قانون پایستگی تصمیمات| یادداشت

گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم - جعفر علیان نژادی کارشناس مسائل سیاسی نوشت: بسیار پیش می آید که برخی امور بدلیل شدت سادگی و بدیهی بودن، هیچ گاه مورد پرسش و تامل قرار نگرفته و توجه چندانی به آن نمی شود، اما چه بسا همین امور ساده و پیش پا افتاده، تبدیل به بزرگ ترین موانع و مشکلات حرکت ما می شوند.

از قضا دیدن و فهم امور بدیهی یا طبیعی شده در مواردی بسیار سخت و پرزحمت است. همین موضوع موجب ساده گیری بسیاری از امور مهم شده و به نوعی از درجه اهمیت امور مهم می کاهد.

شاید یکی از مهم ترین راه های مقابله با چنین «ساده سازی ها»، «ساده گیری ها» و «ساده اندیشی ها»، مواجهه مساله محور با وضعیتی است که خود درون آن قرار داریم. یعنی به اینجا برسیم که لازم است گاهی از موقعیت تعبیه شده خود در وضعیت فعلی فاصله گرفته و از زاویه ای بالاتر و دورتر خود را مورد ارزیابی و سنجش قرار دهیم.

به بیان دیگر گاهی با نگاه خویش کاوانه، از کارها، انگیزه ها، نیات و وضعیتی که درون آن قرار داریم سوال بپرسیم. به نظر می آید با چنین بازگشت ها یا بازبینی هایی بتوانیم قدری از این حجاب جهل بدیهی شده، فاصله بگیریم.

یکی از برداشت هایی که نگارنده از چند سخنرانی اخیر  ولی فقیه کرده است، با توجه و تنبه به همین نکته بوده است. گویا یکی از مهمترین توجهات مقام معظم رهبری، همین خرق عادات و امور بدیهی شده مشکل ساز است که نشان از مواجهه مساله محور ایشان به وضعیت های جاری دارد.

به طور طبیعی، توجه انسان خواهی نخواهی متوجه و ملتفت تغییر وضعیت های ناگهانی، حوادث و رویدادهای پیش بینی ناپذیر می شود، اما کمتر پیش می آید همواره توجهی متصل و مداوم به وضعیت فعلی و جاری که درون آن هستیم، داشته باشیم.

در مقابل خوانش گفتارها و بیانات رهبری نشان می دهد، ایشان همواره متوجه و ملتفت همین وضعیت های جاری و معمولی است و در بسیاری موارد نقاط مورد تاکید ایشان در سخنرانی ها، معطوف به حفظ بیداری مردم و مسئولین در وضعیت ها عادی و معمولی است.

به نظرم در دیدار اخیر رهبری با جمعی از فرماندهان ارشد نیروهای مسلح، صراحتا چنین موضوعی قابل شناسایی و توصیف است.

همانطور که از عنوان این یادداشت بر می آید، رهبری در این سخنرانی دست روی یکی از مهم ترین امور بدیهی شده و مشکل ساز گذاشته است که می توان با یک توجه ویژه و خودپرسشگری عمیق در جهت حل آن اقدام کرد. «دنبال‌گیری» یا «پیگیری» مفهوم بدیهی و ساده سازی شده ای است که شاید در وضعیت فعلی ما ریشه ای ترین آسیب  نفوذ تصمیمات و اعمال تدابیر باشد.

معمولا تلاش بسیار زیاد و خوبی برای رسیدن به تصمیمات و تدابیر مهم  صورت می گیرد، رضایتی عمومی در طیفی از مسئولان بابت چنین تصمیماتی هم ایجاد می شود و حتی در نظر آنان این تصمیم و تدبیر شناسایی شده، مهم ترین دستاورد و کارنامه کاری هم  تلقی می شود.

گویا چنین تصور شده یا می شود که اگر کیفیت تصمیمی بالا باشد، این کیفیت مطلوب، ضامن اعمال و اجرای آن نیز هست. در همین جاهاست که چنین ساده گیری هایی کار دست مسئولین می دهد.

بر اساس نگاه مساله محور رهبری می توان گفت، این ساده گیری اولا به تدریج هرچه تصمیم از بالا به پایین یعنی از راس به سرپنجه های اجرایی می رسد، ضعیف و ضعیف تر می شود، ثانیا مشمول مرور زمان شده و از تاثیر مثبت و واقعی که باید می گذاشته، فاصله می گیرد.

در مقابل همین مفهوم ساده اما پر اهمیت دنبال گیری و پیگیری، اولا می تواند انرژی تصمیم را از لحظه صدور دستور تا لحظه اجرای آن حفظ کند، ثانیا با محض شروع فاز اجرایی آن تصمیم به تکمیل و پیاده‌سازی آن در موعد مقرر نائل شود.

در کنار این دو فایده مهم، می توان کارکردهای دیگری نیز برای ایده دنبال گیری متصور شد. شاید مهم ترین فایده التزام عملی به ایده دنبال گیری، حفظ حالت پیش روندگی و حرکت رو به جلو باشد. مقام معظم رهبری، در چارچوب مدیریت کلان ارزش های انقلاب اسلامی، و به عنوان ولی فقیه، ملتزم ترین فرد در پیگیری و دنبال گیری ارزش ها و پیاده سازی آنها در مقاطع مختلف بوده است.

همین اصرار و مقاومت ایشان در پیگیری و دنبال گیری آن ارزش ها بوده است که دست نیروهای معارض را در عادی شدن و عادی کردن حقیقت انقلاب، خالی کرده است و آنان را به وادی تکرار  تجربه های ناموفق قبلی انداخته است. در نهایت اگر بخواهم کل این یادداشت را در یک جمله خلاصه کنم، می گویم: «دنبال گیری، قانون پایستگی تصمیمات است».

انتهای پیام/