زندهیاد خلیلیفرد در تابلوی نقاشی «ظهر عاشورا» با امام حسین(ع) بیعت کرد
آئین بدرقه پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد هنرمند شناختهشده و فقید عرصه هنرهای تجسمی، پیش از ظهر امروز در دانشگاه سوره برگزار شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آئین بدرقه و وداع با پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد هنرمند شناختهشده و فقید رشته نقاشی، پیش از ظهر امروز با حضور جمعی از مدیران فرهنگی، هنرمندان و هنردوستان در محوطه دانشگاه سوره برگزار شد.
در آغاز این مراسم، محمدحسین ساعی رئیس دانشگاه سوره پشت تریبون حاضر شد و در سخنانی بیان کرد: طی 4-5 سال اخیر که توفیق آشنایی با زندهیاد خلیلیفرد را داشتم، نکتهای از مواجهه با ایشان در ذهنم مانده است که مدام در ذهنم تکرار میشود. نخستین ماه محرمی که در دانشگاه با مرحوم خلیلیفرد دیدار کردم، به ایشان گفتم بچهها را جمع کنید و کاری برای امام حسین(ع) انجام دهید و زندهیاد خلیلیفرد با اشتیاق پذیرفت. ماحصل کار، تابلوی «ظهر عاشورا» شد که اکنون در ایستگاه مترو شادمان نصب است.
بیعت زندهیاد خلیلیفرد با امام حسین(ع) در تابلوی «ظهر عاشورا»
او ادامه داد: زندهیاد خلیلیفرد درباره تابلوی «ظهر عاشورا» نکته قابل تاملی را به بنده گفت و آن اینکه سربازان آماده به رزمی که با سپر در قسمتی از اثر به تصویر کشیده شده و در حال نگریستن به امام حسین(ع) هستند، به منزله آمادگی و بیعت من با امام حسین(ع) است.
رئیس دانشگاه سوره افزود: در این سالهای آخر، بیماری خیلی زندهیاد خلیلیفرد را اذیت میکرد اما ما هیچ شکوه و شکایتی از ایشان نشنیدیم و هرچه بود، شکر بود. او در سالهای واپسین حیات خود، در عالم خاص و زیبایی که خود ساخته بود، زندگی میکرد. حال و هوای سالهای آخر عمر مرحوم خلیلیفرد برای من درسآموز بود و ما امروز، انسانی را از دست دادیم که نگاهی عارفانه و عالمانه به دنیا داشت. امیدوارم شاگردان ایشان بتوانند مسیر استاد را ادامه دهند.
او متعلق به این دنیا نبود
در بخش دیگری از این مراسم، محمود شالویی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برای سخنرانی پشت تریبون آمد و گفت: امروز همه ما سوگوار از دست دادن عزیزی هستیم که از حیث اخلاق و معنویت در جامعه هنرهای تجسمی انسانی شایسته و کمنظیر بود. از دورهای که بیماری به ایشان روی آورد، هرگز کسی خلیلیفرد را ناراحت و نگران ندید. همواره شاکر و خرسند بود و چنان با بیماری دست و پنجه نرم میکرد که گویی رو به بهبودی است.
او افزود: 10 روز پیش زندهیاد خلیلیفرد با من تماس گرفت و گفت که فلانی من خوب شدم. گفتم یعنی میخواهی دوباره کار کنی؟ گفت من در طول این مدت هم کار میکردم اما حالا میخواهم با جدیت بیشتری کارهایم را ادامه دهم. من از آن روز همواره خداوند را شکر میکردم که احمد دوباره فعالیتهای هنری خود را از سر گرفته است.
شالویی بیان کرد: مرحوم خلیلیفرد اهل دل و معنویت بود. نزدیک به 20 سال است که او را از نزدیک میشناسم و در تمام این سالها، انسانی شایسته و نیکخو بود. او ازجمله نمونههای بارز یک هنرمند متعهد و متخلق بود و امروز واقعا جایش خالی است. احمد متعلق به این دنیا نبود و سرانجام به عالم باقی پرکشید. من به مردم عزیز کردستان که چنین هنرمندی را در دامن خویش پرورش داد و به جامعه هنری کشور تقدیم کرد، تسلیت میگویم.
نجوای صدایش در گوشمان جاری است
در بخش دیگری از این آئین، کاظم نظری رییس دانشکده هنر دانشگاه سوره و مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پشت تریبون حاضر شد و در سخنان کوتاهی گفت: احمد جان ما منتظر بودیم در دانشگاه حضور پیدا کنی و روز معلم را به تو تبریک بگوییم. نجوای صدایت در گوش ما جاری است.
