رحیم‌پور ازغدی: برخی می‌گویند سینمای ایدئولوژیک نمی‌خواهیم اما هیچ فیلمی بدون ایدئولوژی نیست
شرکت‌کنندگان در پنجمین شب از محفل سینمائی آرمان شب گذشته میزبان رحیم پور ازغدی بودند و در این نشست به چرائی شکل‌گیری جریان ناامیدی در سینمای ایران پرداختند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پنجمین شب از محفل سینمائی آرمان با سخنرانی حسن رحیم‌پور ازغدی برگزار شد.
رحیم‌پور ازغدی در مقدمه سخنان خود با اشاره به اهمیت چگونگی استفاده از قوه خیال گفت: قوه خیال انسان برای خلق یک اثرهنری اگر در خدمت شهوت و غضب قراربگیرد می‌تواند اثر هنری مفسد خلق کند و اگر در خدمت عقل قرار بگیرد می‌تواند اثرهنری مصلح خلق کند.
در ادامه او در انتقاد به مخالفت جریان سکولار با سینمای ایدئولوژی اشاره کردند: وقتی حرف از سینمای انقلاب اسلامی می‌شود عده‌ای می‌گویند ما سینمای ایدئولوژیک نمی‌خواهیم و در این زمینه کار نمی‌کنیم اما واقعیت این است که هیچ کسی بدون ایدئولوژی نیست و هرکسی هراثری تولید می‌کند با یک ایدئولوژی اثرخلق می‌کند. چنین کسانی با ایدئولوژی خودشان آثار هنری را تولید می‌کنند. اساساً کسانی که در دنیا سینما را در دست دارند تلاش می‌کنند فلسفه هنر و زیبائی شناسی را تغییر دهند.
وی در ادامه بیان کرد: در مقابل هنوز در دانشگاه‌های هنر ما طرح سوال جدی از جریان غربی در عرصه فلسفه هنر و زیبائی ندارند. آنچه امروز در دانشگاه‌های هنر ما تدریس می‌شود به عنوان نظریات هنری صرفاً ترجمه از غرب است. سوالات جدی می‌توان از فلسفه هنر غرب مطرح کرد در اصل زیبائی شناسی و فلسفه هنر اما کسی نمی‌پرسد. اگر هم جریان انتقادی به هنر وجود داشته باشد خودش اکثراً غربی است.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: ما امروز چیزی به نام فلسفه هنر که ترجمه نباشد نداریم بلکه صرفاً ترجمه هستند. به جای فلسفه هنر، تاریخ هنر غرب را به عنوان یک امر رایج تدریس می‌کنند. کسانی که به اسم سرگرمی اثرخلق می‌کنند صرفاً دنبال سرگرمی نیستند بلکه به دنبال القای یک تفکر به مخاطبین خود هستند.
وی بیان کرد: 25 درصد در آمد تولید ناخالص آمریکا برای افکار عمومی است. اعم از خلق داستان، تولید فیلم و... . آنچه سینمای غرب به دنبال آن است تحقیر واقعیت برای ترساندن مردم است که با اهداف خاصی دنبال می‌شود.
او با اشاره به تفاوت‌های سینما قبل و بعد از انقلاب اشاره کرد: در سینمای قبل از انقلاب قهرمان‌ها یا اهل مشروبات الکلی بودند یا روابط نامشرع و یا اهل خشونت‌های فیزیکی بودند. اما سینمای بعد از انقلاب قهرمان واقعی خلق کرد. در سینمای غرب قهرمان‌ها را ضد قهرمان می‌کنند. مثلاً زامبی یک رهبر مسلمان ضد استعمار در آمریکای جنوبی است اما زامبی را نام مرده‌های متحرک گذاشتند و تبدیل به ضد قهرمان شد. از ابتدای انقلاب تا کنون عده‌ای که در سینما و هنر برای انقلاب هزینه می‌دادند به اتهام حکومتی بودن از خدمات محروم بودند و عده‌ای دیگر که علیه انقلاب اسلامی بودند از همه مزایای کشور استفاده می‌کردند و همیشه هم به انقلاب ضربه می‌زدند.
انتهای پیام/