دلایل کاهش محبوبیت حزب حاکم ترکیه چیست؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، رقابت احزاب و جریانات سیاسی ترکیه و برگزاری صدها و شاید هزاران کمپین تبلیغاتی در 81 استان ترکیه ادامه دارد. چرا که کمتر از یک ماه به زمان برگزاری یک انتخابات سرنوشت ساز و مهم باقی مانده و همه به دنبال کسب رای هستند. در این میان، حزب عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان که از سال 2002 میلادی به این سو و به مدت 21 سال قدرت را در دست داشته، شرایط خاصی دارد. این حزب که به درازای حیات سیاسی خود، به پیروزی و بُرد عادت کرده، حالا قدم در مسیر افول نهاده و بخش قابل توجهی از هواداران خود را از دست داده است.

احمد تاشگتیرَن از روزنامه نگاران محافظه کار ترکیه، معتقد است که حزب عدالت و توسعه یا آک پارتی، باید با بررسی روند کاهش آراء در چند سال اخیر، به اصلی ترین دلایل افول خود پی ببرد. او قبلاً از طرفداران اردوغان بود اما حالا چند سالی است که به اتفاق چند تن از دیگر ستون نویسان محافظه کار ترکیه در روزنامه قرار، از سیاست های او انتقاد می کند. متن زیر، از  ستون امروز احمد تاشگتیرَن برداشته شده و در آن، وضعیت حزب حاکم ترکیه و دلایل افول محبوبیت این حزب مورد بررسی قرار گرفته است.

دلایل فراز و فرود حزب اردوغان

من واقعاً نمی دانم، آیا آک پارتی دلایل افول و کاهش آرای خود از 47 درصد به 40 درصد در انتخابات ژوئن 2015 را به دقت بررسی کرده است؟ نمی دانم آیا حزب عدالت و توسعه توانست بفهمد که چرا در نوامبر همان سال افزایش آرا داشت و توانست خود را به رای 49 درصد برساند یا نه.

باور کنید این را هم نمی دانم، آیا آک پارتی دلایل را به روشنی بررسی کرد و توانست بفهمد که چرا در دور اول انتخابات محلی در استانبول در 2019 میلادی، نتیجه را با اختلافی در حد 14 هزار رای به امام اوغلو واگذار کرد اما پس از چانه زنی و برگزاری مجدد انتخابات، امام اوغلو با اختلاف 800 هزار رای برنده شد؟ حزب حاکم، نهاد عالی انتخابات را تحت فشار قرار داد و انتخابات را مجدداً برگزار کردند تا شاید بن علی یلدرم نامزد مورد حمایت اردوغان برنده شود. اما دیدیم که امام اوغلو، با نتیجه ای به مراتب کوبنده تر، برنده شد. واقعاً کنجکاوم که بدانم، آیا شورای عالی سیاست گذاری حزب عدالت و توسعه، به دنبال کشف این دلایل رفته است یا نه.

من شکی ندارم که نام رجب طیب اردوغان به خودی خود، یک برند است. به عبارتی دیگر، طیب اردوغان مهمترین یا حتی تنها عامل پیروزی حزب عدالت و توسعه در همه ادوار انتخابات بوده است. اما آیا این احتمال وجود ندارد که «استفاده بیش از حد» یا «استفاده نادرست و غیرضروری» از این برند، به حزب مزبور لطمه بزند؟

در انتخابات ژوئن 2015 میلادی، اردوغان حق نداشت در مقام  رئیس جمهور، از مشی حزبی تبعیت کند. با این وجود، او قوانین را زیر پا نهاد و برای تبلیغ آک پارتی به خیابان ها آمد. نتیجه چه شد؟ جامعه به این موضوع واکنش نشان داد. جامعه ترکیه به این جمع بندی رسید: رئیس ‌جمهوری که بیطرف نیست و برای منافع حزبی تبلیغ می ‌کند، چارچوب قانون اساسی و مقام «نماینده وحدت ملت» را زیر پا گذاشته و شایان اعتماد نیست. به همین دلیل، رأی حزب حاکم و اردوغان، پایین آمد. در مقطع بعدی چه شد؟ در ماه نوامبر، اردوغان به خیابان ها نیامد و شعار نداد. احمد داود اوغلو به عنوان نخست وزیر کار انتخابات را انجام داد. حوادث تروریستی نیز رخ داد و نیروهای مسلح ترکیه، با تمام قدرت، جنگیدند به همین دلیل آرای آک پارتی دوباره بالا رفت و به 49 درصد رسید.

