کند، بلکه آنها را در مواضع واحدی می‌بینید که در گفتمان‌های جامعه مدنی بیان شده است. این زندانیان سیاسی سرکوب‌گری سیاسی را  رد می‌کنند، همچنین آن‌ها هرگونه آزار و اذیتی را که به دلایل مذهبی علیه مسیحیان و دیگران در هر کجا انجام می‌شود، را نمی‌پذیرند.با وجود شرایط زندانیان بحرینی،  درک این موضوع سخت نیست  که چرا آن‌ها از پاپ می خواهند  طی سفرش به منامه صدایشان  را بشنود و  مسئله حقوق بشر را مطرح کند.

انتهای پیام/