او بیان کرد: من شاهد بودم که زندهیاد خلیلیفرد، تابلوی «ظهر عاشورا» را با چه حال و هوای زیبایی میکشید. هنگام کار، تک و تنها در این گالری مینشست و با خود نجوا میکرد. من گاهی از پشت سر به او نگاه و حال و هوای خاصش را تماشا میکردم.
احمد با نقاشی زندگی میکرد
در ادامه این مراسم، خسرو خسروی جلودار عضو هیات علمی دانشگاه سوره و همکار زندهیاد خلیلیفرد برای سخنرانی پشت تریبون حاضر شد و در اظهاراتی بیان کرد: من همدوره احمد بودم. ما از ابتدا در دانشگاه تهران با هم بودیم. من به نمایندگی از گروه تجسمی دانشگاه پشت تریبون آمدم و خواستم از همه حاضرین تشکر کنم.
او عنوان کرد: احمد با نقاشی زندگی میکرد و این خصلت را تا آخرین لحظات زندگیاش با خود به همراه داشت. یک اثر دیواری از احمد در تقاطع خیابان آزادی و یادگار امام وجود دارد که وقتی امروز چشمم به آن خورد، به هنر احمد اندیشیدم و خاطرم آمد که این اثر در زمره معدود آثار هنری شهر تهران محسوب میشود که چند بار مرمت شده است.
خسروی جلودار افزود: احمد توانسته بود میان عناصر قومی و فرهنگی خود با موقعیتهای ایرانی رابطه برقرار کند و در این راستا، خوانشی عمومی، ساده و زیبا ارائه دهد. او اشعار و ادبیات دیار خود را به زیبایی برای ما ترجمه کرد. این ویژگی حتی در آن دسته از آثارش که گرایش مذهبی داشتند هم مشهود است. احمد به تنهایی در گالری مینشست و ساعتها کار میکرد. در همه کارهایش ارتباط فرهنگی و مخاطبپذیری وجود داشت.
احمد کار خودش را کرد
در بخش پایانی این مراسم، رضا هدایت، هنرمند و دوست دیرین زندهیاد خلیلیفرد پشت تریبون حاضر شد و در سخنانی گفت: احمد از وقتی خودش را شناخت، میدانست که باید عاشق شود ار نه روزی کار جهان سرآید. احمد عاشق بود، او زنده است زیرا مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.
هدایت ادامه داد: من با احمد دوستی بسیار داشتم، با هم سفرها رفتیم و زندگی کردیم. احمد شوخ، خوشسفر و خوش اخلاق بود. طنازی او نزد همگان زبانزد بود. رفتن او برای ما سخت است اما پذیرفتن اینکه یک نفر در میان ما نیست با صبر و شکیبایی قابل پذیرش خواهد بود.
این هنرمند تصریح کرد: میدانیم که احمد با نیکخویی و خوشرفتاری همیشگیاش، همواره در دل ما جا دارد. او خود را نزد جامعه هنری به اثبات رسانده و جایگاه ویژهای را به دست آورده بود. احمد کار خود را کرد و دیگر چیزی به این دنیا بدهکار نیست.
محمدحسین نیرومند مشاور امور هنری و سینمایی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، عبدالرضا سهرابی مدیرکل هنرهای تجسمی، علی تن مشاور امور ایثارگران وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمود شالویی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، محمدحسین ساعی رئیس دانشگاه سوره، کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی و رئیس دانشکده هنر سوره، جعفر واحدی رئیس موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر، سید مصطفی زراوندیان معاون هنری مرکز هنرهای تجسمی، مصطفی گودرزی، رضا هدایت، طاهر شیخالحکمایی، کوروش پارسانژاد، محمد خزائی، حسین عصمتی، رامتین شهبازی، خسرو خسروی جلودار و... ازجمله چهرههای حاضر در آئین بدرقه پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد بودند.
در پایان این مراسم، پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد پس از اقامه نماز، در میان بدرقه پرشور هنردوستان جهت تدفین به قطعه هنرمندان بهشت زهرا منتقل شد.
آئین یادبود این هنرمند فقید، فردا یکشنبه ( 17 اردیبهشت) از ساعت 15 الی 17 در مسجد آیتالله خامنهای حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، واقع در خیابان سمیه برگزار میشود.
انتهای پیام/