زمانی که نوبت به انتخابات شهرداری های ترکیه در سال 2019 رسید، اردوغان در مسیر اصلاح قانون اساسی و رفاقت با دولت باغچلی، استانبول را «عشق من» نامید و با تمام قدرت، از رفیق قدیمی اش بن علی یلدرم حمایت کرد. اما  یک چهره کمتر شناخته شده به نام اکرم امام اوغلو، توانست به پیروزی برسد.

ولی اردوغان نتیجه را نپذیرفت! او  بار دیگر به میدان ها آمد. او طوری در میدان راه می رفت و داد می زد که گویی خود او  کاندید شده بود! اردوغان برای پیروزی یلدرم، از تمام امکانات دولت، رسانه و از همه چیز استفاده کرد. طیب بیگ در 39 منطقه استانبول، تجمع برگزار کرد. اما نتیجه نگرفت و این بار 800 هزار اختلاف بر خلاف میل طیب بیگ به صندوق ریخته شد.

نمی دانم، آیا طیب بیگ به دلایل این شکست اندیشیده است؟ آیا بهتر نبود او در مقام رئیس جمهور، در گوشه ای بایستد و بازی را نظاره کند؟ نکته مهم اینجاست که در داخل حزب عدالت و توسعه و در تیم حلقه نخست اطرافیان اردوغان، کسی جرات نکرد به او بگوید: رئیس! جامعه، این برخوردهای تحمیلی و قهرآمیز شما را هضم نمی کند و واکنش منفی نشان خواهد داد.

پس از مرور خطاهای ادوار گذشته اردوغان و حزب عدالت و توسعه، اجازه بدهید برسیم به وضعیت امروز…. آیا رفتار طیب بیگ در انتخابات فعلی، مبتنی بر تجربه، عبرت و تصمیمات جدید است؟ خیر.  

او تمام دکمه ها را فشار می دهد! از مردم می خواهد باز هم به او اعتماد کنند و برای حفظ قدرت، از تمام امکانات دولت، به نفع خود و حزب خود، استفاده می کند. این یعنی تکرار همان اشتباه قبلی! جامعه چه خواهد گفت؟ واکنش مردم چه خواهد بود؟ بگذارید به شما بگویم: هنوز هم کسانی هستند که به اردوغان بگویند: بله رئیس! حق با شماست! اما بخشی از جامعه، به عنوان مثال، رای اولی ها و جوانان موسوم به نسل «زد» به آن راحتی به اردوغان پاسخ مثبت نمی دهند.

دیدید که در سخنرانی محرم اینجه، چند جوان کم سن و سال، در اوج اعتماد به نفس، در برابر او ایستادند و به سخنان او اعتراض کردند. کسانی که به اهمیت حیاتی عدالت باور دارند، به رفتارهای اردوغان معترض هستند و حالا که حزب حاکم و شخص رئیس جمهور، همه رسانه ها را در خدمت اهداف خود به کار می برند، نسل جدید، برنامه و اطلاعات خود را از فضای مجازی می گیرد و توان و هزینه کلان تیم رسانه ای تیم اردوغان و آکپارتی، بی اثر می شود!

کسی نیست به اردوغان بگوید غذای تکراری، مخاطب را منزجر و بیزار می کند؟ اگر قرار باشد همه کانال ها، فقط صدا و تصویر اردوغان را پخش کنند، حزب حاکم به نتیجه نخواهد رسید و اتفاقاً این رفتار، مخاطبین را دفع می کند. حالا کار اردوغان و حزب عدالت و توسعه به جایی رسیده که محتاج حمایت احمد جبه لی شده است. همان چهره جنجالی طریقت. همان فردی که حواشی اجتماعی بسیاری دارد و آدم خوشنامی نیست. اگر حزب عدالت و توسعه که روزگاری 49 درصد رای مردم را در اختیار داشت، به حمایت چنین چهره بدنام و حاشیه داری محتاج شده، فقط باید ابراز تاسف کرد. چیز دیگری نمی توان گفت.

انتهای پیام/